ตอนที่ 372 สุขสันต์วันเกิด (1)
“ของขวัญอะไร”
“กลางคืนค่อยให้นาย” อันซย่าซย่าพยายามอุบเอาไว้
เซิ่งอี่เจ๋อถอนใจ “เธอเนี่ยนะ…”
แต่ว่าในใจกลับตั้งตาคอยว่าอันซย่าซย่าจะให้อะไรกับเขากันแน่
หลังจากชำระร่างกายเสร็จทั้งคู่ก็นอนอยู่บนเตียง อันซย่าซย่าหนุนอยู่บนแขนของเซิ่งอี่เจ๋อพร้อมกับดูการ์ตูนในช่องสำหรับเด็ก
เซิ่งอี่เจ๋อกลับไม่รู้สึกเบื่อหน่ายเลย ขณะที่ดูไปพร้อมกับเธอ อันซย่าซย่าก็จะออกความเห็นเกี่ยวกับเนื้อเรื่อง เขาก็ตอบอย่างรวดเร็ว
ไม่ง่ายเลยที่จะอดนอนจนถึงเวลาเที่ยงคืน อันซย่าซย่ารีบลุกจากเตียงแล้วหยิบกล่องสวยงามกล่องหนึ่งออกมาจากกระเป๋า จากนั้นก็สอดใส่มือของเซิ่งอี่เจ๋อด้วยรอยยิ้มกว้าง
เซิ่งอี่เจ๋อแกะออก ด้านในเป็นเนคไทลวดลายประณีตเส้นหนึ่ง
ในใจราวกับมีสายธนูเส้นหนึ่งกระตุกเบาๆ ทั้งเบาทั้งนุ่ม ความรู้สึกยินดีราวกับกระโดดโลดเต้นอยู่บนสายธนู ความสุขเอ่อล้นเต็มเปี่ยม
“สุขสันต์วันเกิด” อันซย่าซย่าร้องพลางก้มหน้ามองเวลาในโทรศัพท์มือถือ “เที่ยงคืนพอดีเลย ก่อนวันเกิดนักร้องนำ ปีใหม่ก็ขอให้มีความสุขไม่มีเรื่องทุกข์ใจนะ”
ด้านนอกบานประตูกระจกไม่รู้ว่าบ้านไหนจุดดอกไม้ไฟ เหมือนกับดวงดาวพุ่งขึ้นสู่ผืนฟ้าสีน้ำเงินเข้มขณะเดียวกันก็เปล่งประกายให้นับไม่ถ้วน
แสงสว่างหลากสีทั่วทั้งฟ้าแต่กลับสว่างไสวไม่เท่ากับสายตาของสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้า
ในใจของเซิ่งอี่เจ๋อพลันบีบรัดดึงหญิงสาวเข้าสู่อ้อมแขน ประทับจูบลงไปบนริมฝีปากเธอและออกแรงขบเม้ม
อันซย่าซย่าเปิดปากครู่เดียว จากนั้นก็นึกถึงคำพูดเหล่านั้นของหลีชั่นซิงเมื่อตอนบ่าย ในใจราวกับถูกเข็มทิ่มแทงเสียอย่างนั้น
เหมือนกับเพื่อเป็นการพิสูจน์อะไรบางอย่าง เธอจับชุดนอนของเซิ่งอี่เจ๋อแน่นและลองตอบรับความดุดันของเขา
แรงน้อยนิดส่งผลต่อเซิ่งอี่เจ๋อ เขายิ่งเพิ่มแรงหนักขึ้น ภายในห้องดังไปด้วยเสียงลมหายใจถี่รัวของทั้งคู่
ดอกไม้ไฟยังคงเปล่งประกายบนฟ้าอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย สาดแสงเข้ามาในห้อง มือของเซิ่งอี่เจ๋อสอดเข้าไปในชุดนอนของเธอแล้วพลางบีบเค้นไม่หนักไม่เบา
อันซย่าซย่าบ่นอุบอิบ “นายแตะโดนที่ฉันจั๊กจี้แล้ว…อืม…”
เซิ่งอี่เจ๋อหัวเราะเบา ไฝใต้ตาที่อยู่ตรงหางตายิ่งทำให้ใบหน้านี้มีเสน่ห์เพิ่มมากขึ้น มือเลื่อนขึ้นไปสัมผัสกับความอ่อนนุ่มของบางคนซึ่งถูกมือปกปิดไว้อย่างเอาแต่ใจ
อันซย่าซย่าเบิกตาโต แต่ก่อนทั้งสองคนแม้จะเคยมีช่วงเวลาที่แนบชิด แต่เซิ่งอี่เจ๋อเคยทำเกินไปแบบนี้ที่ไหนเล่า
“นาย…”
“เด็กดี…อย่าดิ้น” น้ำเสียงแหบพร่าของเซิ่งอี่เจ๋อชวนให้ลุ่มหลง “ซย่าซย่า…”
อันซย่าซย่ากระพริบตาด้วยความกระวนกระวายใจ เซิ่งอี่เจ๋อเหมือนจะไม่ชอบที่ชุดนอนเธอขวางเอาไว้ จึงถอดออกอย่างง่ายดายทันที ตรงหน้าปรากฏผิวขาวเนียน
“เอ่อ…” อันซย่าซย่าเขินอายมากจริงๆ มือน้อยพยายามผลักเขาออกแต่เซิ่งอี่เจ๋อไม่ขยับเลยสักนิด
สายตาลึกซึ้งของเขาหยุดอยู่ตรงตัวเธอเหมือนกับจะสลักรูปร่างของเธอเอาไว้ในใจ
อันซย่าซย่ารีบร้อนปิดตาเขา ทั้งเขินทั้งโมโห “ไม่ให้ดู นายทำแบบนี้อีกฉันจะโกรธแล้ว”
“ฮึ…” เซิ่งอี่เจ๋อหัวเราะออกมา “โง่จริง…”
ปิดตาเขาแล้วจะยังไง ถ้าเขาอยากจะทำอะไรจริงเธอจะหยุดได้ยังไงกัน
“นายสิโง่” อันซย่าซย่าไม่ยอมรับ พอนึกได้ว่าตนเองถูกถอดเสื้อผ้าออกไปแล้วก็รีบสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มอย่างรีบร้อนด้วยความเขินอายพลางพูดตะกุกตะกัก “พะ พวกเรายังไม่ได้แต่งงาน นอนด้วยกันไม่ได้”
เซิ่งอี่เจ๋อเอ่ยถามอย่างไม่สะทกสะท้าน “แต่พวกเราก็เคยนอนด้วยกันมาหลายครั้งแล้วนี่”
“ไม่เหมือนกัน…เอ่อ…” อันซย่าซย่าเหมือนกับใบหน้าร้อนผ่าว รู้ว่าอายเกินความจะพูดออกไปอย่างยิ่ง ครู่หนึ่งถึงได้พูดออกมา “ไม่อนุญาตให้นายลวนลามฉัน”
ตอนที่ 373 สุขสันต์วันเกิด (2)
รอยยิ้มของเซิ่งอี่เจ๋อเริ่มขยายขึ้นเรื่อยๆ
“ยัยโง่” เขาดันมือน้อยของอันซย่าซย่าออกแล้วลูบแก้มแดงๆ ของเธอ “ถ้ากลัวฉันลวนลามจริงก็อย่านอนกับฉัน”
อันซย่าซย่ากอดผ้าห่ม ห่อตัวเองแน่นยิ่งขึ้นพลางจ้องมองเขาด้วยความระแวดระวัง
“วางใจเถอะ ฉันยังไม่โหดเหี้ยมถึงขั้นที่จะลงมือกับคนที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ…” เซิ่งอี่เจ๋อถอนใจ “แต่ว่าฉันได้รู้ความลับอย่างหนึ่ง…”
ก็คือบางทียัยนี่อาจจะชอบเขามากกว่าที่ตัวเองนึกไว้
เธอปฏิบัติกับเขาไม่มีแม้แต่ความคิดที่จะระวังตัวอยู่เลยสักนิด
ความเชื่อมั่นแสนอบอุ่นใจอย่างนี้ทำให้เขาหลุดจากความคิดเคลิบเคลิ้มเหล่านั้นและสลายหายไปหมด
เขาตัดใจทำร้ายอันซย่าซย่าไม่ลง ใครก็ไม่สามารถรับรองอนาคตได้ โลภกับความสุขชั่วขณะในตอนนี้บางทีหลังจากนี้อาจจะทำให้อันซย่าซย่าเจ็บปวด
ใส่เสื้อผ้าให้เธอเสร็จเรียบร้อย เซิ่งอี่เจ๋อก็ลุกจากเตียง อันซย่าซย่ายังเอ่ยถามด้วยความสงสัย “ความลับอะไร นายก็พูดมาสิ”
“ไม่บอกเธอหรอก” ทิ้งคำพูดกำกวมเอาไว้ จากนั้นเขาก็เดินเข้าห้องน้ำ เปิดฝักบัวปรับให้เป็นน้ำเย็น
เย้าแหย่สาวน้อยเสียจนตัวเองมาอาบน้ำเย็นก็ยังจะมีใครได้อีก
เซิ่งอี่เจ๋ออยากจะจุดเทียนให้ตัวเอง
พออาบน้ำเสร็จแล้วอันซย่าซย่ากอดหมอนนอนหลับปุ๋ยไปแล้ว
ดอกไม้ไฟส่องประกายนอกหน้าต่าง หิมะบางๆ ลอยโปรยปรายลงมา เซิ่งอี่เจ๋อยืนอยู่ริมหน้าต่างครู่หนึ่ง พอหันหน้าไปก็เห็นท่านอนสงบเสงียมของอันซย่าซย่าอีกทั้งมุมปากโค้งขึ้นบางๆ
“ไก่ทอด…ไก่ทอดของฉัน…” อันซย่าซย่าขมุบขมิบปาก หัวเราะคิกคักอยู่ขณะนอนฝัน
เซิ่งอี่เจ๋อส่ายหน้า จัดท่านอนให้เธอเรียบร้อยจากนั้นก็ล้มตัวลงนอนข้างเธอแล้วดึงยัยนี่เข้าสู่อ้อมแขน
พอสมองนึกถึงเรื่องเหลือเชื่อเมื่อสักครู่ ใบหูของเซิ่งอี่เจ๋อก็แดงขึ้น
แม้สุดท้ายจะยังเหลือชุดชั้นใน…แต่ก็สามารถเห็นได้เลือนราง รูปร่างของยัยนี่ไม่เลวเลยจริงๆ …
เกี่ยวกับสัมผัสที่มือ…ฮึๆๆ …ก็ดีมาก…
ฝันดีคืนหนึ่ง
อันซย่าซย่าลุกจากเตียงด้วยเปลือกตาหนักอึ้ง ขยี้ตาไปพลาง นึกถึงรสชาติติดในปากจากฝันหวานเมื่อคืนไปพลาง
เธอฝันเห็นว่าตัวเองได้กินไก่ทอดในคืนหนึ่ง บินขึ้นฟ้า แหวกว่ายในน้ำ วิ่งบนพื้นดินล้วนเป็นไก่ทอดเหลืองกรอบ…
ฮ่าๆๆ …
“หัวเราะคิกคักอะไร” น้ำเสียงทุ้มนุ่มนวลเรียกเธอกลับมาสู่ความเป็นจริง
เหลือบมองด้านข้าง อันซย่าซย่าใบหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาพร้อมกับกรีดร้อง “นะ นะนาย…ฉะ ฉะฉัน…”
เซิ่งอี่เจ๋อกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า
เขาเปลือยท่อนบนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อกับวีไลน์สวยงามกำลังใส่เสื้อเชิ้ตอย่างใจเย็น ติดกระดุมทีละเม็ดพร้อมกับมองอันซย่าซย่าด้วยสีหน้า “กระต่ายตื่นตูมทำบ้าอะไร”
อันซย่าซย่าถูกเขามองก็ใจเย็นลง
เหอะ ถึงยังไงคนโป๊ก็คือเขา เสียเปรียบก็เป็นเขา
เซิ่งอี่เจ๋อยังไม่รู้ความคิดของสาวน้อย พอติดกระดุมเสร็จก็เริ่มผูกเนคไท
น่าประทับใจที่เป็นเนคไทเส้นที่อันซย่าซย่าให้เมื่อวาน
เดิมทีนึกว่าอันซย่าซย่าจะดีใจ ใครจะรู้ว่าสายตาของอันซย่าซย่าที่มองมาที่เขาเพียงแวบเดียวก็ดูคับแค้นใจ
เอ่อ…นี่มันสถานการณ์อะไร หรือว่าอยากจะผูกให้เอง
ครุ่นคิดอยู่ครู่เดียวเซิ่งอี่เจ๋อก็เดินมาแล้วโน้มตัวลง “ซย่าซย่าช่วยผูกเนคไทให้ฉันหน่อย”
แววตาของอันซย่าซย่ายิ่งคับแค้นใจขึ้นและยังเบ้ปากด้วยความไม่พอใจ
มือน้อยขาวเนียนผูกเนคไทให้เขาอย่างเงอะงะแต่สีหน้ากลับเศร้าสลดยิ่งขึ้นเรื่อยๆ …
เซิ่งอี่เจ๋อร้อนใจแล้ว “เป็นอะไรไป”
“ฉันนึกถึงความฝันเมื่อคืนนี้…” อันซย่าซย่าสูดลมหายใจ “เซิ่งอี่เจ๋อ นายรู้ไหมว่าเนคไทเส้นนี้สามารถซื้อไก่ทอดได้กี่ถัง”
“…”