มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 351
เป็นเวลานั้นเองที่ในที่สุดเจอรัลด์ก็มาถึง
ในมือของเขาถือกำไลของเขาเอง ซึ่งเขาได้ซื้อเมื่อวันก่อน
แม้ว่ากีย่าได้พูดไปว่าเธอจะเลี้ยงมื้อเช้าเอง แต่เจอรัลด์ก็ได้ครุ่นคิดบางอย่างขณะที่เขาเดินทางไปที่นั่น เนื่องจากว่าเขาวางแผนที่จะให้พวกสาว ๆ อยู่กันตามลำพังเมื่อได้มอบกำไลให้เธอแล้ว เขาก็อาจจะเลี้ยงอาหารเช้าพวกเธอเป็นครั้งสุดท้ายด้วยเช่นกัน
ไม่ว่าจะยังไงเขาเขาก็เตรียมที่จะจ่ายบิลเอง
แต่อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขามาถึงที่โต๊ะของพวกเธอ เขาก็สังเกตเห็นว่ายาโคปก็อยู่ที่นั่นด้วยเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนว่ายาโคปก็เพิ่งจะให้ของขวัญกำไลข้อมือของเขากับกีย่า
“เจอรัลด์! ตรงนี้!”
กีย่าไม่ต้องการจะมองไปที่ยาโคป ดังนั้นเธอจึงจ้องมองไปที่บันไดอยู่ตลอดเวลา ทันทีที่เธอเห็นเขา เธอจึงยิ้มและกวักมือเรียกให้เจอรัลด์มา
“ทำไมเด็กคนนั้นมาที่นี่เหมือนกันล่ะ?”
การแสดงออกบนใบหน้าของยาโคปบูดบึ้งฉับพลันทันที่เขาเห็นเจอรัลด์
มันเป็นโอกาสที่หายากสำหรับเขาที่จะสามารถใช้เวลาร่วมกันกับกีย่าและหญิงสาวคนอื่น ๆ ความอิจฉาของยาโคปค่อย ๆ เลือนหายไปเมื่อเขาเห็นว่าเจอรัลด์แต่งตัวยังไง
แต่อย่างไรก็ตาม มันยังคงเป็นปัญหาเล็กน้อยสำหรับเขาเพราะเจอรัลด์นั้นเริ่มสนิทสนมกับกีย่ามากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“แน่นอนว่าเขาอยู่ที่นี่! วันนี้กีย่าเชิญเขามาทานมื้อเช้าที่นี่เป็นเฉพาะพิเศษ! จริง ๆ แล้วนายกำลังนั่งอยู่ตรงที่นั่งของเขานะตอนนี้ ยาโคป!” แทมมี่ตอบกลับ
“เดี๋ยวนะ…ในมือของนายนั่นคืออะไร เจอรัลด์?”
“เอ่อ มันเป็นความผิดของฉันบางส่วนที่กำไลของเธอหลุดออกจากมือของเธอเมื่อวันก่อน ดังนั้นฉันจึงซื้ออันใหม่ให้เธอ!” เจอรัลด์ตอบกลับตรง ๆ
“เจอรัลด์! ไม่ใช่ฉันบอกไปแล้วเหรอว่านายไม่ต้องชดเชยให้ฉัน? นายใช้จ่ายเงินมากเกินไปกับกำไลหยกอันนี้! ตั้งแต่แรกฉันไม่เคยโทษนายเลย!”
มันไม่ใช่ความลับต่อเธอที่เจอรัลด์ไม่ได้ร่ำรวยมากขนาดนั้น เนื่องจากว่าเธอก็บังเอิญเคยได้ยินบทสนทนาเกี่ยวกับเขาเป็นครั้งคราว
มันแย่มากเกินไป เนื่องจากเขาคือคนที่ได้ช่วยเหลือเธอตั้งแต่แรก อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาใช้จ่ายไปมากขนาดนี้ก็เพราะเธอเอง
เธอจะสบายใจได้อย่างไรกัน?
ยิ่งไปกว่านั้น กีย่าก็ไม่ได้คิดมากนักเกี่ยวกับสร้อยข้อมือเลยจริง ๆ เพราะมันก็ไม่ได้มีค่าอะไรมากสำหรับเธออยู่ดี
เธอรู้สึกวิตกกังวลเล็กน้อยตอนนี้
“ฮ่า! เงินเท่าไหร่กันที่เด็กคนนี้ต้องจ่ายไปในตอนแรก? เธอคิดมากไปแล้ว กีย่า บางทีเขาอาจจะซื้อของขวัญไม่กี่ร้อยดอลลาร์ที่ตลาดกลางคืนก็ได้!” ยาโคปกล่าวอย่างเย็นชา
“ฮ่าฮ่าฮ่า! อย่ากังวลไปเลยพวกเราตระหนักดีถึงความเป็นไปได้นี้ เจอรัลด์จะสามารถจ่ายสำหรับกำไลหยกที่มีราคาเจ็ดพันห้าร้อยดอลลาร์ได้อย่างไร?” แทมมี่หัวเราะหลังจากกล่าวไปแบบนั้น
“นอกจากนี้แล้ว บอกราคาของกำไลหยกให้พวกเราได้แล้ว! พวกเราไม่สามารถเดามันได้เลยจริง ๆ!” เธอพูดต่อ
“เอาล่ะ เอาล่ะ ฉันจะบอกราคาให้เธอแล้วกัน มันไม่ได้แพงมากเกินไป มันราคาราว ๆ หนึ่งหมื่นแปดพันดอลลาร์น่ะ!”
ขณะที่เขาพูด เขาก็เอาแต่แอบมองไปที่กีย่าเพื่อดูว่าเธอจะตอบสนองอย่างไร
แต่อย่างไรก็ตาม สีหน้าของกีย่าก็ยังคงเฉยเมยเหมือนเดิม
อย่างไรก็ตามหญิงสาวคนอื่นทุกคนต่างก็ตกตะลึงกัน
“หนึ่ง…หนึ่งหมื่นแปดพันดอลลาร์งั้นเหรอ?!” แทมมี่ตะโกน
หญิงสาวคนอื่น ๆ ก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ พวกเธออ้าปากกว้างด้วยความช็อก
แม้แต่นักเรียนหญิงคนอื่น ๆ ไม่กี่คนที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ ก็ยังแอบมองมาที่โต๊ะของพวกเขากันอย่างต่อเนื่อง
กำไลอันนี้ก็ดูน่าประทับใจแล้วจากทุก ๆ มุมของมัน และรู้สึกเหมือนจะเป็นอัญมณีที่หายาก
ราคาที่เปิดเผยหลังจากนั้นก็ค่อนข้างอุกอาจมากเกินไปและหญิงสาวหลาย ๆ คนในร้านก็ลงเองด้วยการมองไปที่ยาโคปด้วยสีหน้าที่แตกต่างกันไปบนใบหน้าของพวกเธอ
“ตายจริง ยาโคป! นายยอมที่จะใช้จ่ายให้กีย่าจริง ๆ!” หญิงสาวคนหนึ่งกล่าวอย่างอิจฉาตาร้อน
ท้ายที่สุดแล้ว ชายคนนี้ก็ได้จ่ายหนึ่งหมื่นแปดพันดอลลาร์เพียงเพื่อซื้อของขวัญชิ้นนี้! เขามีความสามารถแค่ไหนกันเพื่อจะซื้อสิ่งนั้นโดยไม่ถังแตกได้?
มีสาว ๆ คนไหนที่จะต้านทานความยั่วยวนใจเช่นนี้ในโลกได้หรือเปล่า?
“เธอชอบมันไหมกีย่า?”
ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ากีย่าไม่ได้ชอบเขา แม้ว่าเธอจะไม่รู้สึกรู้สาอะไร เธอก็คงจะหวั่นไหวไปบ้างกับของขวัญของเขาในครั้งนี้อย่างแน่นอน ใช่ไหม?
กีย่าไม่อยากจะตอบคำถามของเขา เอาตามตรงเธอเริ่มจะเอือมระอากับเขาแล้ว
หลังจากได้รับการเพิกเฉยแม้เขาจะมีเจตนาดี ยาโคปก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัดขึ้นมาเล็กน้อย
ขณะที่ทั้งหมดนี้เกิดขึ้น เจอรัลด์ก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิมตั้งแต่แรกที่เขายืนอยู่พร้อมกับกำไลหยกของเขาในมือ