หลังจากที่หลินฟานกลับมาถึงมหาลัยเจียงเป่ย เขาก็เดินตรงไปที่ห้อง 305 ของอาคารฝึกอบรมในทันที
ในเวลานี้ สองสาวฝาแฝดทั้งเซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ ก็กำลังหมกมุ่นอยู่กับการออกแบบโมเดลในคอมพิวเตอร์
แต่ทันทีที่พวกเธอหันมาเห็นหลินฟาน ความรู้สึกดีใจ ตื่นเต้น ก็ได้ปรากฏออกมาจากแววตาของพวกเธอทั้งสองคนอย่างเห็นได้ชัด
จากนั้น พวกเธอทั้งสองก็รีบหยิบเครื่องดื่มออกมาจากกระเป๋าเป้แล้วยื่นมันให้กับหลินฟาน
หลินฟานกล่าวว่า “ขอบคุณนะ”
ต่อมาหลินฟานก็เปิดฝาทั้งสองขวดแล้วค่อยๆจิบทีละขวดเหมือนกับทุกที
ทุกครั้งที่หลินฟานได้ดื่มน้ำที่เซี่ยปิงและเซี่ยเสว่เป็นคนให้ ใบหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุขกับลักยิ้มเล็กๆน่ารักๆของพวกเธอก็มักจะปรากฏออกมาให้เห็นอยู่เสมอ
และในตอนนี้ ศาสตราจารย์จางหยงที่กำลังเดินอยู่ข้างนอกก็ได้เปิดประตูและเข้ามายังข้างใน
ทันทีที่เขาได้เห็นหลินฟาน เขาก็รีบตะโกนออกมาอย่างรวดเร็ว ” ในที่สุดนายก็มาที่นี่สักทีนะ หลินฟาน !”

หลินฟาน เอามือแตะที่จมูกของตัวเอง
เมื่อวันเสาร์ที่แล้ว จางหยงได้ส่งข้อความมาหาหลินฟาน โดยขอให้เขาเข้ามาที่ห้องเพื่อทำการฝึกซ้อมเอาไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ
แต่ในวันเสาร์วันนั้น โรงแรมซินเยว่ได้จัดการประมูลโสมร้อยปี ขึ้นมา
และโสมร้อยปีเองก็เกี่ยวข้องกับยาที่จะเอาไปรักษาให้กับหลินเถา
มันจึงทำให้หลินฟานต้องออกเดินทางไปตั้งแต่วันนั้น
จนกระทั่งมาถึงวันอาทิตย์ ที่หลินฟานพึ่งเดินทางกลับมาถึงยังเจียงเป่ย
แต่วันจันทร์ที่ผ่านมาก็ตรงกับวันเกิดของฉินหยู่ซวนพอดี ทำให้หลินฟานต้องออกเดินทางอีกครั้งเพื่อไปเฉลิมฉลองให้กับวันเกิดแฟนของเขา
ทำให้ที่ผ่านหลินฟานไม่เคยมีเวลามาที่ห้องซ้อมเลยจนถึงตอนนี้
จางหยงพูดอย่างช่วยไม่ได้ “เดิมที ฉันต้องการใช้เวลาเพียงแค่สองสามวันในการฝึกซ้อมพวกคุณ แต่การแข่งขันกำลังเริ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้แล้ว ถ้าฝึกซ้อมในวันนี้ฉันเกรงว่ามันจะส่งผลกระทบต่อจิตใจในการแข่งของวันพรุ่งนี้อย่างแน่นอน ”
หลังจากที่จางหยงพูดจบ เขาก็ได้ถอนหายใจเบา ๆ และพูดต่อ “ฉันจะพูดเรื่องกฎของการแข่งขันอีกครั้งนะ การแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ใช้เวลาทั้งหมด 72 ชั่วโมงในการแข่งขัน มันทั้งยาก ทั้งตึงเครียดเป็นอย่างมาก!”
“โดยเฉพาะสำหรับหลินฟาน นายจำเป็นต้องมีการคำนวณที่รวดเร็วอยู่ตลอดเวลา เรียบเรียงให้ดี งานมันหนักมาก!”
“ที่สำคัญนายต้องไม่ตื่นตระหนกและห้ามประหม่าเด็ดขาด ต้องใจเย็น ค่อยๆทำไปเรื่อยๆ … ”
ตอนที่จางหยง ได้เห็นแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของหลินฟาน,เซี่ยปิง และ เซี่ยเสว่เป็นครั้งแรก เขานั้นรู้สึกตื่นเต้นและได้มองเห็นความหวังในการชนะเลิศ
เขารู้สึกได้ทันทีว่ารางวัลชนะเลิศระดับชาติต้องตกเป็นของมหาวิทยาลัยเจียงเป่ย ในปีนี้อย่างแน่นอน และรวมถึงถ้วยอุดมศึกษาเองก็เช่นกัน!
แต่ตอนนี้จางหยงไม่มีความมั่นใจอีกต่อไป
จางหยงในฐานะศาสตราจารย์รู้ดีว่า นักเรียนที่มีงานยุ่งตอนไกล้สอบจะส่งผลต่อเกรดของพวกเขา
จางหยงพูดอย่างเงียบ ๆ อยู่ในใจ: ตอนนี้ฉันขอให้ หลินฟานและคนอื่น ๆ คว้ารางวัลระดับจังหวัดมาได้ก็ยังดี
…
วันรุ่งขึ้น อากาศกำลังดี และพระอาทิตย์ยามเช้าที่สวยงามราวกับมังกรที่ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า
ตอนนี้นักศึกษาหลายคนจากมหาวิทยาลัยคณิตศาสตร์และวิทยาการคอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัย เจียงเป่ย ได้เดินมารวมกันที่ห้องบรรยายอันกว้างขวาง
วันนี้…จนถึงอีกสามวันข้างหน้า พวกเขาทั้งหมดจะมีการแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่ยากลำบากที่นี่
ที่ปรึกษาซุนเหยาตงกำลังแอบดูเหตุการณ์นี้อย่างเงียบๆ
ทันใดนั้น ได้มีอาจารย์วัยกลางคนอายุประมาณ 30 หรือ 40 ปีกล่าวขึ้นว่า “คุณซุน คุณจะให้นักศึกษาจำนวนมากมาสมัครเข้าร่วมการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ไปทำไม มันไม่มีประโยชน์อะไร มีแค่ปริมาณมันจะสู้คุณภาพได้ยังไง”
ซุนเหยาตงพูด “คุณคิดอย่างนั้นจริงๆหรอ ไม่แน่บางทีอาจจะมีรางวัลระดับจังหวัดสองสามรางวัลตกเป็นของพวกเขาก็เป็นได้นะ”
อาจารย์วัยกลางคนยิ้มและส่ายหัว มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก เขาคิดในใจ
……
ภายในห้องบรรยาย
เจิ้งจินเป่าได้พยายามมองไปยังโต๊ะที่อยู่ห่างออกไปถึงสองเมตร เขาถอนหายใจก่อนจะพูดว่า “จบสิ้นแล้ว อยู่ไกลขนาดนี้แล้วฉันจะลอกได้ยังไง ”
นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยคอมพิวเตอร์และมหาวิทยาลัยคณิตศาสตร์อยู่ห่างออกไปถึงสองเมตร
แล้วถ้าพวกเขาอยู่ห่างขนาดนี้ ฉันจะลอกพวกเขาได้ยังไง?
เจิ้งจินเป่า มองไปที่ ซงหยี่ ซึ่งนั่งอยู่ไม่ไกลและบ่นพึมพัมว่า “ ไม่เป็นไร ดูเหมือนจะมีคนที่ประสบปัญหาแบบเดียวกับฉันอยู่ ”
หลังจากที่พูดจบ เจิ้งจินเป่าก็เปิดขวดน้ำและค่อยๆสนุกไปกับการกินน้ำทีละนิด ด้วยสีหน้าที่มีความสุขเป็นอย่างมาก
ในขณะนี้ ซงหยี่ก็ได้มองไปรอบๆอยู่เช่นกัน
และเมื่อเขาเห็นเจิ้งจินเป่า เขาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นในทันที
ถึงจะมีกระดาษวางทับซ้อนกันไว้จนหนา แต่ก็เป็นแค่โจทย์ปัญหาขยะๆ
หลินฟานกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสบาย ๆ
เหมือนกับว่าเขามาที่นี่เพื่อดื่มชา ไม่ได้มาที่นี่เพื่อทำการแข่งขัน
“เซี่ยปิง, เซี่ยเสว่ ไม่ต้องกังวล มันก็เหมือนการสอบนั่นแหละ ผ่อนคลายเข้าไว้นะ” หลิน ฟานกล่าว
หลังจากที่หลินฟานพูด เซี่ยปิง และ เซี่ยเสว่ ก็พยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า
ถ้าหากพวกเธอร่วมทีมกับคนอื่นและได้เข้าร่วมการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์
พวกเธอก็คงจะรู้สึกผ่อนคลายมากกว่านี้
แต่ที่เธอรู้สึกประหม่าในการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ ก็เพราะว่ามีหลินฟานเป็นเพื่อนร่วมทีม
เพราะเซี่ยปิง และ เซี่ยเสว่ ไม่อยากเป็นตัวถ่วงของหลินฟานจึงตั้งใจอย่างมากที่จะทำผลงานทางเทคนิคให้ออกมาดีที่สุด
“กริ๊ง!”
ตอนนี้เสียงกริ่งที่คมชัดก็ได้ดังทั่วไปทั้งห้องบรรยาย
และต่อจากเสียงกริ่งที่ดังขึ้นได้ไม่นาน อาจารย์ทั้งสามคนซึ่งมีอายุมากกว่า 40 ปี ก็ได้เดินเข้ามาอย่างช้าๆ
ในหมู่พวกเขา ศาสตราจารย์ที่มีผมสีขาวกล่าวว่า: “ต่อจากนี้ พูดคุยกันได้แค่ในทีมของตัวเอง ห้ามพูดคุยห้ามปรึกษากับทีมอื่นเด็ดขาด หากฝ่าฝืนจะถูกตัดสิทธิ์ออกจากการแข่งขันในทันที!”
“การแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์แห่งชาติ เริ่มได้!”
“ดูที่หน้าจอนะ ทุกคน!”
เมื่อเสียงของศาสตราจารย์ชราดังขึ้น ก็มีคำถามสามข้อปรากฏขึ้นมาบนโปรเจ็กเตอร์ในอัฒจันทร์และบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ให้ทุกคนได้เห็น
“1. ออกแบบบ้าน”
“2 ออกแบบระบบระบายน้ำ”
“3. ออกแบบที่จอดรถ”
“กรุณาเลือกคำถามข้อใดข้อหนึ่งจาก 3 คำถามที่อยากจะตอบ”
แต่หลังจากที่เห็นคำถามทั้งสามข้อนี้ นักเรียนทุกคนก็ตกใจไปตามๆกัน
ออกแบบบ้าน? ระบบระบายน้ำ? ลานจอดรถ?
จากหัวข้อทั้งหมด มันต้องมีคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ อยู่ด้วยถึงจะทำได้ไม่ใช่หรอ?
ต้องใช้ทั้งการภาพวาดแล้วก็แผนการออกแบบ ฯลฯ ซึ่งมีความซับซ้อนอยู่มากมาย
และสิ่งเหล่านี้เกี่ยวข้องอะไรกับการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์
การแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ไม่ใช่การแข่งขันเกี่ยวกับการคำนวณทางคณิตศาสตร์เหรอ?
มันเกี่ยวข้องกับคณิตศาสตร์ที่ไหนกัน?
นักศึกษาตกใจอยู่พักใหญ่ จากนั้นก็เริ่มมีพูดคุยกันแบบเบาๆ
“เราจะเลือกโจทย์ไหนกันดี?” ชายร่างเตี้ยในแผนกวิทยาการคอมพิวเตอร์ถาม
“ที่จอดรถ…ดูเหมือนจะง่ายที่สุดจากทั้งสามข้อนี้แล้วมั้ง” นักศึกษาคณิตศาสตร์รูปร่างสมส่วนพูดขึ้นมาอย่างลังเล
แต่เจิ้งจินเป่า ได้คัดค้านขึ้นมา “โจทย์ที่ง่ายที่สุดน่าจะเป็นระบบระบายน้ำต่างหาก ฉันรู้ดีว่ามันง่ายแค่ไหน เราแค่วาดคูน้ำสักสองสามคูก็เป็นอันเสร็จแล้ว ”
ทั้งสองมองหน้ากันครู่หนึ่งแล้วลังเลและพูดว่า “งั้นก็ออกแบบระบบระบายน้ำสินะ”
…
หลินฟานเหลือบมองคำถามสามข้อและมีความคิดขึ้นมาในใจทันที

“เซี่ยปิง, เซี่ยเสว่, โจทย์อะไรที่พวกเธอต้องการทำ?” หลินฟานถาม
เซี่ยปิง และเซี่ยเสว่ ไม่ได้เคลื่อนไหว พวกเธอเพียงแค่มองไปที่หลินฟานอย่างเงียบ ๆ
เห็นได้ชัดว่าว่าเธอต้องการให้หลินฟานเลือกโจทย์
หลินฟานพยักหน้าแล้วพูดว่า “โอเค ฉันเลือกเอง”
เขาแตะคางและพูดอย่างครุ่นคิด “ในหลายจังหวัด ฝนที่ตกหนักสะสมน้ำได้ง่าย การออกแบบระบบระบายน้ำค่อนข้างลำบาก แต่ก็มีประโยชน์มากเช่นกัน…”
“งั้นเราเลือกหัวข้อที่สอง ออกแบบระบบระบายน้ำ”
เซี่ยปิงและเซี่ยเสว่ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เลย พวกเธอเพียงแค่พยักหน้ารับซ้ำๆ
ในเวลานี้ เสียงเตือนก็ดังขึ้นในใจของหลินฟาน
【ติ๊ง! ภารกิจ ได้ใบรับรองระดับชาติในการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ รางวัลซองแดงสีเงิน 5 ซอง 】
เมื่อหลินฟานได้ยินเสียงนี้ มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย