บทที่240 สาวๆ
ไม่กี่นาทีต่อมาด้วยเสียงคำรามของเครื่องยนต์จำนวนหนึง รถ SUV 3 คันคนละรุ่นคนละแบร์น ก็โพล่ออกมาให้ หลินเฉิงเห็น
รถสองคันข้างหลังขับตามคันแรกมาติดๆหลินเฉิงที่หลบอยู่หลังต้นไม้ยกแขนซ้ายขึ้น กำลังจะเรียกกำแพงน้ำแข็งออกมาหยุดรถพวกนั้น แต่เมื่อเขาเห็นร่างของผู้ช่วยคนขับในรถคันแรกนั้น เขาก็หยุดการกระทำนั้นมนทันที พลังน้ำแข็งในมือของเขากระจายหายไป
เขารู้สึกไม่เชื่อสายตานิดหน่อยเขากระพริบตาก่อนที่จะมองเพื่อให้แน่ใจอีกครั้ง หลังจากที่เขารู้แล้วว่ามองไม่ผิด เขาก็กระโดดออกมาข้างหน้ารถกลางถนน!
“เอี้ยด!”
“เอี้ยด!” “โคร้ม!!!”
หลินเฉิงอยู่ๆก็โพล่ออกมากลางถนน ทำให้ตกใจ รถนำทางคันหน้าสุดก็เบรกอย่างไม่ทันตั้งตัว โชคดีที่ความเร็วในการขับรถนั้นไม่สูงมาก หลังจากที่ล้อเสียดสีกับพื้นดินอยู่กว่าครึ่งเมตร มันก็หยุดลง กันชนรถเกือบจะแตะท้องของหลินเฉิงพอดิบพอดี!
เนื่องจากการเบรคอย่างฉุกเฉินของรถคันแรกรถสองคันที่ตามมาติดๆ ก็เบรคตาม แต่ก็ไม่ทันชนท้ายคันข้างหน้าเสียแล้ว…
หลังจากชนกันเสร็จรถทุกคันก็หยุด ชายร่างกำยำกลุ่มนึงก็เดินลงมาจากรถสองคันข้างหลัง พวกเขาด่าคนขับรถคันแรกด้วยความโกรธ
“บ้าเอ้ยมึงขับรถยังไงของมึงฮะ คังซือ!? เราก็ไม่ได้ขับกันมาไกลขนาดนั้นนะ?”
“ใช่!ฐานทัพของเรามีรถใช้น้อยลงทุกทีๆ ขับให้มันดีๆ หน่อยซิ?”
“หยุดพูดเล่นได้แล้ว!ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม!”
หลังจากถูกด่าทอโดยกลุ่มคนกลุ่มใหญ่คนขับหนุ่ม คังซือ ก็โมโหเขาชี้ไปยังหลินเฉิงข้างหน้าและตะโกนออกมา
“พวกมึงมีตากันรึป่าว!?ไม่เห็นรึไงว่ากูหยุดเพราะไอบ้านั้น! ”
เขารีบเปิดประตูลงมาจากรถวิ่งมาหาหลินเฉิงก่อนที่จะใช้นิ้วชี้จิ้มไปบนมูกของหลินและดุด่าเขา
“พ่อหนุ่มตัวลีบถ้าไม่อยากจะมีชีวิตอยู่แล้ว ก็ช่วยไปกระโดดหน้าผาที่อื่นได้ไหม จะเอาร่างมาขวางทางเป็นกำแพงเนื้อแบบนี้ไม่ได้นะ?”
หลินเฉิงไม่ได้สนใจอะไรเขาหลินเฉิงหยิบปืนกลเบาขึ้นมาจ่อหัวของเขาในทันที!
“ถ้าไม่อยากตายก็หยุดพูดจาไร้สาระซะที!”
หลินเฉิงพูดอย่างเยือกเย็นเขากำลังจะเดินไปยังที่นักคนคับรถคันนั้น แต่ก็ได้ยินเสียงของคังซือ กล่าวดูถูกกลับมา คังซือกำลังโกรธมาก “กูถามว่ามึงเป็นใคร คิดว่ากูกลัวรึไง ถ้าแกยิงปืนเป็นจริงๆ ฉันก็อยากจะเห็นว่าอะไรเร็วกว่ากันระหว่าง ปืน ของแก กับ ปู่คนนี้”
เท้าของคังชือก็ก้าวออกไปอย่างรวดเร็วเหมือนกับร่างกายของเขาหายไปอย่างไงอย่างนั้น!
“ฮ่าฮ่า! ฮ่า!! ไอหนูนั้นมันมาจากที่ไหนว่ะ ถึงกล้าจะท้าทายไอ คังซือ”
“ใครจะไปรู้หว่ะกูไม่เอาไปคิดหรอก..” novel-lucky
“อย่างพึ่งวางใจไป!ฉันว่าอะไรบางอย่างไม่ถูกต้อง คังซือ ต้องระวังตัวให้มากกว่านี้อย่าประมาทหละ!”
“ฉันว่าเหลา เฉิน นายน่าจะหยุดกังวลไม่เข้าเรื่องได้แล้วนะ”
“ใช่แล้ว!คังซือ เป็นหนึ่งใน100 ปรมาจารย์ ของฐานทัพทะเลน้ำเงินเลยนะ ฉันเชื่อเหลือเกินว่าผู้หญิงที่อยู่ในห้องสีแดงนั้นจะเป็นเด็กดีเหลือเกิน ทำให้เขานอนคว้ำลงไปได้”
เมื่อเห็นหลินเฉิงถือปืนกลอันน่ากลัวอยู่ชายหนุ่มที่แข็งแรงยืนอยู่ตรงหน้า กลับไม่กลัวอะไรเลย พวกเขายังคุยกันอย่างสนุกปากอีกต่างหาก พวกเขาทำท่าทีเหมือนหลินเฉิงที่มีปืนอยู่ในมือจะต้องแพ้แน่ๆ
“ปั้ง!”
เสียงปืนดังก้องไปทั้งแนวเขา
ในตอนนี้เสียงของผู้คนที่คุยกันอย่างสนุกสนานอยู่นั้น ตอนนี้กลับกลายเป็นเสียงเงียบสงัดแล้ว
ถึงแม้คันซือจะหายไปตั้งแต่เมื่อกี้ร่วงลงมาข้างหลังหลินเฉิง โดยมีแพลถูกยิงที่เอว เขาแทบไม่เชื่อสายตาที่เห็นชายที่ยืนอยู้ข้างหน้ายิงเขาโดนอย่างใจเย็นได้!
คังซือใช้วิชาก้าวพริบตาลอยอยู่บนท้องฟ้าข้างหลัง หลินเฉิงและกำลังจะยิงหลินเฉิงอยู่บนพื้น แต่เขาก็คาดไม่ถึงว่าชายหนุ่มสงบนิ่งคนนี้จะสามารถคาดเดาตำแหน่งของเขาได้!
“ฮึ่ย!”
คังซือใช้มือปิดปากแผลเอวของเขาเหมือนจะขยับไม่ได้ไปแล้ว เขาทำได้แค่สูดหายใจฉียเสื้อตัวเองออกมาพันแพล ก่อนที่จะตะโกนใส่กลุ่มคนของเขา “พวกแกมันงี่เง่านักรึไง? ไปเร็ว!”
เมื่อได้ยินเสียงอันหงุดหงิดและสิ้นหวังของคังซือชายตัวใหญ่ทั้งหลายก็ตั้งสติ พวกเขารีบค้นหาอาวุธทุกชนิดจากในรถของพวกเขา พวกขเาต้องจับชายหนุ่บคนนั้นให้ได้ก่อน
“พวกแกหยุดเดี๋ยวนี้”
ในตอนนั้นผู้หญิงที่นั่งอยู่ในรถ เห็นสถานการณ์ทั้งหมดกำลังเริ่มแย่ เธอก็กระโดดออกมาจากรถหยุดทุกคนที่กำลังจะออกไป
“นี้ใช่เวลาต่อสู้หรอ?คังซือถูกยิง? เอาตัวเขามาทำแผลก่อนเร็ว!” ชายหนุ่มร่ายใหญ่โตทั้งหลายก็วางอาวุธลงเขาไปช่วยคังซือ กลับมา ผู้หญิงคนนั้นขมวดคิ้วก่อนที่จะถามชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า “นายเป็นใคร? มาหยุดเราทำไม?”
เมื่อเห็นความสวยบนใบหน้าของเธอไม่ได้ลดลงเลยแม้ว่าเธอจะกำลังโกรธอยู่ตอนนี้หลินเฉิง ก็หายใจเข้าลึก ก่อนที่จะพูดสิ่งที่จะระงับความอยากรู้ของเธอในตอนนี้ “ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันจะไม่ถามคำถามที่ไม่สำคัญแบบนั้น เพราะเพื่อนของเธอกำลังจะแย่อยู่นะตอนนี้ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด…”
“อะไรนะ!?นาย…..!”
ได้ยินแบบนั้นปุ๊บสีหน้าของเธอก็เปลี่ยน เธออยากจะโกรธ แต่ก็รู้ว่ามันไม่ใช้เวลา ถ้าชายคนนั้นพูดความจริง คังซือน่าจะตกอยู่ในที่นั้งลำบากแล้ว!
————————–