เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 358 ข้อตกลงที่น่าสงสัย
อยู่ ๆ ก็มีมือที่ไม่ได้ต้องการมาโอบรอบเอวของเธออย่างกะทันหันก่อนที่เสียงหายใจของชายวัยกลางคนคนนั้นจะดังขึ้นใกล้หูของทิฟฟานี่ “ความโกรธแบบนั้นจะไม่ทำให้คุณได้มีเวลากับเขาในวันนี้หรอกที่รักของผม แต่ผมน่ะมีเวลาให้นะ ผมรู้จักผู้หญิงอย่างคุณเป็นอย่างดี เหมือนกับหลังมือของผมเลย ผู้หญิงอย่างคุณล้วนกำลังมองหาเสี่ยเลี้ยงอยู่ใช่ไหมละ? ผมจะตรงไปตรงมากับคุณเลยละกัน — คืนนี้เรามาใช้เวลาร่วมกันดีไหม ถ้าคุณทำให้ผมมีความสุข ผมก็จะทำให้คุณมีความสุข โดยเริ่มจากอพาร์ทเมนต์สุดหรูเลย”
ใบหน้าของทิฟฟานี่เปลี่ยนไปในเสี้ยววินาทีก่อนที่เธอจะตบหน้าของชายคนนั้นอย่างรุนแรง ในขณะที่รอยนิ้วสีแดงสดของมือเธอปรากฏขึ้นบนแก้มของเขาเธอร้องเสียงหลงอย่างร้อนแรง “แหงแหละ ถ้าฉันต้องนอนกับคนบ้ากามที่น่าขยะแขยงอย่างคุณ!”
การทะเลาะวิวาทของพวกเขาทำให้ทั้งห้องเงียบลงทันที สายตาทุกคู่หันมาที่พวกเขา ในระยะไกลรอยยิ้มบนหน้าของแจ็คสันที่ใช้เมื่อต้องสนทนาบนหุบลงก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาหาพวกทิฟฟานี่และชายวัยคลางคนคนนั้นอย่างรวดเร็ว “เกิดอะไรขึ้น?”
สีหน้าของชายวัยกลางคนคนนั้นพยายามหลบเลี่ยงการโดนตรวจสอบข้อเท็จจริงอย่างสิ้นหวัง “ค – คุณเวสต์! ม-ม-ไม่มีอะไรเกิดขึ้น! ผมแค่แกล้งเธอเล่น… เธอบังเอิญเป็นเพื่อนของคุณหรือเปล่า?”
ดวงตาของเอธานเข้มขึ้น เขาดึงขาตนเองที่ก้าวออกมาได้ครึ่งก้าวแล้วกลับไปตั้งหลักด้วยความเงียบ ในขณะเดียวกันแจ็คสันก็เอียงศีรษะเล็กน้อยและกัดฟันพูดว่า “ประตูอยู่ทางนั้น”
ใบหน้าของชายวัยกลางคนคนนั้นกลายเป็นสีแดงสด เขาอายเกินกว่าที่จะอยู่ต่อได้จึงรีบออกจากงานเลี้ยงโดยทันที
ทิฟฟานี่ก็ไม่ได้อายน้อยกว่าเขาเลย เพราะจริง ๆ แล้ว เธอมางานเลี้ยงนี้ในฐานะคู่ของแจ็คสัน แต่สุดท้ายเธอดันก่อเรื่องสะงั้น “พระเจ้า เราจะอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหน? ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่อีกต่อไป” เธอสะอื้น
แจ็คสันใช้นิ้วของเขาหวีผมสีอ่อนของเธอแล้วตอบเบา ๆ ว่า “ขอเวลาอีกสิบนาที ไม่ต้องกังวล อยู่ใกล้ ๆ ผมก็พอ”
ทิฟฟานี่หน้าแดง – แดงพอจนคนอื่นต้องยกคิ้ว — ด้วยความเขินอาย เธอเลื่อนมือของเธอไปยังจุดที่คนอื่นไม่อาจมองเห็นบนแขนของเขาและหยิกเขาเพื่อส่งสัญญาณ “อย่าแม้แต่จะคิดว่าจะฉวยโอกาสฉัน” เธอคำรามผ่านฟันที่ขบกันแน่น “ถ้าขืนสัมผัสฉันแบบนั้นอีกครั้ง ฉันจะทานคุณเป็นอาหารเช้า”
แจ็คสันทำได้เพียงปกปิดความรำคาญของเขาภายใต้สีหน้าที่แสดงให้เห็นว่า “ทุกอย่างเรียบร้อยดี” เขาจับมือของเธอให้เกี่ยวแขนของเขาพร้อมกับพูดว่า “ไปกันเถอะ”
แจ็คสันพาทิฟฟานี่กลับมาที่จุดของเขาก่อนที่จะเกิดความวุ่นวายและพวกผู้ชายก็กลับมาคุยกันต่อ อีธานยืนอยู่ทางซ้ายของทิฟฟานี่แต่เธอหลบสายตาเขาด้วยการจ้องไปที่รองเท้าของตนเอง
เธอเล่นกับแขนเสื้อของแจ็คสันอย่างไม่มีความสุขเพื่อป้องกันความประหม่าของตนเอง แต่ยิ่งเธอรู้สึกถึงการจ้องมองของอีธานมากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งไม่อยากจะเงยหน้าขึ้นมากเท่านั้น
จากนั้น อยู่ ๆ เธอก็ได้ยินอีธานประกาศออกมา “ผมยังมีเรื่องที่ต้องไปจัดการในคืนนี้ ได้โปรดคุยกันต่อเลย ไม่ต้องรอผม” หลังจากนั้นเขาก็หันกลับและมุ่งหน้าไปยังทางเข้า
เกือบสิบนาทีต่อมา (หรืออาจจะประมาณห้านาทีเท่านั้น) แจ็คสันก็ทำตามสัญญาของเขาโดยการละะทิ้งบทสนทนาอีกคน “ขอโทษเช่นกันนะเพื่อน ๆ ผมต้องไปที่อื่นที่ต่อ” เขากล่าว
ทิฟฟานี่นิ่งเงียบ “ฉันคิดว่าคุณพูดว่าอีกสิบนาทีไม่ใช้หรอ?”
“จริง ๆ แล้วก็คือไม่เกิน 10 นาที ในทางปฏิบัติ มันไม่แตกต่างกันมากนัก ทว่าจะจบภายในสิบนาทีหรือนาทีที่สิบ ดูสิ ไม่ใช่คุณเหรอที่คร่ำครวญว่าอยากจะกลับเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว? คุณช่วยชื่นชมที่ผมมีน้ำใจสักครั้งไม่ได้เหรอ?”
เธอกลอกตา “เลิกพล่าม และจ่ายเงินมาซะ”
พวกเขามุ่งหน้าไปที่รถ ในขณะที่ทิฟฟานี่กำลังขึ้นรถ แทนที่จะสตาร์ทเครื่องยนต์แจ็คสันกลับเริ่มพิมพ์บนโทรศัพท์อย่างโกรธเกรี้ยวพร้อมกับจ้องมองไปยังทิศทางที่อีธานจากไป
หลังจากที่ทิฟฟานี่ขาดเข็มขัดเรียบร้อยแล้วเธอจึงสั่งด้วยเสียงจริงจังว่า “ส่งฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้ การใส่รองเท้าส้นเข็มเป็นเวลานานกำลังจะฆ่าฉัน”
แจ็คสันเชื่อฟังและละสายตาจากอะไรก็ตามที่ดึงดูดความสนใจของเขาก่อนหน้านี้ก่อนที่จะเหยียบคันเร่ง แต่ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเขาก็ส่งเสียงในพริบตา
ทิฟฟานี่หันไปมองหน้าจอของโทรศัพท์เขาด้วยความเคยชิน – และนิ่งค้าง แจ็คสันรีบหยิบโทรศัพท์ของเขาไปให้พ้นสายตาเธอ แต่เพียงวินาทีเดียวก็เพียงพอที่จะยืนยันได้ว่ามีการเอ่ยถึงชื่อของอีธาน
เธอไม่สามารถยับยั้งความอยากรู้อยากเห็นที่ตามมาได้ “คุณส่งข้อความถึงใคร? ทำไมถึงพูดถึงอีธาน?”
“ไม่มีอะไรสำคัญหรอก; ก็แค่การติดต่อทางธุรกิจปกติ คุณคงไม่เข้าใจหรอก” แจ็คสันตอบด้วยความเบื่อหน่าย
“คุณ… ทำงานกับอีธานเหรอ?”
“ไม่ใช่ พวกคอนเนอร์ไม่ได้ทำงานในอสังหาริมทรัพย์ จริง ๆ อีธานคนนี้เกี่ยวข้องกับการลงทุนด้านที่อยู่อาศัยโดยเฉพาะ จริง ๆ แล้วผมแค่ช่วยเพื่อนน่ะ” แจ็คสันตอบ เขาลังเลที่จะเปิดเผยข้อมูลลับมากขึ้น
“คุณรู้ไหมว่า อีธานเป็นแฟนเก่าของฉันน่ะ? คุณต้องการความช่วยเหลือของฉันในการทำให้มันวุ่นวายไหม?” ทิฟฟานี่พูดกึ่งติดตลก
น่าแปลกที่แจ็คสันไตร่ตรองคำถามนั้นด้วยความเงียบ เพียงไม่กี่วินาทีต่อมาเขาพูดว่า “ผมรู้เรื่องนั้นและคำตอบคือไม่ ผมไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ อย่างไรก็ตาม ผมจะไปส่งคุณที่บ้านตอนนี้ คุณจะได้รับเงินช้ากว่าที่คิดไว้นิดหน่อย”
การจ่ายเงินให้ทิฟฟานี่เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าความร่วมมือของทั้งคู่ — และบทสนทนานี้ — สิ้นสุดลงแล้ว ทิฟฟานี่เงียบ เอนหัวลงบนเบาะและหลับตาลง
เมื่อรถหยุดที่ชั้นล่างเธอก็เตะส้นสูงออกและหยิบมันขึ้นด้วยมือของเธอและเลือกที่จะกลับเข้าไปในที่พักของเธอด้วยเท้าเปล่า แจ็คสันมองดูเธอเลือนหายไปจากสายตาของเขาก่อนจะขับรถออกไป ระหว่างทางเขาโทรไปที่เบอร์หนึ่ง
“ของอยู่กับฉัน มารับและส่งมันไปตรวจสอบโดยเร็ว ฉันมั่นใจว่ามันต้องเป็นของอีธาน คอนเนอร์”
–
จู๊ด เทรมอนต์ ถูกจับเข้าคุกในอีกหนึ่งเดือนต่อมา
มันเป็นข่าวที่คนอื่นคงจะดีใจ แต่แอเรียนกลับรู้สึกไม่สะทกสะท้านกับมัน อย่างไรก็ตาม เธอก็รู้สึกว่ามาร์คต้องมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับมัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาบอกชัดเจนว่าเขาไม่ต้องการเห็นจู๊ดอีกเลย
แมรี่แจ้งกับแอเรียนว่า จู๊ดถูกตัดสินให้จำคุกตลอดชีวิตในข้อหาก่ออาชญากรรมที่น่ากลัวมากว่ายี่สิบปี เขามีข้อกล่าวหาเรื่องข่มขืน 2 คดี คดีทำร้ายร่างกายรุนแรง 5 คดีที่ทำให้ฝ่ายตรงข้ามถึงขั้นพิการ รวมถึงรายการฉ้อโกงการพนันและการค้าประเวณีที่ผิดกฎหมายอีกหลายคดี จู๊ดได้กระทำคดีเหล่านั้นก่อนที่พวกเทรมอนต์จะไล่เขาออกไป แต่พวกตำรวจคอยจับตาดูมาตลอด
แต่สิ่งที่ทำให้จู๊ดต้องติดคุกตลอดชีวิตคืออาชญากรรมที่เขาทำหลังจากครอบครัวไล่เขาออก เขาก่ออาชญากรรมที่น่าสยดสยองทุกอย่าง แต่ที่สำคัญที่สุดคือเขาได้รีดไถมาร์คเป็นเงินร้อยล้านดอลลาร์