ตอนที่ 3 ฟื้นคืนชีพ
“มันตลกดีนะ ที่ฉันจบชีวิตด้วยตัวของฉันเอง และเธอก็โผล่ออกมาจากไหนก็ไม่รู้ และบอกกับฉันว่าจะคืนชีพให้ฉัน แบบนั้นจะดีจริงๆเหรอ? อย่างน้อยเธอก็ควรให้โอกาสกับคนที่เสียชีวิตด้วยโรคร้ายหรืออุบัติเหตุมากกว่ารึเปล่า ” เล็กซี่เย้ยหยันพยายามหาเหตุผลมารองรับความรู้สึก
จริงอยู่ที่ เล็กซี่เริ่มเชื่อในสิ่งที่เจ้าเกี๊ยวสีขาวน่ารักบอก แต่เธอก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมระบบถึงเลือกคนที่ชั่วร้ายแบบเธอ แต่ไม่ใช่คนที่สมควรได้รับมากกว่า
” แล้ว – ” เล็กซี่กำลังจะพูดสิ่งที่อยู่ในหัวต่อ แต่ต้องหยุดกลางคันเมื่อรู้สึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง นับตั้งแต่ที่เธอเข้ามาในพื้นที่ว่างเปล่านี้ หรือสิ่งที่เจ้าก้อนแป้งเรียกว่า ‘ด่านแห่งชีวิตหลังความตาย’ เธอก็ยังไม่ได้ขยับไปไหน แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่าวิญญาณของเธอค่อยๆถูกดึงขึ้นจากพื้นดิน
“ ชูรู? เฮ้! ชูรู!” เล็กซี่ตื่นตระหนกขณะที่เธอเรียกชื่อของเจ้าเกี๊ยวตัวน้อย
โชคไม่ดีที่จู่ๆชูรูก็หายตัวไป ในพื้นที่มืดมิดซึ่งกลืนกินเล็กซี่ไปทีละน้อย จากจุดที่เธอยืนอยู่ เธอถูกดึงอย่างแรง ราวกับพาเธอไปสู่ขุมนรกที่ไร้ก้นบึ้ง
“ไม่ !! ได้โปรด อ๊ากกก!” เธอกรีดร้องอย่างสุดเสียง เธอรู้ว่าเธอกลัว กลัวที่จะต้องพูดมากกว่านี้
ในขณะนั้นความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ที่ก้นบึ้งของหัวใจของเธอปรากฏขึ้นอีกครั้ง สิ่งที่เธอไม่อยากยอมรับ
ความเสียใจ
เธอเต็มไปด้วยความเสียใจร้อยหรือหลายพันเท่า ในที่สุดจิตสำนึกของเล็กซี่ก็ปิดลงพร้อมกับ ‘ร่างกาย’ ที่หลุดลอยไปของเธอ
——
“โอ้พระเจ้า!!!” หญิงวัยกลางคนที่ดูสง่างามกรีดร้องเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เธอจะเป็นลมขณะที่เห็นลูกสาวที่มีค่าของเธอกำลังได้รับการช่วยเหลือลงมาจากขื่อเชือก
3 นาทีที่แล้ว อาจเป็นเพราะสัญชาตญาณความเป็นแม่ของเธอ ‘ลิเลียนหยาง’รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดังนั้นเธอจึงไปที่ห้องของลูกสาวของเธอ เพื่อดูว่าเธอสบายดีอย่างที่ของเธออ้างหรือไม่
อย่างไรก็ตามหลังจากเคาะห้องลูกสาวหลายครั้ง มีเพียงความเงียบจากภายในเท่านั้นที่ตอบเธอได้ จากนั้นเธอก็ตัดสินใจเอนหูของเธอแนบไว้ที่ประตู และมือของเธอพยายามจะเปิดประตู แต่มันก็ถูกล็อคอย่างแน่นหนา
เธอตั้งสมาธิเพื่อฟังว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องของลูกสาวและในวินาทีถัดมาหัวใจของเธอก็เต้นแรงด้วยอะไรบางอย่าง
เธอได้ยินเสียงดัง ‘ตุบ’ ซึ่งทำให้เธอไม่สามารถอดทนต่อไปได้ และสัญญาณเตือนภายในหัวของคนเป็นแม่ เธอรู้จักลูกสาวของเธอดี แม้ว่าเธอเลี้ยงดูเล็กซี่ด้วยความรักทั้งหมดของเธอ แต่อย่างไรก็ตาม เล็กซี่ก็เป็นคนที่มีจิตใจที่เข้มแข็ง
ดังนั้นคุณนายหยางจึงรู้ดีว่าไม่ว่าครอบครัวของพวกเขาจะเผชิญกับวิกฤตใดในตอนนี้เธอจะต้องเข้มแข็ง ตระกูลหยางจะเข้มแข็ง
อย่างไรก็ตาม คุณนายหยางพร้อมกับคนรับใช้ของพวกเขาบุกเข้าไปในห้องของเล็กซี่ก่อนจะพบฉากที่ทำเธอตกใจไปทั้งชีวิต
“อ๊าาา !!!” คุณนายหยางร้องลั่นเมื่อเห็นลูกสาวของตน
“คุณหนู!!!”
ตรงนั้น ลูกสาวที่มีค่าของเธอห้อยคออย่างไร้ชีวิตและลิ้นจุกปาก ร่างกายของเล็กซี่ยังคงกระตุกและดิ้นรนราวกับว่าพลังสุดท้ายในร่างกายของเธอกำลังค่อยๆจางหายไป
โดยไม่ได้นัดหมาย คนรับใช้เพียงไม่กี่คนที่บุกรุกเข้าไปในห้องของเล็กซี่ รีบวิ่งไปที่ร่างที่แขวนอยู่ของเธอทันทีและพวกเขาก็ช่วยเธอลงด้วยความระมัดระวัง
เนื่องจากคุณนายหยางยังคงกรีดร้องอยู่ ไม่นานคุณหยาง พ่อของเล็กซี่ก็ปรากฏตัวขึ้น คุณพ่อหยางรีบไปที่ห้องของลูกสาวด้วยความสงสัย ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ทันทีที่เขาเห็นฉากภายในห้อง ผิวของเขาก็ซีดลงทันที
ภรรยาของเขาเป็นลมและลูกสาวของพวกเขาถูกรัดด้วยบ่วงเชือกที่คอของเธอ เขาไม่อยากจะเชื่อว่านี่เป็นเรื่องจริง!
เขาไม่คิดอีกต่อไปเขารีบวิ่งไปหา เล็กซี่และสั่งการเสียงเครียด “เรียกดร. เจิน มาเดี๋ยวนี้!”
หลังจากที่เขาออกคำสั่ง พ่อหยางพยายามปลุก เล็กซี่ด้วยการเขย่าไหล่ของเธอเบา ๆ “เล็กซี่ลูก! ลูกได้ยินพ่อไหม” สัมผัสของความสิ้นหวังและหมดหนทางถูกส่งผ่านน้ำเสียงของพ่อหยาง รูปลักษณ์ที่อ่อนล้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัวเมื่อไม่ได้รับการตอบสนองจากลูกสาวของเขา
พ่อหยางตรวจดูชีพจรที่แทบไม่เต้นของเธอ หวังว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้น!
หนึ่งวินาที.
สองวินาที
สามวินาที
“ฮ่าาาาา” จู่ๆ เล็กซี่ก็อ้าปากค้างและไอออกมา มือของเธอสัมผัสคอของเธอโดยไม่รู้ตัวและไอหนักมากขึ้น
พ่อหยางเอียงร่างกายส่วนบนของเล็กซี่ทันที และเคาะหลังเธอเบา ๆ เพื่อให้เธอหายใจได้สะดวกมากขึ้น เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร แต่ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวตามสัญชาตญาณ
“ขอบคุณพระเจ้า!” เขาพึมพำด้วยความโล่งอกพร้อมกับอาการไอไม่รู้จักจบสิ้นของเล็กซี่ เล็กซี่เองก็แทบจะมองไม่เห็นแสงจาง ๆ เธออ้าปากค้างเพื่อรับอากาศให้มากขึ้น ก่อนที่ทุกอย่างจะเป็นสีดำอีกครั้ง
—–
“ ชู ~? ชูชูรุ ~?” คิ้วของเล็กซี่กระตุกในขณะเธอฟื้นคืนสติ ดวงตาของเธอค่อยๆลืมตาขึ้นและพบว่าระยะห่างระหว่างเธอกับชูรูใกล้เพียงนิด
ขณะนี้เจ้าเกี๊ยวกำลังตรวจสอบใบหน้าของเธออยู่