กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 572
ไม่นาน ผู้คนอีกกลุ่มหนึ่งของเผ่าเพลิงฟ้าก็มาล้อมไว้
ระหว่างการต่อสู้ กู้ชูหน่วนบังเอิญเห็นเยี่ยจิ่งหานถูกรองหัวหน้าเผ่าซือคงทำร้าย ร่างกายซีกหนึ่งดำคล้ำ และมีปราณดำปกคลุม
ใบหน้าของเยี่ยจิ่งหานซีดเซียว พลังลมปราณไม่เพียงพอ แต่เขายังคงรับมือกับรองหัวหน้าเผ่าซือคง และไม่ยอมให้รองหัวหน้าเผ่าซือคงเข้าใกล้พวกเขาแม้แต่ครึ่งก้าว หากรองหัวหน้าเผ่าซือคงต้องการที่จะฆ่าก็ต้องฆ่าเยี่ยจิ่งหานก่อน แล้วค่อยจัดการกับพวกเขา
กู้ชูหน่วนกล่าวว่า “ไป๋จิ่น เจ้าไปช่วยเยี่ยจิ่งหาน”
“เจ้าค่ะ……”
มีไป๋จิ่นเข้าไปช่วย ความกดดันของเยี่ยจิ่งหานก็ลดน้อยลง
รองหัวหน้าเผ่าซือคงรวบรวมพลังไว้ที่ฝ่ามือจนเกิดเป็นหมอก และซัดฝ่ามือไปที่ไป๋จิ่น
เยี่ยจิ่งหานกล่าวอย่างรวดเร็ว “ระวังหมอกมีพิษ”
หมอกสีดำหนาทึบปะทะกับสว่านน้ำแข็งอันทรงพลังของไป๋จิ่น จากนั้นสว่านน้ำแข็งก็ละลายกลายเป็นน้ำสีดำ
หากไม่ใช่เพราะเยี่ยจิ่งหานกล่าวเตือน เกรงว่านางคงจะถูกหมอกสีดำทำร้ายไปแล้ว
เมื่อมองไปรอบ ๆ ก็เต็มไปด้วยหมอกสีดำ ต้นไม้ดอกไม้ รวมทั้งกำแพงหินก็กลายเป็นน้ำสีดำ
สว่านน้ำแข็งของนางเป็นอาวุธวิญญาณชั้นสูงที่หัวหน้าเผ่าหลอมไว้ในตอนนั้น แม้ว่าจะเป็นเพียงสว่านน้ำแข็ง แต่ก็ไม่ควรมองข้าม ยากที่คนธรรมดาจะโจมตีได้ และไม่ง่ายที่รองหัวหน้าเผ่าซือคงจะทำลาย
ความแข็งแกร่งของเขาไปบรรลุไปหลายระดับแล้ว
รองหัวหน้าเผ่าซือคงกล่าวว่า “จริง ๆ แล้วสว่านน้ำแข็งของเจ้าไม่เลวเลย เพียงแต่… ดูเหมือนว่าการใช้ภาพลวงตายังไม่เพียงพอ”
“เหอะ……เจ้าอยากเห็นสว่านน้ำแข็งของจริงหรือไม่？”
“เยี่ยจิ่งหานเทพแห่งสงครามที่ผู้คนต่างเล่าขาน มีวรยุทธชั้นสูงสุดระดับหก และมีเพียงไม่กี่คนในใต้หล้าที่สามารถต่อกรได้ แต่จากที่เห็นในวันนี้ ไม่เพียงแต่จะเป็นเช่นนั้น หากเยี่ยจิ่งหานเป็นอย่างที่เล่าขานกัน และเป็นยอดฝีมือชั้นสูงสุดระดับหกจริง ๆ พวกเจ้าสองคนร่วมมือกัน แน่นอนว่าข้าย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ แต่น่าเสียดาย……แม้ว่าเจ้าจะมีอาวุธวิญญาณชั้นสูงอยู่ในมือ และมีวรยุทธที่เหนือกว่าคนธรรมดา แต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า”
รองหัวหน้าเผ่าซือคงทั้งดูถูกเหยียดหยาม หยิ่งผยอง และสงสัยเล็กน้อย
ต่อสู้กับเยี่ยจิ่งหานมานานหลายปี แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่น่าจะย่ำแย่ขนาดนั้น
แต่ในตอนนี้ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของเขา น่าจะเพียงแค่ชั้นกลางระดับห้าเท่านั้น
เยี่ยจิ่งหานยิ้มอย่างเยือกเย็น “วรยุทธของข้าในเวลานี้ ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่าเจ้า”
หากไม่ใช่เพราะกู้ชูหน่วนดูดพลังจากเขาไปมากขนาดนั้น วันนี้เขาก็คงไม่ปล่อยให้คนผู้นี้มาพูดไร้สาระอยู่ตรงนี้
หลังจากที่เยี่ยจิ่งหานพูดจบ ขลุ่ยหยกขาวก็เปลี่ยนจากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสี่ จากสี่เป็นแปด จากแปดเป็นสิบหก…..
จนเป็นวงกลมที่ล้อมรอบรองหัวหน้าเผ่าซือคงไว้ตรงกลาง
ไปสังหารมหาศาลพุ่งตรงจากขลุ่ยหยกไปยังรองหัวหน้าเผ่าซือคง และพลังที่น่าสะพรึงกลัวก็ทำให้ผู้คนจำนวนมากที่อยู่ที่นั่นสั่นสะท้าน
“บาดเจ็บสาหัสและเสียชีวิต และด้วยพลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ เขาสมควรที่จะเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามจริงๆ การฆ่าในวันนี้จะเริ่มที่ตัวคุณ”
รองหัวหน้าเผ่าซือคงรวบรวมกำลังภายใน หมอกสีดำกลายเป็นมังกรดำ มันส่งเสียงคำรามพุ่งเข้าไปหาขลุ่ยหยกขาว
นัยน์ตาของไป๋จิ่นเย็นยะเยือก และไม่รู้ว่านางควรทำอย่างไรดี สว่านน้ำแข็งที่แวววาวค่อย ๆ ออกมาจากร่างของนางและลอยขึ้นไปกลางอากาศ
ทันทีที่สว่านน้ำแข็งออกมา อากาศโดยรอบก็เย็นลง ศิษย์ของเผ่าเพลิงฟ้าที่ด้อยฝีมือพากันกอดร่างของตนเองไว้แน่น และสั่นสะท้านจากความหนาวเย็น
ลานแสดงยุทธ์พร่ามัวและเต็มไปด้วยหมอกขาว และหมอกขาวก็หนาขึ้นเรื่อย ๆ หนาขึ้นจนมองไม่เห็นฉากที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา
“อาวุธวิญญาณระดับหก”
มีคนในฝูงชนตะโกน และจากนั้นก็มีเสียงหายใจหอบ
อาวุธวิญญาณระดับหก มีเพียงไม่กี่ชิ้นในใต้หล้า ไป๋จิ่นมีอาวุธวิญญาณระดับหกได้อย่างไร?
ทันทีที่อาวุธวิญญาณสว่านน้ำแข็งออกมา พลังอันแข็งแกร่งของน้ำแข็งก็ปิดล้อมมังกรดำที่ทรงพลัง
ขลุ่ยหยกขาวส่งเสียงอันไพเราะโดยไม่มีใครเป่า
เมื่อได้ยินเสียงขลุ่ย บรรดาลูกศิษย์ของเผ่าเพลิงฟ้าก็กุมศีรษะ บางคนก็กลิ้งลงบนพื้นและร้องครวญคราง
มังกรดำถูกโจมตีทั้งซ้ายและขวา และติดกับดักในชั่วพริบตาเดียว
รองหัวหน้าเผ่าซือคงสีหน้าท่าทางเคร่งขรึมและด่าทอในใจ จากนั้นก็รวบรวมกำลังภายในอย่างต่อเนื่อง
เดิมทีพลังของมังกรดำที่ค่อย ๆ อ่อนแรงลง กลับแข็งแกร่งขึ้นอีกครั้ง ร่างของมังกรดำขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว มันเหาะอยู่ในอากาศและมองลงมาที่ผู้คน
ราวกับว่ามันจะกลืนกินเยี่ยจิ่งหาน
มังกรดำมีพลังชั่วร้าย และหากถูกปนเปื้อน มันจะกลายเป็นน้ำสีดำในทันที
เยี่ยจิ่งหานและไป๋จิ่นส่งสายตาให้กัน และในขณะเดียวกันก็ใช้พลังของพวกเขาโจมตีรองหัวหน้าเผ่าซือคงในคราวเดียว
แต่ไม่คิดว่าในช่วงสำคัญเช่นนี้ เยี่ยจิ่งหานจะรู้สึกเจ็บหน้าอกอย่างรุนแรง เลือดทั่วทั้งร่างกายของเขาพลุ่งพล่าน และร่างกายสั่นสะท้านอย่างไม่สามารถควบคุมได้ และกำลังภายในที่เหลืออยู่ของเขาก็หายไปในทันที
เมื่อปราศจากความช่วยเหลือของเยี่ยจิ่งหาน การโจมตีของไป๋จิ่นก็ไม่สามารถต้านทานรองหัวหน้าเผ่าซือคงได้ และเยี่ยจิ่งหานก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากมังกรดำ
“อัก……”
“อัก……”
ทั้งสองคนกระอักเลือดและหายใจรวยริน
หากไม่ใช่เพราะมีอาวุธวิญญาณระดับหกคอยปกป้อง เกรงว่าพวกเขาคงต้องตายอย่างน่าอนาถ
“เยี่ยจิ่งหาน……”
กู้ชูหน่วนที่กำลังต่อสู้อย่างสุดชีวิตอยู่ตกใจ ดาบอ่อนที่เปื้อนเลือดกวัดแกว่ง และรีบวิ่งไปหาเยี่ยจิ่งหานและคนอื่น ๆ
เมื่อสีชิ่นที่คอยคุ้มกันอยู่ข้าง ๆ กู้ชูหน่วน เห็นว่าการมังกรดของรองหัวหน้าเผ่าซือคงกำลังจะโจมตีอีกครั้ง แววตาของสีชิ่นก็แน่วแน่ และเผชิญหน้ากับมังกรดำเพียงลำพัง
“เยี่ยจิ่งหาน ท่านเป็นอย่างไรบ้าง？” กู้ชูหน่วนพยุงเขาขึ้นและตรวจสอบชีพจร สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก
เยี่ยจิ่งหานอดทนต่อความเจ็บปวดแสนสาหัส และเปล่งเสียงออกมาจากระหว่างฟันของเขา “ข้า……พิษของข้า……กำเริบแล้ว เจ้ารีบหนีไป……”
กู้ชูหน่วนเทยาออกมาป้อนให้เขาหนึ่งเม็ด นางแบกเยี่ยจิ่งหานไว้บนหลัง และกล่าวอย่างเยือกเย็น “หากจะไปก็ไปด้วยกัน ไป๋จิ่น เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง？”
“ยังไม่ตาย”
ไป๋จิ่นกุมหน้าอกไว้แน่น และยืนขึ้นอย่างโซซัดโซเซ นางยกฝ่ามือขึ้นและซัดสว่านน้ำแข็งอันใหญ่ออกไป
สว่านน้ำแข็งแต่ละอันพุ่งออกไปอย่างแม่นยำ
นี่เป็นสงครามนองเลือด
และเป็นสงครามนองเลือดที่หาได้ยาก
ระหว่างการต่อสู้ กู้ชูหน่วนเห็นว่าจอมมารและผู้อาวุโสสูงสุดเสวี่ยเยี่ยต่อสู้กันอย่างไม่ยอมแยก แต่ละกระบวนท่าสะเทือนไปถึงชั้นฟ้าและมีพลังทำลายล้าง
ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้พวกเขา เพราะเมื่อเข้าใกล้พวกเขาจะได้รับบาดเจ็บ และกลายเป็นละอองเลือดที่สาดกระเซ็น
นางเห็นว่าจอมมารเห็นสีชิ่นสู้รองหัวหน้าเผ่าซือคงไม่ได้ รองหัวหน้าเผ่าซือคงซัดกรงเล็บปีศาจใส่นางจอมมารจึงโจมตีรองหัวหน้าเผ่าซือคงอย่างรุนแรง แบบหนึ่งต่อสอง
จอมมารและผู้อาวุโสสูงสุดเสวี่ยเยี่ยต่อสู้กัน จอมมารถูกโจมตีทั้งซ้ายและขวา เขาพยายามต่อสู้กับพวกเขาอย่างสุดกำลัง แต่ละกระบวนท่าของเขาอันตรายเป็นอย่างยิ่ง หากเขาไม่ระมัดระวัง เขาจะต้องตายอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน
นางยังเห็นอีกว่าสีชิ่นกับไป๋จิ่นกลายเป็นเทพสังหาร คนหนึ่งอยู่หน้าคนหนึ่งอยู่หลังและฝ่าวงล้อมออกไป พวกนางต้องการคุ้มกันนางออกไป แต่คนของเผ่าเพลิงฟ้ามีมากเกินไป และมียอดฝีมือมากมาย ไม่ว่าพวกนางจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ยังไม่มากพอที่จะฝ่าออกไปได้ และย่อมต้องพ่ายแพ้
เผ่าเพลิงฟ้าแข็งแกร่งกว่าที่นางคิดไว้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งศิษย์ที่พ่ายแพ้ยับเยินเหล่านั้น พวกเขารวมตัวกันสร้างค่ายกลมาขวางพวกนางไว้
ผู้อาวุโสทยอยกันมาทีละคน
“เสี่ยวหานหาน หากเจ้ากลัวก็หลับตา พี่หญิงอยู่นี่ พี่หญิงจะไม่ยอมให้เจ้าไปพบพญายมก่อนเด็ดขาด”
ดวงตาของเยี่ยจิ่งหานหรี่ลง
ท่ามกลางการเข่นฆ่า เขาเห็นว่ากู้ชูหน่วนรีบเร่งเข้ามาเพื่อปกป้องเขา แม้ว่าจะได้รับการคุ้มกันจากสีชิ่นและไป๋จิ่น แต่ก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย
เลือดค่อย ๆ หยดลงบนเสื้อผ้าของนาง และใบหน้าของนางก็เปื้อนไปด้วยเลือด แต่นาง
ไม่สนใจ นางแบกเขาไว้แน่นและรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ
“หากพาข้าไปด้วย พวกเจ้าจะหนีพ้น แล้วจะทำอย่างไร”
“บ่นพึมพำอะไร? ยังมีแรงเหลือก็นอนเสียจะดีกว่า พักผ่อนร่างกาย”
“……”
นอน？
ในเวลานี้ใครจะนอนลง？