“เป็นสมบัติที่ดี”
เมื่อสัมผัสได้ว่าออร่าพลังชีวิตของจักรพรรดิซีซ่าร์ได้หายไปอย่างสมบูรณ์ เซี่ยปิงก็ยื่นมือออกไปทันที ทันใดนั้นก็ได้ดึงแตรเทพเจ้ามังกรนี้เข้ามาในมือและสำรวจดูอย่างละเอียดถี่ถ้วน
ทันใดนั้นจิตตระหนักรู้ศักดิ์สิทธิ์ก็ได้เจาะเข้าไป สัมผัสได้ว่าสมบัติชิ้นนี้ไม่ได้ธรรมดาเลย มีออร่าของพลังมังกรอยู่ มีพลังอำนาจของค่ายกลที่ลึกลับจารึกไว้ภายใน
“หืมม? ไม่ตอบรับต่อผู้ใช้อย่างนั้นหรือ?!”
เซี่ยปิงขมวดคิ้ว ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถทำอะไรได้เพื่อให้สิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์ชิ้นนี้ตอบรับต่อผู้ใช้ แตกต่างจากสิ่งประดิษฐ์สมบัติชิ้นอื่นๆ ไม่ว่าเขาจะพยายามเชื่อมต่อแค่ไหน ก็ไม่สามารถที่จะสื่อสารกับวิญญาณสิ่งประดิษฐ์ของมันได้
ทว่าต่อให้เป็นเช่นนั้น ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าสิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์ชิ้นนี้ทรงอำนาจอย่างมาก เมื่อใดที่ใช้งานได้อย่างเหมาะสม มันจะเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์ของการต่อสู้ได้อย่างแน่นอน ทำให้ศัตรูต้องประหลาดใจ
เขาได้ทำการตรวจสอบร่างกายของจักรพรรดิซีซ่าร์อย่างละเอียด หลังจากที่ค้นพบว่าไม่มีสมบัติใดนอกเหนือจากแตรเทพเจ้ามังกรนี้ เขาก็ล้มเลิกและได้เดินไปสู่เมืองเทพเจ้ามังกร
ในตอนนี้ จักรพรรดิซีซ่าร์ได้ตายไปแล้ว ดราโกเนี่ยนระดับจักรพรรดิอีกสามคนก็ได้ถูกเขาสังหารไปเช่นกัน
สำหรับค่ายกลยับยั้งของเมืองเทพเจ้ามังกรนั้น มันได้ถูกทำลายไปทีละนิดละน้อยในระหว่างการต่อสู้ของเซี่ยปิงกับจักรพรรดิคนอื่นๆ ส่งผลให้มันไม่มีพลังอำนาจที่จะขัดขวางเขาจากการเข้าไปอีก
“แม่เจ้า เจ้ามนุษย์ชั่วร้ายนั่นกำลังจะเข้ามาที่นี่ กำลังเดินเข้ามาสู่เมืองเทพเจ้ามังกรของพวกเรา พวกเราจะทำอย่างไรกันดี?” ผู้อาวุโสมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างมาก รู้สึกกระวนกระวายใจ
“จะทำอย่างไรได้อีก? ท่านจักรพรรดิซีซ่าร์ก็ถูกเขาสังหารไป เป็นไปได้อย่างไรที่จะขัดขวางเขาด้วยพลังอำนาจของพวกเรา?” ผู้อาวุโสจำนวนมากต่างก็มีสีหน้าที่ซีดเผือด พวกเขาไม่สามารถคิดหาทางใดๆได้ในตอนนี้
“ท่านจักรพรรดิ ท่านจักรพรรดิทั้งสองคนหายไปไหนกัน ทำไมถึงไม่ออกมาขัดขวางเจ้ามนุษย์นี่? นี่คือเมืองศักดิ์สิทธิ์ของพวกเราเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยน เป็นไปได้อย่างไรที่จะปล่อยให้มนุษย์ที่ต่ำต้อยเหยียบเข้ามา?”
ผู้อาวุโสคนหนึ่งที่ตะโกนออกมาอย่างร้อนรน
“เจ้าบัดซบทั้งสองนั่นได้หลบหนีไปแล้ว หลบหนีไปเร็วกว่าใครอื่น ภายในพริบตาก็ได้หายไปจากสายตาของพวกเรา”
ผู้อาวุโสผมสีขาวได้ต่อว่าออกมา โมโหจนเจียนตาย
อะไรนะ?!
ดราโกเนี่ยนจำนวนมากต่างก็มองออกไปรอบๆ เป็นจริงอย่างที่ว่า ดราโกเนี่ยนระดับจักรพรรดิทั้งสองที่เดิมทีอยู่ในสนามรบแห่งนี้ ทว่าตอนนี้กลับไม่รู้ว่าหายไปที่ใด ไร้ซึ่งร่องรอย เหมือนกับหายไปในอากาศก็ว่าได้
ดราโกเนี่ยนบางคนที่เห็นเหตุการณ์ได้อธิบายออกมา บอกว่าก่อนหน้านี้ที่เขากำลังจับตาดูการต่อสู้อยู่นั้น
ดราโกเนี่ยนระดับจักรพรรดิทั้งสองก็เหมือนกับจะสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากล ทันใดนั้นก็ได้ไหลลื่นออกไปราวกับน้ำมัน ไม่กล้าที่จะอยู่ที่นี่ต่อ หลบหนีออกไปจากเมืองเทพเจ้ามังกรด้วยความเร็วที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
คาดการณ์ได้ว่าในช่วงเวลาตอนนั้นจนถึงตอนนี้นั้น ดราโกเนี่ยนระดับจักรพรรดิทั้งสองคงจะหลบหนีไปได้ไกลกว่าหลายหมื่นกิโลเมตรแล้ว ต่อให้จะแจ้งให้พวกเขากลับมา ก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่ดี
“เวรเอ๊ย แม้แต่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ก็หลบหนีออกไป พวกเราจะทำอย่างไรกันดี?” ดราโกเนี่ยนจำนวนมากต่างก็มีสีหน้าที่ซีดเผือด แม้แต่ยอดฝีมือในระดับจักรพรรดิก็หวาดกลัวจนหลบหนีออกไป ทิ้งบ้านเมืองของตนเองไว้ พวกเขาที่เป็นเพียงแค่มดปลวกตัวเล็กๆจะสามารถทำอะไรได้ รอคอยความตายอย่างนั้นหรือ?
พวกเขายังไม่ลืมการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวซึ่งเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ สิ่งที่เรียกว่าจำนวนคนต่อหน้ายอดฝีมือในระดับนี้นั้น ช่างเป็นเรื่องที่ตลกสิ้นดี
ยิ่งไปกว่านั้นแตรเทพเจ้ามังกรซึ่งเป็นสมบัติลับสุดยอดของพวกเขาเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนก็ตกอยู่ในมือของเจ้ามนุษย์คนนี้เช่นกัน
ในอีกคำพูดหนึ่งก็คือตราบใดที่เจ้ามนุษย์นี่ต้องการ ก็สามารถที่จะใช้แตรเทพเจ้ามังกรนี้ในการลบพวกเขาให้หายไปจากโลกนี้อย่างสมบูรณ์ ไม่มีใครที่จะหลงเหลืออยู่ได้
คิดได้แบบนี้ พวกเขาต่างก็หวาดผวา มือและเท้าสั่นเทา ไร้เรี่ยวแรง
“จะทำอย่างไร? เจ้ามนุษย์นั่นกำลังเข้ามาในเมืองเทพเจ้ามังกร จะต้องสังหารเขาหรือไม่?” เจ้าหน้าที่ดราโกเนี่ยนคนหนึ่งได้พูดขึ้นมา
ทว่าผู้อาวุโสที่อยู่ข้างๆไม่ได้พูดอะไรออกมาแม้แต่น้อยขณะที่ตบฝ่ามือไปที่เจ้าหน้าที่คนนั้นทันที “สังหารบ้านเจ้าสิ เจ้าอยากตายหรือ เจ้าต้องการที่จะฆ่าพวกเราทุกคนหรือ?!”
“การที่ท่านจักรพรรดิก็ไม่สามารถสังหารเขาได้ แม้แต่แตรเทพเจ้ามังกรเองก็ไม่สามารถทำลายเขาได้ เจ้าจะสังหารเขาได้อย่างไรกัน หากเจ้าอยากตาย ก็อย่านำชีวิตของพวกเราดราโกเนี่ยนไปเสี่ยงด้วย”
“หากสมองของเจ้ามีปัญหาล่ะก็ ชายชราผู้นี้จะส่งเจ้าลงนรกเอง!”
เขาได้ต่อว่าออกมา
ผู้อาวุโสจำนวนมากก็จ้องมองเจ้าหน้าที่ดราโกเนี่ยนคนนั้นด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์
“ถ้า..ถ้าอย่างนั้นพวกเราจะทำอย่างไร?”
เจ้าหน้าที่ดราโกเนี่ยนคนนั้นหวาดกลัวจนพูดตะกุกตะกัก มีสีหน้าที่ซีดเซียว
“อดทนอดกลั้น!”
ผู้อาวุโสกัดฟันพูดออกมา “จะต้องอดทนอดกลั้นกับความอัปยศครั้งนี้ เขาต้องการที่จะเข้ามาทำอะไรในเมืองเทพเจ้ามังกรก็ปล่อยเขาไป ไม่ว่าอย่างไรก็อย่าขัดขวางเขาเด็ดขาด อย่าแม้แต่จะคิดโจมตี สรุปก็คือห้ามยั่วยุเขาเป็นอันขาด”
“ตราบใดที่ไม่ทำอะไรให้เขาหงุดหงิด บางทีพวกเราก็อาจจะมีชีวิตรอดออกไปได้”
เขาได้ถ่ายทอดคำสั่งให้ดราโกเนี่ยนทุกคนอดทนอย่างใจเย็น อดทนเพื่อเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยน
ดราโกเนี่ยนระดับราชันที่อยู่รอบๆต่างก็รู้สึกโศกเศร้าและไม่พึงพอใจอย่างมาก รู้สึกว่านี่เป็นความอัปยศอดสูครั้งยิ่งใหญ่ กำหมัดขึ้นมาอย่างแน่น เล็บขุดลงไปที่ฝ่ามือจนทำให้เกิดแผล เลือดไหลออกมาโดยที่พวกเขาไม่รู้ตัว
ในฐานะที่เป็นผู้ปกครองที่แท้จริงของทวีปเทพเจ้ามังกร ปกครองดินแดนส่วนใหญ่ของทวีปแห่งนี้ เป็นที่ล่วงรู้ว่าคือทายาทของเทพเจ้ามังกรและเป็นผู้ปกครองเหนือทุกสรรพสิ่งนั้น มีเพียงแค่คนอื่นเท่านั้นที่จะเกรงกลัวพวกเขา มีที่ไหนที่พวกเขาจะต้องเกรงกลัวคนอื่นๆ
อย่าพูดถึงว่าตอนนี้ศัตรูได้บุกรุกเข้ามาที่บ้านเมืองของตนเอง ทว่ากลับไม่สามารถทำอะไรได้ เกรงกลัวว่าจะเป็นการยั่วยุฝ่ายตรงข้าม ทำให้ฝ่ายตรงข้ามฆ่าล้างพวกเขา ส่งผลให้เผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนกลายเป็นทะเลเลือด
ในอีกคำพูดหนึ่งก็คือ ในตอนนี้ความเป็นความตายของพวกเขาขึ้นอยู่กับเซี่ยปิงเท่านั้น
พวกเขาไม่เคยประสบเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน การที่ความเป็นความตายของตนเองถูกกำหนดอยู่กับผู้อื่น
ทว่าการที่มีพลังอำนาจที่ด้อยกว่าผู้อื่นนั้น พวกเขาก็ทำได้เพียงแค่ยอมก้มหัวเท่านั้น
ในฐานะผู้ปกครองที่พึ่งพาพลังอำนาจ ไม่มีใครที่จะล่วงรู้ถึงความเป็นจริงของโลกนี้ได้เท่ากับพวกเขา นั่นก็คือยอดฝีมือจะได้รับการเคารพ ผู้อ่อนแอก็จะกลายเป็นทาส!
หากปราศจากพลังอำนาจ ต่อให้จะต้องการกอบกู้ศักดิ์ศรีของตนเองก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
“เข้าใจแล้ว ผู้อาวุโส” เจ้าหน้าที่ดราโกเนี่ยนจำนวนมากต่างก็พยักหน้า พวกเขาก็เข้าใจถึงความหมายของผู้อาวุโส
หากมีโอกาสที่จะสังหารเจ้ามนุษย์คนนี้ได้ พวกเขาไม่สนใจว่าจะมีคนบาดเจ็บล้มตายมากแค่ไหน ตายไปมากแค่ไหนก็ไม่สำคัญ ทว่าการที่เห็นการต่อสู้ก่อนหน้านี้ พวกเขาต่างก็รู้ว่าการที่ต้องการจะสังหารเจ้ามนุษย์คนนี้นั้น พวกเขาไม่มีโอกาสแม้แต่น้อย
หากพวกเขากล้าที่จะห้อมล้อมเพื่อสังหารเจ้ามนุษย์คนนี้ อย่างไม่ต้องสงสัยว่าพวกเขาทั้งหมดจะต้องตายไปโดยที่เจ้ามนุษย์คนนี้ไร้ซึ่งรอยขีดข่วน
เซี่ยปิงก้าวเข้าไปในเมืองเทพเจ้ามังกรทีละก้าวๆ
ทว่าทหารดราโกเนี่ยนที่อยู่รอบๆกลับล่าถอยออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครกล้าที่จะเข้าใกล้เซี่ยปิง
ทว่าต่อให้เป็นเช่นนี้ ก็ยังคงมีทหารดราโกเนี่ยนจำนวนมากที่ยังคงจับตาดูทุกการเคลื่อนไหวของเซี่ยปิงอยู่ในระยะที่ห่างออกไป พวกเขาต่างก็แสดงสีหน้าที่ไม่กลัวตาย เห็นได้ชัดว่าพร้อมที่จะสังหารเซี่ยปิงเมื่อมีโอกาส
ทว่าเซี่ยปิงก็ไม่ได้ลงมือแต่อย่างใดและก็ไม่ได้สนใจ สำหรับเขาทหารดราโกเนี่ยนเหล่านี้เป็นเหมือนกับมดก็ว่าได้ สามารถที่จะบดขยี้เมื่อใดก็ได้ ต่อให้มีจำนวนมากแค่ไหนก็ไม่สำคัญ
เขาได้เดินต่อไป เดินเข้าไปสู่พื้นที่เขตหวงห้ามของเทพเจ้ามังกร
ครั้งนี้การที่เขามาถึงที่เมืองเทพเจ้ามังกรแห่งนี้นั้น ไม่มีดราโกเนี่ยนคนใดที่เข้ามาขวางทางเขา เขาสามารถที่จะเดินผ่านไปได้อย่างง่ายดาย
“ขอรายงานผู้อาวุโส เจ้ามนุษย์นั่นไม่ได้ทำการสังหารใครแม้แต่คนเดียว ไม่ได้ทำลายเมืองเทพเจ้ามังกร ไม่ได้ปล้นชิงทรัพย์สินใดๆ ทว่ามุ่งหน้าเข้าไปสู่พื้นที่เขตหวงห้ามของเทพเจ้ามังกร”
ทหารดราโกเนี่ยนคนหนึ่งที่รีบเข้ามารายงานข้อมูลทันที
“ไม่คาดคิดว่าเป้าหมายของเขาคือพื้นที่เขตหวงห้ามของเทพเจ้ามังกรจริงๆ?!”
ผู้อาวุโสจำนวนมากต่างก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ทว่าเมื่อคิดอย่างถี่ถ้วน พวกเขาก็เข้าใจได้อย่างกะทันหัน
ยอดฝีมือในระดับเซี่ยปิงนั้น สิ่งที่เรียกว่าอำนาจเงินทองเป็นสิ่งที่สามารถหามาได้อย่างง่ายดาย สิ่งเดียวในโลกนี้ที่สามารถดึงดูดความสนใจของเขาได้นั้น คาดการณ์ได้ว่ามีเพียงแค่พื้นที่เขตหวงห้ามของเทพเจ้ามังกรเท่านั้น
เพราะว่าท้ายที่สุดแล้วสถานที่แห่งนั้นก็คือต้นกำเนิดทั้งหมดของทวีปเทพเจ้ามังกร
“เหอะ เจ้ามนุษย์โง่เขลา พื้นที่เขตหวงห้ามของเทพเจ้ามังกรนั้นเป็นสถานที่ที่มนุษย์ที่ต่ำต้อยอย่างเจ้าจะสามารถเข้าไปได้หรือ? แม้แต่เผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนของพวกเราก็ไม่สามารถเข้าไปใกล้สถานที่แห่งนั้นได้แม้แต่นิดเดียว ยอดฝีมือในระดับจักรพรรดิก็เป็นเหมือนกับมดปลวกเท่านั้น มีเพียงแค่ความตายเท่านั้นที่รออยู่”
ผู้อาวุโสคนหนึ่งแสยะออกมาอย่างต่อเนื่อง
“การที่เจ้ามนุษย์นั่นตายไปในพื้นที่เขตหวงห้ามของเทพเจ้ามังกรนั้นก็เป็นเรื่องที่ดีเหมือนกัน มันจะเป็นผลดีต่อพวกเราทุกๆคน”
ผู้อาวุโสจำนวนมากต่างก็กัดฟันพูดออกมา พวกเขาต่างก็มีความคาดหวังอย่างมาก