ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 365
“หนุ่มน้อย เธอคิดว่าความโปรดปรานที่มีให้เธอมีค่าขนาดนั้นเหรอ?”
เชนหัวเราะ
“ก็อาจจะเป็นไปได้” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น
“ก็ดี ถ้าเธอมั่นใจขนาดนั้น ตระกูลของฉันมีหลายธุรกิจ ฉันจะขอให้พวกเขาทำงานร่วมกับซิมเมอร์ ถือว่านี่เป็นการไว้หน้าเธอ” เชนพูดขณะโบกมือไปมาเหมือนว่านี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
แต่สำหรับตระกูลชั้นสองสิ่งนี้มีค่ามาก
แม้จะไม่ได้รับการตอบรับจากไนส์เวลล์ แต่ก็สามารถทำงานร่วมกับพวกเขาได้แม้จะเป็นเพียงโครงการเล็ก ๆ ก็เพียงพอแล้ว
“นายใหญ่ไนส์เวลล์ ผมขอบคุณจริง ๆ ถ้าคุณต้องการให้ผมทำอะไรเพื่อตอบแทน ผมยินดี” ฮาร์วีย์พูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง
เชนยิ้ม เขาไม่ได้นึกถึงมันเลยด้วยซ้ำ เขาช่วยฮาร์วีย์เพียงเพราะศักยภาพของเขา เขาไม่คิดว่าฮาร์วีย์นั้นจะมีอำนาจมากพอที่จะทำอะไรได้มากมาย
“พูดเสร็จแล้วเหรอ?” โรซาลีกพูดอย่างไม่ใส่ใจ
“ถ้าเสร็จแล้วไปกินข้าวกันเถอะ”
ฮาร์วีย์มองไปที่นาฬิกาของเขาและพูดไม่ออก
“คุณผู้หญิง ตอนนี้เก้าโมงเช้าและเราเพิ่งทานอาหารเช้ากัน ตอนนี้เราควรกินอะไรกันล่ะ? ผมจะพาคุณไปทานอาหารค่ำคืนนี้”
“ได้เลย” โรซาลีตอบรับอย่างเต็มปาก
***
ความสงบนิ่งของเธอพังทลายลงทันทีหลังจากที่ฮาร์วีย์จากไป
“ผู้ชายคนนี้ เขาไม่แม้จะยอมอยู่กับหนูทั้งวัน คุณปู่ไม่น่าช่วยเขาเลย!”
“ทำไมล่ะ? ปู่กำลังเปิดโอกาสให้หลาน ไปนั่งเล่นที่บ้านของซิมเมอร์สิ” เชนยิ้มและพูด
“ที่นั่นมีอะไรน่าสนใจงั้นเหรอคะ?”
โรซาลีมักจะเย็นชาราวกับน้ำแข็ง เธอจะรู้สึกวู่วามเก็บอาการไม่อยู่ทุกครั้งเมื่อได้พบกับฮาร์วีย์
“ไปพบตระกูลซิมเมอร์และบอกให้พวกเขารู้ว่าเราช่วยเหลือพวกเขาก็เพราะฮาร์วีย์ หากไม่ใช่เพราะฮาร์วีย์ เราก็ไม่แม้แต่จะสนใจ” เชนพูด
“ไม่”
โรซาลีปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
“ถ้าเราบอกให้พวกเขารู้ว่าฮาร์วีย์มีอิทธิพลแค่ไหน และพวกซิมเมอร์จะไม่ปล่อยเขาไปแน่นอน หนูก็คงไม่มีโอกาส!”
“ปกติหลานฉลาดกว่านี้ ทำไมตอนนี้โง่จัง?
เชนยิ้ม
“เพียงแค่บอกให้พวกเขารู้ว่าฮาร์วีย์มีอิทธิพลเพียงเพราะพวกเราเท่านั้น”
โรซาลีครุ่นคิดอย่างหนักสุดท้ายเธอก็พยักหน้า
“หนูเข้าใจแล้วค่ะปู่”
พวกซิมเมอร์ยังคงคิดว่าฮาร์วีย์มีความพิเศษบางอย่าง พวกเขาน่าจะได้รับความช่วยเหลือจากฮาร์วีย์
แต่เมื่อพวกเขารู้ว่าฮาร์วีย์เป็นเพียงแค่หมากตัวหนึ่งและเขาไม่มีประโยชน์ใด ๆ สำหรับพวกเขา พวกเขาอาจจะไล่ฮาร์วีย์ออกไปโดยไม่ต้องคิดอะไร
นี่เป็นแผนของเชน มันเป็นเรื่องง่ายไม่ต้องพูดอะไรให้มากความ ก็แค่ใช้ประโยชน์จากมัน
***
ณ คฤหาสน์ซิมเมอร์ ผู้อาวุโสซิมเมอร์นั่งอยู่บน “บัลลังก์เหล็ก” ของเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวัง
เขาไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เขาจะได้ทำงานร่วมกับไนส์เวลล์ เขาจึงอยู่บ้านตลอดสองวันที่ผ่านมา
เมื่อมีคนส่งข่าวว่าสุภาพสตรีจากไนส์เวลล์ โรซาลีมาถึงแล้ว ผู้อาวุโสซิมเมอร์ตกใจมากจนตกจากเก้าอี้ เขาแสดงสีหน้าตื่นตระหนกขณะที่เลขาของเขาประคองเขาขึ้นจากพื้น
‘โรซาลี ทำไมถึงมาที่นี่ เธอมาหาแซ็คงั้นเหรอ?
แม้ว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์จะมีความคิดแบบนั้นกับสุภาพสตรีแห่งไนส์เวลส์ แต่ผู้อาวุโสซิมเมอร์ก็ไม่กล้าที่จะแสดงออกกับเธอ ไม่ว่าเขาจะรู้สึกดีแค่ไหนก็ตาม
“มิสไนส์เวลล์ คุณมาที่คฤหาส์ซิมเมอร์มีธุระอะไรหรือเปล่า? ช่างเป็นเกียรติของเราจริง ๆ !” ผู้อาวุโสซิมเมอร์พูดยิ้ม ๆ
โรซาลีตอบเย็นชาราวกับน้ำแข็ง “มีคนน่าไม่อาย แล้วจะไม่ให้ฉันมาได้ยังไง?”
นี่เป็นการถากถาง แต่ผู้อาวุโสซิมเมอร์ยังไม่เข้าใจ
‘เธอกำลังหมายถึงอะไร?’
“มิสไนส์เวลล์ ฉันไม่เข้าใจ”
ผู้อาวุโสซิมเมอร์ก้มโค้งตัว เขาไม่กล้าแม้แต่จะยืนตัวตรง