กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 460
การเดินทางไปโรงพยาบาลประมาณ 15 ไมล์ ทำให้กลิ่นในรถเปรียบได้กับถังบำบัดน้ำเสียซึ่งเป็นนรกสำหรับคนที่มีชีวิตกับในรถมาก
เมื่อพวกเขามาถึงโรงพยาบาล พวกเขาช่วยเคียนออกจากรถ และค่อย ๆ เดินไปที่โรงพยาบาล ทันใดนั้นความรู้สึกแปลก ๆ ก็ค่อย ๆ ทำให้จิตใจของเคียนไร้การควบคุมอีกครั้ง …
อย่างแรกเขารู้สึกเวียนหัวและปวดหัว จากนั้นเขาก็มองไปที่ผู้คนรอบข้างด้วยความสิ้นหวังและร้องออกมาว่า “บ้าเอ้ย… พวกความรู้สึกนี้กลับมาอีกครั้งแล้ว… ถ้าฉันเสียสติอีกครั้ง จำไว้ว่าพวกนายต้องจับฉันไว้ให้แน่นนะ!”
พวกเขาตกใจ แต่ก็พยักหน้ารับ แต่ข้างในนั้นพวกเขากำลังคิดว่า ‘เราจะพยายามรั้งคุณให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ไม่ว่าเราจะรั้งคุณไว้ได้หรือไม่นั้น ก็เป็นเรื่องที่เราไม่อาจคาดเดาเหตุการณ์ได้เลย… ’
จากนั้นราวกับว่าเคียนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เขาก็ตะโกนอย่างกระวนกระวายไปว่า “ห้องน้ำอยู่ไหน?! ห้องน้ำอยู่ที่ไหน?!”
ทุกคนสบตากันอย่างประหม่า และพวกเขาก็เห็นความสิ้นหวังในดวงตาของกันและกัน …
บ้าเอ้ย เขาเริ่มมันอีกครั้งแล้ว!
พวกเขาจะทำอย่างไรล่ะทีนี้?!
ผู้ดูแลตะโกนออกมาว่า “จับเขาไว้! อย่าปล่อยให้เขาหลุดไปได้อย่างเด็ดขาด!”
ดังนั้น ชายหนุ่มทั้งสามจึงดึงเอวของเขากดเขาลงกับพื้นและจับแขนขาของเขาไว้แน่น พยายามที่จะยับยั้งการโต้กลับของเขา ผู้ดูแลตะโกนว่า “รอเเปบนะ ฉันจะเรียกหมอมาช่วย! พวกนายจับไว้ก่อนนะ!”
ชายหนุ่มทั้งสามกดเคียนด้วยความพยายามอย่างมาก แต่เคียนกำลังดิ้นรนอย่างรุนแรงเหมือนสุนัขดุร้ายที่ถูกจับได้ ชายหนุ่มคนหนึ่งตะโกนว่า “โอ้ บ้าเอ๊ย พวกฉันไม่คิดว่าจะกอดเขาไว้ได้อีกต่อไปแล้ว ฉันจะทำยังไงดี!”
“แค่กดเขาลงอย่าปล่อย!” ชายหนุ่มอีกคนพูดว่า “ฉันจะถอดเข็มขัดออกมามัดขาเขาไว้!”
“โอเค เป็นความคิดที่ดี!”
ตอนนี้ เคียนถูกเพื่อนกดลงกับพื้น ดวงตาของเขาแดงราวกับบีทรูท เขาโพล่งเสียงออกมาดัง “ปล่อยฉันไป! ไอ้พวกบ้า พวกนายปล่อยฉันไปนะ!”
ผู้คนที่เดินผ่านไปมาในโรงพยาบาลจิตเวช เคยชินกับสถานการณ์นี้มามากแล้ว และพวกเขาก็ไม่ได้สนใจที่จะดูด้วยซ้ำ ท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นเรื่องปกติที่จะพบผู้ป่วยสองสามคนที่บ้าดีเดือดเหมือนเขา
จากนั้น ชายชราที่เกษียณแล้ว ซึ่งอาศัยอยู่ในที่พักของครอบครัวด้านหลังของโรงพยาบาล ก็เดินเข้ามาหาทางเข้าโรงพยาบาล พร้อมกับสายจูงขนาดใหญ่ ฮัสกี้สูดอากาศโดยรอบ เขาเดินวนไปมาที่จุดหนึ่ง และนั่งยอง ๆ
ซามีเห็นเช่นนั้น จึงตะโกนใส่ชายชราไปว่า “เอาสุนัขของคุณไปจากที่นี่ บ้าเอ๊ย! อย่าปล่อยให้มันมาอึตรงนี้!”
ชายชราจ้องมองเขาด้วยความตกใจ “ไม่ใช่เรื่องของนาย ชายหนุ่ม!”
ซามีตะโกนด้วยความหงุดหงิด “ตาเฒ่าน่าโง่ แค่เอาหมาของคุณออกไปจากที่นี่! ไม่อย่างนั้นสิ่งที่น่ากลัวมันจะเกิดขึ้นนะ!”
ชายชราร้องเสียงหลง “ฉันเลี้ยงสุนัขตัวนี้มาหกปีแล้ว แม้ว่ามันอยากจะอึบนเตียงฉัน ฉันก็จะปล่อยให้มันทำอย่างสบายใจ แล้วฉันค่อยทำความสะอาดทีหลัง ฉันไม่อยากให้มันต้องอัดอั้นไว้อย่างทรมาน คุณคิดยังไง ถึงมายุ่งเรื่องของฉันแบบนี้?”
“คุณ… ” ซามีพูดไม่ออก
ในขณะนี้ฮัสกี้เกร็งท้อง ตัวสั่นเล็กน้อยและถ่ายอุจจาระออกมากองใหญ่อยู่บนพื้น
เคียนแทบคลั่งเมื่อเห็นฉากนี้! ราวกับว่าเขาได้รับยากระตุ้น และในไม่ช้าความแข็งแกร่งของเขาก็พุ่งสูงขึ้น เขากระโดดขึ้นอย่างดุเดือด กระแทกร่างเพื่อนทั้งสามคนของเขาให้กระเด็นออกไป!
พวกเขาทั้งสามคนล้มหงายหลังลง ก่อนที่พวกเขาจะร้องไห้ออกมา แจ็คก็ตะโกนด้วยความสิ้นหวังออกมาว่า “หยุดเขาที!”
พวกเขาไล่ตามเคียนราวกับว่าเขาเป็นสมบัติล้ำค่า อย่างไรก็ตาม เคียนเร็วกว่ามาก!
เขากระโดดลงไปที่กองอึบนพื้นด้านหลังเจ้าฮัสกี้ อ้าปากและกินมันทันทีเหมือนสุนัขดุร้ายที่กำลังวิ่งหาอาหาร!
ชายชราตกใจมากกับฉากที่ไม่น่าเชื่อนี้ เขากระโดดหนีด้วยความงงงวย และพูดติดอ่างออกมาว่า “คุณ… คุณ… คุณอดอยากมานานแค่ไหนแล้ว?!”