มันก็แค่ไม่มีใครคิดว่าแผนกโลจิสติกส์ซึ่งเป็นแผนกที่วุ่นวายและมีปัญหามากที่สุดจะลงเอยแบบนี้ ไม่เพียงแต่พันชางเซียนซึ่งเป็นผู้อำนวยการของแผนกจะโดนชูฮันตบหน้าแล้ว แม้แต่รายการของสินค้ายังถูกทำลายอีก
ทว่า นั่นมันเพียงแค่เล็กน้อย! ความจริงแล้วชูฮันรู้สึกขอบคุณพันชางเซียนอยู่ในใจด้วยซ้ำ ต้องขอบคุณที่คิดจะลอบทำร้ายเขา และพาจางตงที่หยิ่งผยองมาตัดใบรายการสินค้าเป็นเศษๆ ซึ่งมันได้สร้างโอกาสที่ดีสำหรับเขาที่จะสร้างกับดักขึ้นมา
สิ่งที่ระบุในรายการคืออะไร? เขารู้ดีว่าเขาไม่ได้มองมันอย่างถี่ถ้วน แต่เขาไม่รู้ว่ามันไม่ได้ห้ามเขาจากการใช้โอกาสที่สองเฒ่าจิ้งจอกนั้นมอบให้พูดเกินจริง เพราะงั้นเขาจะเริ่มที่ของเป็นร้อยเป็นพันก่อน!
เฉินช่าวเย่กลืนน้ำลายอึกและก้มหยิบกล่องอาหารที่พื้นขึ้นมากินต่อ…หัวหน้าเขาสุดยอดชะมัด เพียงแค่ตบหน้าและพูดไม่กี่คำก็สามารถทำให้พันชางเซียนหวาดกลัวได้แล้ว
ขณะที่ผู้ช่วยของพันชางเซียนวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อเตรียมคริสตัลจำนวนมากให้ชูฮัน ส่วนพันชางเซียนก็ได้แต่ก้ใหน้าก้มตาหลบหน้าที่บวมเฉ่ง ขณะที่คนอื่นๆในห้องก็ไม่มีใครกล้าปริปากพูด——
ฟืด! ฟืด!
มีเสียงบางอย่างไม่ดังมากเกิดขึ้นตรงผนัง และในที่สุดจางตงก็ใช้ตัวไถผนังปีนขึ้นมาได้ ร่างของเขาโชกไปด้วยเลือดที่จมอยู่ในกองอิฐและเศษปูน สภาพของเขาดูย่ำแย่อย่างมาก มันดูแย่ยิ่งกว่าผู้ลี้ภัยซะอีก
ทันใดนั้นบรรยากาศภายในห้องก็เปลี่ยนไปทันที กลุ่มคนมองไปที่จางตงที่ยังคงพยายามตะกายตัวเองขึ้นมา ผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรกันแน่?
พันชางเซียนที่หน้าบวมเละหันไปเห็นจางตงวิวัฒนาการระยะ 4 ในสภาพน่าสมเพชก็อยากจะร้องไห้ออกมา เขาคิดว่าจางตงผู้ทรงพลังจะสามารถควบคุมและจัดการชูฮันได้ ผลกลับกลายเป็นว่าไม่เพียงแต่จางตงจะถูกชูฮันจัดการจนเละ แต่สินค้ามากมายของพลเอกคนอื่นๆที่เขากักไว้กลับถูกชูฮันเพิ่มเป็นเท่าตัว จนเขาต้องเสียคริสตัลเป็นกองเพื่อชดเชยของที่ไม่พอ ยังไม่เพียงแค่นั้นสิ่งที่ทำให้พันชางเซียนทนไม่ได้มากที่สุดก็คือเขาโดนตบถึงสองครั้ง และยังเป็นต่อหน้าลูกน้องของเขาอีกด้วย!
เขาไม่น่าพูดอะไรแบบนั้นเลย ไม่น่าจะต่อต้านชูฮันเลย!
หวังไคที่อยู่ในกระเป๋าชูฮันอดไม่ได้ที่จะพูด “ผู้ชายคนนี้จะปีนขึ้นมาทำไม เขาอยากจะเอาคืนเหรอไงกัน?”
ชูฮันเองก็ไม่เข้าใจท่าทีของจางตงเลยสักนิด
จางตงแหกปากส่งเสียงขณะไต่ขึ้นมา ตาแดงก่ำจ้องมาที่ชูฮัน น้ำเสียงเย่อหยิ่ง “ไอ้หนุ่ม แกเป็นใคร?”
ชูฮันกรอกตา เขาเห็นเก้าอี้ตัวหนึ่งจึงนั่งลงทันที และเมินเฉยต่อไอ้หน้าโง่ที่แหกปากอยู่
“บอกชื่อแกมา!” จางตงยังไม่หยุด
พันชางเซียนรู้สึกรำคาญกับพฤติกรรมของจางตง เขาจึงหันไปชี้คนรอบๆ “พาเขาไปที่ห้องพยาบาลเพื่อรักษาซะ”
“ฉันไม่ไป!” จางตงขึ้นเสียงกลับมาทันทีพร้อมจ้องเขม็งไปที่ชูฮัน “แกเป็นใคร?”
ขณะเดียวกัน ผู้ช่วยร่างท้วมของพันชางเซียนที่หายตัวไปเป็นเวลานานก็วิ่งกลับเข้ามาพร้อมกับเหงื่อโชก “มาแล้วครับ สินค้าที่มีไม่พอถูกเปลี่ยนเป็นคริสตัลตามราคาตลาดอยู่นี้แล้วครับ ส่วนของที่เหลือนั่นวางอยู่ด้านนอก”
“รีบเอาไปให้พลเอกสิ” พันชางเซียนโบกมือให้ผู้ช่วยของเขาส่งของไปให้ชูฮัน
“พลเอกชูฮัน” ผู้ช่วยร่างท้วมส่งถุงในมือของตัวเองให้ชูฮัน “เราไม่มีคริสตัลของซอมบี้ระยะ 4 มากอย่างที่ท่านต้องการ นี่คือคริสตัลของซอมบี้ระยะ 4 หนึ่งร้อยชิ้น ที่เหลือผมเอาคริสตัลระยะ 3 และระยะ 2 มาให้แทน”
แน่นอนว่าใครๆก็รู้ว่าคริสตัลของซอมบี้ระยะ 4 หายากมาแค่ไหน แต่การที่ชูฮันหยุดทำลายข้าวของมันก็พอแล้วสำหรับพันชางเซียนที่จะยอมเสียคริสตัลจำนวนมากพวกนี้ไป
ชูฮันเพียงแค่รับถุงมือและลุกขึ้นยืนและทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างดึงขาเขาอยู่ และเมื่อมองลงไปก็ได้เจอกับจางตงที่ไม่รู้ว่าคลานมาถึงตัวเขาได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ จางตงกำลังจ้องเขม็งมาที่ชูฮันด้วยสายตาดุดัน
ชูฮันพูดอะไรไม่ออก คนคนนี้ต้องการอะไร? ดูสภาพเละเทะขนาดนี้ ยังจะคลานมาหาเขาอีก?
ไม่ต้องพูดถึงชูฮัน ทุกคนรอบๆต่างไม่เข้าใจว่าจางตงต้องการอะไรเหมือนกัน โดยเฉพาะพันชางเซียนที่มองจางตงที่กำลังทำตัวเหมือนหมา เขาคิดว่าจางตงจะเป็นคนที่ทรงพลังมาก แต่ตอนนี้ที่เขาเห็นคือจางตงไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะทำอะไรชูฮันด้วยซ้ำ พระเจ้า! อยากจะบ้าตาย!
นี่มันถูกอัดจนเละขนาดนี้ยังจะกล้ามาแหกปากใส่ชูฮันอีกเนี่ยนะ?
“แก!” ท่ามกลางความเงียบ จางตงก็แหกปากใส่ชูฮัน “แกคือชูฮัน!?”
พึ่งตอนนั้นเองที่จางตงได้ยินผู้ช่วยร่างท้วมพูดคำว่า พลเอกชูฮัน
กลายเป็นว่าไอ้หนุ่มนี้คือชูฮัน พลเอกคนดังคนใหม่
ชูฮันหลุบตามองจางตงพร้อมย่นคิ้ว
“จางตง แกต้องการทำอะไร? ถอยกลับมา” พันชางเซียนทนไม่ไหว ตอนนี้มันยังจะยั่วโมโหชูฮันอีกเหรอไง? ชูฮันไม่ใช่คนที่จะต่อกรได้ด้วยง่ายๆ!
ยังไม่ทันที่เสียงของพันชางเซียนจะจางหายไป จู่ๆเสียงของระบบล่มสลายในหัวชูฮันก็ดังขึ้น…ความภักดีของจางตงอยู่ที่ 60% และมีคะแนนเป็น 10%
หือ? ชูฮันยกยิ้มมุมปากอย่างไม่เข้าใจ เขาก้มลงไปมองหน้าจางตงที่ยังคงจ้องหน้าเขาอยู่
ระบบรวบรวมคะแนนของระบบล่มสลายจะสะสมออกมาเป็นเปอร์เซ็นต์ ทุกครั้งที่จางตงฆ่าซอมบี้ ชูฮันจะได้ 10% ของซอมบี้ที่ถูกฆ่า!
หวังไคเองก็ตะลึงอยู่ในหัวของชูฮันเหมือนกัน
อีกครั้งที่มันเกิดบรรยากาศแปลกๆขึ้นภายในห้อง เสียงแหกปากของจางตงที่กรีดร้องเรียกชูฮัน และชูฮันที่มองไปที่จางตงด้วยสายตาแปลกๆ ทุกคนรอบๆต่างไม่เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ พันชางเซียนที่อยู่ด้านข้างเองก็ตะลึงค้างมันเกิดอะไรขึ้น?
และในขณะที่ทุกคนเงียบสินท จางตงก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง
“นายคือชูฮันงั้นเหรอ!” เสียงของจางตงดูตื่นเต้นมากๆ “นายบอกว่านายคือชูฮัน นายคือไอดอลของฉันเลย ฉันมาที่ซางจิงโดยเฉพาะเพื่อตามหานาย อ่า นี่ฉันพึ่งคิดจะทำร้ายนายไปเหรอ? ขอโทษ ชูฮัน ฉันไม่รู้ว่านายจะดูเด็กขนาดนี้ แต่นายจองหองเกินไป!”
เฮ้!
พันชางเซียนอ้าปากค้างด้วยความช็อค เขาพูดโพล่งขึ้นไปทันที “จางตง! นี่! แก! นี่มัน!”
นี่มันโง่และบ้าใช่มั้ย? นี่มันยังมีศักดิ์ศรีของคนดังในรายชื่ออยู่รึเปล่า?
พันชางเซียงพูดอะไรไม่ออก ตอนนี้ไม่ว่าจะกองทัพหรือผู้คนต่างชื่นชมชูฮันกันหมด อย่างแรกก็เพราะประวัติที่เก่งกาจของชูฮันและความลึกลับของตัวตนเขา อย่างที่สองก็เพราะคำสาบานตนที่ได้ใจผู้คน เหล่าทหารจำนวนนับไม่ถ้วนเป็นแฟนคลับของชูฮัน กระทั่งมีคนมากมายเดินทางมาเข้าร่วมกับกองทัพเพราะมีชูฮันเป็นไอดอล