ตอนที่ 172 หลายสิ่งสามารถเกิด…
หลังจากใช้เวลาครู่หนึ่ง เพื่อระลึกถึงกฎของนิกายหยวนก็ลืมตาขึ้น และพูดด้วยน้ําเสียงที่กวนประสาท
“ตามกฎของนิกายห้ามมิให้ศิษย์ชายและหญิงใช้ชีวิตร่วมกัน เว้นแต่พวกเขาจะแต่งงานหรือมีตําแหน่งสูง หรือได้รับอนุญาตจากผู้อาวุโสของนิกาย และการลงโทษคือต้องถูกคุมขังอยู่ในถ้ําวินัยอย่างน้อย 3 เดือน….”
เฟยยู่หยานพูดไม่ออก แต่หยวนเพิ่งปฏิเสธการให้เธออยู่ในบ้านของเขาจริงหรือ? ผู้ชายแบบไหนที่ปฏิเสธที่จะปล่อยให้สาวสวยอยู่ในบ้าน แม้ว่าพวกเขาจะได้รับการลงโทษก็ตาม? ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นๆ ที่อยู่ในบ้านของหยวนในตอนนี้ พวกเขาจะปล่อยให้เฟยยู่หยานอยู่ในที่อยู่อาศัยของพวกเขาโดยไม่ลังเล แม้ว่าพวกเขาจะถูกไล่ออกจากนิกายในวันรุ่งขึ้นก็ตาม!
จากนั้นเฟยยู่หยานก็พูดพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย
” หนังสือกฎนั้นล้าสมัย ถูกสร้างขึ้นเมื่อหลายพันปีก่อน และไม่มีใครทําตามมันอีกต่อไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งศิษย์ชั้นใน นอกจากนี้ในฐานะศิษย์หลัก ข้ามีเวลาว่างมากขึ้นในนิกาย กล่าวอีกอย่างหนึ่ง ข้าสามารถทําเกือบทุกอย่างที่ต้องการโดยไม่มีข้อจํากัด หากมันไม่ส่งผลกระทบต่อนิกาย”
” และข้าสงสัยอย่างมากว่าการอยู่ร่วมบ้านกับศิษย์ชายจะส่งผลกระทบต่อนิกายในทางใด ดังนั้นเจ้าสามารถเพิกเฉยต่อมันได้”
“แม้ว่าเจ้าจะพูดแบบนั้น ข้าคิดว่ามันจะเป็นการดีที่สุด ถ้าเราได้รับอนุญาตจากผู้อาวุโสของนิกาย เพื่อที่เจ้าจะได้ปลอดภัยในระหว่างอยู่ในนิกาย ข้ารู้จักพวกเขาไม่กี่คน ดังนั้นข้าสามารถถามพวกเขาได้”
จู่ๆ หยวนก็ดึงใบหยกของผู้อาวุโสชวนออกมา และเปิดใช้งานโดยใช้พลังวิญญาณของเขา
“เอ่อ…ผู้อาวุโสซวน ท่านได้ยินข้าไหม?” หยวนพูดกับใบหยก
ในขณะเดียวกันผู้อาวุโสชวนนั่งอยู่หลังโต๊ะทํางานในห้องนั่งเล่นของเขา ผู้อาวุโสซวนรู้สึกว่าใบหยกในเสื้อคลุมของเขาสั่นไหว นั่นทําให้เขาหยุดทํางาน และมองไปที่มัน
“หืม? ศิษย์หยวน? มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาหรือเปล่า?” ผู้อาวุโสซวนขมวดคิ้วด้วยความกังวลบนใบหน้าของเขา เขาสงสัยว่าหยวนทําอะไรในครั้งนี้
“ผู้อาวุโสซวน ท่านได้ยินข้าไหม ข้าหวังว่าข้าจะไม่รบกวนท่าน” เสียงของหยวนดังขึ้นจากใบหยกในเวลาต่อมา
“ใช่ข้าได้ยินเจ้าแล้วเกิดอะไรขึ้น?” ผู้อาวุโสซวนถามเขา
“อืม…”
หยวนอธิบายสถานการณ์ให้ผู้อาวุโสชวนฟังทําให้เขาตกตะลึงอย่างมาก
“หา? ศิษย์หลักเฟย? เธอไปทําอะไรที่บ้านของเขา? แล้วจะอยู่ด้วยกันทําไม? อย่าบอกนะว่าพวกเขา….” ผู้อาวุโสซวนจ้องไปที่ใบหยกด้วยดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความตกใจ
“อย่างไรก็ตาม ท่านคิดว่าเธอจะอยู่ที่นี่ได้ไหม เธอจะอยู่ที่นี่แค่สัปดาห์เดียวเท่านั้น”
หยวนถามเขาอีกครั้งหลังจากนั้น
อะแฮ่ม! มันไม่เป็นปัญหาเลย”
ผู้อาวุโสซวนพูดเสียงแข็งหลังจากล้างคอ แล้วเขาก็พูดต่อ
“ไม่ว่าเจ้าจะทําอะไรอยู่ข้างใน ก็แค่พยายามเก็บมันไว้ในบ้านเท่านั้น”
“เอ๊ะ? ข้าเข้าใจแล้ว…?”
หยวนพูดด้วยเสียงสับสนเล็กน้อยกับคําพูดของผู้อาวุโสซวน
เมื่อหยวนยุติการสื่อสาร ผู้อาวุโสซวนก็ทรุดตัวลงนั่งและถอนหายใจ
“ข้าบอกให้เขาอยู่เฉยๆสักพัก เขาก็พาศิษย์หญิงคนหนึ่งเข้าบ้าน และจะให้เธออยู่ที่นั่นตลอดทั้งสัปดาห์ และศิษย์คนนี้ก็ยังเป็นศิษย์หลัก…”
“ข้าไม่สามารถตําหนิผู้ชายคนนี้ได้ คนเก่งอย่างเขาจะดึงดูดผู้หญิงได้ง่ายเหมือนหายใจ”
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งผู้อาวุโสซวนก็ดึงใบหยกอีกใบก่อนที่จะเปิดใช้งานและพูดกับมัน
” หลานสาวของข้า เจ้าได้ยินข้าไหม”
ครู่ต่อมาเสียงที่ง่วงนอนของซวนหวู่ฮั่นก็ดังขึ้น
“มีอะไรเหรอคะปู ข้าไม่ได้วางแผนที่จะกลับไปที่นิกายจนกว่าจะถึงสัปดาห์หน้า แม้ว่าท่านจะขอร้องข้าก็ตาม”
ผู้อาวุโสซวนถอนหายใจและกล่าวว่า
“นี่เป็นเรื่องของศิษย์หยวน…”
“โอ้หยวน?! เขาเป็นยังไงบ้างในนิกายไม่มีใครรังแกเขาใช่มั้ย?”
เสียงของซวนหวู่ฮั่นฟังดูมีพลังมากขึ้นทันทีเมื่อได้ยินชื่อของหยวน
“ใช่ เขาทําได้ดีมากจริงๆ แล้วเขาทําได้ดีมากจนสามารถจีบศิษย์หลักให้อยู่ที่บ้านได้ตลอดทั้งสัปดาห์! ถ้าเจ้ายังคงเกียจคร้านอยู่ที่บ้าน ใครบางคนจะต้องแย่งหยวนไปต่อหน้าเจ้าแน่นอน เขาจะสามารถทําอะไรก็ได้ และด้วยพรสวรรค์ทางโลกของเขา เจ้าจะมีคู่แข่งที่ทรงพลังมาก”
“อะไรนะ?!”
เสียงของซวนหวู่ฮั่นดังก้องในลักษณะตกใจ หลังจากนั้นเกือบจะเหมือนกับว่าเธอได้ยินสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
“จริงเหรอท่านปู ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร!”
เสียงตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัดของซวนหวู่ฮั่นดังก้องจากใบหยกทําให้มันสั่นสะท้าน
“ข้าไม่รู้ ข้ารู้แค่ว่าเขาขออนุญาต เพื่อให้ข้าอนุญาตให้ศิษย์หลักหญิงอยู่ในที่อยู่อาศัยของเขาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ สําหรับเหตุผลข้าไม่รู้เหมือนกัน เนื่องจากข้าไม่ได้ถาม”
ผู้อาวุโสซวนโกหก โดยที่เขารู้ดีว่าเฟยยู่หยานอยู่ที่บ้านของหยวน
“แล้วตกลงมั้ย! ทําไมท่านถึงทําอะไรแบบนั้นล่ะปู่?!” ซวนหวู่ฮั่นอุทาน
“ข้าควรจะทําอะไร ปฏิเสธงั้นหรอ? นี่คือศิษย์หลักและศิษย์หยวนที่เรากําลังพูดถึง ข้าอาจเป็นผู้อาวุโสใหญ่ แต่มีบางสิ่งที่ข้าไม่สามารถควบคุมได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อศิษย์หยวนเกี่ยวข้อง”
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งผู้อาวุโสซวนก็ถามว่า
” ตอนนี้เจ้ารู้สึกอยากกลับมาที่นิกายหรือไม่”
“ข้าข้าจะกลับไปในอีกสามวัน!”
ซวนหวู่ฮั่นตอบกลับด้วยน้ําเสียงแน่วแน่
“สามวันเหรอ หลายๆอย่างอาจเกิดขึ้นได้ในคืนเดียว หรือภายใน 3 วันนะหลานสาวของข้า”
ผู้อาวุโสซวนกล่าวพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่หัวเราะออกมาจากการแกล้งซวนหวู่ฮั่น
“โอเค! ข้าจะกลับไปแล้ว โอเคมั้ย?! ยังไงก็ตามข้าจะไป!”
ใบหยกไม่มีชีวิตชีวาหลังจากที่ซวนหวู่ฮั่นยุติการสื่อสารกับผู้อาวุโสซวน
“สาวน้อยผู้โง่เขลา…”
ผู้อาวุโสซวนส่ายหัวขณะที่เขาวางใบหยกกลับเข้าไปในเสื้อคลุมของเขา
ในขณะเดียวกันหยวนกล่าวกับเฟยยู่หยานด้วยรอยยิ้มที่ไร้เดียงสาบนใบหน้าของเขา
“ตอนนี้เราได้รับอนุญาตแล้ว เจ้าสามารถอยู่ที่นี่ได้โดยไม่ผิดกฎของนิกายใดๆ!”
“เจ้านี่มันจริงๆเลย….ข้าไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับเจ้าดี”
เฟยยู่หยานขยี้ตาเหมือนหมดแรง