ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 287 ยังไม่อิ่มใช่ไหม?
ผู้ช่วย: “…”
เขาจะพูดอะไรได้หล่ะ? ผู้ชายคนนี้จะรอบคอบอยู่เสมอ แต่กับผู้หญิงคนนี้ เขาเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเช่น การวางแผนในครั้งนี้ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องใช้หมากใหญ่ขนาดนี้เพื่อผู้หญิงคนนี้คนเดียว
“จัดการเรื่องนั้นเสร็จรึยัง? ช่วงนี้ฉันสอบถามมาได้ว่า คุณสวยใสอยากกลับเข้ามาวงการหุ้นอีกครั้ง หุ้นส่วนเก่าของเธอที่ตระกูลคริสล้มละลายแล้ว ตอนนี้หล่อนต้องการตั้งหลักให้ได้ไวที่สุด เกรงว่าต้องหาคนที่มีภูมิหลังที่แข็งแกร่งกว่าถึงจะช่วยได้”
“ใช่ วันนี้ฉันเลยดื่มเหล้าหนักไปหน่อย”
แล้วผู้ชายคนนี้ก็ยิ้มมุมปากออกมา
เขามีความสุขแบบนี้น้อยมาก ถึงแม้ว่าเขาจะทักทายผู้คนด้วยรอยยิ้มเสมอก็ตาม แต่น้อยมากที่เขาจะยิ้มอย่างสดใสจริงๆ
ผู้ช่วยไม่ได้พูดอะไร เก็บของเสร็จแล้ว ก็เตรียมออกไปจากที่นี่
“จริงสิ แถวๆนี้มีที่ไหนน่าสนุกบ้าง? จัดการวางแผนที พรุ่งนี้ฉันจะพาสวยใสและอีกสองสามคนไปเที่ยวสักหน่อย”
“ได้ครับท่าน”
ผู้ช่วยหันมองกลับไปที่เขาและจดบันทึกเรื่องนี้อย่างนิ่งๆ
เอาใส่ใจจริงๆ จะเป็นการดีมากถ้าเอาใส่ใจบริษัทเหมือนอย่างนี้
แต่สิ่งที่ทำให้ทั้งสองคนไม่เคยคาดคิดคือ เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อคณาธิปได้รับการนัดหมายที่สนามกอล์ฟจากผู้ช่วยแล้ว หลังจากนั้นหล่อนก็โทรหาเส้นหมี่ แต่ก็นัดเธอไม่สำเร็จ
“ขอโทษนะ วันนี้ฉัน…มีเรื่องนิดหน่อย ออกไปเที่ยวด้วยไม่ได้แล้ว”
เส้นหมี่ปฏิเสธสายในโทรศัพท์อย่างลำบากใจ ถ้าไม่ใช่เพราะต้องถือผ้าห่ม หล่อนคงถีบผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆ ลงไปแน่นอน
สารเลว!!
เมื่อคณาธิปได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกผิดหวังทันที: “ออกมาสักหน่อยไม่ได้เหรอ? มันไม่ง่ายเลยที่พวกเขาจะมาได้สักครั้ง โดยเฉพาะคุณผู้ชายอีริคที่เป็นหัวหน้ากองทัพที่วอลล์สตรีท
เส้นหมี่：“……”
ยังพูดไม่ได้พูดอะไร จู่ๆ ก็มีมือใหญ่ข้างหนึ่งโอบตัวที่เปลือยเปล่าของหล่อนจากใต้ผ้าห่ม ทันใดนั้น ตัวหล่อนก็สั่น เสียงของหล่อนก็เปลี่ยน: “ไม่ละ ไม่ละ ค่อยนัดกันใหม่วันหลังนะ…”
“นัดอะไรกัน? ยั่วยวนผู้ชายคนนั้นตั้งแต่เช้าตรู่เลยเหรอ? เมื่อคืนยังไม่อิ่มใช่ไหม?
น้ำเสียงผู้ชายที่น่าดึงดูดและเซ็กซี่ดังออกมาจากโทรศัพท์ปลายสายเป็นครั้งคราว
คณาธิปสตั้งทันที!
ยังไม่ทันได้ถามอะไรมากอีกฝ่ายในสายก็รีบวางสายไป เขาที่ถือโทรศัพท์แล้วนั่งลงหน้าโต๊ะที่มีอาหารหอมกรุ่น ในวินาทีนั้น โทรศัพท์ที่อยู่ในมือถูกเขาขว้างทิ้งลงพื้นแตกเป็นเสี่ยงๆ
“คุณผู้ชาย คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ?” ผู้ช่วยได้ยินความเคลื่อนไหว จึงรีบเร่งเข้ามาหา ถึงกับตกตะลึกในสิ่งที่เห็น
จากนั้น คณาธิปก็ไม่พูดอะไร
เขาทำเพียงจ้องมองบางแห่งไปทางด้านหน้า แววตาพิฆาตเหมือนพายุระดับสิบกำลังจากระเบิด
แสนรัก！！
แสนรัก-
ใช่แล้ว คนที่กดวางสายขณะที่พวกเขากำลังคุยกันคือแสนรักนั่นเอง
แต่ตอนนี้เขาถูกเส้นหมี่ถีบออกจากเตียงแล้ว หลังจากพยายามดีดดิ้นพลิกไปพลิกมาอยู่ทั้งคืน เส้นหมี่อยู่ในช่วงเวลาแบบนี้ยังอยากที่จะก่อกวนไอ้สารเลวคนนี้ หล่อนระบายอารมณ์โกรธโดยเท้าสะเอวและเตะเขาลงไป!!
“ไสหัวไป!”
แสนรัก：“……”
ผู้ชายหลังจากได้สำเร็จความใคร่ทั้งคืน เขาอารมณ์ดีมากแม้จะถูกถีบลงจากเตียงเขาก็ยังไม่โกรธ
“ได้ ฉันไปก็ได้ แต่ว่า เธอน่าจะเอาเสื้อผ้ามาให้ฉันก่อนจะดีกว่านะว่าไหม?
“อะไร?”
“เธอดูสิ เมื่อวานเธอฉีกเสื้อผ้าฉันขาดหลุดลุ่ยไปหมด หรือเธอจะให้ฉันออกไปสภาพแบบนี้หล่ะ? ฉันยังไงก็ได้ แต่เจ้าของบ้านที่นี่คง…”
ไอ้คนลามก เมื่อพูดถึงประโยคนี้ เขาก็ลุกจากพื้นแล้วมายืนอยู่ตรงหน้าของเส้นหมี่อย่างเอื่อยเฉื่อย
หลังจากที่เส้นหมี่เหลือบมองไปทางเขาที่เปลือยกายล่อนจ้อน เลือดพุ่งขึ้นสมองทันที หล่อนแทบอยากจะตาบอดในทันที!
“แสนรัก แม่คุณสิ…ฝากไว้ก่อน ฉันจะกลับมาจัดการกับคุณแน่นอน ไอ้คนบ้า!
หลังจากนั้นหล่อนรีบดึงผ้าห่มมาห่อตัวแล้ววิ่งหนีออกไป
ชายคนนั้นที่ยืนเปลือยกายอยู่ก็เห็นเข้า แล้วยิ้มมุมปากอย่างซะใจที่ทำสำเร็จ
กล้าลองดีกับฉันงั้นเหรอ?
เส้นหมี่หนีออกจากบ้าน แต่ไม่รู้จะไปที่ไหนเลยวิ่งเข้าไปในบ้านของพิมแสงอย่างหัวซุกหัวซุน
ในขณะที่พิมแสงกำลังทำอาหารเช้า ทันใดนั้นเธอก็เห็นหล่อนพุ่งเข้ามาอย่างคนขวัญหนีดีฝ่อจนเธอตกตะลึง: “เส้นหมี่เหรอ? เธอเป็นอะไร? มาแต่เช้าเลย มีผีไล่ตามเธอเหรอ ?”
เส้นหมี่：“……”
ผีบ้าผีบออะไร?
นั้นมันสัตว์นรกน่าหวาดกลัวกว่าผีซะอีก
เส้นหมี่ระงับอารมณ์อยู่สักพัก หล่อนยั้งเท้าทั้งสองข้างเดินเข้าไปบางสถานที่อย่างไม่เหมาะสม
“ไม่มีอะไร เธอไปทำอะไรอยู่? มาร์ตินตื่นรึยัง? วันนี้เขาต้องไปรับปอร์เช่ อย่าไปสายละ”
“ฉันจะไปรู้อะไรหล่ะ? เมื่อวานเขากลับมาก็เอาแต่เล่นเกมอยู่ในห้องนอน จะรู้ได้ยังไงว่าเขานอนกี่โมง?
พิมแสงมองขึ้นไปชั้นบนอย่างอารมณ์เสีย
ครั้งนี้ที่มาร์ตินมาที่นี่ เขาต้องไปพักกับพิมแสง เพราะบ้านเช่าของเส้นหมี่เล็กเกินไปและการจราจรก็ไม่สะดวกด้วย
แต่คุณชายที่สองคนนี้ยังทำตัวเหมือนเด็กที่ยังไม่โต อายุอานามก็ไม่ใช่น้อยๆ20กว่าแล้ว แต่ก็เป็นเพราะตอนที่เขาอยู่ตระกูลโรแกนถูกคุณป้าณีตามใจจนนิสัยเสียและยังถูกลุงเอาใจเป็นพิเศษตั้งแต่เด็ก
ถึงเวลานี้ผู้ชายคนนี้ยังทำอะไรก็ไม่เป็น เอาแต่เล่นและทำตามอำเภอใจไปวันๆ
เส้นหมี่ส่ายหัว แต่สุดท้ายก็ต้องขึ้นไปอยู่ดี