ตอนที่ 174 ทําไมเธอถึงอยู่ที่นี่?
“เจ้าเรียกใครว่าหมา! ข้าคือซวนหวู่ฮั่นศิษย์หลัก!”
ซวนหวู่ฮั่นตอบรับคําพูดของเฟยยู่หยาน
“ศิษย์ซวน?”
ดวงตาของเฟยยู่หยานเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ เมื่อเธอเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของซวนหวู่ฮั่นยืนอยู่ตรงหน้าเธอ และเธอพูดต่อ
“เจ้ามาทําอะไรที่นี่ ตอนนี้ดึกมากแล้วนะ?”
“เอ๋? ศิษย์เฟย?”
ดวงตาของซวนหวู่ฮั่นก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อเธอเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย
จากนั้นเธอก็มองไปที่หมายเลขอาคารเพื่อให้แน่ใจว่าเธออยู่ในสถานที่ที่ถูกต้อง อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นเธอก็จําได้ว่าพวกเขาอยู่ที่นิกายชั้นนอก แม้ว่านี่จะไม่ใช่อาคารของหยวน แต่ศิษย์หลักอย่างเฟยยู่หยานกําลังทําอะไรที่นี่?
“เจ้านี่คือบ้านของศิษย์หยวนใช่ไหม?”
ซวนหวู่ฮั่นตัดสินใจถามเธอ
เฟยยู่หยานเริ่มมีเหงื่อออกอย่างเย็นชาทันที และเธอจ้องมองไปที่ซวนหวู่ฮั่นด้วยสีหน้าประหม่า เธอลังเลที่จะบอกความจริงอย่างชัดเจน อย่างไรก็ตามเนื่องจากซวนหวู่ฮั่นเอ่ยชื่อหยวน ซวนหวู่ฮั่นมีความเกี่ยวข้องกับเขาไม่ทางใดก็ทางหนึ่งอย่างชัดเจน ดังนั้นจึงไม่มีทางที่เธอจะโกหกในสถานการณ์นี้ได้
“ใช่นี่คือบ้านของศิษย์หยวน…”
เฟยยู่หยานตอบหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งซวนหวู่ฮั่นก็พูดว่า
“ถ้าเจ้าไม่รังเกียจ ข้าขอถามว่าเจ้ากําลังทําอะไรในบ้านของศิษย์คนอื่นตอนดึก และก็เป็นศิษย์ชายอีกด้วย”
อย่างไรก็ตาม เฟยยู่หยานไม่ตอบคําถามของเธอและถามกลับไปว่า
“ข้าสามารถถามเจ้าได้เหมือนกัน…ทําไมเจ้าถึงมองหาศิษย์หยวนในตอนดึก ข้าคิดว่าเจ้าจะไม่กลับมาที่นิกายจนกว่าจะถึงสัปดาห์หน้า?
ซวนหวู่ฮั่นขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า
“เอาละ ตารางเวลาของข้าเปลี่ยนไปแล้ว และข้าก็กลับมาแล้ว ตกลงไหม? แล้วทําไมข้าถึงมาที่นี่ไม่ได้ ข้าเป็นคนแนะนําหยวนให้รู้จักกับวิหารแก่นมังกร แน่นอนข้าอยากเห็นว่าเขาเป็นอย่างไรบ้างในนิกายตอนนี้ ตอนที่ข้ากลับมาแล้ว ”
” อะไรนะ! เจ้าเป็นคนพาหยวนมาที่นิกาย นี่หมายความว่าเจ้ารู้ภูมิหลังของเขาหรือเปล่า?”
ดวงตาของเฟยยู่หยานเบิกกว้างหลังจากได้ยินคําพูดของซวนหวู่ฮั่น
“ถูกต้อง ข้ารู้ภูมิหลังของเขา ข้ารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขา!”
ซวนหวู่ฮั่นโกหกเฟยยู่หยานโดยไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้
“เจ้าบอกข้าได้ไหม ข้าพยายามหาภูมิหลังของเขา แต่ข้าสามารถสันนิษฐานได้ว่าเขามาจากหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่เท่านั้น”
เฟยยู่หยานถอนหายใจ
“สี่ตระกูลโบราณงั้นหรอ? หยวนเนี่ยนะ?”
ซวนหวู่ฮั่นมองเฟยยู่หยานด้วยสีหน้าตกใจ
“เอ๊ะ! หมายความว่าเขาไม่ใช่งั้นเหรอ?”
เฟยยู่หยานเลิกคิ้วมองปฏิกิริยาของซวนอู่ฮั่นอย่างสงสัยเล็กน้อย
” ข้าไม่ได้บอกอะไรเจ้าเลย! อย่างไรก็ตาม ข้าสัญญากับเขาว่าจะไม่เปิดเผยตัวตนของเขาให้ใครรู้! ถ้าเจ้าอยากรู้ขนาดนี้ ทําไมเจ้าไม่ถามเขาเองล่ะ?”
ซวนหวู่ฮั่นตัดสินใจเล่นไพ่ มันเป็นความลับ” รอดจากหลุมที่เธอขุดมาได้อย่างหวุดหวิด
“อืมม…”
เฟยยู่หยานหรี่ตาของเธอมองที่ชวนหวู่ฮั่น ก่อนจะส่ายหัวในเวลาต่อมา และพูดว่า
” อย่างไรก็ตาม ข้าไม่มีเวลาหรือพลังงานที่จะสร้างความบันเทิงให้เจ้าในตอนนี้ หากเจ้ากําลังมองหาศิษย์หยวน ตอนนี้ดึกแล้ว ค่อยกลับมาพรุ่งนี้เช้าแล้วกัน”
เฟยหยานดําเนินการปิดประตูใส่ใบหน้าของซวนหวู่ฮั่น แต่ปฏิกิริยาที่รวดเร็วจากเท้าของซวนหวู่ฮั่นทําให้ประตูไม่สามารถปิดได้
“รอสักครู่ ข้าตอบคําถามของเจ้าแล้ว แต่เจ้ายังไม่ได้ตอบของข้า เจ้ามาทําอะไร ศิษย์หลักกําลังทําอะไรอยู่ในที่พักอาศัยของหยวนในเวลานี้ อย่าบอกนะว่าเจ้าอยู่ที่นี่?”
“ทําไม? มันสําคัญนักหรอ? ไม่ใช่เรื่องของเจ้าที่ข้าจะทําอะไรกับศิษย์คนอื่น แต่ถ้าการตอบคําถามเจ้าจะทําให้เจ้าหายไปในตอนนี้ใช่ไหม ข้าตอบให้ก็ได้ ใช่! ข้าอยู่ในบ้านของศิษย์หยวนในขณะ
ซวนหวู่ฮั่นกัดฟันใส่เฟยยู่หยาน แม้ว่าจะไม่มีความเป็นศัตรูกันระหว่างทั้งสองคนมาก่อน แต่สถานการณ์ปัจจุบันของพวกเขาได้ทําให้เขาต้องไม่ถูกกันแน่นอน
“ตอนนี้ถ้าเจ้าไม่มีอะไรอีกแล้ว โปรดออกไป ข้าอยากจะกลับไปที่เตียงและนอนหลับ เจ้ารบกวนการนอนของข้าด้วยการเคาะประตูอย่างหยาบคาย”
เฟยยู่หยานพูดขณะที่เธอพยายามปิดประตูอีกครั้ง
อย่างไรก็ตามซวนหวู่ฮั่นปฏิเสธที่จะขยับเท้าของเธอ และกันเฟยยู่หยานไม่ให้ปิดประตูใส่เธอ
“ปัญหาของเจ้าคืออะไรศิษย์ซวน เจ้าอาจเป็นหลานสาวของผู้อาวุโสสูงสุด แต่ถึงกระนั้นเจ้าก็ต้องปฏิบัติตามกฎของนิกาย และสิ่งที่เจ้ากําลังทําอยู่ตอนนี้มันผิดกฎของนิกายอย่างแน่นอน”
“ใครกันแน่ที่แหกกฎของนิกาย?”
ชวนหวู่ฮั่นถามเธออย่างไร้ยางอาย
“เจ้า…”
เฟยยู่หยานพูดไม่ออก เธอจํากฏไม่ได้ ด้วยเหตุนี้เธอจึงไม่สามารถตอบคําถามของซวนหวู่ฮั่นได้
” แล้วยังไงล่ะ เพื่อให้แน่ใจว่าเจ้าไม่ได้ทําให้เพื่อนที่บริสุทธิ์ของข้าเป็นมลทิน ข้าจะอยู่ในบ้านหลังนี้เพื่อเฝ้าดู”
ชวนหวู่ฮั่นก็แนะนํา
“มลทินงั้นหรอ?! กล้าดียังไง! เจ้าคิดว่าข้าเป็นใคร?! ทําไมข้าจะทําให้ใครแปดเปื้อน?!”
เฟยยู่หยานอุทาน
“แล้วเจ้าเป็นหมาเฝ้าบ้านหรือไง?!”
“เจ้ากําลังทําตัวน่าสงสัยอย่างมากศิษย์เฟย ทําไมเจ้าไม่บอกเหตุผลของเจ้าที่มาที่นี่ ถ้าเจ้าไม่มีอะไรต้องปิดบัง”
ซวนหวู่ฮั่นกล่าวพร้อมหรี่ตา
“เพราะข้า…”
เฟยยู่หยานขยี้ตาแล้วถอนหายใจ
” ก็ได้ ข้าจะบอกเจ้า แล้วเจ้าจะปล่อยให้ข้าอยู่คนเดียวใช่ไหม?”
“แน่นอน”
ซวนอู่ฮั่นพยักหน้า
เฟยยู่หยานหายใจเข้าลึกๆก่อนจะอธิบายให้ซวนหวู่ฮั่นฟังเกี่ยวกับการแข่งขันพิณ และหยวนก็กลายมาเป็นคู่หูของเธอ ด้วยเหตุนี้เธอจึงอยู่ที่บ้านของเขา เพื่อให้พวกเขาฝึกฝนได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ซวนหวู่ฮั่นพูดไม่ออกหลังจากรู้สถานการณ์ แม้จะรู้สึกผิดต่อพฤติกรรมของเธอ
“ข้าขอโทษที่เข้าใจผิด แต่ถ้าเป็นแค่เรื่องแบบนี้ทําไมเจ้าถึงพยายามซ่อนมันเหมือนกับว่าเจ้ากําลังทําสิ่งที่ผิดศีลธรรม”
ชวนหวู่ฮั่นกล่าวในภายหลัง
“ข้าข้าไม่รู้”
เฟยยู่หยานพูด
“อย่างไรก็ตามข้าเหนื่อยเกินไปแล้ว และข้ายังคงซ้อมกับศิษย์หยวนในวันพรุ่งนี้เช้า ข้าจะนอนแล้วลาก่อน”
“รอสักครู่! อีกอย่างหนึ่ง!”
ซวนหวู่ฮั่นกล่าวอย่างรวดเร็ว
“มีอะไร?”
เฟยยู่หยานมองเธอด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า
“พรุ่งนี้ข้ามาดูเจ้าสองคนซ้อมได้ไหม”
ชวนหวู่ฮั่นถาม
” ทําทุกอย่างที่เจ้าต้องการ ตราบเท่าที่มันไม่รบกวนการซ้อมของเรา”
เฟยยู่หยานพูดก่อนจะปิดประตู ทิ้งซวนหวู่ฮั่นที่ยืนอยู่ข้างนอกพร้อมกับสีหน้างุนงง