เย่เฟิงมีวรยุทธไม่สูงนัก เขาแทบจะเอาตัวเองไม่รอด แต่ยังคงถ่ายทอดพลังให้กับฮองเฮาฉู่ไม่ขาด
เมื่อเห็นว่าฮองเฮาฉู่จะทนไม่ไหวแล้ว เย่เฟิงก็กระวนกระวายขึ้นมา คุกเข่าลงกับพื้นทันที พูดวิงวอนว่า”ท่านหัวหน้ากองธง ขอร้องล่ะ ส่งฮองเฮาฉู่ลงไปจากภูเขาก่อนเถอะ นางก็แค่ผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่งเท่านั้น ที่นี่ร้อนเกินไป ร่างกายนางทนไม่ได้”
“โครม……”
หัวหน้ากองธงกล้วยไม้เตะไปที่หน้าของเขา ใบหน้าเคร่งขรึม น้ำเสียงฟังไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไร “ปล่อยนางหรือ เจ้าเกี่ยวข้องอะไรกับนาง เพื่อนางแล้ว เจ้าถึงกับคุกเข่าขอร้องข้า เพื่อนางแล้ว ถึงกับมาหาข้าด้วยความยินดี ยังไม่เสียดายที่จะสละชีวิตอีกด้วย กู้ชูหน่วนอายุน้อยและหน้าตาสะสวยก็แล้วไป แต่ฮองเฮาฉู่เป็นหญิงที่อายุแล้วมากคนหนึ่ง เจ้าชอบอะไรในตัวนาง”
เย่เฟิงปล่อยให้เขาเหยียบใบหน้าของตนเองตามใจ ดวงตาที่แน่วแน่ ยังคงอ้อนวอนหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ ราวกับว่าขอเพียงหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ปล่อยฮองเฮาฉู่ไป จะให้เขาทำอะไร เขาล้วนยินดีทั้งสิ้น
“ปล่อย ปล่อยเขาไป……”
ฮองเฮาฉู่พูดอย่างอ่อนแอ นางอยากจะขึ้นไป แต่เหมือนร่างกายนางจะหนักเป็นพันชั่ง แทบจะเคลื่อนไหวไม่ได้
“เขาเป็นทาสบำเรอของข้า ข้าอยากจะทำอะไรเขา ล้วนขึ้นอยู่กับความชอบของข้า ทำไม คงไม่ใช่เพราะฮองเฮาฉู่เปล่าเปลี่ยวเหงาใจ จนรู้สึกชอบเจ้าหนุ่มน้อยคนนี้ขึ้นมากระมัง”
หัวหน้ากองธงกล้วยไม้พูดขึ้น ใช้แรงบนฝ่าเท้ามากขึ้นด้วย
ครั้งนี้ เขาเหยียบไปที่หน้าอกของเขา หนักอึ้งจนเย่เฟิงแทบจะหายใจไม่ออก
หัวหน้ากองธงโบตั๋วที่สวมชุดหรูหรา ดูสง่างาม มองจากด้านข้างด้วยสายตาเย็นชา มุมปากเผยรอยยิ้มกระหายเลือด
ดวงตาที่ไม่หวังดีของเขาคอยจ้องมองไปที่ร่างของเย่เฟิงตลอดเวลา ราวกับรู้สึกสนใจเย่เฟิงมาก
สถานที่ที่ไกลออกไป กู้ชูหน่วนร้องขึ้นอย่างหยั่งเชิง “ฝูกวง”
“นายหญิง ข้าน้อยอยู่นี่ ”
นางแค่ลองเรียกหยั่งเชิงดูเท่านั้น แทบไม่มีความหวังว่าฝูกวงจะปรากฏตัวขึ้นที่นี่ คิดไม่ถึงว่าเขาจะอยู่ที่นี่จริงๆ
ฝูกวงสีหน้าขาวซีด ลมหายใจแผ่วเบา กู้ชูหน่วนมองแวบเดียวก็รู้ เขาได้รับบาดเจ็บ และบาดเจ็บสาหัสมากด้วย
การมาที่ทะเลโลหิตภูเขาน้ำเต้าทั้งที่ร่างกายได้รับบาดเจ็บสาหัส เท่ากับเป็นการซ้ำเติมบาดแผล
กู้ชูหน่วนไม่พูดอะไรอีก รีบเอาผลึกเกล็ดหิมะส่งให้เขาหนึ่งเม็ด”รับเอาไว้ สามารถป้องกันไอร้อนได้ ยาเม็ดนี้เจ้ากินซะ จะดีต่ออาการบาดเจ็บของเจ้า ”
“ขอบคุณนายหญิง”
ผลึกเกล็ดหิมะ ที่แท้ก็เป็นผลึกเกล็ดหิมะ เป็นของสูงค่านับหมื่นปี เป็นสิ่งล้ำค่าที่สุดแล้ว
มีผลึกเกล็ดหิมะอยู่ในมือ สีหน้าของฝูกวงก็ดีขึ้นมาบ้าง
“เกิดอะไรขึ้น เย่เฟิงเดินทางไปที่สำนักอสุราแล้วมิใช่หรือ ทำไมจึงมาอยู่ที่นี่ ยังถูกหัวหน้ากองธงกล้วยไม้จับตัวไว้ด้วย”
“เรียนนายหญิง ท่านจอมมารปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน บุกเข้าไปในตำหนักของฮองเฮาฉู่ ลักพาตัวฮองเฮาฉู่ไป และไม่รู้ว่าทำไม เทพสงครามจึงได้ส่งคนมากมายไปปกป้องฮองเฮาฉู่ หรือคอยจับตาดูฮองเฮาฉู่”
“แต่คนของเย่จิ่งหาน ต้านจอมมารไม่ไหว ฮองเฮาฉู่จึงถูกจับตัวไป”
“ท่านจอมมารสอบถามข่าวคราวของท่านจากฮองเฮาฉู่ ฮองเฮาฉู่ไม่ทราบ ท่านจอมมารจึงทิ้งนางไว้กลางทาง ปรากฏว่าหัวหน้ากองธงกล้วยไม้พบฮองเฮาฉู่เข้า จึงจับตัวฮองเฮาฉู่เอาไว้ ”
“เย่เฟิงที่กำลังเดินทางไปยังสำนักอสุราเห็นว่าฮองเฮาฉู่ถูกจับตัวไป ก็เข้าช่วยเหลือโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ถูกหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส เพื่อช่วยเหลือเย่เฟิง ข้าเองก็ถูกหัวหน้ากองธงกล้วยไม้กับหัวหน้ากองธงโบตั๋นทำร้ายจนสาหัสเช่นกัน ”
“หลังจากนั้น เย่เฟิงกับฮองเฮาฉู่ก็ถูกพาตัวมาที่นี่ เดิมทีข้าน้อยจะหาโอกาสช่วยพวกเขาออกมา ไม่คิดว่าจะเจอกับนายหญิงที่นี่”