“ไปสืบ ลูกเขยแต่งเข้าของตระกูลเล็ก ๆ ทำไมถึงได้ทำให้เกิดปฏิกิริยาใหญ่ขนาดนี้ ต้องยับยั้งโลกบู๊ไม่ให้เกิดความวุ่นวาย แล้วมีคำอธิบายให้โลกบู๊และสำนักพลังบวก”
ทุกฝ่ายของเจียงหนานแสดงจุดยืน และได้รับความสนใจจากเจ้าหน้าที่ระดับสูงในมณฑลหลินอาน
ตอนนี้เจ้าเทพอยู่ในเมืองเฉียนถัง และเป็นคนที่ดูแลห้ามณฑลในเจียงหนาน จะเกิดปัญหาไม่ได้
เลขาเอกของมณฑลหลินอานกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ฝ่ายโลกบู๊แห่งเจียงหนานจะให้เขยแต่งเข้าคนนั้นชดใช้ชีวิตให้ปรมาจารย์หยวน สมาคมการค้าเจียงหนานกล่าวว่าบริษัทหัวหยวนมีปัญหาใหญ่และต้องได้รับการควบคุมดูแล”
“ฮ่าฮ่า คราวนี้ไม่ว่าจะเป็นปลาเล็กหรือปลาใหญ่ก็ปรากฏตัวออกมาหมดแล้ว แต่ไม่ต้องไปสนใจพวกเขา เจียงหนานจะโกลาหลไม่ได้ โทรไปหารอว์ลส์ บอกเขาว่าผมจะไปถึงเมืองเฉียนถังคืนนี้ ผมจะเป็นคนติดต่อปรมาจารย์ทั้งสามคนด้วยตนเอง ส่วนคุณไปที่สมาคมการค้าเจียงหนาน และจัดการบริษัทหัวหยวนได้ทันที แต่ต้องไม่เกิดปัญหาสำหรับเย่เซิ่งเทียนแล้ว เป็นแค่เขยแต่งเข้าเท่านั้น มอบให้พวกเขาจัดการแล้วยังไงล่ะ?”
เจียวเย็นซึ่งเป็นผู้ว่าฯของมณฑลหลินอาน หัวเราะเสียงดังและไม่แยแส
ตอนนี้เจ้าเทพบัญชาการอยู่ในเมืองเฉียนถัง แล้วมันจะเกิดความวุ่นวายได้อย่างไร?
ในเมื่อพวกเขาต้องการสร้างความวุ่นวาย ก็ปล่อยให้พวกเขาสร้างความวุ่นวาย ตนเองจะได้ใช้โอกาสนี้บูรณาการมณฑลหลินอานใหม่
การที่มีตระกูลเศรษฐีมากมายนั้น ทำให้ข้อกำหนดทางกฎหมายบางอย่างดำเนินการยาก
ถึงแม้เจ้าเทพจะบัญชาการอยู่ในเมืองเฉียนถัง แต่เพียงแต่ในนามเท่านั้น เจ้าเทพไม่ได้เป็นคนควบคุมดูแล หากอยากมีผลงาน ต้องดำเนินการด้วยตนเอง
ถ้าต้องการไต่เต้า นอกจากความสัมพันธ์ที่สลับซับซ้อนแล้ว ต้องมีผลงานที่โดดเด่น ถ้าเป็นแค่คนไร้ประโยชน์ แล้วใครจะสนใจคุณล่ะ?
เพราะการสนับสนุนคนไร้ประโยชน์นั้นมันเป็นการสร้างปัญหา ตั้งแต่สมัยโบราณ คนที่สามารถจารึกชื่อไว้ในประวัติศาสตร์ ไม่ว่าจะเป็นคนชั่วหรือคนดี ล้วนไม่ใช่คนธรรมดา ทุกคนล้วนเป็นคนที่มีความสามารถ
เจียวเย็นจุดบุหรี่และยืนอยู่ที่หน้าต่าง ดวงตาของเขาเฉียบคมเป็นอย่างมาก
ขอเพียง รอว์ลส์นำพาตระกูลมหาเศรษฐีอย่างตระกูลวิลเลียมเข้ามา มันจะกลายเป็นจุดเด่นในอาชีพทางการเมืองของตนเอง!
เจียวเย็นยิ้มบาง ๆ และกล่าวว่า “นั่งมองกระแสคลื่นลมซัดสาด มีเป็นผมเพียงคนเดียวที่นั่งเก็บเกี่ยวผลประโยชน์อย่างมั่งคง”
……
เมืองเฉียนถัง
ซือซือถือใบไม้อยู่ในมือมากมาย แล้วเธอค่อย ๆ ใส่ลงไปในกระเป๋านักเรียน เธอรู้สึกมีความสุขมาก และไม่ให้เย่เซิ่งเทียนแตะต้องใบไม้แม้แต่น้อย
“นี่เป็นการบ้านที่คุณครูมอบหมาย คุณพ่อเป็นคนสะเพร่า อย่ามาทำให้ใบไม้ของหนูเสียหายน่ะ”
เย่เซิ่งเทียนไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดี หันไปทางหวางซีและกล่าวว่า “ตอนนี้เจ้าเด็กดื้อคนนี้เริ่มรังเกียจผมแล้ว”
หวางซีเบ้ปาก “มันเป็นสิ่งที่คุณสมควรได้รับ ใครให้คุณตามใจเธอมากเกินไป ตามใจจนเป็นแบบนี้ อย่างไรก็ตาม มันช่วยอะไรไม่ได้ ใครใช้ให้สถานะของคุณต่ำที่สุดในบ้านล่ะ?”
เย่เซิ่งเทียนกล่าวด้วยความโมโหว่า “หวางซี คุณอย่าได้คืบแล้วจะเอาศอก สถานะของผมต่ำที่สุด แล้วผมไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไรเลยเหรอ?”
หวางซีเอามือกอดอกและยิ้มด้วยความเหยียดหยาม “คุณยังสิทธิ์จะพูดอะไรอีก คืนนี้นอนบนโซฟาเถอะ”
เย่เซิ่งเทียนรู้สึกขี้ขลาดขึ้นมาทันที และมีความรู้สึกหลากหลาย
ตนเองเป็นถึงเจ้าเทพครองโลก แต่กลับพ่ายแพ้ให้แก่ผู้หญิงและเด็กตัวเล็ก ๆ และยากที่จะอธิบายออกมาเป็นคำพูดสั้นๆได้
และตอนนี้หลันรั่วรั่วโทรมา หลังจากหวางซีรับโทรศัพท์แล้ว ขมวดคิ้วแล้วมองเย่เซิ่งเทียนและกล่าวว่า “เกิดเรื่องแล้วสมาคมการค้าเจียงหนานและโลกบู๊แห่งเจียงหนานรวมตัวกันในเมืองเฉียนถัง เพื่อจัดสหพันธภาพสมาคมบู๊และการค้า และเพื่อขอคำอธิบายให้กับหยวนปิน และตอนนี้พวกเขาจะให้บริษัทหัวหยวนเป็นคนออกหน้า”
เย่เซิ่งเทียนบิดขี้เกียจ “มันเป็นงานเลี้ยงลอบสังหารนี่”
หวางซีกล่าวอย่างจริงจัง “อย่าทำหน้าทะเล้น คราวนี้เป็นเรื่องใหญ่แล้ว… อู๋เฟิงโทรศัพท์มา คุณอย่าส่งเสียงดัง”
“ปัญหานี้ พวกเราเท่านั้นถึงจะสามารถแก้ปัญหาได้ เรื่องอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ไม่มีเรื่องอะไรที่ไม่สามารถผ่านไปได้”
สีหน้าของเย่เซิ่งเทียนเต็มไปด้วยความไม่แยแส อุ้มซือซือแล้วขึ้นรถ
ตระกูลโจว เป็นหนี้รถยนต์ตนเองหนึ่งคัน