คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 490
จีนเข้าไปหาเซปไฟร์และถ่มถุย “แด๊กซ์ เป็นอาชญากรที่มีความเกี่ยวข้องกับนิกายตำหนักอมตะ แกเป็นใครที่จะตัดสินใจว่าเขาจะอยู่ หรือ ไป?”
“ฉันจะบอกอีกครั้ง สำนักประตูสุราลัย มาที่นี่เพื่อรับตัวแด๊กซ์ แซนเดอร์ส” เซปไฟร์ยิ้ม
ง้าวเอ้อหลางก็ปรากฏขึ้น เขาปลดปล่อยกำลังภายใน และมันก็ระเบิดออกทะลุไปทั่วทั้งห้อง หลังจากที่ได้ทานเม็ดยาเทวะ ตอนนี้เซปไฟร์อยู่ในระดับปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นหนึ่ง
บรรดาคนของสำนักประตูสุราลัยต่างก็ชักกระบี่เล่มยาวออกมา
“แก…” จีนถอยหลังออกไปด้วยความหวาดกลัว
เซปไฟร์กระโจนเข้าหาแด๊กซ์ และฟันเชือกที่ผูกมัดเขาไว้ ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วมากจนผู้ติดตามของสำนักง้อไบ๊แทบไม่ทันได้ตอบสนอง
จีนหวาดกลัวและโกรธเคืองอย่างมากขณะตะโกน “พวกแกทำอะไร! แกไร้ความเคารพต่อสำนักง้อไบ๊!” ผู้ติดตามสาวกสำนักง้อไบ๊ก็ตะโกนใส่พวกเขาเช่นกัน แต่ไม่มีใครกล้าเข้าโจมตี อย่างไรซะพวกเขาก็มีจำนวนมากกว่ามาก
เซปไฟร์จ้องเขม็งและกล่าว “สำนักประตูสุราลัยทำหน้าที่อย่างทรหดไม่ย่อท้อ!” เขาพาตัวแด๊กซ์ และครอบครัวออกไป
“แก!” จีนกระทืบเท้า แต่ไม่กล้าที่จะไล่ล่าตามพวกเขาไป
แม่ชีแห่งโชคชะตากลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลดาร์บี้หลังจากผ่านไปเป็นชั่วโมง เธอนั้นเดือดดาลที่แด๊กซ์ได้รับการช่วยเหลือ
ปัง!
เธอทุบเสาไม้ที่เคยผูกแด๊กซ์ไว้ เธอกล่าวอย่างเคร่งเครียด “สำนักประตูสุราลัยระวังตัวไว้ให้ดี! เราไม่มีเรื่องบาดหมางเกลียดชังกัน แต่แกยังมาชิงตัวผู้ต้องหาของฉัน!”
“นายหญิง เราควรตามไปแก้แค้นไหม?” จีนถาม
“สำนักประตูสุราลัยเป็นสำนักที่แข็งแกร่งและมีชื่อเสียงโด่งดัง เราไม่ควรเสี่ยง” แม่ชีแห่งโลคชะตาส่ายหัว “โดยเฉพาะประมุขของสำนัก ดาร์บี้ผู้ไร้พ่าย เขานั้นลึกลับเป็นอย่างมาก ไม่เคยมีใครพบเห็นเขามาก่อน ฉันเกรงว่าเขาไม่ใช่คนที่เราควรจะก้าวล่วง”
“นายหญิง หรือเราแค่ต้องกลืนความจองหองของตัวเราเอง?”
“ถ้าไม่ทำแบบนั้นแล้วเราจะทำอะไรได้อีกล่ะ?” แม่ชีแห่งโชคชะตาหน้านิ่วและกล่าวถามอย่างมีชั้นเชิง
กลับมาที่ห้องของแดร์ริลในคฤหาสน์คาร์เตอร์ ซูซานกำลังกระวนกระวาย
“แดร์ริล ฉันขอร้องยกโทษให้เรเชลได้ไหม ได้โปรด?” เธออ้อนวอนอย่างเงียบ ๆ “อย่าบอกโซรันว่าเธอหลอกให้นายเข้าไปในป่า ฉันมั่นใจว่าเธอสำนึกผิดที่ทำแบบนั้น น้องสาวของนายยังเด็กและยังไม่บรรลุนิติภาวะ อย่าลดตัวลงไประดับเดียวกับเธอเลย” เธอกัดริมฝีปาก
ยังไม่บรรลุนิติภาวะ?
แดร์ริลหัวเราะ แต่ยังโกรธเคืองอยู่ภายในใจ “น้าซูซาน หยุดเถอะ” เขาต่อว่า “เธอเป็นผู้ใหญ่แล้ว เธอและอีวานนำทางผมเข้าไปในป่า พวกเขาต้องการให้ผมตาย!”
หากไม่ใช่เพราะโชคลาภของเขาที่สะดุดเข้ากับตำราพิชัยสงครามไป๋ฉี เขาคงจะตายไปแล้วในนั้น! เรเชลอยากให้เขาตายแล้วทำไมเขาต้องยกโทษให้กับเธอด้วย?
ซูซานหมดหนทางและวิตกกังวล เธอพยายามเกลี้ยกล่อมแดร์ริล แต่เขาก็ไม่ฟังเธอกำลังจะคิดหาทางไม่ออก
“น้าซูซาน ผมต้องการพักผ่อน คุณควรออกไปนะ” เขาบอกให้เธอออกไป
แดร์ริลกระดกขวดยาที่โซรันมอบให้เขาเพื่อช่วยเสริมกำลังให้ร่างกายของเขา ร่างกายของเขายังคงอ่อนแอตั้งแต่ออกจากป่า ยาจะช่วยเขาได้
“ขอให้ฉันช่วยนาย นายยังอ่อนแออยู่ นั่งที่นี่และอย่าขยับ” ซูซานพูดขณะเธอลุกขึ้นยืน สิ่งที่เธอคิดจะทำในขณะนั้นคือการเอาใจแดร์ริล
“อ๊ะ!” บางทีเธออาจลุกขึ้นเร็วเกินไป เธอเสียการทรงตัวและสะดุดล้ม เธอกรีดร้องและล้มลงไปหาแดร์ริล
“น้าซูซาน!”