ตอนที่ 1648 : ออมมือ ?
“ต่อหน้าข้าเจ้ายังกล้าออมมืออีกรึ ?” สายตาของหลินเป่ยชานเย็นชาขึ้นมา
เขารู้สึกว่าโดนดูถูกโดยเฉพาะกับการที่จางหยูรู้จักกับเบเกิล จึงทำให้หลินเป่ยชานไม่อาจจะรับการดูถูกนี้ได้
จางหยูปาดเลือดที่มุมปากแล้วพูดขึ้นมา “เชื่อรึไม่ ถ้าข้าจะบอกว่าข้าไม่ได้ออมมือ”
เขาไม่ใช่คนชอบเจ็บตัว เขาจะออมมือไปทำไม ?
เขาสู้ไม่ได้จริง ๆ !
“งั้นรึ ?” หลินเป่ยชานไม่เชื่อ “งั้นเจ้าบอกข้าทีสิว่าทำไมความแข็งแกร่งของเจ้าถึงได้เพิ่มขึ้นมาได้ ?”
จางหยูเห็นว่าหลินเป่ยชานสงสัยแต่เขาก็ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้ “ช่างมันเถอะ”
“มันเป็นความคิดโง่เง่าที่จะหลอกข้า” หลินเป่ยชานไม่พอใจยิ่งกว่าเก่า และคิดว่าจางหยูดูถูกตัวเองจริง ๆ “ดี เมื่อเจ้าพูดเช่นนั้น ข้าก็อยากเห็นว่าความแข็งแกร่งของเจ้าจะพัฒนาต่อไปได้มากแค่ไหน !”
เมื่อพูดจบ หลินเป่ยชานก็ได้สร้างมีดน้ำแข็งจำนวนมากขึ้นมา เพื่อรวมตัวกันเป็นมีดเล่มเดียวก่อนจะส่งมันไปหาจางหยู
มีดก่อนหน้านี้ยังไม่ทันได้สลายไปแต่กลับสร้างมีดที่ใหญ่กว่าเดิมมาโจมตีเขาอีก
ตูม !
ก่อนที่มีดจะถึงตัวจางหยู จางหยูก็ได้เรียกโล่น้ำแข็งมากันมันเอาไว้แต่ช่องว่างระหว่างพลังนั้นมากเกินไปจึงทำมีดผ่าโล่เป็นสองซีก และพุ่งเข้าใส่จางหยู มิติได้พังทลายกลายเป็นความว่างเปล่า ตัวของจางหยูตกเข้าไปในความว่างเปล่านั้น
จางหยูไม่ทันได้ตั้งตัว มีดเล่มที่สองก็เข้ามาโจมตีเขาซ้ำทันที
ในเวลาเดียวกันหลินเป่ยชานก็สร้างมีดเล่มที่สามขึ้นมา
“เอาคืนได้หนักจริง ๆ !” จางหยูเช็ดเลือดที่มุมปาก เขาไม่มีทางจะหลบได้ เขาได้แต่ต้องรับมือกับมีดนี่ไว้
การโจมตีของหลินเป่ยชานเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด เขาส่งมีดเข้าโจมตีทีละอัน ๆ ไม่เปิดโอกาสให้จางหยูได้พักหายใจ
การโจมตีของเขารุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ มีดแต่ละเล่มนั้นมีพลังแห่งการสร้างที่ทรงพลังกว่าเล่มก่อนหน้าเสมอ ไม่รู้ตัวเลยว่ามีดนั้นได้เพิ่มพลังจนถึงขีดสุด พลังนี้ทำให้โลกถึงกับแทบทนไม่ไหว
จางหยูโดนโจมตีซ้ำแล้วซ้ำเล่าพร้อมบาดแผลบนตัวที่มากขึ้นเรื่อย ๆ
แค่สิบอึดใจเขาก็โดนแทงเป็นร้อย ๆ ครั้ง ตอนนี้เขาดูสภาพน่าอนาถอย่างมาก
“นี่คือการทดสอบความแข็งแกร่งของเจ้า !” หลินเป่ยชานแสดงสีหน้าอึมครึมออกมา การโจมตีของเขารุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ โดยเฉพาะการโจมตีสุดท้ายที่แทบไม่ได้ออมมือเลย แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นจางหยูก็ยังรับมือมันได้ มันแสดงให้เห็นว่าจางหยูแข็งแกร่งขึ้นกว่าเก่าราวกับไม่มีขีดจำกัดเหมือนกับว่าความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นมาทุกครั้งที่มีการโจมตี “ข้าดูถูกเจ้าเกินไป !”
จางหยูมองไปที่แผลบนตัว แม้จะไม่มีกระจกแต่ก็พอคิดภาพออกได้ว่าเขาดูน่าอนาถแค่ไหน
เขาไม่เคยโดนอัดแบบนี้มาก่อนตั้งแต่ที่เริ่มบ่มเพาะมายกเว้นแค่คนเดียวที่รังแกเขาอย่างเบเกิล !
แม้แต่เบเกิลก็ไม่ได้อัดเขามากนัก ยังไงซะเป้าหมายของเบเกิลก็คือช่วยให้เขาเชี่ยวชาญการใช้พลังสร้าง
มันต่างจากหลินเป่ยชาน ชายคนนี้มีเป้าหมายคือการแก้แค้น !
“เป็นยังไง? ข้าคงไม่ทำให้เจ้าผิดหวังสินะ ?” จางหยูเช็ดเลือดที่มุมปาก ใบหน้าของเขาแดงอาบไปด้วยเลือดแต่ก็ยังยิ้มออกมาได้
เขารู้สึกได้ว่าในเวลาสั้น ๆ นี้แม้จะโดนอัดอยู่ฝ่ายเดียว แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นในระดับที่เกินคาด ตอนนี้ผู้ควบคุมขั้นที่ 8ทั่วไปนั้นอาจจะเอาชนะเขาไม่ได้ เขาต่างจากตอนที่เพิ่งทะลวงขึ้นมาอย่างมาก !
ตอนนี้เขาแข็งแกร่งกว่าผู้ควบคุมขั้นที่ 8 ทั่วไป !
บางทีอาจจะเทียบกับเบเกิลและหลินเป่ยชานไม่ได้ แต่ช่องว่างนั้น
กำลังลดลงอย่างรวดเร็ว !
หากหลินเป่ยชานในตอนแรกสามารถฆ่าเขาได้ งั้นตอนนี้แม้ว่าหลินเป่ยชานจะใช้พลังทั้งหมดออกมาแต่อย่างมากก็แค่ทำให้เขาบาดเจ็บหนัก แต่ไม่อาจจะฆ่าเขาได้ มันหมายความว่าความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นมาถึงระดับที่หลินเป่ยชานไม่อาจจะมองข้ามได้อีก
“ต่อไปข้าจะใช้ดาบ” หลินเป่ยชานสูดหายใจเข้าลึก ๆ และแสดงสีหน้าจริงจังออกมา “ข้าจะใช้แค่สามดาบ หากเจ้ารับมือได้ การที่เจ้ารังแกลูกข้า ข้าจะไม่ถือสา หากเจ้ารับมือไม่ได้ งั้นเจ้าจะต้องเป็นคู่ซ้อมของข้าจนกว่าข้าจะเบื่อ ข้าถึงจะปล่อยเจ้าไป”
ข้อกำหนดของเขาไม่ใช่ต่ำ ๆ ผู้ควบคุมขั้น 8 ทั่วไปไม่อาจจะเป็นคู่ซ้อมของเขาได้
จางหยูได้แสดงความแข็งแกร่งที่มีสิทธ์ิเป็นคู่มือของเขาได้
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเป่ยชาน จางหยูก็แสดงสีหน้าเคร่งขรึมออกมาดาบคือการโจมตีที่รุนแรงที่สุดของหลินเป่ยชาน พลังของดาบนั้นมากกว่าการโจมตีที่แล้วมาอย่างมาก !
“มา !” จิตวิญญาณต่อสู้ของจางหยูเริ่มเร่าร้อนขึ้นมา
แม้ว่าเขาจะโดนอัดอยู่ฝ่ายเดียวแต่ความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นดังนั้นการที่เขาเจ็บตัวนั้นไม่ได้ไร้ประโยชน์
เขารู้สึกได้ว่าความแข็งแกร่งของเขากับหลินเป่ยชานนั้นลดลงจนถึงระยะจำกัด ความก้าวหน้าแบบนี้ทำให้การเจ็บตัวนั้นกลายเป็นเรื่องเล็กน้อย ตราบใดที่เขายกระดับพลังสร้างของตัวเองได้ แม้ว่าจะต้องโดนอัดอีกกี่รอบเขาก็ยอม
ที่สำคัญที่สุดคือเขารู้สึกได้ว่าบางทีหลังจากรับการโจมตีนี้เอาไว้ คนที่โดนอัดอาจจะไม่ใช่เขา !
หลินเป่ยชานพลิกฝ่ามือพร้อมกับจิตผู้สร้างที่ปะทุออกมา ภายใต้ฝ่ามือนั้นมีแสงสีฟ้าสองอันระเบิดออกมา ฝ่ามือค่อย ๆ กำเข้าหากันก่อนที่จะมีดาบสองเล่มปรากฏขึ้นมา
ต่อมาเมื่อฝ่ามือได้กำเข้าหากัน ดาบทั้งสองก็ได้รวมตัวกันกลายเป็นดาบน้ำแข็ง
“อย่าหาว่าข้าไม่เตือน หากเจ้ายังออมมืออยู่ ถึงเจ้าไม่ตายแต่ก็ต้องบาดเจ็บหนัก !” เสียงของหลินเป่ยชานดังก้องไปทั่วภูเขา ดาบน้ำแข็งนี้ให้แสงสว่างไปทั่ว มันราวกับการกำเนิดของเทพ พลังการสร้างของมันแม้แต่ประตูก็ไม่อาจจะยับยั้งได้ พวกสิ่งมีชีวิตโดยรอบต่างก็พากันแตกตื่น
เมื่อหลินเป่ยชานพูดจบ เขาก็ได้ฟันดาบออกไป ดาบน้ำแข็งราวกับจะกลืนกินทั้งโลก !
พลังแห่งการสร้างได้ระเบิดออก มันทรงพลังกว่าเคย พลังของมันเพียงพอที่จะทำให้ภูเขาลูกนี้สั่นไหว !
หลินหลาง, จาฮานและสือซวนพากันถอยกลับไปอีก จาฮานและสือซวนแสดงสีหน้าตกตะลึงออกมา พวกเขารับรู้ได้ถึงพลังสร้างอันน่ากลัว พลังสร้างที่สามารถลบพวกเขาได้ในพริบตา แม้แต่ผู้ควบคุมขั้นที่ 8 ก็ยังยากจะรับมือได้
จางหยูจะหยุดได้รึไม่ ?
หยุดไม่ได้แน่ !
“โอ้ !” จางหยูตะโกนออกมาพร้อมจิตผู้สร้างทั้งหมดที่ระเบิดออกมันก่อตัวเป็นมีดสีเงินขนาดใหญ่ราวกับมีพลังที่ไม่มีอะไรสั่นคลอนได้ ก่อนจะเข้าปะทะกับดาบน้ำแข็ง
ตูม !
สันเขาเทียนสั่นไหวอีกรอบ มิติรอบ ๆ แตกออกเป็นชิ้น ๆ พลังสร้างโดยรอบถึงกับต้องถอยออกไป โลกราวกับโดนตัดออกเป็นชิ้น ๆ
ผ่านไปสักพักเมื่อหมอกน้ำแข็งจางลง จางหยูก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าหลินเป่ยชานด้วยสภาพที่ชุ่มไปด้วยเลือด
ชัดแล้วว่าดาบแรกของหลินเป่ยชานไม่อาจจะทดสอบขีดจำกัดของจางหยูได้ !
ต่อหน้าการโจมตีแบบนี้ จางหยู …ก็ยังสู้ต่อได้ !
“อีกดาบ !” หลินเป่ยชานหรี่ตาลงพร้อมกับสร้างดาบขึ้นมาใหม่ ดาบน้ำแข็งนับไม่ถ้วนได้ปรากฏขึ้นมา ดาบแต่ละเล่มนั้นมีพลังทำลายล้างโลกได้ แม้แต่ดาบเล่มเดียวก็มีพลังไม่ด้อยกว่า 1 ใน 10 ของการโจมตีตะกี้เลย เมื่อดาบทั้งหมดรวมกันแล้วก็มีพลังน่ากลัวกว่าการโจมตีเมื่อตะกี้
จางหยูหรี่ตาลงแล้วกระอักเลือดอกมา จากนั้นเขาก็ได้ทำการระเบิดพลังที่น่ากลัวกว่าเดิมออกมา
เขาต้องการพิสูจน์กับหลินเป่ยชานว่าเขาไม่ได้ออมมือแต่..เขาแค่แข็งแกร่งขึ้น !
พวกที่ต่ำกว่าขั้น 9 ไม่มีใครเอาชนะเขาได้ นอกซะจากว่าอีกฝ่ายจะลงมืออย่างเต็มแบบสายฟ้าแลบและฆ่าเขาไป ไม่งั้นแล้วจางหยูก็คือตัวตนที่ไม่มีทางพ่ายแพ้ !