ตอนที่ 178 ไม่สนใจผู้ชาย
หลังจากหายใจเข้าลึกๆเฟยยู่หยานก็เริ่มเล่นพิณอีกครั้งกับหยวน เธอพยายามอย่างเต็มที่ในการเล่นเพลงของเธอร่วมกับเขา แต่เธอก็หยุดเล่นอีกครั้งในช่วงกลางเพลง
“มันยากเกินไป!” เฟยยู่หยานร้องไห้ข้างใน โดยที่หลังของเธอชุ่มเหงื่อทั้งๆที่แทบไม่ได้ฝึกซ้อม
“ไม่เป็นไร เราเริ่มใหม่ได้ และทําสิ่งนี้จนกว่าเจ้าจะจบเพลง”
หยวนพูดกับเธอด้วยน้ําเสียงที่ผ่อนคลายราวกับว่าเขาพยายามทําให้เธอรู้สึกดีขึ้น
อย่างไรก็ตามเฟยยู่หยานส่ายหัวและพูดว่า
เดนี้ไร้จดหมาย! ถ้าข้าไม่สามารถทําตามกรรมการได้หลังจากลอง
ครั้งเดียวข้าก็จะล้มเหลวทันที!”
“แต่ถ้าไม่เล่นจะปรับปรุงได้ยังไง มันถึงเรียกว่า “ฝึกยังไงล่ะ”
“นั่นเป็นเรื่องง่ายสําหรับอัจฉริยะเช่นเจ้าที่จะพูด…” เฟยยู่หยานถอนหายใจ
“ผู้คนอาจเรียกข้าว่าอัจฉริยะ แต่ข้าใช้เวลาฝึกเครื่องดนตรีมากกว่าคนอื่นในวัยเดียวกัน ตอนที่ขายังเป็นเด็ก ข้าจะฝึกเป็นสองเท่าหรือสามเท่าสําหรับคนอื่นๆ ทุกวันข้าจะใช้เวลาอย่างน้อยสิบชั่วโมงในการฝึกเครื่องดนตรีที่แตกต่างกัน แม่ในวันที่ข้ามีการแข่งขันและอะไรก็ตาม”
หยวนถอนหายใจหลังจากนึกถึงระยะเวลาที่เขาใช่ไปกับการฝึกเครื่องดนตรี
เขาใช้เวลากับเครื่องดนตรีต่างๆมากมายจนโดยพื้นฐานแล้ว ชีวิตทางสังคมของเขานั้นไม่มีอยู่จริง นอกจากครอบครัวและคนกลุ่มเล็กๆ
“วันละสิบชั่วโมงทุกวัน?”
ทุกคนที่นั่นมองเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง เขาฝึกฝนอย่างไร ถ้าเขาใช้เวลาทั้งหมดไปกับการฝึกเครื่องดนตรี?
“ยังไงก็มาฝึกกันต่อไปเถอะ ข้าแน่ใจว่าเจ้าจะทําได้ไม่ช้าก็เร็ว เมื่อเจ้าทําให้ถูกต้องในครั้งแรกครั้งต่อไปจะง่ายกว่ามาก แม้ว่าจะเป็นเพลงใหม่ก็ตาม”
หยวนพูดกับเฟยยู่หยานที่พยักหน้าอย่างงุนงง
ดังนั้นทั้งสองคนยังคงฝึกฝน เฟยยู่หยานพยายามอย่างเต็มที่เพื่อประสานกับการแสดงของหยวน
แน่นอนว่าเฟยยู่หยานหยุดกลางคันอีกสองสามครั้ง แต่ทุกครั้งก็มีความคืบหน้าชัดเจน แม้ว่าจะค่อนข้างช้า
หลังจากความล้มเหลวหลายสิบครั้ง ในที่สุดเฟยยู่หยานก็สามารถเล่นเพลงกับหยวนได้สําเร็จ แต่การแสดงของเธอก็ยังคงทําให้เสียงที่ออกมาไม่เป็นปกติ จากความผิดพลาดหลายๆครั้ง
ในขณะเดียวกันเหล่าศิษย์ที่ฟังการแสดงของพวกเขาด้านนอกต่างทิ้งงงวยกับเสียงแปลกๆที่มาจากอาคารของหยวน
“ใครคือผู้เล่นพิณคนที่สอง มือสมัครเล่นคนนี้กําลังทําลายประสิทธิภาพที่ไร้ที่ติของนางฟ้าเฟย!”
“บางทีนางฟ้าเฟยกําลังสอนพิณให้กับใครบางคน”
“เห้อ…ช่างน่าเสียดายเสียเวลาของนางฟ้าเฟย…”
ศิษย์ที่นั่นบ่นเกี่ยวกับ ผู้เล่นมือสมัครเล่น คนนี้โดยไม่รู้ตัวเลยว่าคนที่พวกเขาตําหนิก็คือนางฟ้าเฟย ซึ่งเป็นคนเดียวกับที่พวกเขายกย่อง
ในขณะเดียวกันที่ไหนสักแห่งในนิกายชั้นในผู้อาวุโสชานมองไปที่เม็ดยาในมือด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ
“ในที่สุด ข้าก็สําเร็จยาแห่งการปกปิดขั้นสูงนี้แล้ว ตอนนี้ข้าแค่ต้องไปมอบให้ศิษย์หยวน”
ผู้อาวุโสชานพึมพํากับตัวเอง ขณะที่เธอออกจากอาคาร และเดินไปยังที่พักอาศัยของหยวน
อย่างไรก็ตามเธอประหลาดใจที่มีศิษย์ชั้นนอกหลายร้อยคนมารวมตัวกันนอกพื้นที่ทําให้ผู้อาวุโสชานตกตะ ถึงเมื่อเธอเห็นฉากนี้
“เกิดอะไรขึ้นที่นี่?”
ผู้อาวุโสชานเดินเข้ามาหาฝูงชน และพูดเสียงดัง
“อะไรคือสาเหตุของการรวมตัวครั้งนี้ ?
เมื่อเหล่าศิษย์หันกลับมา และเห็นใบหน้าที่สวยงามของผู้อาวุโสชานพวกเขาก็ลดศีรษะลงและทักทายเธอ
“คารวะผู้อาวุโสชาน!”
หลังจากทักทาย พวกศิษย์ก็อธิบายสถานการณ์ของพวกเขาให้เธอฟัง
“อะไรนะ ศิษย์ของข้ากําลังเล่นพิณในบริเวณนี้?”
ผู้อาวุโสชานเลิกคิ้ว แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ว่าเฟยยู่หยานจะเข้าร่วมการแข่งขันพิณกับหยวน
“เธอต้องซ้อมกับเขาสินะ” ผู้อาวุโสชานคิดกับตัวเองก่อนจะพูดออกไปดังๆ
“นี่ไม่ใช่สถานที่สําหรับศิษย์ที่มารวมตัวกัน ถ้าเจ้าต้องการฟังเพลงจากพิณของเธอเจ้าสามารถรอจนกว่าเธอจะตัดสินใจไปที่ศาลามังกร!“
แม้ว่าพวกเขาจะไม่เต็มใจที่จะจากไป แต่ก็ไม่มีทางที่ศิษย์ของนิกายชั้นนอกเหล่านี้จะต่อต้านผู้อาวุโสระดับสูง เช่นผู้อาวุโสชานของนิกายได้
เมื่อเหล่าศิษย์ออกจากที่เกิดเหตุ พวกเขาทุกคนก็พึมพําซึ่งกันและกัน
“นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็นผู้อาวุโสชานในระยะใกล้ขนาดนี้! ตําแหน่งของเธอในฐานะผู้อาวุโสในนิกายที่สวยที่สุด ไม่ได้มีไว้แค่พูด!”
“ข้าได้ยินมาว่า เธอยังเป็นนางฟ้าอันดับหนึ่ง ในตอนที่เธอยังเป็นศิษย์สาวอยู่! ถ้าข้ามีคู่ครองจะมีแบบนั้นเท่านั้น!”
“เลิกฝันซะ! เจ้าไม่รู้เหรอว่าผู้อาวุโสชานไม่สนใจผู้ชาย มีข่าวลือว่าเธอสนใจแต่ผู้หญิง ด้วยเหตุนี้เธอจึงรับเฉพาะลูกศิษย์ผู้หญิงเท่านั้น!”
“จริงเหรอ น่าเสียดาย! แต่มันก็ร้อนแรงในอีกแบบนึงนะ!”
ในเวลาต่อมาผู้อาวุโสชนเดินเข้ามาในอาคารของหยวน จากนั้นก็เคาะประตู และเธอก็ตะโกนเสียงดัง
“ศิษย์เฟยออกมาข้างนอก!”
“เอ๊ะ? ฟังดูเหมือนเสียงอาจารย์ของข้า เธอมาทําอะไรที่นี่?”
เฟยยู่หยานหันกลับไปพร้อมกับสีหน้าทิ้งงงวยของเธอ
“แล้วทําไมเธอถึงเรียกหาข้า ในเมื่อนี่คือบ้านของเจ้า
จากนั้นเฟยยู่หยานก็วางพิณลง และไปเปิดประตู
“อาจารย์ท่านมาทําอะไรที่นี่?”
เฟยยู่หยานถามเธอหลังจากทักทายเธอ
“ข้ามีอะไรให้ศิษย์หยวน”
ผู้อาวุโสชานพูดและพูดต่อ
“ตอนนี้พวกเจ้าฝึกอยู่หรือเปล่า?”
“ใช่ แต่เนื่องจากมันเย็นมากแล้ว พวกเรากําลังจะหยุดซ้อม”
“โอ้ข้ารู้ว่ามันเป็นเวลาเพียงแค่สองวัน แต่ขอให้ข้าดูความคืบหน้าของเจ้าได้หรือไม่” ผู้อาวุโสชานกล่าว
“ข้าอยากรู้เกี่ยวกับทักษะจะเข้ของศิษย์หยวน นับตั้งแต่ที่เจ้าขอให้เขาเป็นคู่หูของเจ้าในการแข่งขัน”
“เอ่อ…”
เฟยยู่หยานลังเลทันที ส่วนใหญ่เป็นเพราะเธอไม่ต้องการให้ผู้อาวุโสชานรู้ว่าหยวนเหนือกว่าเธอแล้ว
อา…เธอจะรู้เรื่องนี้ไม่ช้าก็เร็ว… เฟยยู่หยานถอนหายใจข้างในก่อนจะพยักหน้า
ไม่กี่อึดใจต่อมาเฟยยู่หยานก็กลับไปที่สวนหลังบ้าน โดยมีผู้อาวุโสชานอยู่เคียงข้างเธอ ทําให้ซวนหวู่ฮั่น และหมินลี่ตกตะลึง
“หม?”
ผู้อาวุโสชานเลิกคิ้ว เมื่อสังเกตเห็นทั้งสองคน เพราะเธอไม่ได้คาดหวังว่าจะมีแขกคนอื่นนอกจากตัวเธอเอง