บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 415
“ตาถึงดีนี่ ใช่แล้ว ฉันไม่ใช่วีล่าบ้าบออะไรนั่นอย่างที่เธอพูดจริง ๆ นั่นแหละ ฉันคือมาเดลีน!”
เจเรมี่ที่ยืนอยู่นอกห้องครัวได้ยินสิ่งที่มาเดลีนพูดออกมา สายตาที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนและละเอียดอ่อนของเขาได้แตกกระจายภายในดวงตาที่ลึกราวกับทะเลของเขา ก่อนที่มันจะจับตัวกันแน่นกลายเป็นเหมือนคลื่นสึนามิไร้ซึ่งสัญญาณซัดเข้ามาในหัวใจเขา แต่ทว่า เขาเลือกที่จะยืนอยู่ในความเงียบนั่น
ในทางกลับกัน ไดอาน่า แทบระเบิดตัวเองออกมาหลังจากได้ยินคำสารภาพนี้
“ใช่จริง ๆ! เธอมันคนเลวทรามต่ำช้า คนเดียวกันกับมาเดลีน!”
เธอเหวี่ยงมีดทำครัวชี้ไปทางที่มาเดลีนยืนอยู่ ดวงตาของเธอเกรี้ยวกราดและเปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับว่ามันกำลังจะกลืนมาเดลีนทั้งเป็น
“วันนี้ฉันต้องล้างแค้นให้บริทย์ของฉัน!”
“บริทย์ของเธอเหรอ? ผู้หญิงคนนั้นคือ บริทนีย์ของคุณนายมอนต์โกเมอรีต่างหาก มันเกี่ยวอะไรกันกับเธอด้วย? แม้ว่าฉันจะไม่เคยแตะต้องแม้แต่เส้นผมของบริทนีย์ก็ตาม หรือต่อให้ฉันเป็นคนฆ่าเธอไปจริง ๆ นั่นควรเป็นพ่อและแม่มอนต์โกเมอรีของบริทนีย์ที่เป็นคนตามล้างแค้นฉัน เธอเป็นแค่คนรับใช้ มีสิทธิ์อะไรจะมาแก้แค้นกัน?”
“ใครบอกว่าฉันไม่มีสิทธิ์? ไม่มีใครได้รับสิทธิ์ที่จะแก้แค้นทำให้เธอได้สำนึกไปมากกว่าฉันอีกแล้วในโลกนี้!”
และดูเหมือนว่าอารมณ์ของไดอาน่าจะพุ่งจนถึงขีดสุดในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าคำพูดของมาเดลีนได้เจาะเข้าไปที่จุดอ่อนที่สุดในหัวใจของเธอ เธอดูแปลกไปในตอนนี้ สภาพจิตใจของเธอดูเหมือนจะผิดปกติ
“มาเดลีน เธอมันเป็นผู้หญิงสารเลว กล้าดียังไงถึงมาหาว่าฉันไม่มีสิทธิ์? ฉันคือคนที่มีสิทธิ์ที่สุดในโลกนี้แล้วที่จะล้างแค้นให้บริทย์! ผู้หญิงแพศยาแบบเธอฆ่าลูกสาวที่มีค่าของฉัน! ฉันจะต้องทำให้เธอชดใช้สังเวยชีวิตตัวเองเป็นการล้างแค้นให้ลูกสาวของฉันในวันนี้!”
ไดอาน่าตะคอกใส่ เธอเริ่มแกว่งมีดแหลมไปมาพร้อมกับยกขึ้นฟันไปทางมาเดลีน
เพียงแค่เสี้ยววินาที เอโลอิสและฌอนพากันพุ่งเข้าไปขวางเอาไว้เป็นเกราะกำบังอย่างไม่คิดชีวิตตัวเอง พวกเขาต้องการหยุดการกระทำของไดอาน่า จากนั้นเจเรมี่รีบดึงมาเดลีนเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของเขา พร้อมกับพาเธอเดินออกไปจากเขตอันตราย เขากอดเธอไว้ราวกับปกป้องเธอไว้ข้างในอ้อมกอดอย่างแน่นหนา
ฌอนหยุดไดอาน่าได้สำเร็จพร้อมกับโยนมีดทิ้งไป
ไดอาน่าคุกเข่าลงบนพื้นพร้อมกับกรีดร้องตะโกนด่าทอใส่มาเดลีน เธอดูเสียสติและกำลังคลั่งอยู่ในตอนนี้ “มาเดลีน นังสารเลว ฉันจะฆ่าแก! ฉันจะล้างแค้นให้ลูกสาวของฉัน!”
“สุดท้ายเธอก็ยอมรับออกมาแล้วสินะว่าบริทย์เป็นลูกสาวของเธอ!” คำพูดของเอโลอิสทำให้ไดอาน่าสงบลงในทันที
ดวงตาของเธอเปิดกว้าง และค่อย ๆ ได้สติในสภาพจิตใจของตัวเองกลับมา
เมื่อเห็นคนเหล่านี้ยืนอยู่ต่อหน้าเธอ เธอส่ายหัวอย่างแรงด้วยความสิ้นหวัง
“คุณผู้หญิง คุณกำลังเข้าใจผิด คุณหนูบริทนีย์จะเป็นลูกสาวของฉันได้ยังไงกัน?” ไดอาน่าปฏิเสธ เธอจ้องมาเดลีนคนที่ได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนาในอ้อมกอดของเจเรมี่ “ผู้หญิงคนนี้เป็นนางร้ายที่คอยยั่วยุให้ฉันพูดแบบนั้น ฉัน… ฉันก็แค่ต้องการล้างแค้นคุณหนูบริทนีย์!”
“เธอไม่จำเป็นต้องโกหกฉันอีกต่อไปแล้ว ฉันรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว!” เอโลอิสมองไดอาน่าด้วยความผิดหวังและโกรธไปพร้อมกัน น้ำตาแห่งความเสียใจได้ไหลออกมาจากดวงตาของเธอ “เธอรู้ใช่ไหมว่า ฉันเชื่อใจเธอมากแค่ไหน แต่เธอกลับตลบหลังทำกับฉันแบบนี้…”
ไดอาน่าแสร้งทำตัวเป็นผู้บริสุทธิ์และกำลังสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้น “คุณผู้หญิง ฉันเคยทำอะไรงั้นเหรอคะ? คุณผู้หญิงกำลังจะบอกว่าคุณไม่เชื่อใจฉัน แต่เชื่อในตัวมาเดลีน ผู้หญิงแพศยาคนนั้น แทนอย่างนั้นเหรอคะ?”
แทบจะในทันทีทันใดไดอาน่าแสร้งทำเป็นพูดไปแบบนั้นแล้ว เธอได้ยินเสียงหัวเราะที่ดังมาจากมาเดลีน
“เธอเอาแต่พูดว่าต้องการล้างแค้นให้บริทนีย์ เธอเป็นคนพูดเองไม่ใช่เหรอว่าเธอมีสิทธิ์ที่จะสั่งสอนมาเดลีนได้มากที่สุด แม้แต่การยอมรับว่านั่นเป็นลูกสาวของตัวเองเธอยังไม่กล้าเลย” มาเดลีนพูดออกมาอย่างประชดประชันก่อนจะเดินออกจากอ้อมแขนเจเรมี่
“นั่นทำให้เธอไม่คู่ควรเลยกับการเป็นแม่และนั่นก็ยิ่งไม่คู่ควรเลยที่จะแสวงหาความยุติธรรมให้บริทนีย์”
สายตาของไดอาน่าเริ่มเย็นชาขึ้นอีกครั้งเมื่อได้ฟังคำพูดมาเดลีน
“เธอ มาเดลีน…เธอ—”
“ฉันไม่ใช่มาเดลีน ฉันก็แค่ร่วมมือกับทางบ้านมอนต์โกเมอรีเพื่อบังคับให้เธอพูดความจริงออกมาก็เท่านั้น”
“…” ไดอาน่ามองไปยังใบหน้าที่สวยงามขนาดเท่าฝ่ามือที่อยู่ตรงข้ามเธอด้วยความรู้สึกว่างเปล่าราวกับเธอเพิ่งตื่นนอนจากฝัน กลายเป็นว่าทุกอย่างก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเลยมันเป็นเพียงแค่กับดักเท่านั้น
แต่ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอตรงนี้ช่างเหมือนกันกับมาเดลีนจริง ๆ เป็นไปได้ยังไงที่ทั้งสองคนจะไม่ใช่คนคนเดียวกัน?
“ตอนนี้เธอยังลังเลที่จะบอกความจริงทุกอย่างอีกไหม?” เอโลอิสแทบจะอดใจรอไม่ไหวที่จะได้รู้ว่าลูกสาวของเธอหายตัวไปในตอนนั้นได้ยังไง เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นในขณะที่ลูกถูกสลับตัว
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคำถามของเจ้านายทั้งสอง ไดอาน่าก็ได้แต่กัดฟันและปิดปากแน่น
เมื่อทุกคนเห็นว่าไดอาน่ายืนกรานที่จะเงียบอยู่แบบนั้น มาเดลีนได้เดินเข้าไปหาเธอพร้อมกับดวงตากลมโตที่กำลังหมุนไปมา