ตอนที่ 1868 คนใจแคบ (1)
“จิ่ว…จิ่วเทียน…”
“ถ้าเจ้าอยากได้บุรุษมากนัก ข้าก็จะช่วยเจ้าเอง!” เจตนาสังหารในดวงตาของจีจิ่วเทียนยิ่งเข้มขึ้น เขาทนสตรีผู้นี้ต่อไปอีกไม่ได้อีกแล้ว “นอกจากนี้ เจ้าคิดจริงๆ หรือว่า ข้ากลัวบิดาเจ้า ข้ามาเยี่ยมเขาก็เพราะต้องการร่วมมือกับเขาเฉยๆ! แต่ดูเหมือนว่าข้าไม่ควรจะไว้ชีวิตเจ้าเพื่อเห็นแก่หน้าบิดาเจ้าเลย!”
เมื่อจีจิ่วเทียนคลายมือออก เด็กสาวก็ทรุดลงไปที่พื้น
ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ดูเหมือนว่านางจะรู้ตัวแล้วว่าจีจิ่วเทียนไม่ได้รักนาง
แต่ว่า…
เมื่อนางคิดถึงสตรีที่จีจิ่วเทียนเรียกว่า ‘เสี่ยวเฟิงเอ๋อร์’ หัวใจของนางก็เต็มไปด้วยความริษยา
เหตุใดสตรีผู้นั้นถึงได้รับความรักจากบุรุษที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่งแล้วยังได้ความรักจากบุรุษอีกคนด้วย นี่มันไม่ยุติธรรมเลย!
จีจิ่วเทียนควรจะรักนางสิ! สตรีคนนั้นขโมยทุกอย่างไปจากนาง!
อวิ๋นเซียวไม่ได้มองเด็กสาวคนนี้แต่เขาก็รู้สึกได้ถึงความโกรธเคืองของนาง ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที สตรีผู้นี้ไม่ได้เกลียดเขาหรือจีจิ่วเทียน…
ถ้าอย่างนั้นคนที่นางเกลียดชังก็คือเฟิงเอ๋อร์!
“เจ้าจะสร้างปัญหาให้เฟิงเอ๋อร์” เสียงของอวิ๋นเซียวเย็นชาเสียจนไม่มีใครสามารถจับความรู้สึกใดๆ จากเขาได้เลย
จีจิ่วเทียนก็พลันเข้าใจว่าอวิ๋นเซียวหมายถึงอะไรแล้วเขาก็ยกยิ้มอย่างไม่แยแส “ข้าอยากจะไว้ชีวิตนาง แต่ดูเหมือนว่าถ้าตอนนี้ข้าปล่อยนางไป นางจะสร้างความวุ่นวาย!”
สตรีคือตัวปัญหา!
แน่นอนอยู่แล้วว่านอกจากเสี่ยวเฟิงเอ๋อร์ของเขา…
“ไม่นะ!”
นางอ้าปากค้างด้วยความตื่นตระหนก ในตอนที่นางพยายามจะขอความเมตตา นางก็รู้สึกว่ามีมือมาจับเข้าที่ลำคอของนาง ทันทีที่มือข้างนั้นปล่อยพลังออกมา ร่างกายของนางก็อ่อนปวกเปียกแล้วล้มลงไปที่พื้น
นางตายแล้ว
วินาทีสุดท้ายก่อนที่นางจะตาย เด็กสาวก็ยังสงสัยว่าเหตุใดจีจิ่วเทียนถึงสังหารนางอย่างโหดร้ายเพียงเพราะนางแสดงความรู้สึกไม่พอใจแต่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย!
เขาบอกว่าเขาจะไว้ชีวิตนาง…
จีจิ่วเทียนหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดมือแล้วโยนทิ้งลงไปที่พื้น จากนั้นก็หันใบหน้าหล่อเหลาและกวาดดวงตาร้ายกาจมาที่อวิ๋นเซียว
“พวกเราแยกกันออกตามหานางเถอะ”
ในเมื่ออวิ๋นลั่วเฟิงอยู่ที่นี่ พวกเขาก็ตามหานาง
“ได้”
เสียงของอวิ๋นเซียวยังเย็นชาอยู่เหมือนเดิม แต่ก่อนที่จีจิ่วเทียนจะได้ตอบเขา ร่างดุจเหยี่ยวของอีกฝ่ายก็พุ่งหายไปอย่างรวดเร็วโดยไม่เหลือร่องรอยอะไรไว้เลย
จีจิ่วเทียนมองศพของเด็กสาวอย่างเย็นชาแล้วยิ้มร้าย “ข้าอยากจะไว้ชีวิตจริงๆ แต่ข้าเผลอพูดถึงเสี่ยวเฟิงเอ๋อร์ ตระกูลเจี่ยนของเจ้าเป็นตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในอาณาจักรเทียนฉี และข้าก็ไม่แน่ใจว่าด้วยความแข็งแกร่งในตอนนี้ของเฟิงเอ๋อร์ นางจะต่อกรกับเจ้าได้หรือไม่ ดังนั้นข้าก็เลยต้องสังหารเจ้าไม่อย่างนั้นเจ้าจะไปสร้างปัญหาให้นาง”
“ส่วนตระกูลเจี่ยน…” จีจิ่วเทียนหรี่ตา “ถ้าพวกเขาเลือกวิธีการที่ถูกต้องไม่ได้ ข้าก็ไม่คิดมากที่จะกวาดล้างพวกเขา!”
ณ อาณาจักรเทียนฉี
ตระกูลเจี่ยน
บุรุษคนหนึ่งนั่งขัดสมาธิหลับตาอยู่ในห้องแต่จู่ๆ เขาก็ลืมตาขึ้น ใบหน้าของเขาซีดเผือดและเหงื่อเย็นๆ ก็ไหลลงมาตามหน้าผากของเขา
เขาตะโกนขึ้น “ผู้อาวุโสห้า”
จากนั้นก็มีร่างหนึ่งปรากฏตัวขึ้นจากไหนไม่ทราบ ชายชรายืนอยู่ตรงหน้าชายวัยกลางคนแล้วคำนับอย่างเคารพ “นายท่าน ท่านต้องการให้ข้าน้อยทำอะไรขอรับ”
“บอกข้ามาตามตรงว่าเกิดอะไรขึ้นกับเทียนเอ๋อร์!”
ตอนที่ 1869 คนใจแคบ (2)
ผู้อาวุโสห้าหยุดแล้วดวงตาของเขาก็ฉายแววแปลกใจ
“นายท่าน คุณหนูใหญ่…”
“บอกความจริงข้ามา นางยุ่งอยู่กับเรื่องบ้าอะไรกันแน่” ชายวัยกลางคนหน้าบึ้งแล้วกัดฟัน
เมื่อเห็นว่าเขาคงรู้อะไรมาแล้ว ผู้อาวุโสห้าก็พูดขึ้นอย่างไม่มีทางเลือก “นายน้อยจีไม่ยอมแต่งงานกับคุณหนูใหญ่แล้วหาข้ออ้างเพื่อจากไป คุณหนูใหญ่ไม่ยอมจึงส่งคนไปตามล่าเขาขอรับ”
“โง่นัก!”
ชายวัยกลางคนทุบโต๊ะอย่างเดือดดาล เขาดูหงุดหงิดมาก
“นายท่าน มีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นกับคุณหนูใหญ่หรือขอรับ”
เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าของชายวัยกลางคน ผู้อาวุโสห้าก็หยุดแล้วถามอย่างวิตกกังวล
ชายวัยกลางคนตัวสั่นแล้วหลับตา สักพักใหญ่เขาก็ลืมตาขึ้น “สมาชิกตระกูลเจี่ยนมีจิตที่สื่อถึงกัน แต่เมื่อครู่ ข้ารู้สึกได้ว่าจิตที่สื่อกันระหว่างข้ากับนางหายไป ซึ่งหมายความว่านางตายแล้ว”
“อะไรนะ” ผู้อาวุโสตะลึง
สมาชิกทุกคนในตระกูลเจี่ยนเกิดมาพร้อมความสามารถในการสื่อจิตระหว่างคนในครอบครัว มีแค่คนของตระกูลเจี่ยนเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้และคนภายนอกก็ไม่มีใครนึกถึง
ในเมื่อนายท่านบอกว่าคุณหนูใหญ่ตายแล้ว ก็หมายความว่านางตายแล้วจริงๆ!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ผู้อาวุโสห้าก็เสียใจ เขาไม่ควรปล่อยให้คุณหนูใหญ่ออกไปไล่ตามจีจิ่วเทียนเลย เขาควรจะทำทุกวิถีทางเพื่อหยุดนาง
“นายท่าน พวกเราจะตามล่าตัวจีจิ่วเทียนไหมขอรับ
“ตามล่าตัวเขางั้นหรือ” ชายวัยกลางคนยิ้มเยาะ “พูดตามตรง ข้าไม่รู้ว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงของจีจิ่วเทียนเป็นอย่างไร ต่อให้เขาจะไม่ได้ทรงพลัง แต่ความสามารถของเขาไร้ขีดจำกัด! ข้าเสียบุตรสาวได้ แต่ข้าเสียทั้งตระกูลเจี่ยนไปไม่ได้”
“นายท่านตั้งใจจะทำอะไรขอรับ” ผู้อาวุโสห้าคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถาม
ดวงตาของชายวัยกลางคนเป็นประกาย “เทียนเอ๋อร์เป็นคนอารมณ์ร้าย ไม่แปลกใจที่จีจิ่วเทียนจะไม่ชอบนาง ถ้าอย่างนั้น…ก็ให้อันเอ๋อร์แต่งกับเขา”
“คุณหนูสามงั้นหรือ” ผู้อาวุโสแปลกใจ “แต่คุณหนูสามเกิดจากอนุ จีจิ่วเทียนจะแต่งกับบุตรสาวที่เกิดจากอนุหรือขอรับ”
ในแคว้นเฟิงอวิ๋น ผู้คนไม่สนใจเรื่องสายเลือดมากนักแต่จะคิดถึงเรื่องนี้ก็ต่อเมื่อต้องแจกจ่ายทรัพย์สมบัติให้บุตรแต่ละคน ผู้อาวุโสไม่คิดว่าจีจิ่วเทียนจะแต่งงานกับบุตรสาวที่เกิดจากอนุ
“นอกจากเทียนเอ๋อร์แล้ว ก็มีแค่บุตรสาวคนรอง อี้เอ๋อร์ที่เกิดจากภรรยาข้า แต่นางต้องแต่งงานกับองค์ชายรองดังนั้นก็เป็นนางไม่ได้! ตอนนี้มีแค่อันเอ๋อร์ที่เป็นไปได้ อันเอ๋อร์เป็นเด็กเงียบๆ และอ่อนโยน จีจิ่วเทียนต้องชอบนางแน่นอน” ดวงตาของเขาฉายแววเจ้าเล่ห์
นอกจากราชวงศ์แล้ว เขาก็อยากจะผูกมัดผู้ฝึกฌานรุ่นเยาว์ที่โดดเด่นไว้ด้วย ถ้าเขาสามารถใช้คนพวกนี้ได้ เขาก็ไม่คิดมากที่จะเสียสละบุตรสาวของตัวเอง
ถึงอย่างไร เขาก็เห็นบุตรสาวเป็นแค่เครื่องมืออยู่แล้ว!
น่าเสียดายที่เจี่ยนอันเกิดจากอนุและเขาก็ไม่ได้ชอบนางมากนัก ดังนั้นตอนแรกเขาจึงไม่ได้คิดถึงนางเลย แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือก เขาต้องใช้บุตรสาวที่เขาใช้ได้!
โชคดีที่ชายวัยกลางคนไม่เห็นอวิ๋นเซียว ไม่อยากนั้นเขาก็คงวางแผนให้อีกฝ่ายมาแต่งกับบุตรสาวตัวเองอีก
“ผู้อาวุโสห้า ทั่วทั้งอาณาจักรเทียนฉีแห่งนี้ บุตรสาวของข้าเป็นสตรีที่งดงามที่สุด บุตรสาวที่งดงามเหล่านี้คืออาวุธที่ทรงพลังของข้า แม้แต่วีรบุรุษยังพ่ายแพ้ให้กับหญิงงาม ไม่มีบุรุษคนใดหนีจากการล่อลวงของสตรีที่งดงามไปได้ และมีเพียงบุรุษที่โดดเด่นที่สุดในโลกเท่านั้นที่คู่ควรกับบุตรสาวของข้า”
ชายวัยกลางคนหัวเราะและดูไม่เสียใจกับการตายของบุตรสาวคนโตเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้ว่าเขาจะเสียใจอยู่บ้างตอนที่เขารู้สึกได้ถึงการตายนาง เขาก็เศร้าเพราะเสียหมากที่ใช้ต่อรองไปได้แทนที่จะไว้อาลัยให้บุตรสาว
ผู้อาวุโสห้ายิ้มอย่างบิดเบี้ยว เขามีความรู้สึกว่าจีจิ่วเทียนจะไม่ยอมรับคุณหนูสาม…