บทที่ 266
ทันใดนั้นทุกคนมองไปที่หยางเฟิงด้วยสายตาแปลก ๆ
ขณะเดียวกันเฉินป้าเซียนก็รู้สึกสะใจ
ตั้งแต่สมัยโบราณประชาชนจะไม่ต่อสู้กับเจ้าหน้าที่!
แม้ว่าหยางเฟิงจะเป็นเจ้าพันธมิตรบู๊แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ว่าการจินหลิงเขาก็ไม่มีความหมาย!
เจ้าพันธมิตรบู๊เป็นเพียงแค่บุคคลจากโลกภายนอก คนถิ่นทุรกันดาร ไม่มีค่าให้พูดถึง!
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อมาทำให้ทุกคนตกใจ
เข้าใจแล้ว.
สวีเทียนหมิงเดินมาข้างหน้าอย่างรวดเร็วและรีบมาหาหยางเฟิง
เขาคุกเข่าลงและกล่าวด้วยความเคารพ: “สวีเทียนหมิงผู้ว่าการจินหลิงคารวะท่านแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่!”
บูม!
ทันใดนั้น!
ทุกคน!
ตะลึง!
ครุ่นคิด อ้าปากค้าง แต่พูดไม่ออก!
เจ้าที่อันดับหนึ่งที่สง่างามของราชสำนัก!
ทูตแห่งนคร!
สวีเทียนหมิงผู้ซึ่งดูแลผู้คนหลายล้านคนในจินหลิงคุกเข่าให้หยางเฟิง?
หยางเฟิงมอง สวีเทียนหมิงและพูดเบาๆ “ลุกขึ้นเถอะ!”
“ขอบคุณท่านแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่!”
สวีเทียนหมิงลุกขึ้นทันทีโดยไม่กล้าลังเล
เมื่อดูท่าทีที่หยางเฟิงปฏิบัติต่อ สวีเทียนหมิง
ทุกคนยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก
เมื่อพบกับผู้ว่าการจินหลิงหยางเฟิงก็เฉยเมยเช่นนี้
หยางเฟิงเป็นใครกันแน่?
เป็นแค่เขยของตระกูลเล็กๆอย่างตระกูลเย่หรือ?
เป็นแค่เจ้าพันธมิตรบู๊ธรรมดาหรือ?
ทันใดนั้น
ทุกคนแอบคาดเดาในตัวตนของหยางเฟิง
แม้แต่เจ้าหน้าที่ระดับสูงยังต้องคุกเข่าข้างเดียว
หรือเหนือกว่าเจ้าหน้าที่ทั่วไป?
หรือจะเป็นอ๋อง?
แต่ไม่ว่าหยางเฟิงจะอยู่ในสถานะใดก็ตาม
สำหรับเฉินตงและคนอื่นๆถือเป็นข่าวดีที่ยิ่งใหญ่มาก
หกตระกูลใหญ่และคนอื่นๆ ยิ้มแย้มแจ่มใส
สำหรับพวกเขาสงครามครั้งนี้ชนะแน่นอน!
ตรงกันข้ามกับแก๊งฟ้าดิน
แต่ละคนหน้าตาหดหู่ซีดเซียว!
แม้แต่ผู้ว่าการจินหลิงยังต้องคุกเข่า
แล้วพวกเขายังจะมีโอกาสอะไรไปต่อรอง
สีหน้าของเฉินป้าเซียนยิ่งหมดอาลัยตายอยาก! ย่ำแย่มาก
เขาไม่คิดไม่ฝันว่า สวีเทียนหมิงผู้ว่าการจินหลิงจะเคารพหยางเฟิงมากขนาดนี้
หรือว่าฟ้าจะทำลายแก๊งฟ้าดินจริงๆ？
ทันใดนั้น
อารมณ์โศกเศร้ากระจายไปทั่วใจ
“ลุกขึ้นเถอะ!”
ขณะนี้
สวีเทียนหมิงมองทุกคนด้วยท่าทางเคร่งขรึม
ได้ยินดังนั้น
ทุกคนก็ยืนขึ้น
ขณะเดียวกัน
สวีเทียนหมิงยืนอยู่ข้างหลังหยางเฟิงด้วยความเคารพ หุบปากและไม่พูดอะไรอีก
เมื่อยู่ต่อหน้าหยางเฟิงเขาไม่มีสิทธิ์พูดหรือออกคำสั่ง!
เฉินป้าเซียนที่คุกเข่าลงกับพื้นตั้งแต่ก่อนหน้า เขาไม่รู้ว่าควรยืนขึ้นหรือคุกเข่าต่อไป
ในขณะนั้นเอง
ดวงตาทั้งคู่ของหยางเฟิงจ้องเขม็งที่เขาและพูดอย่างเย็นชา “เฉินป้าเซียน เจ้าสำนึกผิดแล้วหรือไม่?”
“ฮ่าๆๆๆ!”
ทันใดนั้น
เฉินป้าเซียน
ยืนขึ้นยืน!
เขามองไปที่หยางเฟิงด้วยใบหน้าตลกขบขันและหัวเราะเสียงดัง: “หยางเฟิง เจ้ากำลังจะประกาศความผิดของข้างั้นหรือ”
“บังอาจ กล้าดียังไงมาหยาบคายกับท่านแม่ทัพ!”
ทันใดนั้น
สวีเทียนหมิงยืนขึ้นและตะโกน
ก๊องๆๆ
ปากกระบอกปืนจ่อไปที่แก๊งฟ้าดินและคนอื่นๆ
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้
สมาชิกทั้งหมดของแก๊งฟ้าดินก็สั่นสะท้านด้วยความกลัว
แม้ว่าทักษะการต่อสู้จะสูงแค่ไหน ย่อมกลัวการสู้ด้วยมือเปล่ากับผู้มีอาวุธ
ยิ่งไปกว่านั้นนั่นคือปืนหลายร้อยกระบอก
แค่ดาบในมือของพวกเขาจะสู้ได้อย่างไร?
จ้าวเทียนหลงและคนอื่นๆไม่พูดอะไร
และไม่จำเป็นให้พวกเขาลงมือ
การต่อสู้ครั้งนี้
สถานการณ์โดยรวมแล้วแก๊งฟ้าดินพ่ายแพ้ยับเยิน!
เฉินป้าเซียนไม่กลัวและกัดฟันพูดว่า: “พวกแกคิดว่าทำแบบนี้จะฆ่าข้าได้งั้นหรือ ข้าจะบอกพวกเจ้าข้าไม่ยอมแพ้ง่ายๆ !”
จนถึงขณะนี้
เฉินปาเซียนยังไม่ยอม ที่จะพ่ายแพ้เช่นนี้
เขาเป็นท่านบอสแก๊งฟ้าดินที่สง่างาม
แต่หยางเฟิงเข้ามาเพียงไม่มีวัน
เขากำลังจะกลายเป็นหมาเร่ร่อน!