มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 372
บางคนตะโกนออกมาเสียงดัง หลังจากนั้น ฝูงชนก็อ้าปากกว้างด้วยความช็อก
โยเอลพากลุ่มคนที่ดูเหมือนจะเป็นเหล่าทายาทที่ร่ำรวยมากับกับเขาที่นี่
“ให้ตายเถอะ! ใครทำแบบนี้กัน?” โยเอลถามอย่างเย็นชาขณะที่เขาเขวี้ยงแว่นตากันแดดทิ้ง
เอเดนและคนอื่น ๆ ก็มารวมตัวกันรอบ ๆ กลุ่มคนในเวลานี้อีกด้วยเช่นกัน
“ขอโทษครับ! ผมคือคนที่ชนรถของพวกคุณเอง!” ฮาร์เปอร์โค้งคำนับให้เล็กน้อยเพราะเขาสะดุ้งตกใจกลัวมากเช่นกันในตอนนี้
“เช่นนั้นบอกฉันมา เราจะทำยังไงกับเรื่องนี้? นาย! มาโทรเรียกร้านขายรถให้ส่งคนมาที่นี่เพื่อประเมินความเสียหายเดี๋ยวนี้! นอกจากนี้ วันนี้จะไม่มีใครที่อยู่กับเขาได้รับอนุญาตให้ออกไป!”
โยเอลตะโกนสั่งคำสั่งของเขา
ในเวลานี้ บอดี้การ์ดบางคนที่แต่งกายด้วยชุดดำก็ได้ต่อสายโทรออกแล้วทันทีที่พวกเขาได้ยินคำพูดของเขา กลุ่มคนกลุ่มหนึ่งก็ได้มารุมล้อมเมย์และคนอื่น ๆ ด้วยเช่นกัน
“โอ้! มันจบแล้วครั้งนี้ ฮาร์เปอร์ไม่เพียงแต่ชนรถของคนอื่น แต่เห็นได้ชัดว่าเขายังทำให้โยเอลขุ่นเคืองใจอีกด้วยเหมือนกัน! เขายังทำให้เราติดร่างแหไปด้วยในเรื่องนี้อีกด้วยซ้ำและโยเอลก็จะไม่ปล่อยพวกเราไปเหมือนกัน!”
“ใช่! เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าอะไรคือสิ่งที่ดีสำหรับเขา! ทำไมเขาถึงต้องพยายามจะหยุดรถชมวิวจากการชนด้วยนะ? บางทีผลเสียอาจจะไม่ได้สูญเสียมากขนาดนั้นก็ได้! ตอนนี้ เขาไม่เพียงแต่ชนรถของเหล่าทายาทที่ร่ำรวยทั้งหมดนี้ แต่เขายังลากพวกเราเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย!”
“ถูกต้อง! สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือว่าตอนนี้พวกเรากำลังทำให้เหล่าทายาทที่ร่ำรวยเหล่านี้ต้องเสียเวลานะสิ!”
เพื่อนร่วมห้องของเมย์พูดแทรกขึ้นมาทันที
เมื่อเมย์และเจซีได้ยินคำพูดของโยเอล พวกเขาก็ตระหนักได้ว่าจะไม่มีใครในพวกเขาแม้แต่คนเดียวสามารถจากไปได้ ดูเหมือนราวกับว่าทุกคนที่ได้นั่งอยู่ในรถของฮาร์เปอร์ก็จะเดือดร้อนไปด้วยเช่นกัน
พวกเขารู้สึกกังวลใจกันมาก และพวกเขาก็มองไปที่เฮเวิร์ดเพื่อขอความช่วยเหลือของเขา
เฮเวิร์ดเข้าใจทันทีว่าพวกเขากำลังพยายามจะบอกอะไรเขา เช่นนั้น เขาจึงเดินไปหาโยเอล เอเดน และคนอื่น ๆ ทันทีก่อนที่เขาจะพูดอย่างเคารพ “คุณครับ ผมคือเฮเวิร์ด จากยอร์นอร์ท เมาน์เทน ผมเคยพบกับเอเดนระยะสั้น ๆ มาก่อนหน้านี้”
โยเอลมองไปที่เอเดน และเอเดนก็กระซิบบางอย่างกับโยเอลทันที
โยเอลพยักหน้าก่อนที่เขาจะยิ้มและกล่าวว่า “เอาล่ะ เฮเวิลด์ นายต้องการจะพูดอะไร?”
“เอ่อ โยเอล เพื่อนของผมบางคนที่นี่ได้นั่งในรถคันนี้เช่นกัน คุณช่วยเห็นแก่หน้าของผมหน่อยได้ไหม? เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเขา!”
“บ้าเอ่ย! ชื่อเสียงแบบไหนที่ฉันควรจะไว้หน้านาย? ไสหัวไปให้พ้น! ถ้านายอยู่ในรถคันนั้นเหมือนกัน ฉันก็อาจจะอภัยให้นายและปล่อยนายไปเพราะนายมาจากยอร์คนอร์ท เมาน์เทน แต่อย่างไรก็ตาม ถ้ามันไม่ใช่เรื่องของนาย อย่าพยายามจะทำให้ตัวเองดูเป็นคนสำคัญขนาดนั้นต่อหน้าฉัน!” โยเอลไม่ได้ไว้หน้าใครเลยทั้งนั้น!
ใบหน้าของเฮเวิร์ดแดงก่ำขึ้นมาในตอนนี้หลังจากได้รับการดุว่าอย่างเกรี้ยวกราดขนาดนั้น
เฮเวิร์ดไม่แม้แต่จะกล้าสูดหายใจเข้าลึก ๆ ด้วยซ้ำ และเขาทำได้เพียงแค่ซ่อนความเจ็บปวดรวดร้าวกับลิเลียนและคนอื่น ๆ เท่านั้น
เมื่อเจซีและคนอื่น ๆ เห็นว่าแม้แต่เฮเวิร์ดก็ไม่สามารถจะช่วยเหลือพวกเขาได้ พวกเขาจึงเริ่มลนลานกันขึ้นมา
นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับแม่ของเมย์ที่อยากจะตบหน้าฮาร์เปอร์สักฉาด
ในเวลานี้ น้ำเสียงหนึ่งที่ดังขึ้นกะทันหันทำให้สถานที่เกิดเหตุที่พลุกพล่านตกอยู่ในความเงียบกันทันที
“ผมคิดว่าพวกเราควรจะเลิกทำให้ทุกคนเสียเวลาได้แล้ว ช่างมันเถอะนะ!”
ทุกคนทอดสายตามองไปยังทิศทางของเด็กชายที่เป็นแหล่งของเสียงนั้น
บ้าไปแล้ว! ช่างมันงั้นเหรอ?!
เขาเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง?
ถูกต้อง! เขาหลงตัวเองมากเกินไป ใช่ไหม? เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน?
ทุกคนตกใจ
ใช่ เด็กชายคนนั้นตามปกติแล้วก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากเจอรัลด์
ทันทีที่เขาให้ความเห็นของเขา แม้แต่ลิเลียนและชารอน ที่นึกถึงเขาในแง่ดี ก็ยังอดไม่ได้ที่จะจ้องไปที่เจอรัลด์ขณะที่พวกเธอส่ายหัวกันเล็กน้อย
แม่ของเมย์จึงด่าว่าเขาทันที “เจอรัลด์ เธอกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่?!”
สำหรับเจอรัลด์ เดิมทีเขากำลังรอให้เจ้าของของรถเหล่านั้นมาที่นี่เพื่อที่เขาจะได้สามารถเสนอจ่ายชดใช้ให้พวกเขาสำหรับความเสียหายทั้งหลายนี้ด้วยตัวเอง
แต่จากนั้น เขาก็ได้รู้ว่ารถเหล่านี้เป็นของโยเอลและคนอื่น ๆ
เจอรัลด์รู้สึกว่ายิ่งยุ่งเหยิง
ถ้าเขาไม่ก้าวเข้าไปช่วยเหลือฮาร์เปอร์เมื่อพวกเขามาที่นี่ ฮาร์เปอร์ก็คงจะต้องทนทุกข์อย่างทรมานในเงื้อมมือของพวกเขา
ถ้าเขาก้าวเข้าไปช่วยเหลือเขา ตัวตนของเขาก็จะถูกเปิดเผยทันที
แต่อย่างไรก็ตาม ในสถานการณ์ปัจจุบัน ดูเหมือนราวกับว่ามันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจต่อไป และเลือกที่จะไม่ช่วยเหลือฮาร์เปอร์
อนิจจา ถ้าตัวตนของเขาถูกเปิดเผยละก็ ก็ตามนั้นละกัน ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว!
เช่นนั้น เจอรัลด์จึงก้าวออกมาข้างหน้า…