ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 374
โรซาลีส่ายหัว
เธอชอบสร้อยคอเส้นนี้ แต่ราคาเกินกว่าที่จะรับได้
ไม่ใช่แค่ลูกเขยแบบฮาร์วีย์ เธอก็ไม่สามารถนำเงินสดออกมาได้มากขนาดนั้นในตอนนี้
โรซาลีดึงฮาร์วีย์ออกจากร้านขายเครื่องประดับ
ฮาร์วีย์ยิ้มโดยไม่พูดอะไร เขารู้ว่าโรซาลีชอบสร้อยคอเส้นนั้นจริง ๆ
สร้อยคอเส้นนั้นราคาสูงมาก แต่นั่นก็ไม่ได้หนักหนาอะไรสำหรับฮาร์วีย์ เขาคิดว่าจะซื้อแล้วมอบให้เธอในภายหลัง
ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน โอเว่นและรีอาก็เดินตรงมาหาพวกเขา
รีอาดูเหมือนจะลืมความอับอายที่เธอได้เจอเมื่อกี้แล้วพูดอย่างเจ้าเล่ห์ว่า “โอ้ โรซาลี มันต้องเป็นโชคชะตาแน่ ๆ ที่เราได้เจอกันในนิอัมมี่ ทำไมเราไม่หาที่นั่งพูดคุยกันสักหน่อย”
นับตั้งแต่ที่รีอาแต่งงานกับโอเว่น สิ่งเดียวที่เธอไม่พอใจเขาคือช่วงเวลาที่เขาพยายามตามจีบโรซาลีในช่วงที่พวกเขาอยู่ในมหาวิทยาลัย
ตอนนี้คือโอกาสดีที่จะฟาดฟันโรซาลีอีกครั้ง ทำไมเธอจะต้องปล่อยมันไปง่าย ๆ แบบนั้นล่ะ?
ในขณะนั้นโอเว่นดูเหมือนจะลืมความอับอายก่อนหน้านี้เช่นกัน
“ใช่ หลายปีแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน! เราพูดคยกันสักหน่อยเผื่อในอนาคตอาจจะมีโอกาได้ทำงานร่วมกัน”
“โอ้ ขอโทษที ฉันลืมไป ฉันเกรงว่าผู้ชายของเธอจะไม่มีอะไรที่จะสามารถมาทำงานร่วมกันกับเราได้”
โรซาลีขมวดคิ้วเล็กน้อย
ทั้งสองยังคงแสดงออกด้วยท่าทีเย่อหยิ่งเพียงเพราะพวกเขามาจากตระกูลฮอว์กินส์ในมอร์ดู ถ้าโรซาลีไม่กลัวที่จะสร้างปัญหาให้กับฮาร์วีย์อีกเธอคงเขาไปจัดการพวกเขาแล้ว
ฮาร์วีย์พูดไม่ออก เขาไม่คิดว่าชีวิตของคนร่ำรวยจะน่าเบื่อขนาดนี้
แต่เขาคิดอะไรออก
“โรซาลี คุณไปก่อน ผมมีธุระต้องไปจัดการด้วยเดี๋ยวกลับมา”
โอเว่นยิ้มหลังจากได้ยินแบบนั้น
“ธุระ? นายคงไม่ได้หาข้ออ้างในการเอาตัวรอดและรักษาหน้าของคุณใช่ไหม?”
ฮาร์วีย์ไม่สนใจสิ่งที่เขาพูด เขาเดินตรงไปที่ร้านขายเครื่องประดับก่อนหน้านี้และหยิบบัตรของเขาออกมาอีกครั้ง
“จัด ‘มรกตแฟนตาซี’ ให้ผม”
พนักงานร้านค้าสองสามคนมองหน้ากันแล้วมองไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์ก เหมือนเขาเป็นคนงี่เง่าน่ารำคาญ
‘เขาเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?’
‘สร้อยคอราคาแปดล้าน! ไม่ใช่แปดดอลลาร์!’
‘ชายคนนี้ใช้บัตรปลอมมาซื้อของใช่ไหม? ช่างเป็นเรื่องตลกสินดี!’
“คุณผู้ชาย เราพูดอธิบายอย่างชัดเจนไปแล้วก่อนหน้านี้”
พนักงานของร้านรวบรวมกำลังของเธออีกครั้ง
“ผมจะพูดอีกครั้ง สร้อยคอเส้นนี้ราคาแปดล้านดอลลาร์ ถ้าคุณเข้าใจ โปรดออกไปและอย่ามารบกวนการทำงานของเรา”
ฮาร์วีย์ไม่ได้โกรธ เพราะพวกเขาเพิ่งพบเจอคนที่มีเงินไม่เพียงพอก่อนหน้านี้ เป็นปกติแล้วที่เธอจะคิดว่าเขามาที่นี่เพื่อก่อปัญหา
เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “ผมมาที่นี่เพื่อซื้อสร้อยคอจริง ๆ เอาบัตรไปรูดดู มั่นใจได้ว่ามีเงินเพียงพอแน่นอน”
พนักงานของร้านยังคงมองไปที่ฮาร์วีย์เหมือนเขาเป็นคนงี่เง่าไม่ฟังใคร
ทั้งสองฝ่ายนิ่งค้างไปชั่วขณะ แล้วพนักงานขอร้านก็พูดด้วยความรังเกียจว่า “ก็ได้ นั่นเพราะคุณยังดื้อรั้น ฉันจะทำให้คุณยอมแพ้เอง…”
“แปดล้านดอลลาร์คุณคิดว่ามันเท่าไหร่? นี่คือ…”
พนักงานของร้านตัวแข็งทื่อก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค
บี๊บ!
“การทำธุรกรรมเสร็จสมบูรณ์!”
“หวาาา”
พนักงานในร้านต่างพากันตกตะลึง
‘แปดล้าน! จ่ายเงินเสร็จสมบูรณ์ได้ยังไง?!’
ไม่เพียงแค่นั้น เงินที่เหลือจะแสดงบนหน้าจอหลังจากรูดบัตร
‘สิบ…แสน…พัน…ล้าน…พันล้าน…’
‘ไม่ ฉันรู้สึกหัวหมุนไปหมด มีมากเกินไป… ’
พนักงานของร้านที่ถือบัตรรู้สึกเหมือนว่าขาของเธอทรงตัวไม่อยู่ เธอแทบจะทรุดคุกเข่าลงกับพื้น
บัตรเอเม็กซ์ แบล็คการ์ดของชายคนนี้เป็นของจริง! และเงินที่มีนั้นเป็นเรื่องที่เหนือจินตนาการของเธอ!
ชายคนนี้เป็นใครกัน? สถานะทางสังคมของเขาคือใคร?
ในขณะนั้นผู้จัดการก็รีบเดินไปหาฮาร์วีย์และกล่าวต้อนรับด้วยความเคารพว่า “ต้องขอประทานอภัย คนพวกนี้ยังขาดประสบการณ์…”
ฮาร์วีย์ตัดจบผู้จัดการทันที
“ไม่เป็นไร พวกเขาก็ทำผิดพลาดได้ ไม่ได้ว่าอะไร ผมมีอย่างอื่นต้องทำ เตรียมแพ็คของให้ผมด้วย”
‘ฉันแค่ซื้อสร้อยคอให้โรซาลี ทำไมถึงมีปัญหามากมายขนาดนี้นะ?’