เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 409
พวกครูถอยกลับไปอย่างไม่สามารถทำอะไรได้ ขณะเดียวกันก็ประกาศเสียงดัง
“ห้าคนของทั้งสองฝ่ายครบแล้ว การต่อสู้ไม่มีข้อจำกัด”
พวกเอี๋ยนชิงเอาอาวุธออกมาถือ ลู่ฝานก็เอากระบี่หนักที่ปักอยู่บนพื้นขึ้นมา เสื้อปราณปกคลุมร่างกาย
“ศิษย์พี่หานเฟิง เอาแบบที่ปรึกษากันใช่ไหม”
หานเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า “เป็นการต่อสู้แบบเท่าเทียมไปแล้ว จะไปสนใจเรื่องพวกนั้นทำไม ฉันเห็นใครขัดตา ก็จะจัดการคนนั้น”
“เป็นความคิดที่ดี!”
มีเสียงดังขึ้นข้างหลัง ศิษย์พี่ใหญ่กับศิษย์พี่ฉู่เทียนเดินเข้ามา
ศิษย์พี่ใหญ่ลูบท้องตัวเอง พูดด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มว่า “ฉันช่วยพวกนายจัดการหนึ่งคน ที่เหลือเป็นของพวกนาย”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “งั้นรบกวนศิษย์พี่ใหญ่ด้วย”
เอี๋ยนชิงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามพูดว่า “ลู่ฝานเป็นของฉัน พวกนายจัดการคนอื่น”
หยู่ซิน จางจุนและเหงียนเซี่ยพยักหน้าอย่างไม่มีความคิดเห็น มีเพียงฮ่วนเย่ว์ที่พูดว่า “นายเป็นใครไม่ทราบ ทำไมฉันต้องฟังนาย ฉันก็อยากสู้กับลู่ฝานเหมือนกัน”
เอี๋ยนชิงจ้องฮ่วนเย่ว์อย่างโหดเหี้ยม แต่กลับไม่พูดอะไร
จู่ๆ เจ้าดำที่อยู่ใต้เท้าลู่ฝาน ส่งเสียงหอนสั่นสะเทือน จากนั้นก็วิ่งเข้ามาจู่โจม
“แยกย้าย!”
เอี๋ยนชิงตะโกนออกมา ทั้งห้าคนรีบแยกออกจากกันทันที
เจ้าดำยังไม่ทันพุ่งเข้ามาตรงหน้าพวกเอี๋ยนชิง ก็พ่นเปลวไฟดำออกมา
เปลวไฟดำอันน่ากลัวเพิ่งพ่นออกมา ก็กลายเป็นทะเลเพลิง
พลังฟ้าดินบริเวณรอบๆ กลายเป็นสารอาหารของเปลวไฟดำ ทันใดนั้น เปลวไฟดำปกคลุมประตูคณะหยินหยางเอาไว้
พวกเอี๋ยนชิงรีบปล่อยพลังปราณออกมาห่างจากร่างกายหนึ่งนิ้ว ต้านทานเปลวไฟดำที่ทะลักเข้ามา
คลื่นความร้อนและอุณหภูมิสูงที่น่ากลัว ทำให้พวกเอี๋ยนชิงสีหน้าเปลี่ยนไป เพิ่งเริ่มก็เสียเปรียบแล้ว
ฮ่วนเย่ว์แอบก่นด่า ตอนนั้นเธอเสียเปรียบเพราะเจ้าดำ รู้ว่าเปลวไฟดำนี้ดุดันขนาดไหน เธอถอยหลังกรูด ขณะเดียวกันแสงสีแดงปกคลุมเธอเอาไว้ มีค่ายกลบัวแดงปรากฏขึ้นใต้เท้าเธอ
“ฮ่าๆ เจ้าดำดุมาก ศิษย์น้องลู่ฝาน เดี๋ยวฉันเข้าไปสู้ก่อน”
เห็นเปลวไฟดำของเจ้าดำกดดันพวกเอี๋ยนชิง หานเฟิงเด้งตัวลงไปทันที
“วิชากระบี่ชิงสวรรค์ ฟาด!”
เมื่อแสงกระบี่พุ่งออกมา เปลวไฟดำบริเวณรอบๆ เหมือนรู้จักหานเฟิง เปิดทางให้เขาโดยอัตโนมัติ
แสงกระบี่ของหานเฟิง สาดลงบนตัวหยู่ซินคณะหยินหยาง
หยู่ซินไม่ทันตั้งตัว โดนกระบี่ของหานเฟิงฟันกระเด็นไปหลายเมตร เสื้อปราณที่ปกคลุมตัวไม่ได้ป้องกันปราณกระบี่ของหานเฟิงได้ทั้งหมด
เสื้อผ้าขาดไปหมด บาดแผลยาวและแคบ อยู่บนไหล่ของหยู่ซิน
หยู่ซินโมโหทันที มองหานเฟิงอย่างโมโหแล้วพูดว่า “หานเฟิง นายกล้าสู้ตัวต่อตัวกับฉัน นายคงเบื่อการมีชีวิตอยู่แล้วสินะ”
หานเฟิงเอากระบี่พาดไว้ตรงไหล่อย่างสบายๆ แล้วพูดว่า “ให้ตายเถอะ กูเห็นว่านายอ่อนแอ รังแกง่ายก็เลยเลือกนาย ใครใช้ให้นายหน้าตาทุเรศล่ะ! กูมองแวบเดียวก็จำได้แล้ว หน้าตาไม่ดีโทษคนอื่นไม่ได้นะ!”
หานเฟิงยกยิ้มร้ายกาจมุมปาก ยกกระบี่พุ่งเข้ามา
เขาเป็นคนที่แค้นฝังใจ ตอนนั้นที่เขาวิพากษ์ หยู่ซินขัดแย้งกับเขา วันนี้หานเฟิงจะระบายออกมา
จางจุนคณะหยินหยางที่ยืนอยู่ข้างๆ คิดจะเข้าไปช่วยหยู่ซิน แต่ต่อมา แสงดาบสว่างไสวฟันปราณที่ปกคลุมตัวเขาจนสั่นไปมา เกือบทำให้เปลวไฟดำแผดเผาเข้ามาในตัวเขา
“ดาบทุคติ จางจุน ฉันได้ยินชื่อเสียงนายมานานแล้ว วันนี้มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้วิชาดาบกับฉันสักหน่อยเป็นไง”
เปลวไฟดำแยกออก เงาของฉู่เทียนปรากฏอยู่ในสายตาของจางจุน
บทที่ 408
บทที่ 410