คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 496
“เอ่อ…” แดร์ริลส่ายหัว เขารู้สึกได้ว่าลิลี่นั้นหึงเขาอยู่ เขายิ้มอย่างขมขื่นและพูด “ที่รัก อีวอนกำลังจะแต่งงานกับเจเรมี แลงลีย์เพื่อช่วยผม ถ้าผมปล่อยให้เธอแต่งงานและทำลายชีวิตของเธอ ผมจะเสียใจไปตลอดชีวิต”
ลิลี่เม้มปากและยิ้ม เธอมองที่แดร์ริล “ความเสียใจของคุณมันมาจากความรับผิดชอบหรือความรู้สึกที่คุณมีต่อเธอกันแน่?”
ลิลี่รู้สึกได้ว่าแดร์ริลและอีวอนมีความรู้สึกต่อกัน
แดร์ริลกำลังจะตอบกลับแต่เขาได้ยินเสียงเท้ากำลังเดินลงบันได เสียงหนึ่งดังขึ้น “ช่างกล้ากลับมาบ้านนะ” แดร์ริลมองตามที่มาของเสียง มันคือเสียงของซาแมนธา
ไม่ได้เจอเธอหลายวัน ซาแมนธาดูมีสเน่ห์มากขึ้น เธออยู่ในชุดทำงานแบบนักธุรกิจที่โชว์รูปร่างที่สมบูรณ์แบบของเธอ
เธอมองแดร์ริลด้วยความเกลียดชัง เธอพูดอย่างเย็นชาขณะที่กำลังเดินลงบันได “ที่นี่ไม่ต้อนรับแก ถ้ายังเคารพตัวเองอยู่บ้าง แกควรออกไปให้เร็วที่สุด”
ซาแมนธาได้ยินมาว่าแดร์ริลเป็นต้นเหตุในเหตุการณ์งานแต่ง และในที่สุดเธอก็รู้ว่าแดร์ริลเป็นส่วนหนึ่งของดาร์บี้ที่มีชื่อเสียงและเขายังเป็นประธานบริษัทแพลทินัม เธอรู้สึกตกใจในการแรกที่รู้ว่าลูกเขยของเธอเป็นคนที่มีอำนาจ
อย่างไรก็ตาม หลังจากงานแต่งงาน มีหลายคนที่คว่ำบาตรบริษัทแพลทินัมว่าพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากประกาศล้มละลาย อีกทั้งเธอยังได้ยินว่าแดร์ริลเส้นเลือดหัวใจตีบ เราไม่สามารถฝึกบ่มเพาะพลังได้ไปชั่วชีวิต ในยุคสมัยนี้ คน ๆ หนึ่งจะมีอะไรดีถ้าเขาไม่สามารถบ่มเพาะพลังได้ แม้แต่พนักงานบางคนของบริษัทลินดันก็ยังบ่อเพาะได้เลย
แดร์ริลไม่มีอะไรเหลือเลย และเขาก็กลายเป็นแค่มนุษย์ธรรมดา ๆ คนหนึ่ง นอกจากนี้หกสำนักหลักก็กำลังตามหาตัวเขาด้วยเช่นกัน เขามันคนไร้ประโยชน์เหมือนเช่นเคย
เธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอจึงพูดอย่างหยาบคายว่า “แกไม่เข้าใจหรือว่าฉันพูดว่าอะไร ฉันบอกว่าที่นี่ไม่ต้อนรับคนอย่างแก ออกไปซะ!”
“แม่!” ลิลี่กระทืบเท้าอย่ากังวล เธอพูด “แดร์ริลเพิ่งกลับมา ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวเถอะค่ะ” ซาแมนธาตำหนิเขามาเกือบจะสามปี มันยังไม่พออีกหรือ?
ซาแมนธามองลิลี่ เธอพูดอย่างโกรธเคือง “ลิลี่ ทำไมลูกยังปกป้องเขา ลูกไม่รู้หรือว่าคนทั้งเมืองตงไห่ดูถูกเขาหมดแล้ว การอยู่กับเขามันมีอะไรดีนัก อย่าโง่สิ!”
เธอไม่รู้ว่ายาความรักอะไรที่เขาให้ลูกสาวเธอกินเข้าไป ลิลี่มีคนสนใจมากมายแต่เธอก็ไม่ปล่อยแดร์ริลไปเสียที ช่างน่าผิดหวัง!
“แม่ หยุดเถอะค่ะ” ลิลี่เม้มปาก
“คุณย่าเรียกแม่ไปประชุม ฉันจะกลับมาตอนกลางคืน ฉันไม่อยากเห็นขยะชิ้นหนึ่งที่ไร้ประโยชน์ที่นี่ เข้าใจไหม?” ซาแมนธาเดินออกจากห้องและกระแทกประตู
“อย่า… ใส่ใจเลย” ลิลี่พูดกับแดร์ริล
แดร์ริลหัวเราะ หลังจากสามปีเขาก็เคยชินกับมันแล้ว
ลิลี่จับมือของเขาและพูด “โอ้ ยังไงก็แล้วแต่ ห้องเรียนสิบหกและห้องเรียนสิบเจ็ดมีแพลนที่จะไปทะเล ทำไมเราไม่ไปกับพวกเขาล่ะ? ไปเปลี่ยนชุดกันเถอะ!”
นักเรียนห้องเรียนสิบหกและห้องเรียนสิบเจ็ดของสถาบันหกวิถีเป็นคนในพื้นที่ของเมืองตงไห่ ดังนั้นพวกเขาจึงสนิทกัน พวกเขาเพิ่งจะไปเที่ยวด้วยกันมาเมื่อวันหยุดสุดสัปดาห์ และเป็นคำแนะนำของเคนท์ เหล่านักเรียนของทั้งสองห้องจึงวางแผนไปสนุกกันที่ทะเล
“ผมไม่อยากไป” แดร์ริลบุ้ยปาก
“ที่รัก ไปเป็นเพื่อนฉันได้ไหม?” ลิลี่อ้อน แดร์ริลไม่สามารถปฏิเสธการอ้อนวอนของลิลี่ได้ เขาจึงพยักหน้า
ลิลี่ยิ้มกว้าง เธอพูด “ฉันมีเพื่อนสนิทใหม่คนหนึ่ง เธอกำลังตามมา เราจะไปที่นั่นด้วยกัน! อีกอย่าง เธออยู่ห้องเรียนเดียวกับคุณ!”
เมื่อลิลี่พูดเสร็จก็มีคนเคาะประตู
“ตายยากจริง ๆ !” ลิลี่วิ่งไปเปิดประตู มันคือสาวงามคนหนึ่งในชุดเดรสยาวสีม่วง