กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 471
ความกังวลปรากฏบนหน้าผากของเจฟฟรีย์ เขาหันไปหาพ่อของเขา จอร์แดน และพูดอย่างหัวเสีย “พ่อทำไมเราไม่ขายทรัพย์สินของเรา และหนีไปพร้อมเงินล่ะ? ถ้าเคนเน็ธต้องการจัดการเราจริง ๆ เราคงตายแน่!”
จอร์แดนคำราม “ไอ้สารเลว! ขายทรัพย์สินของเรางั้นเหรอ?! ถ้าเรารีบขาย อาณาจักรพันล้านดอลลาร์ของฉันอาจมีราคาเพียง 200 ล้าน! แกรู้ไหมว่าแกมันงี่เง่า! นี่เป็นงานทั้งชีวิตของฉัน!”
เลียมพยักหน้า “พ่อพูดถูกนะเจฟฟ์ วีเวอร์ เภสัชกรรม คือผลงานอันล้ำค่าของพ่อ เราจะขายมันแบบนั้นได้อย่างไร?”
เจฟฟรีย์ยกมือขึ้นตบเลียม “หุบปากซะไอ้เด็กเวร! แกคิดว่าแกเป็นใครถึงมีสิทธิพูดเหรอ?”
เลียมเซถอยหลังไปสองสามก้าว เพราะแรงตบที่หน้าของเขา เขาทำหน้าด้วยความตกใจ แต่เขาก็ลุกขึ้น และพูดอย่างหนักแน่นว่า “เจฟฟ์ ผมจะยังคงพูด แม้ว่าพี่จะตบผมก็ตาม บริษัทเป็นสิ่งที่พ่อสร้างมา เราจะขายมันไปไม่ได้!”
“ฉันอยากจะฆ่าแก!” ใบหน้าของเจฟฟรีย์กลายเป็นสีแดงน่าเกลียด เขากำลังจะกระโดดขึ้นไปบนเลียม เมื่อจอร์แดนซึ่งมองดูเลียมมาตลอดก้าวขึ้นมา และหยุดเขา “น้องของแกพูดถูก! เราต้องหาวิธีแก้ปัญหานี้! แกไม่สามารถขายทุกอย่าง และแก้มันได้! มันเป็นมรดกของฉันที่ฉันทำงานมาทั้งชีวิต!”
จากนั้นจอร์แดนหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า “ตั้งใจฟังสิ่งที่ฉันกำลังจะพูด ระหว่างพวกแกสองคนใครก็ตามที่สามารถแก้ไขวิกฤตนี้ได้ จะได้รับเลือกให้เป็นประธานของวีเวอร์ เภสัชกรรม คนที่ล้มเหลวในภารกิจนี้พิสูจน์ให้เห็นว่าเขาไม่สามารถเป็นผู้นำ และจัดการบริษัทของฉันได้!”
เจฟฟรีย์โวยวาย “พ่อครับ! ไอ้เด็กนอกรีตแบบนี้จะสืบทอดบริษัทของพ่อได้อย่างไร?!”
จอร์แดนคำราม “จะเป็นเด็กนอกสมรสหรือไม่เขาก็ยังเป็นลูกชายของฉัน! หากแกในฐานะลูกชายคนโตไม่มีความสามารถ แกก็แค่จะต้องสูญเสียทุกอย่างไป!”
เลียมที่เงียบซึ่งฟังความวุ่นวายของพวกเขาได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เขาอยู่ภายใต้การบังคับข่มขู่ในตระกูลวีเวอร์มาหลายปีแล้ว หลังจากความอัปยศอดสูและคำสบประมาทในที่สุดก็ถึงเวลาที่เขาจะได้ลุกขึ้นมา!
พูดอย่างตรงไปตรงมา จอร์แดนจะไม่ส่งมอบธุรกิจของครอบครัวให้กับลูกนอกสมรส น่าเสียดายที่เจฟฟรีย์ลูกชายคนโตของเขาไร้ความสามารถ เขาต้องหาทางกระตุ้นความกระตือรือร้น และบังคับให้เขาหาทางแก้ไขวิกฤติปัจจุบันให้ได้
***
ในขณะที่ตระกูลวีเวอร์ทั้งหมดกำลังค้นหาวิธีรักษาให้เคนเน็ธจากวิธีทั่วโลกอย่างใจจดใจจ่อ ชาร์ลีเข้าไปในห้องของเขาหลังจากอาบน้ำเสร็จ
แคลร์นอนอยู่บนเตียงในชุดนอนของเธอ พลางพลิกขาเนียน ๆ ของเธออย่างสบาย ๆ ขณะเล่นทวิตเตอร์
ในวันปกติเธอยุ่งกับงานมาก และถูกกดดันมากมาย ดังนั้น การดูเรื่องไร้สาระบนโทรศัพท์ และการอ่านนิยายบนเตียงจึงกลายเป็นการพักผ่อนที่ดีที่สุดของเธอ
ชาร์ลีกำลังนอนอยู่บนพื้น จู่ ๆ แคลร์ก็กรีดร้อง และโยนโทรศัพท์ทิ้งซึ่งตกลงมาบนใบหน้าของชาร์ลี
โดยไม่สนใจความเจ็บปวดชาร์ลีถามอย่างตกใจ “ที่รักเกิดอะไรขึ้น?”
ใบหน้าของแคลร์บิดเบี้ยวเป็นหน้าตาบูดบึ้ง “อ๋อ ฉันเพิ่งเห็นวิดีโอบนทวิตเตอร์ มันน่าขยะแขยงมาก…”
ชาร์ลีถามอย่างสงสัย “มันคืออะไร? ให้ผมดูหน่อยว่ามันน่าขยะแขยงแค่ไหน” เขาเดินไปคว้าโทรศัพท์ของเธอที่หล่นอยู่บนพื้น
แคลร์ร้องเสียงหลงอีกครั้ง “อ๊ะ อย่าไปดูเลยค่ะ! มันน่าขยะแขยง…”
“มันจะน่าขยะแขยงแค่ไหนกันเชียว? คุณทำให้ผมอยากรู้มากกว่าเดิมนะ”
จากนั้นเขาก็เปิดหน้าจอ และมองไปที่มัน และเขาก็ตะลึงกับสิ่งที่เขาเห็น
มันคือเคียน เวบบ์ ไอ้โรคจิตที่ชอบหลอกล่อสาว ๆ …
เมื่อดูจากในวิดีโอ ก็ได้รับการยืนยันแล้วว่าการสะกดจิตของชาร์ลีได้ผล!