มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 376
มีนักเลงทั้งหมดประมาณห้าคน
ในชั่งพริบตา เจอรัลด์ก็ได้ทำให้สี่คนในพวกเขาหมดสภาพไปกันแล้ว
“แม่งเอ้ย! นายเป็นใครกัน?!” หัวหน้าแก๊งตื่นตระหนก และเขาจึงถามขึ้นด้วยความแปลกใจ “ฉันจะฆ่าแก!”
เจอรัลด์ไม่ได้พูดอะไร แต่เขาเพียงรีบวิ่งไปด้านหน้าเพื่อตีเขา
ดูเหมือนราวกับว่าหัวหน้าแก๊งจะชินกับการต่อสู่อยู่แล้ว เขาหยิบอิฐก้อนหนึ่งขึ้นมาจากข้างถนนขณะที่เขาสู้กับเจอรัลด์
สุดท้าย เขาก็ไม่สามารถเอาชนะเจอรัลด์ที่กำลังบ้าคลั่งได้ และเขาทำได้แค่โกยหนีไปด้วยความอับอายขายหน้าเท่านั้น
“เจอรัลด์ นาย…นาย…นายโอเคดีไหม?” กีย่าก็ตกใจกลัวเช่นกันในเวลานี้
“ฉันไม่เป็นไร!” เจอรัลด์ตอบกลับขณะที่เขาเช็ดเลือดออกจากมุมปากของเขา
กีย่าโพล่งออกมาอย่างกังวลใจทันที “อ่า! หัวของนายกำลังมีเลือดไหล!”
เจอรัลด์มีเลือดออกเล็กน้อยจากหัวของเขาเพราะเขาไม่ทันได้ตั้งตัวเมื่อครู่นี้ และอีกฝ่ายก็แอบโจมตีเขา
“มันก็แค่บาดแผลเล็ก ๆ เอง ทำไมพวกเขาถึงมาที่นี่เพื่อตอแยเธอล่ะ?”
เจอรัลด์เช็ดเลือดออกจากใบหน้าของเขา วันนี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้ต่อสู้แบบนี้
โชคดี เขายังคงมีความแข็งแกร่งในตัวอยู่บ้าง นอกจากนี้ เจอรัลด์ก็เพียงแค่ต่อสู้โดยไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องอื่นใดเลยทั้งนั้น
“ฉันก็ไม่รู้ วันนี้ฉันกำลังจะกลับมาที่โรงเรียน พวกเขาก็เรียกฉันก่อนเพื่อขู่คุกคามฉัน และจากนั้น พวกเขาก็มาที่โรงเรียนเพื่อขวางทางฉันไว้ พวกเขาพยายามที่จะบังคับฉันให้ไปดื่มกับทิโมธี เฉินคนนั้น แต่ฉันไม่รู้จักเขาเลย! ฉันไม่รู้ว่าใครให้ข้อมูลติดต่อของฉันกับเขา!”
เมื่อกีย่ามองไปที่เจอรัลด์ที่ได้ต่อสู้เพื่อเธอ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกซาบซึ้งใจมาก และสายตาของเธอก็แดงก่ำขึ้นมา
‘ต้องเป็นไอ้โง่คนนั้นแน่ ยาโคป!’ เจอรัลด์สบถด่าอยู่ในใจ
แน่นอนเจอรัลด์รู้ถึงสาเหตุของเรื่องนี้ในวันนี้ ยาโคปได้ถูกนำตัวไปโดยทิโมธีก่อนหน้านี้ ในตอนบ่าย เจอรัลด์ไม่รู้ว่าฝ่ายหลังได้สอนเขาบทเรียนในอดีตอย่างไร แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์รู้ว่าตั้งแต่ที่ทิโมธีได้หมายตามาที่กีย่า นี่ต้องมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับยาโคปแน่!
แม้ว่าเจอรัลด์จะหลีกเลี่ยงกีย่าตลอดมา แต่เขาก็ยังคงถือว่าเธอเป็นเพื่อนของเขา
นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ได้รู้เกี่ยวกับว่ากีย่าได้ทำอะไรไปเพื่อเขาบ้างแต่กระนั้น เขาก็ได้เบี้ยวนัดเธอมาหลายครั้งมาก เจอรัลด์จึงรู้สึกผิดเล็กน้อยต่อกีย่าเสมอ
นี่คือเหตุผลที่ทำไมเจอรัลด์ถึงไม่ลังเลใจที่จะปกป้องเธอและต่อสู้อย่างหนักเพื่อเพื่อเธอเมื่อเขาเห็นว่าเธอกำลังมีปัญหาในวันนี้
เมื่อเจอรัลด์เห็นว่ากีย่าไม่เป็นไรแล้ว เขาก็ต้องการจะกลับไปที่หอพักของเขาเพื่อทำแผลของเขา
แต่อย่างไรก็ตาม กีย่าปฏิเสธที่จะปล่อยเขาไปและยืนกรานที่จะไปสถานพยาบาลกับเขา
ระหว่างทาง กีย่าจับมือของเจอรัลด์ไว้แน่น
เขาไม่รู้ว่ากีย่ากำลังคิดอะไรอยู่
เธอเป็นกังวลและกระวนกระวายเกี่ยวกับเจอรัลด์เมื่อครู่ก่อน แต่ก่อนที่เจอรัลด์จะทันได้พูดอะไร ทันใดนั้นกีย่าก็ปล่อยมือของเจอรัลด์ เธอยังขอให้เขาไปต่อด้วยตัวเองด้วยซ้ำ
เจอรัลด์ผงะไป “มีอะไรเหรอ?”
กีย่าตอบกลับ “ไม่เป็นไร ฉันแค่คิดว่าทำไมฉันถึงกังวลเกี่ยวกับนายมากขนาดนี้ และทำไมฉันถึงปฏิบัติกับนายดีขนาดนี้ตอนนี้ ท้ายที่สุดแล้ว มันไม่เหมือนกับว่านายจะปฏิบัติกับฉันเหมือนเพื่อนของนายเลยตามวิธีที่นายดูแลฉันมาก่อนหน้านี้!”
ทันใดนั้นกีย่าก็อารมณ์เสียมากและเต็มไปด้วยความข้องใจ จากนั้นเธอก็กล่าวขึ้นมา “นายรู้ไหม มีหลายครั้งมากที่ฉันเตรียมอาหารที่บ้านให้นายเป็นการส่วนตัวและนำมันไปที่ห้องสมุดกับฉัน ฉันอยากให้พวกเราสามารถไปทานอาหารด้วยกันที่โรงอาหารได้! ฉันก็อยากจะศึกษากับนายด้วยเหมือนกัน! แต่อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนราวกับว่านายจะคอยหลีกเลี่ยงฉันอยู่ตลอด แม้แต่ตอนที่แม่ของฉันล้มป่วย นายก็ยังไม่แม้แต่จะมีสักคำพูดที่เป็นห่วงสักคำ! เพียงจากนั้นเองที่ฉันตระหนักได้ว่าฉันคิดมากเกินไปเกี่ยวกับมันเมื่อฉันคิดว่าฉันสำคัญต่อนาย ฉันคิดว่านายจะ…ปฏิบัติต่อฉันเหมือนเพื่อนที่แสนดี และฉันยังคิดอีกด้วยซ้ำ…ช่างเหอะ! มันคือความคิดปรารถนาทั้งหมดของตัวฉันเอง!”
“วันนี้นายไม่ควรจะช่วยเหลือฉันเลย ฉันรู้สึกเศร้ามากอยู่แล้วเพราะนาย แต่ตอนนี้ ฉันต้องรู้สึกขอบคุณต่อนายอีกครั้ง นายต้องการอะไรจากฉันกัน?!” กีย่าถามขณะที่เธอกระทืบเท้าด้วยความหงุดหงิด
เจอรัลด์ตอบกลับ “ฉันแค่ไม่ต้องการให้เธอได้รับความเจ็บช้ำ ฉันถือว่าเธอเป็นเพื่อนของฉันอย่างแท้จริง!”
กีย่าก็เป็นหญิงสาวในแบบที่หายากมากคนหนึ่ง เธอไม่ได้บ้าวัตถุนิยมและเธอเป็นคนใจดีและสวยมากอีกเช่นกัน นอกจากนี้ เธอก็ปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดีอยู่เสมอ เช่นนั้น แน่นอนเจอรัลด์จึงถือว่าเธอเป็นเพื่อนคนหนึ่ง
“โอเค ให้ฉันถามนายบางอย่างนะ…” กีย่ากล่าวขณะที่เธอเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้เจอรัลด์ จ้องมองเขาอย่างใกล้ชิด