ตอนที่ 170 : แม้ดูผิวเผินจะเป็นคนขับตี้ตี้แต่แท้จริงแล้ว เขาเป็นคนใหญ่คนโต!
ตั้งแต่ที่หวงซานเดินเข้ามานั้นเขามักจะทําให้ตัวเองกลายเป็นจุดสนใจและเสียงของเขานั้นดังมาก เขานั้นดูถูกผักกาดขาวกะหล่ําปลีและมันเทศว่าเป็นแค่ของชั้นต่ําทําให้ บรรดาลูกค้าที่อยู่ในร้านรําคาญเขามานานแล้ว
และทันทีที่เห็นเขาพลาดบรรดาลูกค้าที่รําคาญเขาก็หัวเราะเยาะกันออกมา
“เกิดอะไรขึ้นกัน?”
ท้องของเจียงเฉินก็เจ็บจากการหัวเราะมานาน เจียงเฉินค่อยๆเงยหน้าขึ้นก่อนจะพูดอย่างเคร่งขรึม “คุณหวง ไม่ใช่ว่าคุณจะเลี้ยงเราไม่ใช่หรอแถมยังบอกด้วยว่าให้กินได้ตามต้องการ?”
เฉินเค่อเฉียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะแล้วพูดออกมา “ใช่ๆคุณหวงไม่ใช่ว่าคุณบอกว่าเงินต่อปีของหลายล้านดอลลาร์หรอกหรอ? แค่อาหารมือเดียวก็แค่เล็กน้อยไม่ใช่รึไง?”
มู่เฉิงเฉิงเช็ดปากแล้วพูดออกมาด้วยความเย็นชา “คุณหวง วันนี้ฉันกับแฟนขแงฉันเรามีความสุขกับมื้ออาหารมากขอบคุณสําหรับการต้อนรับนะคะ”
เธอคว้าแขนเจียงเฉินก่อนที่จะเอาตัวของเธอเข้าไปซบกับไหล่ของเจียงเฉินอย่างนุ่มนวล
ใบหน้าของเจียงเฉินปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาก่อนจะหันไปกระซิบกับมู่เฉิงเฉิง“เฉิงเฉิง- ฉันชักจะสงสัยแล้วสิว่าเธอกําลังเอาเปรียบฉันอยู่รึเปล่าแต่หลักฐานมันก็แน่นหนา มากแล้วนะ!”
มู่เฉิงเฉิงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ฮิฮิ- สุดท้ายนายก็เป็นแฟนของฉันไม่ใช่หรอ?”
แทนที่เธอนั้นจะหลีกเลี่ยง แต่เธอกลับเอาร่างกายอันอ่อนนุ่มของเธอเบียดเข้าไปอีก
เธอใช้ประโยชน์จากโอกาศนี้เพื่อเอาใจเจียงเฉิน!
ใบหน้าของเจียงเฉินนั้นดูมีความสุขเล็กน้อย
เป็นใครก็ไม่มีทางปฏิเสธอย่างแน่นอน นี้ค่อสิทธิพิเศษสําหรับคนเป็นแฟนกันเท่านั้น คนอื่นที่เห็นก็ได้แต่อิจฉาไป
แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือ…
เฉินเค่อเฉียนที่อยู่ข้างๆ
“ฉันอิ่มมากเลย เหนื่อยมากด้วย! อาจารย์ฉันขอพิงด้วยคนนะ!”
เฉินเค่อเฉียนเข้ามาอีกคนโดยที่ไร้ความเขินอาย!
ในตอนนี้คนที่ดูอยู่รอบๆก็เริ่มพูดคุยกันอย่างดุเดือด
“เฮ้ ดูสิเทพธิดาทั้งสองซบแขนผู้ชายคนเดียวกัน!”
“มันแปลกตรงไหน? มีเงินมากพอใครๆก็ทําได้!”
“ไม่ประเด็นคือ คนรวยน่ะกําลังยืนเป็นโง่อยู่ตรงนั้นต่างหาก! แต่เทพธิดาทั้งสองกลับไม่สนใจเขาพวกเธอเอาแต่สนใจผู้ชายหล่อๆคนนั้น!”
“พรูด สงสารเจ้าคนรวยนั่นจริงๆ เงินตั้งเยอะแต่ซื้อสาวได้ไม่กี่วินาทีเองละมั้ง?”
เมื่อมองไปที่มู่เฉิงเฉิงกับเฉินเค่อเฉียนที่กําลังยืนพิงเจียงเฉินกันอยู่ใบหน้าของหวงซานก็ค่อยๆกระตุกและบิดเบี้ยว!
แม่งเอ้ย!
โอ้อวดครั้งนี้ล้มเหลว!
เมื่อคิดถึงเงินค่าอาหาร 390,000 ดอลลาร์เขาก็รู้สึกทุกข์ใจแทบตาย!
จ้าวหยวนยิ้มและพูดออกมา “คุณหวงคุณจะจ่ายเงินเลยไหมครับ?”
หวงซานค่อยๆเดินถอยออกมาก่อนจะเริ่มวิ่งหนี
แต่ร้านซินหลงจีได้จับตาเขาดูอยู่อย่างใกล้ชิดตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
แม้ว่าจ้าวหยวนจะสุภาพแต่เขานั้นเตรียมการเอาไว้เสมอ
พนักงานเสิรฟ์หลายสิบคนก็เริ่มเดินออกมาขวางทาง
หวงซานที่เห็นก็อยากจะร้องไห้ออกมา
หวงซานจ้องมองไปที่มู่เฉิงเฉิงกับเจียงเฉิน
เฉินเค่อเฉียนที่ยืนพิงเจียงเฉินอยู่ก็ไม่ได้หลบสายตาเขาเธอยังคงยืนพิงเจียงเฉินต่อไป
หวงซานกัดฟันและยืนขึ้น!
“ฉันจะจ่าย!”
รูดบัตร
ติด- ยอดเงินไม่เพียงพอ
จ้าวหยวนกล่าวอย่างสุภาพแต่น้ําเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน “ต้องการเปลี่ยนบัตรไหมครับ?”
“เปลี่ยน!”
“อีกใบ!”
หวงซานอยากจะร้องไห้
อาหารเพียงแค่มื้อเดียว!
แต่ราคากลับสูงถึง 390,000 ดอลลาร์สหรัฐ 2.73 ล้านหยวน!
สมกับเป็นร้านมิชลิน 3 ดาวจริงๆ!
หวงซานใช้บัตรจนเต็มวงเงินไปถึง 3 ใบกว่าจะจ่ายได้ทั้งหมด
ร้องไห้ออกมา!
หวงซานลุกขึ้นยืนด้วยความสิ้นหวัง
แต่อย่างน้อยการโอ้อวดของเขาก็ถือว่าทําสําเร็จ!
ไม่ถือว่าขาดทุน!
หวงซานพูดกับเจียงเฉินอย่างภาคภูมิใจ “เป็นยังไงบ้างล่ะ? มื้อนี้มื้อเดียวฉันจ่ายไป 2.73 ล้าน! นายกล้าพอให้แฟนของนายกินอะไรแบบนี้ไหมล่ะ?”
เจียงเฉินถอนหายใจ “ความกล้าแบบนี้ผมไม่มีหรอก”
“จบแล้วหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า!”
หวงซานกัดฟันแล้วพูดออกมา “ยังไงก็ตาม ฉันมีดีกว่านายเยอะ! อาหารมือเดียวราคา 2.73 ล้านฉันก็จ่ายได้ ฉันสามารถให้ผู้จัดการร้านมาบริการฉันแบบส่วนตัวได้! ส่วนนา ยมันก็แค่คนจนไม่มีวันทําแบบฉันได้หรอก!”
ตอนนี้หวงซานไม่สนใจการโอ้อวดอีกต่อไป เขาเพียงต้องการระบายอารมณ์ไม่พอใจในใจของเขาออกมา!
เจียงเฉินยิ้มออกมาและไม่ได้พูดอะไร
มู่เฉิงเฉิงกับเฉินเค่อเฉียนอยากจะโต้กลับ
แต่ในเวลานี้เองจ้าวหยวนก็วิ่งเข้ามาและยื่นสมุดบัญชีให้กับเจียงเฉินด้วยความเคารพ
“เถ้าแก่ครับ! นี่คือบัญชีล่าสุดของร้านครับและตรงนี้เป็นกําไรทั้งหมดของร้านครับ ช่วยทําการตรวจสอบแล้วเซ็นชื่อด้วยนะครับ”
คนทั้งร้านพากันเงียบ
ทุกคนตกตะลึง!
แก้วไวน์ของลูกค้าคนหนึ่งตกลงพื้นแตก
แต่ไม่มีใครสนใจไวน์แก้วนั้นแม้แต่น้อย
เจียงเฉินรับสมุดบัญชีมาดูอย่างขี้เกียจ
“อืม วันนี้รายได้ดีทีเดียวครึ่งวันนี้ได้ 5 ล้านใช่ไหม?”
“ครับ”
จ้าวหยวนพูดด้วยความเคารพ “ไม่ใช่ว่าคุณหวงผู้ร่ํารวยคนนี้เพิ่งจะอุดหนุนร้านของเราไป 2.73 ล้านไม่ใช่หรอครับ?”
พรุด!
หวงซานกระอักเลือด 3 ลิตรขึ้นไปบนฟ้า!!
“ถะ…เถ้าแก่!”
“หนุ่มหล่อที่ขับตี้ตี้เป็นถึงเถ้าแก่ของร้านซินหลงจี้จริงๆหรอ?”
“พรุด! ที่เขาบอกว่าเขาไม่กล้าใช้เงิน 2.7 ล้านเพื่อทานอาหารที่นี่คงเพราะ เขาไม่จําเป็นต้องใช้!
“ฉันชื่มชมเขาเลยจริงๆ!”
มู่เฉิงเฉิงมองไปที่หน้าเจียงเฉินแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้
ปรากฏว่าเขาหวงซานหลงกลมาตั้งแต่แรก ตอนนั้นที่จ้าวหยวนทักทายเขาต้องการจะทักทายเจียงเฉินไม่ใช่เขาแต่เมื่ออีกฝ่ายเริ่มเล่นละครกลับเป็นตัวเขาที่หลง เชื่อจนสนิท!
“โอ๊ย โอ้ย- ท้องของฉัน”
เฉินเค่อเฉียนหัวเราะจนตัวงอเป็นลูกบอล
หวงซานชี้ไปที่เจียงเฉินด้วยความตกตะลึงก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ําเสียงสั้นๆ “เป็นไปได้ยังไง! ไม่ใช่นายบอกว่านาย เป็นคนขับที่ตั้งั้นหรอ?”
“ก็ฉันขับตี้ตี้จริงๆนิ”
เจียงเฉินพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง “สัมผัสประสบการณ์ชีวิตไงรู้จักปาว?”
หวงซานเงียบ!
หวงซานไม่กล้าโอ้อวดอีกต่อไป
ซินหลงเปิดแค่ครึ่งวันก็มีรายได้ 5 ล้านแล้วถ้าทั้งวันมันจะพุ่งไปขนาดไหนกัน?
แล้วถ้าเป็นปีละปีละเท่าไหร่?
แล้วเจียงเฉินที่เป็นเถ้าแก่จะร่ํารวยขนาดไหน?
เขาเองก็แค่พนักงานคนหนึ่งแม้ว่าจะมีตําแหน่งเป็นหัวหน้าแต่เขาจะไปเปรียบเทียบกับเจียงเฉินได้จริงหรอ?
แถมเขายังเพิ่งจะไปโอ้อวดต่อหน้าเขาเพื่อแย่งผู้หญิงอีก!
เขาเองก็คุ้นเคยกับประธานสู่จีพอสมควรดังนั้นเขาจึงรู้ดีว่าคนระดับนี้น่ากลัวขนาดไหน?
หวงซานหลั่งเหงื่อเย็นออกมา
เขาเริ่มจะตระหนักได้แล้วว่าตอนนี้เขากําลังยืนอยู่บนขอบเหวแห่งความตาย!
เจียงเฉินยืนขึ้นแล้วพูดออกมาเบาๆ “คุณหวง”
“อา…”
หวงซานในตอนนี้ดูสิ้นหวังมากเขาพยายามยืนแต่ก็ก้มหัวไว้ตลอด
เขาราวกับไก่ชนที่พ่ายแพ้และต้องมาก้มหน้าให้กับผู้ชนะ
เจียงเฉิน “ผมได้คุยเรื่องของคุณกับประธานลู่จีเรื่องนี้แล้
หวงซานที่ได้ยินก็ยิ่งตกตะลึง
เขายังรู้จักประธานของฉันด้วย!
คราวนี้ความหยิ่งผยองของเขาไม่เหลืออีกต่อไป
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป– นายก็ไปทําเรื่องย้ายแผนกเองนะ เข้าใจใช่ไหม?”
เจียงเฉินพูดออกมาเบาๆ
“เข้าใจแล้วครับ เข้าใจแล้วครับ”
หวงซานพยักหน้าซ้ําๆราวกับไก่ที่กําลังจิกเมล็ดข้าว
“และถ้านายกล้าทําต่างจากที่ฉันพูดไป ฉันก็เกรงว่าผลที่ตามมาจะร้ายแรงมากนะ”
คําพูดของเจียงเฉินแม้จะเบาแต่เมื่อพูดออกไปมันยิ่งทําให้หวงซานรู้สึกแย่ยิ่งจํานวนคําที่พูดออกมาน้อยลงบัญ หาก็จะยิ่งใหญ่ขึ้นยิ่งพูดน้อยลงเท่าไหร่ผลที่ตามมาก็จะรุนแรงขึ้น!
หวงซานเดินออกจากร้านด้วยความสิ้นหวัง
ครั้งนี้ถือว่าเป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่สําหรับเขา เขาไม่อาจตอบโต้เจียงเฉินได้แม้แต่น้อย
“ทําไมถึงได้มีคนแบบนี้อยู่บนโลกกัน?”
“เห็นได้ชัดว่าเขาแข็งแกร่งมากแต่ทําไมเขาถึงทําตัวติดดินแบบนี้?”
ใบหน้าของหวงซานเต็มไปด้วยความขมขื่น
เวลากลางคืน
ในเวลานี้สายตาของมู่เฉิงเฉิงกับเฉินเค่อเฉียนที่มองเจียงเฉินก็เปลี่ยนไป
เจียงเฉินในตอนนี้เปลี่ยนจากคนขับตี้ตี้กลายมาเป็นเจ้าของร้านอาหารมิชลิน 3 ดาวซึ่งมีมูลค่าอย่างน้อยก็หลายพันล้านไม่แน่ว่ามันอาจจะมากถึงหมื่นล้านเลยก็ได้!
แถมเขายังรู้จักกับประธานลู่จีของพวกเธออีกด้วย!
การเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้ทําให้พวกเธอสั่นสะท้าน
เขากลายเป็นคนใหญ่คนโตไปแล้ว!
จากนั้นจู่ๆก็มีความคิดเข้ามาในหัวของพวกเธอ เทพบุตรที่ร่ํารวยแบบนี้ทั้งยังใจดีและยังทําตัวติดดิน ไม่ใช่ว่านี่คือเจ้าชายขี่ม้าขาวในตํานานหรอ?
ที่หน้าประตูของร้านซินหลงจี้สองสาวกําลังรอให้เจียงเฉินออกมา
“เค่อเฉียน…ฉันควรบอกเขาดีไหมว่าฉันชอบเขา?”
มู่เฉิงเฉิงพูดออกมาอย่างอ่อนแรง
เธอนั้นแอบรักเจียงเฉินแต่ตอนนั้นเธอไม่รู้เลยว่าเจียงเฉินนั้นจะเป็นคนที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้
“เฉิงเฉิง ให้ฉันเข้าแข่งกับเธออย่างยุติธรรมได้ไหม?ที่จริง….ฉันก็ชอบเจียงเฉินน่ะ”
เฉินเค่อเฉียนกัดฟันพูดความในใจของเธอออกมา
ดวงตาคู่งามของมู่เฉิงเฉิงเบิกกว้าง “อะไรนะ? เค่อเฉียนเธอ…ก็ชอบอาจารย์เหมือนกันหรอ?”
มู่เฉิงเฉิงตกใจมาก!!
“โอ้ยเฉิงเฉิงก็เจียงเฉินเขาเพอร์เฟคขนาดนั้น! ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่หวั่นไหวฉันก็โกหกแล้ว!”
เฉินเค่อเฉียนรู้สึกว่าเรื่องแบบนี้มันไม่มีถูกไม่มีผิด
และในเวลานี้เองเจียงเฉินก็เดินออกมาได้ยินพอดี
แต่เขาก็แกล้งทําเป็นไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเธอคุยกัน!
บางทีเรื่องของความรู้สึกปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติดีกว่า
หญิงสาวทั้งสองที่เห็นเจียงเฉินเดินมาใบหน้าของพวกเธอก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงพร้อมๆกัน
คืนนี้เจียงเฉินนั้นได้สอนบทเรียนให้กับหวงซานและได้รับความโปรดปรานจากหญิงสาวถึง 2 คนแถมยังช่วยร้านของตัวเองทําเงินได้อีก 2 ล้านมันมให้เขารู้สึกมีความสุขมาก
หลังจากที่ไปส่งสองสาวที่มหาลัยแล้วเจียงเฉินก็กลับไปหาหลินซีหลานเพื่อพักผ่อน
ผ่อนคลายทั้งจิตใจและร่างกาย
วันต่อมาเจียงเฉินก็มาขับตี้ตี้อีกครั้ง
เขาได้รับลูกค้าที่เป็นชายร่างสูงและสวมหน้ากากขึ้นมาและชายคนนี้ยังดูหยิ่งผยองไม่น้อยเลย
“เร็วหน่อย!”
ทันทีที่เขาขึ้นมาบนรถเขาก็รีบสั่งเจียงเฉินอย่างรวดเร็ว“พาฉันไปส่งที่ตึกที่หรูหราในวงแหวนที่ 5 ทางเหนือภายในครึ่งชั่วโมง!”
วงแหวนที่ 5 ทางเหนือ? มันไกลมาก!
เจียงเฉินรู้สึกสับสน “เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงเป็นไปไม่ได้หรอกที่จะไปถึงที่นั่น”
“ฉันจะกดรายงานแย่ให้นายแน่ถ้าฉันไปไม่ทัน!”
ชายคนนั้นถลึงตาใส่เจียงเฉินด้วยความหยิ่งผยอง “ทําไมจะไม่ไปรียังไง?”
เจียงเฉินยักไหล่ก่อนจะเริ่มเหยียบคันเร่ง!
ในเมื่ออยากไปแต่เร็วๆได้ฉันก็ขอโกงนายหน่อยก็แล้วกัน!
เจียงเฉินรักษาความเร็วตามปกติไม่เร็วไม่ช้าเกินไป
“เห้ย!”
ชายคนนั้นตะโกนออกมาแล้วพูดอย่างโกรธเคือง “แกไม่มีหูยังไงหะ?”
“คุณผู้โดยสาร”
เจียงเฉินชี้ไปที่รถที่กําลังติดแล้วพูดออกมาเบาๆ “ผมขับตีตื้นะไม่ใช่เครื่องบิน! ข้างหน้ารถติดน่ะเห็นไหมแถมยังมีคนแก่ๆเดินข้ามถนนอยู่ด้วยถ้าฉันขับต่อไปไม่ใช่ว่าฉันทําผิดกฏหมายยังไง?”
“หึ! ฉันไม่สน! รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”
ผู้โดยสารชาย “ฉันเป็นนายแบบของนิตยาสาร รู้ไหมว่าเจ้านายของฉันกําลังรอฉันอยู่! ถ้าเธออามรณ์ไม่ดีและฉันไปไม่ทันครึ่งชั่วโมงเธอจะด่าฉันแน่!”
ในใจของเจียงเฉินไม่ได้รู้สคกอะไรเลยทั้งนั้น
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน!
ต่อให้นายแขวนคอนายรถฉันก็จะขับไปแบบนี้เนี่ยแหละ!
มุมปากของเจียงเฉินยกยิ้มขึ้นมา