ขณะยืนอยู่ตรงหุบเหว กู่ฉิงซานยื่นมือออกไปยังความว่างเปล่าตรงหน้า
เห็นได้ชัดว่าที่นั่นไม่มีอะไร แต่เขากลับสัมผัสกับประตู
ใช่แล้ว นี่คือประตูที่นำไปสู่ศูนย์กักกันหุบเหว
ทว่า กู่ฉิงซานไม่มีกุญแจสามเหลี่ยมอีกแล้ว
“หอกปีศาจแดง!”
กู่ฉิงซานกล่าวเสียงต่ำ
หอกที่ส่องแสงสีแดงไม่มีสิ้นสุดปรากฏขึ้นในมือของเขา
กู่ฉิงซานสะบัดหอก กระหน่ำด้วยทุกสิ่งที่มีใส่ความว่างเปล่า
ก้อนหินแตกกระจายไปทั่ว
ประตูถูกฟันจนเปิดออก
สิ้นการทักทายของกู่ฉิงซาน เขาเดินไปตามทางเดียวกับคราวที่แล้ว
มันคือทางเดิม
แต่สิ่งที่ต่างออกไปคือไม่มีสายลมอยู่ตามทาง
“ลมหายใจของมังกรมารหายไปแล้วหรือ” กู่ฉิงซานพึมพำ
เขาเดินไปตามทางยาว เมื่อรู้สึกว่าได้ระยะทางเหมือนคราวที่แล้ว เขาสะบัดหอกปีศาจแดงเพื่อระเบิดกำแพง จากนั้นขุดขึ้นไปตามทาง
ในฐานะผู้ฝึกยุทธ์ ความทรงจำเรื่องระยะทางกับทิศแทบจะไม่มีคำว่าผิดพลาดได้
ไม่นานนักก่อนที่เขาจะมาถึงส่วนปลอดภัยของเส้นทางที่เคยมาคราวที่แล้ว
หลังจากเตรียมตัวอยู่ในความมืดหลายอึดใจ กู่ฉิงซานก้าวเท้าไปข้างหน้า
“แคร้ก!”
บางสิ่งที่อยู่รอบข้างทำงาน เสียงส่งสัญญาณจักรกลดังขึ้น
เสียงเฉยชาไร้อารมณ์ดังขึ้น
“เริ่มทำการทดสอบ”
“จากสัญญาณชีพ สามารถระบุได้ดังนี้: พลเมืองมนุษย์ วัยรุ่น”
“ตามหลักการลี้ภัยในช่วงสงคราม พวกเด็กๆ สามารถเข้าศูนย์กักกันหุบเหวเพื่อลี้ภัยชั่วคราวได้”
“โปรดอย่าขยับ ข้าจะพาท่านไปยังที่ปลอดภัย”
เสียงหายไป
แผ่นวงกลมปรากฏขึ้นที่เท้าของกู่ฉิงซานเพื่อนำเขาลอยเข้าไปยังส่วนลึกของความมืด
กู่ฉิงซานโล่งใจขึ้นมาก
ในที่สุดเขาก็เติบโตจากเด็กโตมาเป็นวัยรุ่นแล้ว
มันไม่ง่ายเอาเสียเลย
กู่ฉิงซานยืนอยู่บนแผ่นวงกลมขณะลอยไปข้างหน้าอยู่สักพัก เขาพบว่าครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งที่แล้ว แผ่นวงกลมไม่ได้พาเขาไปพบร่างมังกรหลับใหล
กู่ฉิงซานครุ่นคิดสักพักก่อนกล่าวว่า “ข้าเคยได้ยินมาว่ามีมังกรมารอยู่ที่นี่”
แผ่นวงกลมกล่าวว่า “มังกรมารตายแล้ว”
กู่ฉิงซานตกตะลึง
ตายงั้นหรือ
ไม่ใช่…
มังกรมารนั่นมีความคิดและการคำนวณที่ลึกล้ำ จู่ๆ จะมาถูกสังหารอย่างกะทันหันได้อย่างไร
กู่ฉิงซานถามอย่างเคร่งขรึมว่า “ร่างของมังกรมารยังอยู่ที่นี่หรือเปล่า”
“อยู่ โปรดดูที่ใต้เท้าของท่าน”
กู่ฉิงซานมองลงไปจนเห็นว่าความมืดไม่มีสิ้นสุดถูกแสงสว่างลบล้างออกไป ศีรษะมังกรขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นตรงหน้า
กู่ฉิงซานลอยอยู่เหนือศีรษะของมังกรมารตัวนี้ ไม่ต่างจากหิ่งห้อยที่อยู่เหนือพื้นดินอันไร้ที่สิ้นสุด
กู่ฉิงซานตรวจสอบร่างของมังกรมารอย่างละเอียด เขาพบว่ามังกรมารคล้ายกับถูกแช่อยู่ในน้ำทะเล
เหมือนกับว่าน้ำทะเลเป็นหมอกสีเขียวอมน้ำเงิน คอยปิดกั้นการมองเห็นของกู่ฉิงซาน ทำให้เห็นเพียงเค้าโครงอันเรือนลางของศีรษะมังกรมาร
“ทำไมร่างถึงแช่อยู่ในน้ำล่ะ” กู่ฉิงซานถาม
“ไม่ใช่น้ำ แต่เป็นคลื่นหุบเหวที่ไหลมาจากหุบเหวนิรันดร์ มันถูกรวบรวมโดยพวกผู้ฝึกยุทธ์เผ่าพันธุ์มนุษย์ด้วยจุดประสงค์เพื่อการค้นคว้า” แผ่นวงกลมตอบ
กู่ฉิงซานถามอย่างไม่เข้าใจว่า “ทำไมร่างของมังกรมารถึงต้องแช่อยู่ในนั้นด้วย”
“สองสามปีก่อน มีเรื่องฉุกเฉินเกิดขึ้น มังกรมารต่อสู้กับผู้ถักทอชีวิตหุบเหวที่ฟื้นคืนชีพขึ้นมา พวกมันทำลายภาชนะที่กักเก็บคลื่นหุบเหว มังกรมารได้ทำการฆ่าผู้ถักทอชีวิตหุบเหวอีกครั้งแต่ก็สิ้นพลัง สุดท้ายจึงตายอยู่ในคลื่นหุบเหว” แผ่นวงกลมตอบ
กู่ฉิงซานเงียบไปสักพักใหญ่
เขานึกถึงบทสนทนาระหว่างตัวเองกับมังกรมารในตอนนั้น
“ข้าต้องการให้เจ้าช่วยถ่ายทอดคำสั่งต่อไป”
“ข้าก็แค่เด็กธรรมดา เกรงว่าจะทำเรื่องนี้ไม่ได้” ตอนนั้นเขากล่าวเช่นนี้
“ไม่ เพราะเมื่อจบยุคโบราณ จะไม่มีใครอยู่ที่นี่ ดังนั้นกฎการตัดสินแห่งปัญญาจึงบังคับใช้น้อยที่สุดจนเหลือแค่เป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์คนไหนก็ได้” มังกรมารอธิบาย
มังกรมารคล้ายกับอยากให้ออกคำสั่งบางอย่าง
คำสั่ง…
กู่ฉิงซานถามว่า “ข้าคือเผ่าพันธุ์มนุษย์ สามารถออกคำสั่งให้กับที่นี่ได้หรือไม่”
แผ่นวงกลมตอบทันทีว่า “ได้ ไม่มีมนุษย์คนไหนมาที่นี่เกือบหนึ่งร้อยล้านปีแล้ว ดังนั้นท่านจึงมีสิทธิ์ออกคำสั่งให้กับศูนย์กักกันหุบเหวแห่งนี้มากที่สุด”
“ข้าทำอะไรได้บ้าง” กู่ฉิงซานถาม
แผ่นวงกลมตอบว่า “หลังจากผ่านมานาน ศูนย์กักกันหุบเหวแห่งนี้ค่อยๆ ทรุดโทรม คำสั่งจำนวนมากไม่สามารถใช้ได้อีกต่อไป มีเพียงสองคำสั่งที่ท่านสามารถออกคำสั่งได้: หนึ่ง ปล่อยมังกรมาร สอง เปิดหรือปิดห้องเก็บศพของผู้ถักทอชีวิตหุบเหว”
ความคิดของกู่ฉิงซานขยับหลังจากได้ยินเช่นนี้
ใช่แล้วล่ะ
มังกรมารได้รับฉายาว่าจ้าวแห่งโลกมาร สามารถวิวัฒนาการได้ทุกๆ หนึ่งแสนปี ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่พอใจ
สิ่งที่มังกรมารต้องการคืออิสรภาพ!
มันถวิลหาถึงพลังหุบเหว!
กู่ฉิงซานมองลงไป
ศพของมังกรมารที่แช่อยู่ในคลื่นหุบเหวทั้งใหญ่และเลือนรางราวกับหมอกที่ไม่อาจมองเห็นได้
มันตายแล้วจริงๆ หรือ
ในประวัติศาสตร์จริงของยุคโบราณ เขาไม่ได้มาปรากฏตัวที่นี่และเขาไม่ได้พบกับมังกรมารด้วย
หรือก็คือ ไม่มีมนุษย์มาที่นี่ ไม่มีใครมาปล่อยมังกรมาร
ภายใต้สถานการณ์เช่นนั้น มังกรมารจะทำเช่นไร
กู่ฉิงซานหันสายตากลับ
“เจ้าช่วยพาข้าไปดูร่างของผู้ถักทอชีวิตหุบเหวได้หรือเปล่า” กู่ฉิงซานถาม
“ท่านคือเผ่าพันธุ์มนุษย์เพียงคนเดียวที่ปรากฏตัวในรอบหลายร้อยล้านปี แน่นอนว่าท่านสามารถเข้าไปได้” แผ่นวงกลมกล่าว
“ข้าจะไม่ตกอยู่ในอันตรายใช่หรือเปล่า” กู่ฉิงซานถามอีก
“ไม่มีทาง วิญญาณของผู้ถักทอชีวิตหุบเหวไม่สามารถกลับเข้าศพได้ ดังนั้นมันไม่รู้ถึงการมาของท่านหรอก อีกอย่าง ท่านเพิ่งเข้าสู่วัยรุ่น เป็นเพียงพลเมืองมนุษย์เล็กจ้อยที่แสนอ่อนแอ เป็นไปไม่ได้ที่จะกระตุ้นสัญชาตญาณการป้องกันของศพผู้ถักทอชีวิตหุบเหวได้” แผ่นวงกลมตอบ
กู่ฉิงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “นี่นับว่าเป็นโชคดีสำหรับข้าจริงๆ ”
แผ่นวงกลมหยุดพูดก่อนค่อยๆ เพิ่มความเร็วเพื่อพากู่ฉิงซานลอยไปยังทิศทางหนึ่ง
ผ่านไปหลายสิบนาที
แผ่นวงกลมพากู่ฉิงซานลงมาอยู่หน้าประตูโลหะยักษ์
ประตูดูใหม่เล็กน้อย
“เปลี่ยนประตูหรือ”
กู่ฉิงซานมองประตูยักษ์ขณะถาม
“ใช่ ประตูได้รับความเสียหายตอนผู้ถักทอชีวิตหุบเหวฟื้นคืนชีพเมื่อคราวที่แล้ว ดังนั้นประตูสำรองจึงถูกนำมาแทนที่”
“สำรอง…”
“อย่าห่วงไปเลย ประตูบานนี้แข็งแรงกว่าประตูบานก่อน และเมื่อผู้ถักทอชีวิตหุบเหวตาย วิญญาณก็จะถูกขับไล่ออกไปอีกครั้ง”
“เจ้าแน่ใจหรือ”
“ข้ามั่นใจในเรื่องนี้ เพราะหน้าที่ของข้าถูกออกแบบมาอย่างนั้น”
แผ่นวงกลมกล่าวต่อว่า “โปรดพักผ่อนอย่างวางใจได้ ข้าจะทุ่มพลังงานทั้งหมดเพื่อปกป้องความปลอดภัยของท่าน”
กู่ฉิงซานเงียบไปสักพัก
ถึงแม้มันจะกล่าวเช่นนั้น แต่กู่ฉิงซานยังรู้สึกไม่เชื่อเล็กน้อยเพราะมีบทเรียนจากมังกรมาร…
แต่ความจริงอยู่ตรงหน้าแล้ว
หากไม่สามารถมองเห็นความจริงด้วยตาตัวเองได้ ต่อให้เบื้องหลังตระเตรียมอย่างดิบดีมากแค่ไหน มันก็อาจจะเป็นเพียงการต่อสู้ดิ้นรนในท้ายที่สุดก็ได้
กู่ฉิงซานถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “เปิดประตู”
ประตูโลหะยักษ์สั่นสะเทือนขณะถอยออกไปทางสองด้าน
มีความมืดที่กว้างใหญ่และลึกล้ำอยู่ตรงหน้า
แผ่นวงกลมพากู่ฉิงซานลอยเข้าไป
คราวนี้ ความเร็วการลอยของแผ่นวงกลมช้าลงมาก
มันเริ่มระแวดระวัง
กู่ฉิงซานกำลังจะถาม แต่เขาเข้าใจเหตุผลทันที
ความมืดอันไพศาลถูกปกคลุมด้วยเส้นไหมสีขาวหนา พวกมันกระจายไปทุกทิศทางจนเป็นรูปตาข่าย
“โปรดอย่าไปสัมผัสเส้นไหมสีขาวพวกนั้น พวกมันจะทำให้ท่านไม่สามารถขยับได้ หากขัดขืน เส้นไหมจะไปสัมผัสกับร่างของผู้ถักทอชีวิตหุบเหว ทำให้ไปปลุกสัญชาตญาณนักล่าขึ้นมา”
“มันตายแล้วแท้ๆ แต่ศพยังมีสัญชาตญาณนักล่าอีกหรือ” กู่ฉิงซานอดที่จะถามไม่ได้
“ใช่แล้วล่ะ”
“…ถ้าจำไม่ผิด เจ้าบอกว่าที่นี่ปลอดภัยนะ”
“ที่นี่ปลอดภัยมากจริงๆ ”
“นี่เรียกอีกอย่างว่ารักษาความปลอดภัย…”
แผ่นวงกลมยังคงลอยไปข้างหน้า
หลังจากผ่านไปสักพัก
แผ่นวงกลมลดความเร็วลง
มันลงจอดอย่างเงียบงันขณะลอยอยู่ในความว่างเปล่า
กู่ฉิงซานเห็นผู้ถักทอชีวิตหุบเหว
ไม่เหมือนอย่างที่กู่ฉิงซานจินตนาการไว้ รูปทรงร่างกายมีขนาดเพียงสามถึงห้าเมตรเท่านั้น มีขนาดเตี้ยยิ่งกว่ามังกรมารเสียอีก
เมื่อมองช่วงล่างของร่างกาย ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวดูเหมือนกับแมงมุมหลากสีสัน
แต่ถ้ามองขึ้นไปก็จะพบว่าร่างกายช่วงบนถึงกับเป็นร่างมนุษย์เพศหญิง
ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวมีแขนเรียวสีดำหนึ่งคู่ แต่ร่างกายเป็นสีขาวราวหิมะ ใบหน้ามีเสน่ห์ ดวงตาสีเขียวอมน้ำเงินหนึ่งคู่กำลังมองตรงมายังกู่ฉิงซานที่อยู่ตรงหน้า
เส้นไหมสีขาวทั้งหมดในความมืดล้อมรอบมันเอาไว้
มันไม่ขยับ
วิญญาณของมันไม่ได้อยู่ที่นี่