ฟรึบ!
ทุกคนรีบเคลื่อนตัวไปรวมทีมให้ครบห้าคนทันที เนื่องจากซอมบี้เกือบทั้งหมดต่างรวมตัวกันมุ่งหน้าไปทางชูฮัน เพราะฉะนั้นซอมบี้ที่อยู่ตรงวงรอบนอกจึงมีไม่มาก อีกทั้งเป้าหมายของพวกมันก็ไม่ใช่พวกเขาแต่เป็นชูฮัน
ทหารวิวัฒนาการ 20 นายกระจัดกระจายไปรวมตัวกับทีมอื่นๆ พวกเขาต่างไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อไป
“ล้อมซอมบี้ไว้!” เยวจึบอกซูเซียงหลงที่อยู่ในทีมถัดไปจากเขา “ฆ่ามันสิ! จะยืนบื้ออยู่ทำไม!”
ซูเซียงหลงมึนงงสุดๆอย่างทำอะไรไม่ถูก เขาจ้องไปที่สมาชิกในทีมที่เหลืออีกสี่คน มันมีวิวัฒนาการแค่คนเดียวเท่านั้นในทีมซึ่งก็คือเขา ส่วนอีกคนก็ถือขวานดับเพลิงฟาดสู้กับซอมบี้ ส่วนผู้ช่วยอีกสองคนใช้อาวุธที่มีจัดการกลุ่มซอมบี้เช่นกัน ซึ่งเป็นการเบี่ยงเบนความสนใจให้มือปืนยิงปืนใส่จุดตายของซอมบี้
สมาชิกทั้งสี่คนต่างปฏิบัติหน้าที่ของตัวเองต่อหน้าซูเซียงหลงและภายในเวลาเพียงแค่ไม่กี่นาที ทั้งทีมก็สามารถจัดการซอมบี้ระยะ 1 ได้แล้วห้าตัว ถ้าหากนำเรื่องนี้ไปเล่าให้ซางจิงฟัง คาดว่าคงจะไม่มีใครเชื่ออย่างแน่นอน มันดูง่ายดายเกินกว่าจะเชื่อได้หลง มันเป็นไปได้ยังไง?
แถมไม่มีใครได้รับบาดเจ็บเลย!
ประเด็นคือซอมบี้ระยะ 1 ทั้งห้าตัวนั้น สามตัวถูกฆ่าโดยคนธรรมดาที่ใช้แค่ขวานดับเพลิง ส่วนอีกสองตัวถูกกระสุนของมือปืนในทีมจัดการและถ้าซอมบี้ไม่ตายแต่แค่บาดเจ็บ ผู้ช่วยสองคนที่เหลือก็จะทำการเอาดาบเสียบเข้าที่หัวซอมบี้ให้ตาย
แน่นอนว่ามันอาศัยความโชคดีด้วยอย่างแน่นอน แต่ถึงมันจะเป็นเพราะโชคและเรื่องบังเอิญ ทว่าคนที่ใช้ดาบแทงเข้าหัวซอมบี้นั้นมีปฏิกิริยาตอบโต้ที่รวดเร็วมาก อีกทั้งหลังจากชักดาบกลับออกมาก็ยังคงหันไปจัดการซอมบี้ตัวอื่นต่ออีกทันที ทุกคนรู้หน้าที่ของตัวเองว่าต้องทำอะไร และมีสมาธิกับสิ่งที่ต้องทำ ไม่มีความวุ่นวายแตกตื่นให้เห็น เหมือนกับฟันเฟืองที่ขับเคลื่อนอย่างไหลเลื่อน ทั้งสี่คนทำงานประสานกันอย่างลงตัว ต่อสู้ได้อย่างไม่น่าเชื่อ!
มองไปที่ภาพนี้ หัวใจของซูเซียงหลงก็เต้นรัวราวกับหัวใจจะวาย จากนั้นเขาก็มองไปที่ข้างหน้าไกลออกไปตรงกลางวงล้อมซึ่งมีซอมบี้อัดแน่นอย่างมหาศาล พวกมันพยายามเบียดอัดพุ่งเข้าไปชูฮันกันให้ได้ กลิ่นของเลือดที่คละคลุ้งยิ่งทำให้พวกมันคลั่งขึ้นไปอีก เหล่าซอมบี้ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากลุ่มคนข้างหลังกำลังฆ่าพวกของพวกมันอยู่
ทุกทีมต่างสร้างสถิติที่ดีพอสมควรหลังจากจัดการซอมบี้คลื่นลูกแรกจนหมด ซอมบี้ที่อยู่ตรงวงนอกถูกพวกเขาจัดการจนหมด ทว่าฝูงซอมบี้คลื่นที่สองขนาดใหญ่ในวงตรงกลางกลับไม่รับรู้อะไรเลย
ตรงศูนย์กลาง ชูฮันได้สร้างป้อมปราการแข็งแกร่งขึ้นมา ด้วยสัมผัสของวิวัฒนาการระยะ 4 ที่มี ทำให้ชูฮันรับรู้ได้ว่าการต่อสู้ของซอมบี้คลื่นแรกได้จบลงแล้ว ดังนั้นเขาจึงตะโกนสั่งออกมาอีกครั้ง “จัดการต่อไป! รวมตัวกันเข้ามา!”
ฟรึบ! ฟรึบ! ฟรึบ!
กลุ่มคน 100 คนที่ล้อมกันอยู่วงนอกเป็นวงใหญ่ก้าวเท้าเขยิบเข้าไปด้านในพร้อมกัน เพียงแค่ก้าวไม่กี่ก้าวแต่สามารถทำให้วงมีขนาดเล็กลงไปอย่างมาก ช่องว่างที่มีก็ลดน้อยลง แสดงให้เห็นถึงความหมายที่แท้จริงของวงล้อม
การโจมตีคลื่นซอมบี้ลูกที่สองได้เริ่มขึ้นแล้ว!
ซูเซียงหลงช็อคค้าง ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้นแต่เหล่าทหารวิวัฒนาการ 20 นายที่ร่วมมือกับเฉินเสี้ยนกาวและพรรคพวกต่อสู้ต่างช็อคค้างกันหมด วันนี้พวกเขาเข้าใจแล้วว่าทำไมชูฮันถึงสามารถเป็นวิวัฒนาการระยะ 4 และถูกซางจิงบีบบังคับให้เป็นหนึ่งในพลเอกทั้งหมด 15 ของจีนได้!
ยุทธวิธีการทำงานร่วมมือกันและการตอบสนองแรก!
ชูฮันคนนี้คือที่สุดแห่งตำนานและน่ายกย่องบูชา
อย่างไรก็ตาม ไม่รอให้ทหาร 20 นายได้มีเวลาตะลึงค้าง—-
“ซอมบี้ระยะ 2!” ทันใดนั้นคนที่มีอาวุธรุนแรงในทีมก็ตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น
เหล่ามือปืนต่างเตรียมพร้อมและเล็งเป้า จากนั้นก็เริ่มเหนี่ยวไกรัวใส่ซอมบี้ระยะ 2 ที่พุ่งเข้ามาหาพวกเขา
“ปัง! ปัง! ปัง!”
กระสุนเจาะเข้าที่หัวซอมบี้ กระสุนที่ระดมยิงมาอย่างหนาแน่นป้องกันไม่ให้พวกมันได้เข้ามาใกล้ตัว
“ซอมบี้ระยะ 2? กูมาแล้ว!”
ทีมที่อยู่ถัดไปจากเยวจึรีบเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ขณะเดียวกันมือปืนในทีมของเยวจึก็เตรียมพร้อมที่จะยิงใส่ซอมบี้ระยะ 2 พวกซอมบี้ไม่มีวิสัยทัศน์และซอมบี้ระยะ 2 ยังไม่มีสติปัญญา การระดมยิงปืนจากสองฝั่งนั่นก็มากพอแล้วที่จะสร้างความโกลาหลขึ้นได้
จากนั้น สมาชิกของสองทีมก็วิ่งออกไปอย่างรู้หน้าที่กัน พวกเขาแยกกันออกไป 3 ทาง ทุกคนต่างรวมตัวกันล้อมกลุ่มซอมบี้ระยะ 2 สู้กับพวกมันด้วยอาวุธที่มี เตะต่อยไม่ยั้ง
ซูเซียงหลงนิ่งค้างอย่างไม่อยากเชื่อสายตา คนพวกนี้เป็นแค่กลุ่มคนธรรมดา ในทีม 9 คนมีวิวัฒนาการอยู่เพียงแค่คนเดียวเท่านั้นแถมยังเป็นวิวัฒนาการระยะ 1 ที่ต่ำที่สุดอีก แม้แต่ซอมบี้ระยะ 2 ยังกล้าวิ่งเข้าใส่ ใครมันปลูกฝังความคิดที่แสนจะสิ้นหวังขนาดนี้ให้พวกเขากัน? พวกเขาบ้ารึเปล่า?
ไม่รอให้ซูเซียงหลงได้แสดงอาการตื่นตระหนกออกมา—-
“ปัง!”
ซอมบี้ระยะ 2 ซึ่งแข็งแกร่งยิ่งกว่าวิวัฒนาการระยะ 2 เริ่มมีจำนวนลดลงจากการที่สองทีมรวมตัวกันจัดการ ทุกคนใช้อาวุธตัวเองพยายามสู้กับซอมบี้จนได้สร้างบาดแผลมากมายบนตัวพวกมัน เลือดสีดำของซอมบี้กระเซ็น คอที่ถูกขวานตัดจนขาดเกือบหมดเอียงห้อยเผยให้เห็นกระดูกที่โผล่ขึ้มา ตรงหน้ามีร่องรอยกระสุนหลายนัด
เยวจึเป็นวิวัฒนาการคนเดียวท่ามกลางคนทั้ง 9 คนและเจ้าซอมบี้ระยะ 2 ตัวนี้ก็ถูกฆ่าโดยการโจมตีครั้งสุดท้ายจากเยวจึ
“เก็บคริสตัล แยกย้ายและจัดการต่อ!” เยวจึออกคำสั่ง เขาจากไปออกไปพร้อมกับสมาชิกในทีมสี่คนของเขากลับไปที่ตำแหน่งเดิม เขายังคงรวมตัวกับกลุ่มที่ใกล้ที่สุดต่อไปเพื่อจัดการกับซอมบี้ที่อยู่ใกล้ที่สุดพยายามมุ่งหน้าเข้าไปหาชูฮัน
ความเร็วที่ใช้ก็รวดเร็ว ประสิทธิภาพก็สูง การเข้าใจกันและความร่วมมือที่ทุกคนมีให้กันทำให้ซูเซียงหลงที่ดูอยู่ช็อค
ซอมบี้ระยะ 2 ที่น่ากลัวถูกจัดการง่ายๆแบบนี้น่ะเหรอ?
นี่มันช่างไร้ศักดิ์ศรีและอธิบายไม่ได้!
ซอมบี้ระยะ 2 ฆ่าได้ง่ายๆ? แน่นอนว่าไม่ ความเร็วและความแข็งแกร่งของพวกมันนั้นน่ากลัวมากจนวิวัฒนาการที่ไม่มีความสามารถพอที่คิดจะต่อสู้มักตายคาที่ทันที แม้แต่ซูเซียงหลงที่เป็นวิวัฒนาการระยะ 2 ยังไม่สามารถจะสู้มันได้ด้วยซ้ำ แม้กระทั่งตัวเขาเองยังฝึกฝนมาเป็นเวลาหลายเดือนเพื่อให้ตัวเองกล้าที่จะต่อสู้กับซอมบี้ระยะ 2
แต่วันนี้เมื่อเขาได้เห็นการต่อสู้ของความไม่เสมอภาคกับตาตัวเอง แถมฝ่ายที่ชนะยังเป็นฝ่ายที่อ่อนแอกว่าซะอีก
และการชนะอย่างไม่มีใครเทียบด้วยกระบวนการที่รวดเร็วแบบนี้ แสดงให้เห็นชัดเจนว่านี้ไม่ใช่ครั้งแรกของทุกคน!
“นี่นายยืนบื้อทำอะไรอยู่!” สมาชิกคนหนึ่งในทีมมองมาที่ซูเซียงหลงอย่างไม่พอใจ “เป็นถึงวิวัฒนาการระยะ 2 แต่ทำตัวขี้เกียจแบบนี้!”
คนคนนี้เป็นคนที่ใช้อาวุธรุนแรงในทีม เขาชื่อหลี่ชวน พึ่งอายุ 22 ปีเมื่อตอนสิ้นปี เขาฆ่าซอมบี้ไปได้หลายตัวในยุทธวิธีการล่าสัตว์ที่สงครามของเมืองแห่งความตาย…เมืองตง ความมั่นใจในตัวเองของหลี่ชวนพุ่งทะยานเมื่อได้เห็นซอมบี้ และตั้งแต่นั้นมาเขาก็บูชาชูฮันเหนือกว่าอะไรทั้งนั้น
ซูเซียงหลงยิ่งสับสนเข้าไปอีก หากเขาก็ออกตัววิ่งพร้อมกับคว้าดาบที่หลังออกมาเข้าร่วมการต่อสู้