เจ้ายังคิดแบบนั้นอยู่อีกไหม?

เมื่อมองสภาพแวดล้อมคุ้นเคยตรงหน้า เสี่ยวโม่ก็ผงะ

“นี่คือตำแหน่งที่ข้าเห็นร่างจำแลงเทพอีกาในฝันข้า..”

หลินฮวงพาเสี่ยวโม่กระโดดข้ามช่องว่างไปยังสถานที่ที่จิตเทวะตรวจพบร่างจำแลงเทพอีกา มันกลับเป็นสถานที่แรกที่เสี่ยวโม่เห็นร่างจำแลงเทพอีกาในฝันเป็นครั้งแรก

เมื่อเขามามหาสมุทรสันติเป็นครั้งแรกเพื่อสำรวจ พื้นที่แรกที่เขาค้นหาคือที่นี่

อย่างไม่คาดคิด สถานที่ที่จิตเทวะหลินฮวงตรวจพบคือสถานที่เดียวกัน

เสี่ยวโม่เองก็รีบกระจายจิตเทวะออกไป แต่ก็ยังไม่พบอะไร

เขาสามารถสัมผัสได้ถึงแค่ราชาทะเลระดับเทพเสมือนในร่องลึกใต้สมุทรตรงหน้า แต่มันไม่มีกลิ่นอายของเทพอีกาเลย

 

“ข้าพบแค่ราชาทะเลตัวหนึ่ง…”เสี่ยวโม่มองหลินฮวงอย่างสงสัย

“มันมีราชาทะเลแค่ตัวเดียวจริงๆ”หลินฮวงกล่าวขณะเดินไปขอบผาเหนือร่องสมุทร ก้มมองลงไปและตะโกน”ออกมา!เราเจอตัวเจ้าแล้ว หลบซ่อนต่อไปก็เปล่าประโยชน์”

จากนั้นเสียงหนึ่งก็ดังจากร่องสมุทร

ราวกับเกิดแผ่นดินไหว น้ำทะเลเริ่มกระเพื่อมอย่างรุนแรง

วินาทีต่อมา ร่างใหญ่โตก็โผล่หัวขนาดใหญ่ออกจากร่องลึกสมุทร หลังมันมาถึงความสูงของหลินฮวงและเสี่ยวโม่ มันก็ก้มมองพวกเขา

นี่คือมอนสเตอร์ที่คล้ายกับงูทะเลบนโลก แต่มันใหญ่กว่าหลายเท่า แค่หัวมันก็สูงกว่าร้อยเมตรแล้ว

แถบสีแดงและม่วงดูเหมือนจะเป็นการประกาศว่า’ข้ามีพิษ’

อย่างไรก็ตาม สายตาของหลินฮวงไม่ได้จับจ้องสิ่งเหล่านี้ แต่เป็นบนหัวมัน

มีร่างหนึ่งยืนอยู่บนนั้น แม้มันจะดูเล็กจ้อยมาก แต่สายตาของผู้บ่มเพาะก็พิเศษ

แต่ทว่า เสี่ยวโม่เอาแต่จับจ้องราชาทะเลตรงหน้าเขาหลังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเทพอีกา

ร่างนั้นยืนบนหัวของราชาทะเล จับจ้องหลินฮวงและเสี่ยวโม่ด้านล่าง สีหน้าไม่แสดงความกลัวหรืออะไรที่ถูกศัตรูพบ มันกลับสงบนิ่ง

 

“จักรพรรดิแห่งขัตติยะ..ข้าประเมินความเร็วการบ่มเพาะเจ้าต่ำไป”

หลินฮวงและเสี่ยวโม่มองหน้ากัน และรู้ว่าเสียงนั้นคือเสียงของเทพอีกาจากหนึ่งปีก่อน

ตัวตนของหลินฮวงถูกประกาศ เห็นได้ชัดว่าตลอดหนึ่งปี เทพอีกาไม่ได้หยุดการค้นหาข้อมูลของโลกภายนอกเลย

 

“ตั้งแต่ข้าเดินบนเส้นทางผู้บ่มเพาะ หลายคนต่างก็ประเมินความเร็วบ่มเพาะข้าต่ำไป เจ้าไม่ใช่คนแรกและจะไม่ใช่คนสุดท้าย”หลินฮวงกล่าวอย่างหน้าด้าน แต่ยังไงซะ มันก็คือความจริง

“ตรงกันข้าม เจ้าหลบซ่อนในมหาสมุทรสันติมานานกว่าปีและดูเหมือนจะไม่มีความคืบหน้าอะไร ระดับพลังเจ้าก็แค่เทพเสมือนขั้นสอง และร่างกายที่ยึดครองก็มีพรสวรรค์ระดับปานกลาง ข้าอยากรู้ว่าทำไมเจ้าถึงไม่เคลื่อนไหวเลยตลอดปี เจ้าเสียเวลาไปกับอะไรกันแน่?”

คำพูดของหลินฮวงเต็มไปด้วยการเย้ยหยัน เป้าหมายเขาเรียบง่าย เขาต้องการยั่วยุศัตรูและบีบเค้นข้อมูลออกมา

 

“หลินฮวง อย่าคิดว่าเจ้ายิ่งใหญ่แค่เพราะเจ้าเลื่อนเป็นเทพเสมือนขั้นสาม ในมหาพิภพ ระดับเทพเสมือนก็แค่พวกรากหญ้า และไม่มีความแตกต่างอะไรไม่ว่าจะเป็นขั้น1-9 หากเจ้าไปมหาพิภพมาแล้วจริงๆ เจ้าควรรู้เรื่องนี้ดี”
“สำหรับระดับพลังของกายข้าและศักยภาพ มันไม่นับเป็นอะไร เป้าหมายของร่างจำแลงข้าไม่ใช่การเอาชนะยอดฝีมือทั้งหมดในโลกกรวดนี้หรือยึดครองโลกนี้”

“งั้นภารกิจจริงเจ้าคืออะไร?”หลินฮวงถาม

“เจ้าจะรู้ในไม่ช้า…”เทพอีกาแสยะยิ้ม

 

เมื่อสิ้นเสียง ราชาทะเลใต้เขาก็พลันขยับ และร่างมันก็เริ่มพุ่งสูงอย่างรวดเร็ว

ครั้งนี้ ในที่สุดหลินฮวงก็พบสิ่งผิดปปกติ

“ความผันผวนมิตินี้…”

 

หลินฮวงใช้จิตเทวะเขาและพบว่าส่วนลึกสุดของร่องสมุทรใหญ่โตนี้ ซึ่งก่อนหน้าถูกบดบังโดยราชาทะเลกลับมีรอยแยกมิติขนาดใหญ่

รอยแยกมิติก่อตัวอย่างมั่นคงแล้ว เชื่อมต่อกับปลายทางที่เขาไม่อาจรู้ได้

“ประตูมิติ?!”จากนั้นเสี่ยวโม่ก็ตรวจพบความผิดปกติเช่นกัน

“เจ้าอยากรู้ว่าข้าทำอะไรไปบ้างตลอดปีสินะ?”เทพอีกาหัวเราะเหมือนคนบ้า”นี่คือคำตอบ!”
“จงออกมา!”

ด้วยเสียงคำรามดังสนั่น พลังเทวะจำนวนมหาศาลเริ่มไหลไปในรอยแยกมิติ

ทางเชื่อมนั้นเริ่มเปล่งแสงสีขาว

เมื่อเห็นเช่นนี้ สีหน้าของเสี่ยวโม่ก็เปลี่ยนไป แต่ทว่า ข้างๆเขา หลินฮวงกลับตีหน้ามึนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ในชั่วพริบตา กลิ่นอายระดับเทพแท้จริงก็โผล่ออกมาจากทางเชื่อมมิตินั้น

จากนั้น เงาร่างหลายร่างก็พยายามบีบตัวเองออกจากรอยแยกมิติ

แตกต่างจากอันเดทที่หลินฮวงพบในขอบเหวนรกก่อนหน้า มอนสเตอร์ระดับเทพแท้จริงเหล่านี้แค่ต้องใช้เวลาสักพักก่อนจะจุติมาในโลกกรวดได้สำเร็จ

เมื่อเห็นการมาของมอนสเตอร์เหล่านี้ หลินฮวงก็หรี่ตาลงเล็กน้อย

เทพอีกาชัดเจนว่าคุ้นเคยกับการรุกรานโลกกรวดและก็ยับยั้งเจตจำนงของโลกกด้วยวิธีพิเศษ

มอนสเตอร์ทั้งหกที่จุติลงมามีตั้งแต่ขั้น1-3

เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของมอนสเตอร์ทั้งหก ใบหน้าของเสี่ยวโม่ก็ขาวซีด

 

“หลินฮวง หนีไป ข้าจะหยุดพวกมันไว้เอง!”
เขากังวลจนลืมเรียกหลินฮวงว่าฝ่าบาท

แต่ทว่า หลินฮวง ผู้ยืนข้างๆเขากลับก้าวไปข้างหน้า ขวางกลิ่นอายของเทพแท้จริงทั้งหกไว้

เสี่ยวโม่ ผู้กังวลจนแทบสติหลุดไม่สามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของทั้งหกอีก

 

“ข้าคิดว่าเจ้าจะลงมาด้วยตัวเองเสียอีก ไม่คิดเลยว่าจะระวังตัวมากขนาดนี้”หลินฮวงเหลือบมองเทพแท้จริงทั้งหกและมองเทพอีกาอีกครั้ง”มีแค่ลูกสมุนหกตัวนี้งั้นหรือ?”
“แม้มันจะแค่พวกชั้นต่ำ มันก็มากพอจะจัดการกับพวกเจ้าสองคน”เทพอีกายิ้มอย่างมั่นใจ

“งั้นหรือ?”สีหน้าของหลินฮวงยังคงเฉยชา

 

ตอนนี้เอง มอนสเตอร์ทั้งหกก็พลันล้มลงพร้อมกัน และพลังชีวิตพวกมันก็สลายหายไป

สีหน้าของเทพอีกาแข็งค้าง มันใช้จิตเทวะตรวจสอบและสังเกตเห็นว่ามอนสเตอร์ทั้งหกเหล่านี้มีรอยดาบอยู่ตรงระหว่างคิ้วพวกมัน

ไม่เพียงชีวิตพวกมันจะถูกพรากไป แต่แม้กระทั่งดวงวิญญาณพวกมันก็ยังถูกดาบฟาดฟัน

 

“เจ้ายังคิดแบบนั้นอยู่อีกไหม?”หลินฮวงถามด้วยรอยยิ้ม แหงนหน้าขึ้นสบตากับเทพอีกา