หวางซีไม่มีวิธีที่ดีกว่า ทำได้เพียงนิ่งเฉยเพื่อรอดูสถานการณ์
และขณะนี้ ข่าวแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว
จ้าวปิงซึ่งเป็นเจ้าบ้านจ้าว และอู๋เฟิงซึ่งเป็นเจ้าบ้านอู๋ เพราะพวกเขาไม่สามารถทนต่อแรงกดดันของสมาคมการค้าเจียงหนานได้ พวกเขาจึงพาคนตระกูลจ้าวและคนตระกูลอู๋ทั้งหมดไปร้องเรียนที่สำนักงานจ่งตู
พวกเขาคุกเข่าและร้องไห้อยู่ที่ประตูสำนักงานจ่งตู เพื่อขอให้เจ้าเทพให้ความเป็นธรรม และจัดการสมาคมการค้าเจียงหนาน
พวกเขาร้องได้ด้วยความโศกเศร้า กล่าวได้ว่าใครก็ตามที่พบเห็นหรือได้ยินก็จะรู้สึกเสียใจ
อย่างไรก็ตาม ว่ากันว่าตอนนั้นทำให้เวินเฉินรู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก เลยทำร้ายจ้าวปิงและอู๋เฟิงทันที และยังกล่าวอีกว่าพวกคุณทำธุรกิจล้มเหลวแล้ว ยังวิ่งมาร้องห่มร้องไห้ที่สำนักงานจ่งตู ถ้าไม่มีความสามารถก็ไม่ต้องทำธุรกิจ การที่พวกคุณทำเช่นนี้ มันยุติธรรมต่อคนอื่นไหม?
นี่คือคำพูดดั้งเดิมของเวินเฉิน
แน่นอน เวินเฉินกำลังแสดงละครเช่นกัน และไม่รู้ว่าใครจะตกลงไปหลุมพรางนั้น
สรุปแล้ว วันนี้ทั่วเมืองเฉียนถัง มีแต่เรื่องซุบซิบไปทั่ว และเสียงร้องไห้คร่ำครวญ
ฝั่งสมาคมบู๊เจียงหนานปล่อยข่าวว่าจะทำการการแก้แค้นให้ปรามาจารย์หยวนปิน ทำให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์กันครึกโครม และเพียงแค่พลานุภาพอย่างเดียว ดูเหมือนว่าจะสามารถกลืนกินเย่เซิ่งเทียนได้
หานเฟิงดารากังฟูอันดับหนึ่งออกมากล่าวว่าอีกสองวัน ตอนที่เริ่มการประชุมสหพันธภาพสมาคมบู๊และการค้า วันนั้นก็จะเป็นวันตายของเย่เซิ่งเทียน!
เขากล่าวว่าจะสู้กับเย่เซิ่งเทียนจนตายไปข้างหนึ่ง โดยแต่ละคนลงชื่อชื่อในหนังสือยินยอมไม่เอาความกรณีเสียชีวิต
การต่อสู้ระหว่างเขากับเย่เซิ่งเทียน คือวันที่มีพิธีเปิดการประชุมสหพันธภาพสมาคมบู๊และการค้า!
ไม่ตายไม่ยอมเลิกรา!
ต่อสู้กันจนฝ่ายหนึ่งตาย!
ข่าวนี้ไม่เพียงทำให้คนทั่วทั้งเมืองเฉียนถังตกใจเท่านั้น แต่ยังทำให้ทั้งห้ามณฑลในเจียงหนาน และแม้แต่วงการบันเทิงตกใจเช่นกัน!
หานเฟิง นอกจากจะเป็นดารากังฟูแล้ว ยังเป็นปรมาจารย์ตัวจริง!
ปรมาจารย์ทั้งสามคนแห่งเจียงหนาน ซึ่ง หานเฟิงเป็นหนึ่งในนั้น!
ตอนนี้ เขากำลังจะต่อสู้กับเย่เซิ่งเทียน มันน่าตกใจจริง ๆ!
ในที่สุด ก็สามารถเห็นหานเฟิงลงมือแล้ว!
เป็นเกียรติของเย่เซิ่งเทียนที่สามารถตายด้วยน้ำมือของปรมาจารย์หาน และถือเป็นเกียรติสำหรับบรรพบุรุษของเขาแล้ว
ทุกคนต่างคิดว่าหานเฟิงจะเป็นฝ่ายชนะ
และดูเหมือนว่าเย่เซิ่งเทียนจะไม่ได้ยินข่าวนี้ และเขายังไม่เคยปรากฏตัวออกมา
“ควรทำอย่างไรดี?”
หวางซีรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก เธอไม่มีทางแล้วจริง ๆ
เดิมคิดจะไปขอความช่วยเหลือจากเวินเฉินและเกาเจี๋ย แต่โทรไปหาพวกเขาไม่ติด
เย่เซิ่งเทียนปลอบโยน “ไม่ต้องเป็นห่วง ปรมาจารย์คนหนึ่งไม่อยู่ในสายตาของผมหรอก ไม่รู้ว่าปรมาจารย์ตายด้วยน้ำมือของผมไปกี่คนแล้ว”
“คุณจริงจังหน่อยได้ไหม!” หวางซีร้องไห้ด้วยความโมโห “เขาเป็นถึงปราอาจารย์ เจียงหนานมีคนทั้งหมดสามร้อยล้านคน รวมหยวนปินแล้วมีปรมาจารย์เพียงสี่คนเท่านั้น! การตายของ หยวนปินนั้นมันไม่ได้เป็นอุบัติเหตุ คุณคิดว่าตนเองจะโชคดีทุกครั้งเหรอ? ไม่ได้ คุณไปขอโทษกับฉัน อธิบายสถานการณ์ให้ชัดเจน ขอเพียงแค่คุณไม่ต่อสู้กับหานเฟิง! พวกเรายอมรับได้ทุกอย่าง! จะเกิดเรื่องกับคุณไม่ได้”
หลี่หลานกล่าวด้วยความโมโห “ยังมีเหตุผลกันอยู่ไหม? หยวนปินตายเพราะหัวใจวายไม่ใช่เหรอ? เกี่ยวอะไรกับเซิ่งเทียน! ไอ้สารเลวหานเฟิงนั่นไม่มีสมองเหรอ?”
“สหพันธภาพสมาคมบู๊และการค้าบ้าบออะไร พวกเราไม่ต้องไป คอยดูว่าพวกเขาจะทำอะไรพวกเราได้! ถ้าเขากล้ามา ฉันก็จะสู้ตายกับพวกเขา คิดว่าครอบครัวของพวกเรานั้นรังแกได้ง่าย ๆ เหรอ? ที่ใคร ๆ ก็สามารถเหยียบย่ำได้!”
เย่เซิ่งเทียนเกิดความรู้สึกอบอุ่น แม้ว่าภรรยาและแม่ยายจะเป็นคนธรรมดา ไม่สามารถช่วยอะไรได้ แต่พวกเขาสนับสนุนตนเองในฐานะคนในครอบครัวโดยไม่มีเงื่อนไข เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว!
“ซีเอ๋อร์ คุณแม่ พวกคุณอย่ากังวล ในเมื่อคนพวกนั้นกล้ามา ถึงแม้ว่าพวกเราไม่ไป พวกเขาก็จะมาหาเรื่อง สู้พวกเราไปดีกว่า พวกคุณไม่มั่นใจในตัวผมมากขนาดนั้นเชียวเหรอ? และผมเป็นคนทำให้หยวนปินตกใจจนตายน่ะ”
หวางซีและหลี่หลานกล่าวด้วยความโมโหพร้อมกัน “เขาตายเพราะหัวใจวาย! ”