บัญชามังกรเดือด บทที่ 431 ประกาศตามฆ่า
นี่มันเรื่องอะไร?
กระบวนท่าที่ดูง่ายๆเช่นนี้ ทำเหมือนฉันเป็นเด็กน้อยสามขวบงั้นเหรอ?
เมื่อเห็นว่าฉินเทียนนั้นไม่เห็นตนเองอยู่ในสายตา ปรมาจารย์พิษก็อดไม่ได้ที่จะโกรธเคือง
เสียงคำรามดังขึ้น ดาบซามูไรในมือนั้นฟันไปทางดาบสามคม
ในด้านของขนาด ดาบซามูไรในมือของเขานั้นทรงพลังกว่าดาบสามคมอย่างมาก ในครั้งนี้หากฟันออกไป สามารถกระแทกดาบสามคมให้ลอยออกไปได้
ผู้ใดจะล่วงรู้ ฉับพลันมือของฉินเทียนสั่นสะท้าน เดิมทีผลิตมาจากเหล็กชั้นดี แข็งแกร่งกว่าดาบสามคมอย่างไม่อาจเปรียบเทียบได้ ทันใดนั้นมันเป็นเสมือนกับงูที่เพิ่งตื่นจากการจำศีล มันขยับและเด้งเล็กน้อย
ในการขยับและเด้งในครั้งนี้ หลีกเลี่ยงดาบซามูไรที่อยู่ในมือของปรมาจารย์พิษได้สำเร็จ จากนั้นก็เร่งความเร็วราวกับสายฟ้าอย่างไรอย่างนั้นและตรงไปยังด้านหน้าของปรมาจารย์พิษ
ปรมาจารย์พิษร้องอุทานด้วยความตื่นตกใจ จากนั้นก็ถอยร่นและหลบหลีกอย่างรวดเร็ว
แต่ทว่าอย่างไรเสียก็ช้าไปหนึ่งก้าว ผ้าคลุมศีรษะเขานั้นถูกดาบสามคมทำให้ร่วงหล่น
ท้ายที่สุดฉินเทียนก็มองเห็นใบหน้าของชายผู้นี้อย่างชัดเจน
เดิมทีคิดว่าการเรียกว่า ‘ศาสตราจารย์’ รวมถึง ‘ปรมาจารย์พิษ’ นั้นชายผู้นี้จะเป็นเฒ่าชรา
หรือไม่ก็เป็นคนที่บ้าคลั่งเทคโนโลยีจนหนวดเครารกรุงรัง
แต่ใบหน้านี้ที่อยู่ตรงหน้าทำให้ฉินเทียนอดไม่ได้ที่จะชะงักงัน
จมูกเป็นสันโด่งดวงตาล้ำลึก อวัยวะบนใบหน้ารับกันและได้รูป ต้องบอกเลยว่าเป็นใบหน้าชาวตะวันตกที่หล่อเหลาเป็นอย่างมาก
สะอาดสะอ้านและยังดูเป็นหนุ่มมาก
คนเช่นนี้ กลับกลายเป็นศาสตราจารย์ปรมาจารย์พิษที่ก่อกรรมทำชั่วและเต็มไปด้วยความชั่วร้ายงั้นเหรอ? ในชั่วขณะหนึ่ง เป็นการยากฉินเทียนที่เชื่อมความคิดทั้งสองนั้นได้
“ตอนนี้ บอกฉันมา องค์กรที่อยู่เบื้องหลังแกนั้นชื่อว่าอะไร”
“พวกมันต้องการจะทำอะไรกันแน่ ฐานทัพตั้งอยู่ที่ไหน”
“พูดมา บางทีฉันอาจจะไว้ชีวิตแก”
คำพูดของฉินเทียน ฉับพลันทำให้ปรมาจารย์พิษนั้นหัวเราะออกมา
“ ราชาเทพฉิน ความทรงพลังของนายอยู่เหนือจินตนาการของฉัน หลังจากที่ฉันกลับไปฉันจะรายงานต่อองค์กร”
“แต่ว่าฉันอยากจะแนะนำนายสักประโยคหนึ่ง พละกำลังขององค์กรที่อยู่เบื้องหลังฉันนั้นไม่ใช่สิ่งที่นายจะสามารถคิดจินตนาการได้”
“วิหารเทพของนายเมื่อได้เปรียบเทียบกับองค์กรแล้วเป็นแค่เพียงเด็กทารกที่ยังสวมผ้าอ้อมก็เท่านั้น”
ฉินเทียนขมวดคิ้ว เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “หลังจากกลับไปเหรอ? แกคิดว่าแกยังจะสามารถกลับไปได้อีกงั้นเหรอ?”
ขณะนี้ ปรมาจารย์พิษยืนอยู่บนหน้าผาสูงชันที่ห่างออกไปหลายเมตร ถนนโดยรอบล้วนแต่ถูกเขาปิดกั้นไว้แล้ว
เขาคิดไม่ออกเลยว่าปรมาจารย์พิษจะมีหนทางใดที่สามารถหนีไปได้อีก
ปรมาจารย์พิษยิ้มอย่างลึกลับ “นายคิดว่าจะจับฉันได้ง่ายๆอย่างงั้นหรือ?”
“ลาก่อน!”
พูดจบ เท้าทั้งสองข้างของเขาก็กระแทกอย่างแรง ร่างกายนั้นทะยานออกไป จากนั้นพุ่งลงไปยังด้านล่างของหน้าผาอย่างรวดเร็ว
ฉินเทียนตกตะลึง
ปรมาจารย์พิษคิดจะฆ่าตัวตายงั้นหรือ?
ภูเขาหิมะที่สูงชันเช่นนี้ หากตกลงไปไร้ความหวังที่จะรอดชีวิต ปรมาจารย์พิษคิดอยากจะคว้าหินก้อนใหญ่ในขณะที่ตกลงไปนั้นเป็นไปไม่ได้เลย
เนื่องจากหินเหล่านี้ปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งและหิมะหลายร้อยปี ไม่มีทางที่จะสามารถคว้าเอาไว้ได้
ปรมาจารย์พิษตายไปเช่นนี้ ฉินเทียนรู้สึกเสียดายเล็กน้อย เป็นเพราะมีข้อมูลสำคัญที่ยังไม่ได้ถามไป
ภาพเหตุการณ์ถัดไปนั้นกลับทำให้ดวงตาของเขาเบิกกว้าง
เห็นเพียงปรมาจารย์พิษที่ตกหน้าผาไปเมื่อครู่นี้ โยนเสื้อคลุมสีดำด้านนอกออก ด้านในนั้นเป็นชุดอุปกรณ์การบิน
เขาเปิดใช้เครื่องจักรกลนั้น แรงโน้มถ่วงจากการตกหน้าผาก็ค่อยๆช้าลง จากนั้นวาดเส้นโค้งที่สวยงามและบินไปยังยอดเขาที่อยู่ตรงข้าม
“ราชาเทพฉิน หวังว่าในอนาคตเราจะได้พบกันอีก”
ท่ามกลางลมพายุหิมะ เสียงที่ภาคภูมิใจของปรมาจารย์พิษได้ดังขึ้น
สีหน้าของฉินเทียนนั้นเขียวคล้ำ!
นี่เป็นครั้งหนึ่งที่ระยะห่างระหว่างเขาและปรมาจารย์พิษใกล้กันมากที่สุด อยู่ตรงหน้าและได้มาอย่างง่ายดาย กลับปล่อยให้เขาใช้วิธีเช่นนี้ หลบหนีไปภายในสายตาของตน
ดูเหมือนว่าเมื่อปรมาจารย์พิษมา เขาเองก็ได้เตรียมพร้อมไว้แล้ว
“สมควรตาย!” ฉินเทียนอดไม่ได้ที่จะด่าออกมา
“แต่ฉันเชื่อว่าพวกเราจะต้องจับไอหมอนั่นได้แน่นอน วันหนึ่งพวกเราจะต้องจับองค์กรที่อยู่เบื้องหลังเขาด้วย ขุดรากถอนโคนมันไปพร้อมกันเลย!”
“พี่ใหญ่ นักฆ่าเหล่านี้ทำอย่างไรดี ฆ่าให้หมดเลยไหม?”
เฉินเอ้อร์กั่วและเนี่ยชิงหลงไม่รู้ว่าเมื่อไรที่โผล่มายังด้านหลัง
ฉินเทียนมองไปยังนักฆ่าเหล่านั้นที่กำลังตัวสั่นอยู่ท่ามกลางสระโลหิตในหุบเขา เอ่ยถามเนี่ยชิงหลงที่อยู่ข้างกาย “ชื่อพวกเขาและภูมิหลัง นายได้ข้อมูลมาหรือยัง?”
เนี่ยชิงหลงรีบกล่าว “ได้มาแล้วครับ”
“ภายในกลุ่มคนนี้มีอยู่หลายคนที่เป็นพวกปฏิเสธการรื้อถอนย้ายออกจากถิ่นฐานของตนและติดประกาศในใบแดงระดับนานาชาติ”
“พี่ใหญ่ พี่คิดจะส่งให้ทางหน่วยงานรัฐไหม?”
หน่วยงานรัฐ หมายถึงการมอบตัวบุคคลเหล่านี้ให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องและปล่อยให้พวกเขารับโทษทางกฎหมาย
“ไม่ต้อง” ฉินเทียนยิ้มเยือกเย็นและเอ่ย “ปล่อยพวกเขาไป”
“อะไรนะ?” เฉินเอ้อร์กั่วเอ่ยอย่างงุนงง “พี่ใหญ่ พี่ไม่ได้กำลังล้อเล่นใช่ไหม?”
“ไม่ง่ายเลยนะพี่ที่พวกสุนัขเหล่านี้จะรวมตัวกันได้ ตอนนี้ก็ยังไม่มีแรงต่อต้านขัดขืน ทำไมต้องปล่อยไปด้วย?”
ฉินเทียนยิ้มและเอ่ย “ทำตามที่ฉันพูดเถอะ”
“บอกพวกเขา ฉันให้เวลาพวกเขาสิบนาที รีบไสหัวไป”
“ใครที่ยังกล้าอยู่ต่อ ฉันก็จะปล่อยให้มันอยู่ในภูเขาหิมะลูกนี้ไปตลอดกาล”
เฉินเอ้อร์กั่วคิดอยากจะพูดบางอย่าง เนี่ยชิงหลงเอ่ย “พอได้แล้วเอ้อร์กั่ว อย่าสร้างความวุ่นวายเลย”
“พี่ใหญ่ทำเช่นนี้ แน่นอนว่าเขาต้องมีเหตุผล”
“พวกเราทำตามนั้นก็พอแล้ว”
เขาหันกลับมาและตะโกนบอกคนเหล่านั้นในหุบเขา “พี่ใหญ่ของเราบอกว่าให้เวลาพวกแกสิบนาทีในการหลบหนี!”
“หลังจากสิบนาทีแล้วใครก็ตามที่ยังอยู่ที่นี่ จะต้องตาย!”
นักฆ่าเหล่านั้นไม่อยากจะเชื่อ เมื่อครู่นี้พวกเขาไม่กล้าหนี เพราะกลัวจะถูกฆ่าตาย
พวกเขาจึงยอมอยู่ที่นี่และทำใจพร้อมยอมจำนนแล้ว หากเป็นเช่นนั้นบางทีอาจจะยังพอมีโอกาสรอด
ตอนนี้ ฉินเทียนไม่ได้สืบหาเอาความกับพวกเขา แถมยังปล่อยให้พวกเขาหนี?
นี่หมายความว่าไง?
ชายคนหนึ่งกัดฟันแน่นและลุกขึ้นยืน ก้าวเท้าเดินสองสามก้าวอย่างระมัดระวัง พบว่าฉินเทียน เฉินเอ้อร์กั่วและเนี่ยชิงหลงล้วนแต่ยืนนิ่งงันไม่เคลื่อนไหว
เขากัดฟันแน่น ร้องตะโกนแผดเสียงจากนั้นก็มุ่งตรงลงจากเขาไป
ฉินเทียนและทั้งสามคนนั้นยังไม่ขยับเขยื้อน!
เป็นการปลดปล่อยจริงๆ!
ฉินเทียนไม่ฆ่าพวกเขาจริงๆ!
คนที่เหลือต่างก็มีปฏิกิริยาตอบโต้ ต่างก็ตะโกนโห่ร้องและรีบวิ่งลงจากเขา
แม้ว่าร่างกายจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ทว่าการหนีเอาชีวิตรอดนั้นเขาวิ่งเร็วกว่ากระต่ายเสียอีก เพียงพริบตาเดียวล้วนแต่หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ภูเขาหิมะที่สูงตระหง่านและโดดเด่นนั้นกลับคืนสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง
“พี่ใหญ่ พวกเราเองก็ไปกันเถอะ” เนี่ยชิงหลงเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
ฉินเทียนยิ้มพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “ไม่รีบ ให้ฉันได้ประกาศเรื่องหนึ่งก่อน”
เขาใช้โทรศัพท์มือถือ เปิดเว็บมืด จากนั้นเริ่มเขียนโพสต์
ประกาศตามฆ่า :
“วันนี้มี—-”
“คนพวกนั้นชื่ออะไร?” เขาเอ่ยถามเนี่ยชิงหลง
เนี่ยชิงหลงรีบเอ่ยทันที
ฉินเทียนเร่งมือในการพิมพ์ตามคำบอกกล่าวจากเนี่ยชิงหลงด้วยความรวดเร็ว
“วันนี้มี งูเลือด สิงโตอเมริกาเหนือ อัศวินนรก…… ทั้งหมดนั้นราวสามสิบเอ็ดคน ด้วยความลุ่มหลงและสติฟั่นเฟือน ได้พยายามวางแผนฆ่าราชาหมาและราชามังกรแห่งวิหารเทพ”
“ผู้นำแห่งวิหารเทพจึงได้ออกประกาศ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ทั่วทั้งโลกนี้จงตามล่าและฆ่าคนทั้งสามสิบเอ็ดคนนี้”
“กล้ารุกรานเหล่าพี่น้องแห่งวิหารเทพของฉัน จะต้องชดใช้ด้วยชีวิต”
“ใครก็ตามที่กล้าปกป้องคนทั้งสามสิบเอ็ดคนนี้ เท่ากับว่าเป็นศัตรูกับวิหารเทพของฉัน ถือว่ามีความผิดเดียวกันกับเหล่าอาชญากรเหล่านั้น”
“องค์กรและบุคคลที่เกี่ยวข้องกับคนทั้งสามสิบเอ็ดคนนี้ ภายในสามวัน ทำตามโพสต์ด้านล่างเพื่อรับรองในความสัมพันธ์ ไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบใด”
“ไม่อย่างนั้นจะถือว่ามีความผิดเช่นเดียวกัน”
“ทราบโดยทั่วกัน ผู้นำวิหารเทพ”
จากนั้นภาพด้านล่างชื่อเรื่องใช้เป็นภาพของบัญชาพญายม
ลงนามด้วยชื่อราชาเทพ ใช้คำสั่งสังหารด้วยชื่อพญายม ภายในโลกนี้นับได้ว่าเป็นครั้งแรก
หลังจากโพสต์นี้ถูกเผยแพร่ออกไป เว็บมืดในโลกนั้นก็เดือดพล่าน