บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 429
อีวอนหันศีรษะกลับไปดูอย่างกะทันหันเมื่อได้ยินคำพูดของมาเดลีน เธอมองเห็นกล้องวงจรปิด
ความมั่นใจของอีวอนลดฮวบลงทันที เธอดูอายมากขึ้น
ดวงตาที่เย็นยะเยือกของเจเรมี่มองกวาดไปทั่วใบหน้าของอีวอน “อย่าให้ฉันเห็นว่าเธอเข้าใกล้วีล่าอีก”
อีวอนตัวสั่นเทาด้วยความตกใจ “เจซ ฉัน…”
“ไปได้แล้ว”
“…”
อีวอนรู้สึกไม่พอใจกับเรื่องนี้ แต่เมื่อเธอเห็นพนักงานยืนซุบซิบอยู่รอบ ๆ ขณะมองมาที่เธอ เธอก็รู้สึกว่าแก้มของเธอร้อนขึ้นเป็นอย่างมาก เธอจ้องไปที่มาเดลีนอย่างโกรธจัดก่อนจะวิ่งออกไป
เจเรมี่เดินเข้ามาหามาเดลีน ความเย็นชาในดวงตาของเขากลับสลายไปในทันที “เธอทำร้ายคุณหรือเปล่า?”
มาเดลีนส่ายหัวและยิ้มอย่างอ่อนโยน “ฉันไม่เป็นอะไร”
เจเรมี่ดูโล่งใจหลังจากได้คำตอบของเธอ เขาจับมือเธอเบา ๆ แล้วพาเธอเดินไปที่ลิฟต์ “คุณทำงานมาตลอดทั้งเช้าเลย คุณเหนื่อยไหม?”
“แค่ฉันเห็นหน้าคุณ ฉันก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ” มาเดลีนยิ้มพร้อมกับดวงตาสระอิของเธอ
เจเรมี่มองดูใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอ ตอนนี้ใบหน้าที่เย็นชาของเขาถูกปกคลุมไปด้วยความอบอุ่น
เขายังหวังว่าเขาจะได้เห็นรอยยิ้มนี้ต่อหน้าเขานานขึ้นกว่านี้อีกหน่อย
แต่ทว่าพนักงานที่ยังไม่แยกย้ายไปทำงานต่างอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้เห็นฉากนี้ต่อหน้าพวกเขา
“คุณวิทแมนยิ้มเป็นเหมือนกันแหะ”
“ไร้สาระ แน่นอนสิ เขาก็ต้องยิ้มได้อยู่แล้ว ขึ้นอยู่กับว่าเขาอยู่กับใคร”
“จะว่าไปวีล่าดูเหมือนกับอดีตภรรยาของคุณวิทแมนแทบทุกอย่าง แต่ทำไมคุณวิทแมนถึงเกลียดมาเดลีนมาก แต่กลับเอาอกเอาใจวีล่าล่ะ?”
เสียงคำถามนั้นดังขึ้น แต่กลับไม่มีใครสามารถไขปริศนานี้ได้
…
เจเรมี่พามาเดลีนไปรับประทานอาหารกลางวันที่ร้านอาหารบริเวณใกล้เคียง แต่ทันทีที่พวกเขานั่งลง มีคนโทรเข้ามาหาเขาจากนั้นเขาจึงรับโทรศัพท์
น้ำเสียงของปลายสายเบาเล็กน้อย มาเดลีนได้ยินเสียงการสนทนาของพวกเขาที่ดูคลุมเครือ ดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับงาน
“วีล่า ผมนั่งทานอาหารกลางวันกับคุณไม่ได้แล้ว ผมต้องไปจัดการธุระด่วน”
“งานเป็นเรื่องสำคัญ ไปเถอะค่ะ”
“แล้วเจอกัน” เจเรมี่กล่าวแล้วทิ้งการ์ดสีดำไว้ก่อนจะจากไป
มาเดลีนมองดูร่างของเจเรมี่จากไปอย่างเฉยเมย ริมฝีปากของเธอยกยิ้มขึ้น
เมื่อเทียบกับการรับประทานอาหารกลางวันกับเขาและถูกบังคับให้ยิ้ม เธอมีความสุขกับการอยู่คนเดียวเสียมากกว่า
เธอสั่งไวน์แดงหนึ่งขวด และมองดูพนักงานที่กำลังรินไวน์ให้เธออย่างครุ่นคิด เธอก็มองไปที่ไวน์องุ่นแดงและนั่งจมไปกับความคิดอีกครั้ง เธอนึกถึงรหัสผ่านของเจเรมี่อีกครั้ง เช่นเดียวกับสุสานและขี้เถ้า ทันใดนั้นมาเดลีนก็ลุกขึ้นออกไปจากร้านอาหารอย่างเร่งรีบโดยไม่ได้จิบไวน์สักอึก เธอเดินกลับไปที่บริษัทวิทแมน
ตามที่คาดไว้ เจเรมี่รีบออกไปเพราะงานด่วน ดังนั้นตอนนี้เขาจึงไม่ได้อยู่ในห้องทำงาน
มาเดลีนถือวิสาสะเข้ามาในห้องทำงานของเขา แต่เมื่เห็นกล้องวงจรปิด เธอจึงเดินไปที่โต๊ะทำงานของเจเรมี่อย่างสงบและทำตัวเป็นธรรมชาติไม่ให้มีพิรุธ
มาเดลีนแกล้งทำเป็นว่าบังเอิญทำน้ำหก เธอรีบหยิบทิชชู่มาเช็ดโน้ตบุ๊ค จากนั้นจึงหยิบโน้ตบุ๊คที่เปียกน้ำแล้วเดินไปบริเวณด้านข้าง ทำท่าที่ว่าเธอต้องการจะเช็ดน้ำที่หกใส่ แต่เธอกลับนำเอาโน้ตบุ๊คไปยังมุมที่อับกล้องวงจรปิดเพื่อจะได้มองไม่เห็นเธอในมุมนั้น
มาเดลีนไม่รีรอ เธอรีบเปิดโน้ตบุ๊คและป้อนรหัสผ่านที่แจ็คสันแฮกได้เมื่อคืนนี้ หลังจากป้อนตัวเลขแปดหลักที่คุ้นเคยแล้ว โน้ตบุ๊คก็เปิดขึ้นมาอย่างง่ายดาย
รหัสผ่านทำให้เธอรู้สึกสับสนไปชั่ววูบอีกครั้ง
เมื่อคืนนี้เธอได้ยินเสียงฝีเท้าของเจเรมี่ จึงปิดคอมพิวเตอร์ทันที เธอออกมาจากห้องทำงานที่บ้านโดยไม่ได้เข้าไปดูอะไรเลย แต่ตอนนี้เธอมีเวลาเหลือเฟือ
มาเดลีนหยิบแฟลชไดรฟ์ออกมาจากกระเป๋า และเริ่มคัดลอกข้อมูล
ใช้เวลาประมาณ 20 นาที