“อะไรนะ? ขุดหลุมศพพ่อเหรอ? พวกเขายังเป็นคนอยู่หรือเปล่า!! สัตว์เดรัจฉาน เลวยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน!!”
เมื่อหวางซีได้ยินข่าว ทำให้เธอเกือบเป็นลม
คนตระกูลหวางไปขุดหลุมศพของพ่อเธอจริง ๆ!
ถึงแม้จะเป็นสัตว์เดรัจฉาน ยังไม่ทำเรื่องเช่นนี้! ! แต่นี่คือคนตระกูลเดียวกันน่ะ! !
“ฉันจะสู้ตายกับพวกเขา ถ้าพวกเขากล้าแตะต้องหลุมศพของสามีฉัน ฉันจะแขวนคอตายที่หน้าบ้านของตระกูลหวาง!!”
สีหน้าของหลี่หลานเปลี่ยนไปอย่างมาก และวิ่งออกไปข้างนอกทันที
เย่เซิ่งเทียนรีบพาทั้งสองไปยังสุสานบรรพบุรุษของตระกูลหวางอย่างรวดเร็ว
คนตระกูลหวางช่างใจกล้าจริง ๆ กล้าที่จะขุดหลุมศพของพ่อตาจริง ๆ! !
คนตระกูลนี้ ไม่สามารถเทียบได้แม้กระทั่งคนนอก แม้แต่เรื่องเลวร้ายเช่นนี้ก็สามารถทำได้! !
ตอนที่มาถึงสุสานบรรพบุรุษของตระกูลหวางแล้ว สภาพนั้นเละตุ้มเปะ เดิมป้ายวิญญาณพ่อตาที่อยู่ในหอบรรพบุรุษของตระกูลหวาง ตอนนี้ตกอยู่บนพื้น
รถขุดอยู่ที่หน้าหลุมศพแล้ว แต่ถูกคนขัดขวาง ตอนนี้ทั้งสองกลุ่มกำลังเผชิญหน้ากัน
ฝ่ายหนึ่งเป็นคนของทีมรื้อถอน ส่วนอีกฝ่ายหนึ่งเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยที่เกาเจี๋ยส่งมา
ทีมรื้อถอนมีคนประมาณสามสิบคน ส่วนพนักงานรักษาความปลอดภัยมีเพียงสิบคนเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่าย
“คุณพ่อ–”
“สามี–”
เมื่อเห็นสถานการณ์ที่น่าเศร้านี้ หวางซีและหลี่หลานร้องไห้ทันที และเป็นลมบนพื้นโดยมือยังคงถือป้ายวิญญาณเอาไว้
และการที่นำศพของพ่อมาฝังอยู่ในสุสานของบรรพบุรุษนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ตอนนี้กลายเป็นสภาพเช่นนี้ไปแล้ว
“ฝีมือใคร!!”
ดวงตาของเย่เซิ่งเทียนเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความดุร้าย เขากัดฟันและคำราม!
เขานึกไม่ถึงว่าคนตระกูลหวางจะกล้าทำเรื่องเลวร้ายเช่นนี้ได้! !
เสียงโกรธที่ดังสนั่นราวกับสายฟ้า ดุจเสือโกรธที่ออกมาจากกรง ทำให้สองฝ่ายที่กำลังเผชิญหน้ากันอยู่ตกใจ
“ฝีมือกูเอง!”
ชายหัวโล้นอายุประมาณสามสิบเดินออกมา มีแผลเป็นยาวแปดเซนติเมตรระหว่างคิ้วกับจมูก ราวกับว่ามีคนใช้มีดผ่ากลางศีรษะของเขา ใบหน้าเต็มไปด้วยความดุร้าย
ซึ่งมันทำให้เด็กสามารถหยุดร้องไห้ได้จริง ๆ
“คุณก็คือเย่เซิ่งเทียนเหรอ? แม่งฉิบหาย เห็นเฮียสามตาของมึงแล้วยังไม่คุกเข่าอีก!”
สามตาโยนบุหรี่ครึ่งม้วนลงบนพื้น แล้วใช้มีดชี้เย่เซิ่งเทียน และกล่าวว่า “พี่น้องทั้งหลาย มันก็คือได้คนสารเลวคนนั้น ทำให้มันพิการซะ และให้มันคุกเข่าต่อหน้ากู!”
เย่เซิ่งเทียนจ้องเขม็งไปที่เขาโดยไม่พูดอะไรเลย สายตาที่น่าสะพรึงกลัวทำให้สามตารู้สึกกลัวเล็กน้อย
เดินมาทีละก้าว
“ฆ่ามัน!”
“แม่งฉิบหาย ไอ้คนสารเลว ยังเสแสร้งอีก!”
คนหลายสิบคนที่ถือมีด ท่อเหล็ก มีดมาเชเต้ และอาวุธอื่น ๆ พุ่งเข้ามาทำร้ายเย่เซิ่งเทียน
สามตาจุดบุหรี่อีกหนึ่งมวนด้วยความมั่นใจ และมองเย่เซิ่งเทียนด้วยความสายตาเหยียดหยาม
ได้ยินว่าเย่เซิ่งเทียนเก่งมากไม่ใช่เหรอ? มันก็เท่านั้น ถึงทักษะฝีมือของคุณจะสูงแค่ไหน แต่ก็ยังกลัวมีดอยู่ดี กูมีพี่น้องมากมาย ไม่เชื่อว่าจะไม่สามารถฆ่าคุณได้!
แต่ไม่นาน เขาก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดวงตาของเขาหรี่ลงอย่างกะทันหัน และใบหน้ามีร่องรอยความหวาดกลัว!
ทำไมถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้!
เย่เซิ่งเทียนเดินเข้ามาทีละก้าว ส่วนคนที่พุ่งเข้าไปอยู่ตรงหน้าเขา เพียงแค่เขาปล่อยหมัดออกมา ก็ทำให้คนพวกนั้นอาเจียนเป็นเลือด ล้มลงบนพื้นและชักกระตุก
คนสามสิบคนไม่สามารถเข้าใกล้เย่เซิ่งเทียนได้ และกระเด็นออกไปอย่างต่อเนื่อง ล้มลงบนพื้นและไม่ขยับเขยื้อนอีกเลย!
หมัดเดียว!
เพียงแค่หมัดเดียว ก็สามารถฆ่าพี่น้องพวกนั้นของเขาตายแล้ว! !
สามตาตกใจจนขาสั่น บุหรี่ตกลงบนพื้น และมีดที่อยู่ในมือก็จับไม่แน่นแล้ว
โหดเหี้ยมมาก!
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นคนโหดเหี้ยมขนาดนี้!
“คุณ คุณอย่าเข้ามา ผมคือสามตา ผมรู้จักท่านสามตระกูลเฉิน น้องชาย การเป็นคนนั้นอย่าเหี้ยมเกินไป ต้องมีทางถอยให้ตนเองบ้าง”
เย่เซิ่งเทียนไม่พูดอะไร แต่ยังคงเดินไปข้างหน้า จากนั้นปล่อยหมัดชกไปที่คอของนักเลงคนหนึ่งจนหัก สามตาจ้องนักเลงคนนั้น เห็นคอของเขาหัก แล้วเขาล้มลงบนพื้น ชักกระตุกเหมือนสุนัขที่กำลังจะตาย
สามตารู้สึกกลัว และรีบโทรหาท่านสามเฉิน
เย่เซิ่งเทียนหยุดฝีเท้า แล้วมองเขาด้วยสายตาเย็นชา