เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 418
สีหน้าของเอี๋ยนชิงแย่มากๆ แม้แต่แสงสีทองที่อยู่บนร่างกายก็ไม่ค่อยเสถียร
หานเฟิงรู้สึกแปลกใจมากๆ เขามองเอี๋ยนชิงแล้วพูด:”ฉันบอกแล้วว่าอย่าหักโหมตอนกลางคืนมากจนเกินไป น้ำแตกเยอะเกินไปมันไม่ดีต่อสุขภาพ เอี๋ยนชิง ร่างกายของคุณอ่อนแอเกินไปแล้ว แกกลับไปบำรุงที่บ้านจะดีกว่า”
คำพูดของหานเฟิงถูกแพร่กระจายผ่านกระจกจำภาพ ทำให้ลูกศิษย์ของคณะอื่นๆได้ยินอย่างชัดเจน
มีเสียงหัวเราะดังขึ้นจากคณะอื่นๆ มีเพียงผู้หญิงที่ใสซื่อบริสุทธิ์เท่านั้น ถึงไม่เข้าใจความหมายของคำพูดเหล่านี้
ยกตัวอย่างเช่น หลิงเหยาและคนอื่นๆจากคณะสงบใจ พวกเธอรู้สึกงงมากๆ หานเฟิงกำลังพูดอะไรกันแน่
อะไรคือ น้ำแตกเยอะเกินไป มันไม่ดีต่อสุขภาพ?
มีเพียงศิษย์พี่ใหญ่อย่างหมิงจู เธอสีหน้าแดงก่ำและด่าหานเฟิงอยู่ในใจ
ม่านเหยียนและคนอื่นๆที่อยู่ข้างๆ พวกเขามองหน้าหมิงจูด้วยความอยากรู้
แต่หมิงจูกลับส่ายหัวและพูด:”ฉันก็ไม่เข้าใจ พวกเธออย่ามองหน้าฉันแบบนี้”
ด้านในคณะหยินหยาง เอี๋ยนชิงรู้สึกโกรธมากๆจนใกล้จะบ้าคลั่งแล้ว
“ฉันจะฉีกปากของแกให้เป็นชิ้นๆ”
เอี๋ยนชิงตะโกนออกมาและพุ่งเข้าไปหาทั้งสามคน
ร่างกายของเขากลายเป็นสีทองและเคลื่อนไหวรวดเร็วมากๆ
หานเฟิงโจมตีด้วยกระบี่ทันที ฉู่เทียนก็ฟันดาบลงไปเหมือนกัน
วิชาของทั้งสองคนเพิ่งจะโจมตีออกมา จากนั้นก็มีแสงสีทองสองอันโจมตีโดนหน้าอกของพวกเขาสองคน
เลือดสดสาดกระเซ็น หานเฟิงกับฉู่เทียนล้มลงกับพื้นพร้อมๆกัน แต่พลังของพวกเขาสองคนก็โจมตีออกไป ด้านหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นนรกที่น่ากลัวมากๆ
รังสีกระบี่และรังสีของดาบโจมตีออกไป ทำให้ร่างกายของเอี๋ยนชิงถูกบีบออกมา
ร่างกายของศิษย์พี่ใหญ่พองโตขึ้นมาหลายเท่า เขาได้เปิดร่างทองครองธรรมแล้ว
ฝ่ามือวชิระ!
ฝ่ามือโจมตีออกมา ถึงแม้เอี๋ยนชิงอยากจะหลบหนี แต่ก็หนีไม่ได้
ฝ่ามือขนาดใหญ่โจมตีโดนศีรษะของเอี๋ยนชิง แต่เอี๋ยนชิงก็ต่อยหมัดออกไปพร้อมกับแสงสีทอง และต่อยโดนหน้าท้องของศิษย์พี่ใหญ่
ไขมันหน้าท้องสั่นสะเทือน ทำให้การโจมตีของเอี๋ยนชิงอ่อนแอลง แต่ฝ่ามือของศิษย์พี่ใหญ่มีแสงสีเหลืองอันหนึ่งปรากฏ
นี่คือพลังของธาตุดินจากห้าธาตุ ศิษย์พี่ใหญ่ก็เป็นนักบู๊ที่ฝึกฝนถึงแดนปราณชีวิต!
ตูม!
เอี๋ยนชิงโดนฝ่ามือโจมตีจนกระแทกเข้าไปในพื้นดิน ร่างกายของเขาครึ่งหนึ่งฝังอยู่ในพื้นดินแล้ว
เขาโจมตีด้วยท่าไม้ตาย แต่โดนหน้าท้องของศิษย์พี่ใหญ่ต้านรับเอาไว้ได้ นักบู๊แดนปราณชีวิตที่ฝึกฝนธาตุดินนั้น พลังป้องกันตัวของเขาน่ากลัวมากๆ ไม่ใช่เอี๋ยนชิงที่อาศัยวิชาจนแข็งแกร่งขนาดนี้ สามารถเข้าใจได้อยู่แล้ว
“พื้นดินไพศาล ฝังดิน!”
ศิษย์พี่ใหญ่ใช้เท้ากระแทกกับพื้นดิน ทำให้พื้นดินสั่นสะเทือนราวกับเกิดแผ่นดินไหว
พื้นดินคำรามออกมา ทำให้แสงสีเหลืองพุ่งออกมาจากพื้นดินไม่หยุด และเอี๋ยนชิงก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดออกมาตลอดเวลา
ด้านบนท้องฟ้า สีหน้าอันสงบของซิงยวนก็เปลี่ยนไปด้วย
ซิงยวนกัดฟันตัวเองและพูด:”คณะหนึ่งเดียว มีลูกศิษย์แดนปราณชีวิตตั้งแต่เมื่อไหร่”
อาจารย์อี้ชิงพูดด้วยรอยยิ้มเบาๆ:”ทำไม คิดว่ามีเพียงคณะหยินหยางของพวกคุณมีเท่านั้นเหรอ คณะหนึ่งเดียวของพวกเรามีบ้างไม่ได้เหรอ?”
ซิงยวนกำหมัดของตัวเองไว้แน่น จู่ๆเขาก็รู้สึกได้แล้ว ตอนนี้สถานการณ์ผิดปกติ
ตอนนี้ ซิงยวนตะโกนออกมาทันที
“ไอ้โง่ รีบเอาสิ่งนั้นออกมาได้แล้ว!”
เสียงตะโกนครั้งนี้ ดึงดูดสายตาของครูที่ปรึกษากับอาจารย์ทุกคนทันที การทำผิดกฎระเบียบอย่างนี้ ทำให้ท่านผอ.ขมวดคิ้วทันที
“ซิงยวน แกคิดจะทำอะไร?”
ซิงยวนไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เอี๋ยนชิงที่อยู่ด้านล่างนั้น เมื่อได้ยินเสียงตะโกนนี้ เขาเข้าใจทันที จากนั้นเขาก็พยายามพ่นสิ่งของบางอย่างออกมาจากปากตัวเอง
สิ่งที่เขาพ่นออกมาคือปราณหยินหยาง และในปราณหยินหยางนั้น มีป้ายเล็กๆอันหนึ่งอยู่
ตอนนี้ ท่านผอ.ใช้มือตบหน้าโต๊ะและยืนขึ้นทันที
“ซิงยวน แกทำเกินไปแล้ว แกเอาแท่นค่ายกลของคณะหยินหยางให้เอี๋ยนชิงได้ยังไง!”