ตอนที่47 คะแนนบวกเสน่ห์!
เมื่อเล็กซี่ออกจากห้องพักที่อีธานพักผ่อน นั่นคือตอนที่เธอตระหนักว่าด้านข้างของริมฝีปากของเธอมีรอยยิ้มบางๆ คิ้วของเธอขมวด เธอส่ายหัวเล็กน้อยและรอยยิ้มของเธอก็หายไปอย่างช้าๆ
เมื่อมองไปรอบ ๆ เล็กซี่รู้สึกงงงวยที่ชูรูหายตัวไปอีกครั้ง สำหรับเธอการกระทำที่น่าเหลือเชื่อของชูรู ทำให้เธอค่อนข้างสงสัยและอยากรู้อยากเห็น ถึงกระนั้นมันก็ยังทำให้เธอกังวล เล็กซี่ค่อนข้างกลัวความเป็นไปได้ที่ชูรูอาจจะหายไป และจะไม่กลับมาอีก เล็กซี่ยักไหล่จากความคิดที่ทำให้ท้อใจเช่นนี้ เธอหันเหความสนใจไปที่อย่างอื่น ท้ายที่สุดแล้วเธอไม่อยากนึกถึงวันที่ชูรูอาจจะทิ้งเธอไป
เล็กซี่ไม่ได้มุ่งหน้าไปที่ห้องของเธอ แต่เธอมุ่งตรงไปที่ห้องหนังสือของพ่อแทน เธอไม่แน่ใจว่าเขาจะยังตื่นอยู่หรือเปล่า แต่เธออยากจะอธิบายเรื่องราวของเธอ เพราะเธอไม่ต้องการให้พ่อแม่ของเธอนอนหลับด้วยความผิดหวัง อนิจจาหลังจากไปถึงและตรวจสอบห้องหนังสือของพ่อ เธอก็ไม่พบใครเลยในนั้น
เมื่อเหลือบมองนาฬิกาแขวนที่แขวนอยู่บนห้องของเธอซึ่งเป็นเวลาเกือบจะ 5 ทุ่ม เธอถอนหายใจแล้วพึมพำ ” ช่างมันเถอะ ฉันจะคุยกับพวกเขาพรุ่งนี้ ” ก่อนที่เธอจะเดินกลับไปที่ห้องของเธอ
—–
“ชูชูชูชูชู !!” [ เวรเอ้ย! ยัยเฒ่านั่น! เธอทำอะไรฉันไม่ได้หรอก! ฉันชนะ!] ชูรูพึมพำ หลังจากการลงโทษของเธอเป็นเวลานาน แม้ว่าบนผิวของเธอจะดูไม่เป็นอะไร แต่อนิจจา ชูรูเสียชีวิตหลายครั้งด้วยการเฆี่ยนตีทั้งหมดที่เธอโดน ชูรูกลิ้งไปบนพื้นเพื่อดูท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ไร้ดวงดาว
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอปล่อยออร่าแห่งความเศร้าหมองภายในตัวเธอขณะที่เธอเงียบลง ” เฮ้อ พี่สาวของฉันกำลังทำอะไรอยู่นะ ฉันไม่เห็นการอัปเดตใด ๆ จากระบบเลย ” เธอขมวดคิ้วกับการไม่ได้รับการอัปเดต เล็กซี่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปงั้นเหรอ? หรือบางทีอีธานลู่อาจจะยังไม่ได้สติ? ชูรูไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นภายในที่พักในขณะที่เธอถูกลงโทษก่อนหน้านี้ ดังนั้นเธอจึงไม่สังเกตเห็นว่าหมอจากไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนแล้ว อย่างไรก็ตามแม้ว่าชูรูต้องการตรวจสอบเล็กซี่ แต่เธอก็ไม่มีพลังงานเพียงพอที่จะบินได้ด้วยซ้ำ เช่นเดียวกับที่ชูรูกำลังไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนเกี่ยวกับแผน B ของเธอ ในกรณีที่เล็กซี่ไม่ได้คว้าโอกาสทองนี้กับอีธานลู่ ทันใดนั้นเสียงแจ้งเตือนที่มาจากระบบก็เติมเต็มพลังชีวิตของเธอ
[* ติ๊ง! +30 คะแนนเสน่ห์! ตอนนี้คุณมีคะแนนเสน่ห์ทั้งหมด 34.6 คะแนน!]
ในทันใดนั้นดวงตาของชูรูก็สว่างขึ้นราวกับว่าเธอเห็นฤดูใบไม้ผลิมาในที่สุด เธอไม่ได้คาดหวังว่าเล็กซี่จะได้รับคะแนนเสน่ห์สูงเช่นนี้ เปรียบเทียบกับความก้าวหน้าของเธอก่อนหน้านี้ ครั้งนี้เล็กซี่ก้าวกระโดดครั้งใหญ่! “ว้าว ~!” ชูรูพูดด้วยตื่นเต้น
ตอนนี้เล็กซี่ทำภารกิจได้อย่างยอดเยี่ยมในความก้าวหน้าของเธอ ชูรูรู้สึกว่าการเฆี่ยนตีทั้งหมดที่เธอได้รับก่อนหน้านี้ช่างคุ้มค่า
* ฟึบ * —— “ว้าวว้าวว้าวว้าว!” ชูรูโผล่ออกมาราวกับว่ามีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นต่อหน้าโฮสต์ของเธอ ในทางกลับกันเล็กซี่เกือบจะกระโดดลงจากอ่างอาบน้ำของเธอ เมื่อชูรูปรากฏตัวขึ้นโดยไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้า
“ ตัวเล็ก!” เล็กซี่ร้องตะโกน ด้วยเหตุผลบางอย่าง ความกังวลของเธอก่อนหน้านี้เกี่ยวกับเกี๊ยวที่น่ารักนี่รุนแรงกว่าปกติมาก ดังนั้นเมื่อเห็นว่าชูรูมีชีวิตชีวาเช่นเคยเธอก็รู้สึกโล่งใจ
“นี่เป็นความก้าวหน้าอย่างมากเลยชู ~!” ดวงตาของชูรูเปล่งประกายด้วยความหวัง ขณะที่เธอปล่อยตัวเองมีความสุขไปกับคะแนนพิเศษ 30 คะแนนที่เล็กซี่ได้มา เธอหันมาจ้องมองใบหน้าที่เปลือยเปล่าอันงดงามของเล็กซี่ เธอกล่าวเสริมว่า “เกิดอะไรขึ้นชู เธอจูบเขาเหรอชู หรือจับมือชู หรือสารภาพรักในขณะที่เขาหมดสติรึเปล่าชู ” ทุกคำถามจากเกี๊ยวตัวเล็กน่ารักฟังดูตื่นเต้นกว่าครั้งแรก ซึ่งทำให้มุมคิ้วของเล็กซี่กระตุก
” น้องสาวใจเย็น ๆ ได้มั้ยเราทั้งคู่ไม่ได้จูบหรือจับมือกัน และไม่มีคำสารภาพในขณะหลับด้วย ” เล็กซี่ส่ายหัวขณะที่เธอพิงอ่างอาบน้ำ เมื่อได้ยินว่าความโรแมนติกที่ชูรูรอคอยไม่ได้เกิดขึ้น เธอก็รู้สึกหดหู่ใจ “ แล้วเกิดอะไรขึ้นชู?”
“เอ่อ ฉันไม่รู้ เราเพิ่งคุยกันและกลายเป็นเพื่อนกัน – แค่นั้นแหละ” เล็กซี่ยักไหล่ขณะที่เธอก็ตกใจว่าทำไมเธอถึงได้รับความกรุณาจากอีธานลู่มากขนาดนี้ พระเจ้าทรงทราบว่าเธอเองก็รู้สึกงุนงง เมื่อเห็นความก้าวหน้าในปัจจุบันของเธอ ท้ายที่สุดแล้วเธอไม่ได้ทำอะไรให้เขาชอบเธอหรืออาจจะทำตรงกันข้ามด้วยซ้ำ “ เขาเป็นคนแปลก ๆ ” เล็กซี่พึมพำ แล้วนึกถึงการหยอกเย้าของพวกเขาก่อนหน้านี้
กระนั้นเธอก็ไม่ได้ขัดใจกับทัศนคติของเขา เพราะเขาไม่ใช่ผู้ชายที่หยิ่งและเป็นอย่างที่เธอคิดว่าเขาเป็น ” คุณก็แปลกเช่นกันชูระบบนี้ควรมีแดชบอร์ดความรู้สึกปัจจุบันของคุณนอกเหนือจากคะแนนเสน่ห์ที่คุณได้รับนะชู!” ชูรูพึมพำหลังจากเห็นการแสดงออกของเล็กซี่ ที่ผ่อนคลายลงเมื่อพูดคำวิจารณ์ของเธอที่มีต่ออีธานลู่ “ รู้สึกว่า…พี่สาวของฉันจะรู้เกี่ยวกบอีธานลู่มากขึ้นนะ” เล็กซี่กลอกตาเมื่อได้ยินคำพูดของชูรู
ในตอนนั้นเล็กซี่ก็นึกถึงคำถามของเธอ ตั้งแต่ก่อนหน้านี้ “ ยังไงก็ตามเถอะ เธอบอกว่ากลิ่นของความสับสนวุ่นวาย…ทำไมเธอถึงบอกมันขึ้นมาอย่างคลุมเครือและคนพวกนั้นเป็นใคร?”