เสียงที่เยือกเย็นถึงขีดสุด ราวกับทำให้อากาศโดยรอบจับตัวเป็นน้ำแข็งได้!
ทำให้คนอดที่จะตัวสั่นไม่ได้!
เหมือนอากาศโดยรอยจะมีอุณหภูมิต่ำลงมา10กว่าองศา!
พลังอาฆาตอันเข้มข้นพุ่งเข้ามาที่หน้า เหมือนเป็นภาพทะเลเลือดกับศพกองเป็นภูเขา บังคับให้คนต้องถอยหลังไป!
ผู้หญิงคนนั้นค่อยๆ เดินเข้ามา แต่ละก้าว เหมือนกับกำลังเหยียบย่ำลงบนหัวใจของทุกคน ทำให้ใจของพวกเขาต้องหวั่นเกรงอยู่ด้วยกัน ไม่กล้าไปมองผู้หญิงคนนั้น
เจียวเย็นและพวกของเลขาเอก ก็สีหน้าเปลี่ยนไปมาก มองผู้หญิงคนนั้นด้วยความหวาดกลัว!
เลขาเวิน!
แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขากลัวก็คือ คำพูดของเวินเฉิน
“ใครจะจับตัวเจ้าเทพ?”
พวกของเจียวเย็นก็ไม่ใช่คนโง่ ก็ตอบสนองขึ้นมาได้ในพริบตา!
เจ้าเทพ!
พวกเขามองไปที่เย่เซิ่งเทียนด้วยความกลัวเหมือนเห็นผี ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดบนใบหน้าแล้ว สัมผัสได้เพียงว่ามีความเย็นไหลไปทั่วร่าง หนาวจนทำให้พวกเขาตัวสั่น
เจ้าเทพ!
เย่เซิ่งเทียน ก็คือเจ้าเทพ!
เย่เซิ่งเทียนที่ถูกพวกเขาตวาดใส่ไป ก็คือเจ้าเทพที่เป็นเสาหลักในยุคนี้ ไม่มีใครกล้าเผชิญหน้าด้วย!!
เป็นไปได้อย่างไรกัน?
นี่มันเป็นไปไม่ได้!
เย่เซิ่งเทียนจะเป็นเจ้าเทพได้อย่างไรกัน?
ชายผู้ที่น่ากลัวจนสะเทือนฟ้าดินผีสางร่ำร้องเพราะกลัวเขาอย่างนั้น จะไปเลือกเป็นเขยที่ยอมแต่งเข้าตระกูลฝ่ายหญิงได้อย่างไรกัน?!!
ช่วงนี้ เย่เซิ่งเทียนที่ถูกทุกคนให้ร้าย ถูกทุกคนในเหตุการณ์ป่าวร้องว่าจะกระทืบให้ตาย กลายเป็นเจ้าเทพได้อย่างไรกัน?!!
แต่ว่า นี่มันไม่สำคัญแล้ว มันไม่สำคัญแล้ว!
เวินเฉินไม่มีทางหลอกพวกเขา!
เพราว่า ไม่มีใครกล้าจะใช้ฉายานี้!
และไม่มีใคร กล้ารับว่าตนเองเป็น เจ้าเทพ สองคำนี้ได้!
ขุนหลวงอวยยศให้เป็นผู้นำเทพสงคราม เป็นเจ้าเทพ!
แต่มีอีกคำพูดหนึ่ง ที่เหมาะสมกับผู้ชายคนนั้นมากกว่า
นั่นก็คือ เข้าใกล้เทพเจ้า ควบคุมโลกมนุษย์ นั่นก็คือเจ้าเทพ!
เทพแห่งโลกมนุษย์ เจ้าแห่งพื้นพิภพ!
เจียวเย็นสัมผัสได้อย่างชัดเจน ว่าวิญญาณของตนเอง เหมือนจะกำลังพยายามมุดออกมาจากร่างกายภายใน อยากจะบินออกมา
เขาคุกเข่าลงอย่างโซซัดโซเซ!
คุกเข่าลงที่ตรงหน้าของเย่เซิ่งเทียน!
เลขาเอกก็นั่งฟุบลงพื้น เขาก็อยากจะคุกเข่าลง แต่ว่าขาอ่อนแรงมาก เหมือนขาไม่ใช่ของตนเองไปแล้ว อ่อนแรงลงนั่งลงพื้นอย่างควบคุมอะไรไม่ได้!
จินเย่าเหวินก็สั่นตัวอ้วนๆ ของตนเอง ปากก็ส่งเสียงเหว๋อๆ ออกมาเหมือนเห็นผี ตกใจจนส่งเสียงออกมา ตกใจจนหัวใจแทบจะเต้นทะลุออกมาด้านนอก!
เจ้าเทพ!
เย่เซิ่งเทียน ก็คือเจ้าเทพ!
พวกชาวบ้านในชุมชน ต่างก็ทำอะไรไม่ถูก ตกใจอ้าปากค้าง
พวกเขาคิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านหลี่หลานมา จะเป็นเจ้าเทพไปได้!
นึกถึงตอนที่ตนเองไปพูดกระทบกระแทกแดกดัน ก็เลยตกใจจนแทบจะฉี่ราดออกมา รีบคุกเข่าลงที่พื้น ก้มหน้าไม่กล้าเงยขึ้นมาเลย
แต่ในใจ ก็ยังมีความภูมิใจเล็กๆ น้อยผุดขึ้นมา ว่าที่แท้เจ้าเทพก็พักอยู่ในชุมชนเดียวกันพวกเรา!
แต่ก่อนหน้านี้เราเคยตั้งใจไปหัวเราะเยาะเย้ยเจ้าเทพ เขาจะเอาเรื่องเราไหมนะ? เขาจะมาแก้แค้นเราไหมนะ?
ไม่มีใครกล้าเงยหน้าขึ้นมา ทุกคนล้วนคุกเข่าลงพื้นหมด
“ยังจะรื้ออีกไหม?”
เย่เซิ่งเทียนมีน้ำเสียงปกติ
เจียวเย็นก็พูดติดอ่างว่า “เอ่อ เจ้า เจ้าเทพ คือ ผม ผม…….”
เย่เซิ่งเทียนก็พูดดังๆ ออกมา “ผมถามว่า ยังจะรื้ออีกไหม?”
“เจ้าเทพไว้ชีวิตด้วย ไว้ชีวิตด้วย ผมไม่กล้าแล้ว ไม่กล้าแล้ว”
เจียวเย็นสนใจแต่จะโขกหัวยอมรับผิดอย่างเดียว เขารู้ว่าตนเองจบเห่แน่แล้ว จบสิ้นแล้ว!
เดิมทีเขาจะไปตระกูลหวาง ไปเยี่ยมรอว์ลส์ พอดีว่าผ่านมาทางนี้ แต่คิดไม่ถึงว่า เจ้าเทพจะอยู่ที่นี่!
“คุณจะไปตระกูลหวางงั้นหรือ?”
เย่เซิ่งเทียนหยีตาลง
“ทางผ่านครับ ลูกน้องอย่างผมแค่ผ่านมาเท่านั้น เจ้าเทพไว้ชีวิตด้วย” เจียวเย็นไหนเลยจะกล้าไปที่นั่นอีก
“คุณไม่มีสิทธิ์มาเป็นลูกน้องผมหรอก ในเมื่อจะไปตระกูลหวาง งั้นก็ไปเถอะ ผมเองก็อยากจะไปดูเหมือนกัน แต่งตัวให้มันดีๆ หน่อย อย่าทำให้เสียหน้าเป็นถึงท่านผู้ว่าฯ”
เย่เซิ่งเทียนสีหน้าไร้อารมณ์
บางเรื่อง จะต้องจัดการให้เสร็จในวันนี้เลย
“เจ้าเทพ ผมผิดไปแล้ว ผมไม่ไปแล้ว ไม่ไปแล้ว”
เจียวเย็นโขกหัวไม่หยุด มีหรือจะกล้าไปอีก
เวินเฉินก็ถีบเขาล้มไป “กล้านักนะ กล้าขัดคำสั่งของเจ้าเทพ!”
“ผมไปครับ ผมไป ผมไปเดี๋ยวนี้เลย”
เจียวเย็นกลัวจนร้องไห้ แล้วก็ล้มลุกคลุกคลานรีบไปยังตระกูลหวาง