ณ เมืองคริสตัล
นี่คือเมืองที่ใหญ่ที่สุดของดาวคริสตัล ผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนจะเข้ามาในเมืองแห่งนี้เพื่อทำการซื้อขาย นี่ก็ทำให้สถานที่แห่งนี้มีความเจริญรุ่งเรืองอย่างมาก มียานอวกาศจำนวนนับไม่ถ้วนที่ผ่านเข้าออกตลอดเวลา
เรียกได้ว่าที่นี่คือศูนย์กลางการค้าขายที่ใหญ่ที่สุดของดาวคริสตัล เป็นศูนย์กลางของข้อมูล รวมถึงเป็นศูนย์กลางของเศรษฐกิจ ตราบใดที่ร่ำรวย ไม่ว่าสิ่งใดก็สามารถที่จะซื้อได้
ทว่าเดิมทีผู้คนที่เข้ามาในเมืองนี้นั้น หากไม่ใช่โจรสลัดจักรวาลนั้น ก็จะเป็นโจรลักขโมย ฆาตกร นักต้มตุ๋นและอาชญากรประเภทอื่นๆ แต่ละคนนั้นต่างก็เป็นบุคคลที่โหดเหี้ยมและชั่วร้าย
การที่เดินอยู่ในสถานที่แห่งนี้นั้น จำเป็นที่จะต้องตื่นตัวตลอดเวลา ไม่อย่างนั้นอาจจะถูกสังหารไปในตรอกซอยโดยที่ไม่รู้ตัวได้
ในช่วงเวลานี้ เซี่ยปิงและคนอื่นก็ได้มาถึงที่เมืองคริสตัล
“ข้าคิดมาตลอดว่าเจ้านายน้อยซูเมื่อกี้ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน”
ฉู่หลงพูดออกมาอย่างเคร่งขรึม
“ใช่ อีกทั้งยังเห็นพวกเราทั้งสี่เป็นทาสผู้หญิง ต้องการที่จะซื้อพวกเรา เป็นไปได้อย่างไรที่นี่จะเป็นการกระทำของคนดี”
ยวีชีชีก็โมโหอย่างมาก ไม่คาดคิดว่าเจ้าหญิงนางเงือกอย่างเธอจะถูกมองว่าเป็นทาส มีผู้คนที่ต้องการจะซื้อเธอไป นี่มันช่างเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
เธอปรารถนาที่จะใช้ฝ่ามือตบใบหน้าของเจ้านายน้อยซูนั่น
“ไม่ ข้าคิดว่าเขาไม่ใช่บุคคลที่ธรรมดาทั่วไป ข้ารู้สึกว่าในแววตาของเขานั้นแอบแฝงไปด้วยเจตนาที่ชั่วร้าย บางทีอาจจะมีเจตนาที่ชั่วร้ายอยู่ก็เป็นได้ ฝ่ายตรงข้ามอาจจะไม่ยอมตัดใจไปจากพวกเราง่ายๆ” ซู่จีพูดออกมาอย่างเป็นกังวล
“เป็นจริงอย่างที่เจ้าว่า บางทีศัตรูก็อาจจะคิดจัดการกับพวกเรา พวกเราจะต้องระมัดระวังตัวไว้”
เจียงยารุก็พยักหน้า
ก่อนหน้านี้พวกเธอทั้งสี่ได้อาบเลือดมังกรมา เปลี่ยนคุณภาพร่างกายของตนเอง มีประสาทสัมผัสที่เฉียบแหลมต่อผู้คนที่มุ่งร้าย สามารถที่จะแยกแยะความดีความชั่วของผู้คน สัมผัสถึงความอันตรายล่วงหน้า
ดังนั้นเมื่อเจ้าซูเหลียงอินนั่นปรากฏตัวขึ้นมา พวกเธอก็รู้สึกไม่ดีในทันที ระบุว่าเขาเป็นศัตรูอย่างกะทันหัน
“เจ้านั่นดูจะเป็นบุคคลที่มีเล่ห์เหลี่ยมมาก เหมือนกับเป็นงูอสรพิษก็ว่าได้”
ถึงแม้ว่าเฟิงเหอตังนั้นจะไม่ได้มีลางพิเศษเหมือนกับเจียงยารุและคนอื่นๆ ทว่าการที่เขามีต้นกำเนิดมาจากตระกูลที่ยิ่งใหญ่ซึ่งเป็นตระกูลนักธุรกิจนั้น เขาก็สามารถที่จะอ่านผู้คนได้ อีกทั้งการที่ได้กลายเป็นรองผู้นำขององค์กรประตูสวรรค์แห่งความสงบสุขนั้น เขาก็ล่วงรู้ถึงวิธีการในการประเมินผู้คนเช่นกัน
ไม่ว่าจะมองอย่างไร เขาก็คิดว่าชายคนนั้นเป็นผู้ที่เสาะหาการแก้แค้นกับเรื่องที่เล็กน้อยที่สุดได้ การที่เซี่ยปิงปฏิเสธฝ่ายตรงข้ามไปนั้น ฝ่ายตรงข้ามจะต้องไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอน จะต้องตามมารังควานพวกเขา
ยิ่งไปกว่านั้นที่นี่ก็เป็นดาวเคราะห์ที่ไร้กฎหมาย ทุกๆคนที่อยู่ในดาวเคราะห์แห่งนี้นั้น มีที่ไหนที่จะเป็นบุคคลใจดีและอ่อนโยน
“ไม่ต้องกังวลไป หากเจ้านั่นกล้าที่จะเข้ามาสร้างปัญหา ข้าจะสังหารเขาเอง”
เซี่ยปิงแสยะออกมา ไม่คาดคิดว่าจะกล้าคิดแย่งชิงผู้หญิงของเขา ช่างเป็นการกระทำที่สิ้นคิด ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะมีภูมิหลังเป็นอย่างไร การที่ท้าทายเขานั้นก็จะต้องเผชิญกับความตายที่น่าสิ้นหวังอย่างแน่นอน
ได้ยินเช่นนี้ เจียงยารุและคนอื่นๆก็ผ่อนคลายลง การที่มีเซี่ยปิงอยู่ที่นี่นั้น พวกเขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องกังวลอะไรอีก
“พี่ใหญ่ ตอนนี้พวกเรากำลังจะไปที่ไหน?”
เฟิงเหอตังถามขึ้นมา
“อย่างแรกต้องหาสถานที่เพื่อสอบถามข่าวสารต่างๆ” เซี่ยปิงคิดครู่หนึ่ง จากนั้นก็ได้ตัดสินใจทันที
เขามาที่นี่ก็เพื่อที่จะตามหาผืนดินเก้าสวรรค์และข้าวคริสตัล ต่อให้กลุ่มโจรสลัดผ้าคาดหัวสีแดงจะปิดปังข่าวสารเรื่องนี้เป็นอย่างดี ทว่าในเมืองขนาดใหญ่อย่างเมืองคริสตัลนั้นก็คงจะมีบางคนที่ล่วงรู้เรื่องนี้อยู่
“ไปที่หอคอยเซียงยุ่น”
ในตอนนี้ แมวนักปราชญ์ได้เริ่มพูดออกมา “ก่อนหน้านี้ข้าได้ใช้คลื่นวิทยุเพื่อรวบรวมข้อมูล ดูเหมือนว่าสถานที่แห่งนี้จะเป็นองค์กรข่าวกรองที่ใหญ่ที่สุดในเมืองคริสตัล เป็นที่รู้จักกันดีว่าไม่มีสิ่งใดที่จะไม่รู้”
“หากมีเงินนั้น ไม่ว่าสิ่งใดก็สามารถที่จะรู้ได้”
……………..
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง
เซี่ยปิงและคนอื่นๆก็ได้เดินทางโดยแท็กซี่และก็ได้มาถึงที่หอคอยเซียงยุ่นอย่างรวดเร็ว ที่นี่ตั้งอยู่ในพื้นที่ใจกลางของเมืองคริสตัล
ทว่าหอคอยเซียงยุ่นนั้นเป็นตึกขนาดใหญ่ที่สร้างมาจากปูน มีทั้งหมด36ชั้น ทางเข้าก็เต็มไปด้วยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยนับสิบคน มีบรรยากาศที่หนักอึ้งรอบๆ ไม่มีใครที่จะกล้าสร้างปัญหาในสถานที่แห่งนี้
ในตอนนี้ มีผู้คนจำนวนมากที่กำลังผ่านเข้าออก ดูเหมือนว่าจะมีชีวิตชีวาอย่างมาก
“ท่านสุภาพบุรุษ ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ข้าช่วยหรือไม่?”
ทันทีที่เซี่ยปิงและคนอื่นๆได้ก้าวเข้ามาข้างในหอคอยเซียงยุ่น ชายชราที่สวมใส่ชุดสูทก็ได้เดินเข้ามา มีดวงตาขนาดเล็กซึ่งเผยให้เห็นถึงแสงที่เล่ห์เหลี่ยม
“ข้าต้องการที่จะซื้อข้อมูลบางอย่าง”
เซี่ยปิงได้บ่งบอกเป้าหมายของตนเองไปโดยตรง
“ท่านสุภาพบุรุษคิดถูกแล้วที่มาที่นี่ หอคอยเซียงยุ่นของพวกเราเป็นองค์กรข่าวกรองที่ใหญ่ที่สุดในเมืองคริสตัล ไม่มีสิ่งใดที่จะไม่รู้ ไม่มีสิ่งใดที่เล็ดลอดไปจากพวกเราได้….”
เดิมทีชายราคนนี้ก็ต้องการที่จะพูดจาโอ้อวดองค์กรของตนเองต่อไป ทว่าเมื่อเห็นสีหน้าของเซี่ยปิงที่หงุดหงิดเล็กน้อยเขาก็รีบหยุดทันที จากนั้นก็ไอออกมา “เอาล่ะ ไม่ทราบว่าท่านแขกผู้มีเกียรติต้องการที่จะรู้เรื่องใด?”
“ข้าได้ยินมาว่าในดาวคริสตัลแห่งนี้มีสถานที่หนึ่งที่มีผืนดินเก้าสวรรค์และข้าวคริสตัลอยู่ สถานที่แห่งนั้นอยู่ที่ใด?” เซี่ยปิงยิ้มออกมาเล็กน้อยพร้อมกับมองไปที่ชายชราคนนี้
เฟิงเหอตังและคนอื่นๆก็สะดุ้งตกใจ พวกเขาก็ล่วงรู้ถึงเป้าหมายในครั้งนี้ของเซี่ยปิง ทว่าสถานที่นั้นเป็นแหล่งรายได้ที่ยิ่งใหญ่ของกลุ่มโจรสลัดผ้าคาดหัวสีแดง ข้าวคริสตัลก็เป็นความลับสุดยอดของกลุ่มโจรสลัดผ้าคาดหัวสีแดงเช่นกัน
การที่บอกเป้าหมายของตนเองในสถานที่แห่งนี้นั้น มันเป็นเหมือนกับการรนหาที่ตายก็ว่าได้ นี่ไม่ใช่เป็นการเปิดเผยว่าพวกเขาต้องการเข้ามาสร้างปัญหาให้กับกลุ่มโจรสลัดผ้าคาดหัวสีแดงอย่างนั้นหรือ?
ทว่าเซี่ยปิงก็ไม่ใช่คนที่ทำอะไรโดยไร้เหตุผล เป้าหมายของเขาก็เพื่อแจ้งเตือนศัตรู ทำให้พวกเขาล่วงรู้ว่ามีบางคนที่เป็นภัยคุกคามต่อความลับสุดยอดของพวกเขา
หากเป็นเช่นนี้ เขาจะสามารถจับตัวฝ่ายตรงข้ามได้โดยตรง จากนั้นก็บีบเค้นหาคำตอบของเรื่องข้าวคริสตัล เป็นการตัดสินใจแก้ไขปัญหาอย่างรวดเร็วเฉียบขาด
เมื่อถึงเวลานั้น บางทีก็อาจจะถูกห้อมล้อมโดยกลุ่มโจรสลัดผ้าคาดหัวสีแดงได้ ทว่าการที่มียานดาราจักรอยู่นั้น เขาก็ไร้ซึ่งความเกรงกลัว
อะไรนะ?!
และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ เมื่อได้ยินเช่นนี้ ม่านตาของชายชราที่ใส่ชุดสูทก็ขยายขึ้นมาและได้ถามกลับ “ท่านแขกผู้มีเกียรติ ไม่ทราบว่าท่านได้รับข้อมูลนี้มาจากที่ใด?”
“เรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจำเป็นต้องรู้”
เซี่ยปิงยืนไขว้มือไว้ข้างหลังทั้งสองข้าง “ข้าต้องการที่จะถามว่าเจ้ามีข้อมูลเรื่องนี้หรือไม่ ไม่ใช่ให้เจ้าถามข้ากลับเช่นนี้ บอกตามตรง ข้าไม่คาดคิดว่าหอคอยเซียงยุ่นจะมีระดับความเป็นมืออาชีพแค่นี้ สอบถามต้นตอของข้อมูลจากลูกค้า”
เขามีท่าทางที่หมดความอดทน
“ขออภัยท่านแขกผู้มีเกียรติ ข้าทำผิดไปแล้ว”
ชายชรามีสีหน้าที่รู้สึกผิดและได้ขอโทษอย่างรวดเร็ว
“ลืมมันไปเถอะ ไม่จำเป็นต้องขอโทษ เจ้าเพียงแค่ต้องบอกข้าว่าเจ้ามีข้อมูลของเรื่องนี้หรือไม่?” เซี่ยปิงกวักมือ
ชายชราคิดครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดออกมา “ขออภัยด้วยท่านแขกผู้มีเกียรติ นี่อยู่เหนือกว่าอำนาจความรับผิดชอบของข้า เรื่องจำเป็นต้องให้หัวหน้าดำเนินการ”
“เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ไปเรียกเขามา”
เซี่ยปิงมีท่าทางที่สงบนิ่งอย่างมาก เขาก็ล่วงรู้ว่าในที่สุดก็มีปลาตัวใหญ่ที่เข้ามากินเบ็ดของเขาแล้ว
หลังจากนั้นไม่กี่นาที ชายชราคนเดิมก็เดินออกมาจากข้างหลังและพูดออกมาอย่างเคารพ “ท่านแขกผู้มีเกียรติ โปรดตามข้าไปที่ห้องวีไอพี หัวหน้ากำลังรอท่านอยู่ข้างในนั้น”
เซี่ยปิงและคนอื่นๆก็ได้เดินตามชายชราไปและเดินทางขึ้นไปด้วยลิฟท์ จากนั้นก็มาถึงที่ชั้นบนสุดอย่างรวดเร็ว
ทว่าชั้นบนสุดดูเหมือนกับจะเป็นสวนขนาดใหญ่ มีดอกไม้และพืชมากมายที่ถูกปลูกเอาไว้ อีกทั้งยังมีบอนไซอยู่ทั่วทุกหนแห่ง
ในช่วงเวลานี้ภายในชั้นบนสุดก็มีการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดอย่างมาก มีผู้คุ้มกันอยู่กว่าร้อยคน ซึ่งอย่างน้อยก็มีแกนพลังฉีอยู่ในระดับกายาศักดิ์สิทธิ์
ในสวนนั้นมีชายชราคนหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่ สวมใส่ชุดสีดำ ร่างกายนั้นอ้วนท้วน มีพุงพองโต ทว่ามีหน้าตาที่โหดเหี้ยม สายตาที่มองดูผู้คนเหมือนกับกำลังมองมดปลวกก็ว่าได้
ออร่าที่น่าสะพรึงกลัวได้แผ่ออกมาจากร่างของเขา เห็นได้ชัดว่าอย่างน้อยก็เป็นผู้บ่มเพาะในระดับหล่อหลอมสมบัติขั้นเริ่มต้น
“ท่านแขกผู้มีเกียรติ นี่คือท่านฉู่เฟิงหัวหน้าของหอคอยเซียงยุ่นของพวกเรา”
ชายชราได้แนะนำตัวชายชราที่อ้วนท้วนคนนี้ออกไป
“ได้ยินมาว่าพวกเจ้าต้องการรู้ข้อมูลเกี่ยวกับผืนดินเก้าสวรรค์และข้าวคริสตัลใช่หรือไม่?”
ฉู่เฟิงหัวหน้าหอคอยเซียงยุ่นได้พูดออกมาพร้อมกับจ้องมองไปที่เซี่ยปิง ดวงตาเผยให้เห็นแสงที่น่าสะพรึงกลัว เหมือนกับว่าจะเข้าใจความลับทุกอย่างของเซี่ยปิง