ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย
https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique
บทที่ 1447 –หนึ่งในสามจักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่
เมื่อได้ยินคำพูดของเหยียนจงเย่วชิงสุ่ยไม่ได้พูดอะไรออกมา ก่อนที่จะกล่าวออกมา “ทักษะเพลงดาบที่แข็งแกร่งของท่านที่ท่านแอบซ่อนอยู่นั้นคือทักษะที่จักรพรรดิคนก่อนสอนให้ท่านอย่างนั้นรึ?”
“ถูกต้องแล้ว ทำไมรึเจ้าจะตำหนิข้าอย่างนั้นรึ?”เขากล่าวออกมาเพราะไม่รู้ว่าจะกล่าวยังไงดีในตอนนี้ หากเขาไม่เสียความทรงจำไปเขาคงไม่มีทางที่จะนอกใจภรรยาของเขาอย่างแน่นอน แต่ถถึงอย่างไรเรื่องนี้ก็ผิดพลาดไปแล้ว
“ไม่เลย ข้าจะตำหนิท่านทำไมกัน”ชิงสุ่ยยิ้มออกมาบนใบหน้าของเขา ชิงสุ่ยนั้นพอเขาใจได้ดี ผู้ชายที่มีความสามารถนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีภรรยยาหลายคน
“เมื่อข้าเจออกับแม่ของเจ้าข้าจะไปอธิบายกับนางเอง”เชากล่าวออกมาอย่างตรงไปตรงมาในตอนนี้
“ท่านอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับจักรวรรดิเหยียน ท่านพอจะเล่าข้าได้หรือไม่?”ชิงสุ่ยกล่าวออกมา
“ในทวีปแห่งนี้นั้นมีจักรวรรดิที่ทรงพลังมากมาย แต่มีอยู่สามจักรวรรดิที่จัดได้ว่าเป็นจักรวรรดิที่ทรงอำนาจที่สุดหนึ่งในนั้นไม่ใช่ใครก็คือของกลุ่มมังกรอหังกาล แม้จักรวรรดิเหยียน ที่อยู่ภายใต้อำนาจของพวกเขา นอกจากนี้ยังมีจักรวรรดิอื่นๆที่แข็งแกร่งมากมายภายใต้การปกครองของพวกเขา”
“เดิมทีข้านั้นได้กลายเป็นจักรพรรดิของจักรวรรดิเหยียนเมื่อ 20ปีก่อน นอกจากนี้นั้นมันยังเป็นการวางแผนรวมกันระหว่างจักรพรรดิคนเก่าและผู้นำกลุ่มมังกรอหังกาล เพื่อขยายอำนาขออกไป เดิมทีกลุ่มมังกรอหังกาลนั้นไม่ได้แข็งแกร่งอย่างปัจจุบัน แต่หลังจากที่พวกเขาได้รวมตัวกับจักรวรรดิเหยียนมันนั้นทำให้พวกเขาทรงพลังขึ้น จนในตอนนี้กลุ่มมังกรอหังกาลนั้นกลายเป็น1ใน3ขุมอำนาจที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีปแห่งนี้ โดยการกลืนกินจักรวรรดิรอบๆลงไป รวมถึงจักรวรรดิเหยียน โดยการสังหารคนที่มีอำนาจของแต่ละจักรวรรดิ ที่ไม่ยอมเป็นลูกน้องของเขา”เหยียนจงเย่วกล่าวออกมา
“เช่นเดียวกับจักรวรรดิอื่นๆจักรวรรดิเหยียนนั้นก็ไม่มีข้อละเว้น ผู้บ่มเพระที่แข็งแกร่ง รวมไปถึงราชวง์ของจักรวรรดิเหยียนนั้นก็ต่างถูกสังหารตายไปเป็นจำนวนมาก และนี่เหตุผลที่จักรพรรดิคนก่อนนั้นได้มอบตำแหน่งจักรพรรดิให้ข้านั้นเพราะเขาคิดว่าข้าเป็นคนดี บวกกับข้าเป็นคนของกลุ่มมังกรอหังกาล ดังนั้นมันทำให้ผู้นำกลุ่มมังกรอหังกาลนั้นคงไม่ลงมือกับจักรวรรดิเหยียนอย่างแน่นอน และเขานั้นหวังไว้ให้ข้าช่วยทำให้จักรวรรดิเหยียนนั้นกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง”
คนเรานั้นไม่สามารถเชื่อใจได้ นี่คือสิ่งที่ชิงสุ่ยได้เรียนรู้มาตลอกชีวิต แต่นี้คือสัจธรรมของโลกใบนี้
“ท่านพ่อแล้ว แล้วตอนนี้ความแข็งแกร่งที่เหลืออยู่ของราชวงค์เหยียนนั้นแข็งแกร่งมากน้อยขนาดไหนกัน พวกเขามีอำนาจเพียงพอที่จะดูและทั้งจักรวรรดิเหยียนอย่างนั้นรึ หากเราสามารถกำจัดกลุ่มมังกรอหังกาลออกไป”
“เจ้าไม่ต้องกังวลไป ถึงแม้พวกราชวงค์นั้นจะเหลืออยู่ไม่มากนัก แต่พวกเขาก็ยังแข็งแกร่งอยู่ดี พวกเขานั้นมีความสามารถเพียงพอที่จะดูแลจักรวรรดิเหยียน”เหยียนจงเยว่กล่าว
หลังจากที่ชิงสุ่ยได้คุยกับพ่อของเขาสักพักใหญ่ เขารู้ก็ว่าตอนนี้พ่อของเขานั้นยังมีลูกสามอีกสามคน – เป็นผู้ชายสองคน และผู้หญิงอีกหนึ่งคน โดยที่ผู้หญิงอายุน้อยที่สุดเพียงแค่18ปีเท่านั้น
ในตอนนี้เมื่อเหยียนจงเยว่ออกมาจากกลุ่มมังกรอหังกาลนั้นก็หมายความว่าจักรวรรดิเหยียนในตอนนี้นั้นไม่ปลอดภัยแล้ว แต่ถึงอย่างไรชิงสุ่ยนั้นก็คิดว่ามันจไม่มีปัญหาใดๆถ้ามีคนจัดการกับผู้นำกลุ่มมังกรอหังกาลลงไปได้
เหยียนจงเยว่ก็คิดเช่นนั้นในตอนนี้ แต่เขายังไม่ทราบว่าผู้นำของเขานั้นมีความแข็งแกร่งเพียงใด แต่ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขานั้นต้องแข็งแกร่งอย่างมาก นอกจากนี้ชายชราผู้นั้นก็ยังได้ปล้นเอาความแข็งแกร่งของเหยียนจงเยว่ไปอีกจำนวนมาก นั้นหมายความว่าเขานั้นต้องแข็งแกร่งไม่น้อยกว่าเหยียนจงเยว่ถึง2 3เท่า
ตอนนี้ประมุขอสูรได้ตรงกลับไปที่พระราชวังจอมอสูร ในขณะที่พ่อและเขานั้นกลับไปจักรวรรดิเหยียน เพื่อเตรียมเดินทางไปยังทวีปวิหกเพลิงร่ายระบำ เพื่อกลับมารวมครอบครัวเป็นครอบครัวเดียวกัน
“น้องชาย ทำไมเราถึงต้องแยกจากกัน?เราต้องเผชิญหน้ากับปัญหาด้วยกันถึงจะถูก นอกจากนี้ศัตรูของเรายังเป็นทวีปมังกรอหังกาลอีกด้วย”ฮัว รูเหม่ยกล่าวออกมาด้วยความเป็นห่วงในตอนนี้
“ในตอนนี้มันยังไม่ใช่เวลาที่จะทำสงครามมากนัก ข้ากับท่านพ่อจะกลับไปรวมกับคนของจักรวรรดิเหยียนก่อน เมื่อถึงเวลาที่ต้องทำสงครามกัน ข้าอาจต้องของความช่วยเหลือทุกๆคนอีกครั้ง แต่ตอนนี้ข้านั้นอยากให้พ่อกับแม่ข้าพบหน้ากันเสียก่อน”ชิงสุ่ยกล่าว
ในตอนนี้ทุกๆคนั้นแอบตกใจไม่น้อยที่รู้ว่าพ่อของชิงสุ่ยนั้นคือเศียรมังกรแห่งกลุ่มมังกรอหังกาล แต่ถึงอย่างไรพวกเขานั้นก็ไม่ได้สงสัยอะไรในตัวของชิงุส่ย
……
“ลูกเป็นคนรักของประมุขอสูรอย่างนั้นรึ?”เหยียนจงเยว่กล่าวออกมาและมองไปที่ชิงสุ่ย
“อย่าพูกเรื่องนี้ให้นางได้ยินเด็ดขาดเลยนะท่านพ่อ ไปกันเถอะเรายังต้องไปที่จักรวรรดิเหยียนในตอนนี้”
จักรวรรดิเหยียน!
จักรวรรดิเหยียนเป็นจักรวรรดิที่ยอดเยี่ยมอย่างมาก ที่ตั้งของพวกมันนั้นตั้งอยู่บนทำเลที่ดีมาก และเป็นทำเลที่เหมาะกับการค้าขายกับทวีปอดุรเทวาและทวีปวิหกเพลิงร่ายระบำที่สุด
นครเหยียน!
ด้วยย่างก้าวเก้าเทวาของชิงสุ่ย ทำให้พวกเขานั้นสามารถมาถึงที่แห่งนี้ได้อย่างรวดเร็ว
ในที่พวกเขามาถึงของที่ตั้งของพระราชวังของจักรวรรดิเหยียน พวกมันนั้นประดับไปด้วยทองคำ เพชรพลอยจำนวนมากที่ดูงดงาม นอกจากนี้มันนั้นยังมีขนาดที่ใหญ่โตมากๆจนคฤหาสน์อื่นๆไม่สามารถเทียบได้เลย
ในสถานที่แห่งนี้นั้นเป็นบริเวณที่ต้องห้ามบินผ่าน กาไม่ใช่คนของราชวงค์ ในตอนนี้จาดข้อมูลที่ชิงสุ่ยได้รับมาก ทำให้เขารู้ว่าตอนนี้สายเลือดที่แท้จริงของจักรวรรดิเหยียนนั้นเหลือน้อยอย่างมาก พวกเขามีไม่ถึง20คนในตอนนี้ และนอกจากนี้พวกเขานั้นยังเป็นคนชราเกือบทั้งหมด
นี่คือความโหดร้ายที่กลุ่มมังกรอหังกาลทำกับจักรวรรดิอื่นๆ พวกเขานั้นจะสังหารชายหนุ่มหรือหญิงสาวเกือบทั้งหมด เหลือไว้แค่คนของพวกเขาเพื่อรักษาไม่ให้พวกนั้นก่อนกบฏ
ในเวลานั้นชายชราคนหนึ่งได้เดินเข้ามาใกล้ๆเมื่อเห็นเหยียนจงเยว่ “ท่านจักรพรรดิ ท่านกลับมาแล้ว!”
“สถานการณ์ที่นี่เป็นไงบ้าง ?”
“ทุกอย่างเป็นปกติดีขอรับ!”
“แล้วราชินีละ นางอยู่ไหน?”
“พระนางอยู่ในที่ตำหนักขอรับ!”
ในเวลานี้เหยียนจงเยว่เดินนำพาชิงสุ่ยเข้าไปข้างใน เนื่องรูปแบบของเส้นทางที่นี่นั้นซับซ้อนอย่างมาก เขาจึงเดินนำหน้าชิงสุ่ย
เมื่อพวกเขาเดินไปถึงลานขนาดใหญ่ ชิงสุ่ยสามารถพบเห็นหญิงสาววัยกลางคนที่งดงามคนหนึ่ง เธอนั้นยิ้มให้กับเหยียนจงเยว่และกล่าว “จงเย่วท่านกลับมาแล้วรึ?”
“แล้วเขาเป็นใครกันรึ?”เธอถามออกมาเมื่อมองไปที่ชิงสุ่ยที่มีหน้าตาคล้ายกับสามีของเธอ
“ซินเอ๋อตอนนี้ความทรงจำของข้าได้ฟื่นกลับมาบางส่วนแล้ว”เหยียนจงเยว่กล่าวออกมาอย่างขมขื่น
สีหน้าของเธอนั้นเริ่มเปลี่ยนไป หลังจากนั้นเธอก็ได้จ้องเขม็งไปที่หน้าของเหยียนจงเยว่ ก่อนที่ยิ้มอย่างขมขื่น “ขอแสดงความยินดีด้วย อย่าได้กังวลไป ข้าเคยบอกท่านแล้วไงก่อนหน้านี้ ตราบเท่าที่ท่านฟื้นสามารถฟื้นความทรงจำของท่านมาได้ ข้าจะไม่หยุดท่านไว้ ถ้าท่านต้องการที่จะไป “
ชิงสุ่ยแอบตกตะลึงเมื่อได้ยินมัน เธอนั้นช่างเป็นคนที่มีเกยีรติอย่างมาก และที่มากกว่านั้นเธอนั้นรักพ่อของเขาด้วยใจจริง แต่สิ่งที่ชิงสุ่ยสงสัยคือทำไมเธอถึงกล่าวเช่นนี้ออกมา ในเมื่อเธอนั้นก็มีลูกกับเขาแล้วถึง3คน
“เจ้ากำลังพูดอะไร? แน่นอนข้าจะไม่ไปจากที่นี่ แต่อื่นสิ่งที่ข้าจะบอกคือ ชายหนุ่มคนนี้เป็นลูกชายของข้าก่อนที่ข้าจะสูญเสียความทรงจำ นอกจากนี้ข้ายังได้แต่งงานแล้ว และมีลูกสองคนที่เป็นชายหนึ่ง หญิงหนึ่ง นอกจากนี้เขานั้นเป็นคนช่วยข้าไว้ในตอนนี้ หากไม่ได้เขาตอนนี้ข้าคงจะตายไปแล้ว “เหยียน จงเยว่ยิ้ม จากนั้น เขาก็ได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดออกมา
สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินสิ่งที่เหยียนจงเยว่กำลังเล่า “ขอบคุณ!”
“ท่านอาวุโส ท่านสุภาพเกินไปแล้ว อย่าขอบคุณข้าเลยข้าทำไปเพื่อพ่อของข้าเท่านั้น “ชิงสุ่ยยิ้มให้
“เจ้าชื่อชิงสุ่ยใช่มั้ย ถ้าไม่รังเกียจเจ้าสามารถเรียกข้าว่าท่านแม่หรือท่านป้าก็ได้”เธอกล่าวออกมา
“ขอรับท่านแม่ ข้าหวังว่าพวกเราจะได้เป็นครอบครัวเดียวกัน”ชิงสุ่ยกล่าวออกมาเพื่อสานสัมพันธ์
“ครอบครัวรึ ดีๆ งั้นข้าจะไม่พูดมาแล้ว ต่อไปนี่เจ้าคือลูกชายของข้าคนหนึ่ง”เธอกล่าวออกมา
“ต้องขอโทษด้วยที่ข้านั้นสามารถตอนรับเข้าได้อย่างอบอุ่นได้ในตอนนี้ ข้าจะเตรียมของขวัญไว้ให้เจ้าในตอนหลัง”
“แล้วชายชราอยู่ที่นี่หรือไม่?ข้ามีเรื่องที่ต้องบอกเขาเพื่อเตรียมตัว?”
“ใช่เขาอยู่ที่นี่ เราไปหาเขากันเถอะ! ”
“แล้วเด็กละ? ข้าอยากพบพวกเขาจังเลย?”
“ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดกำลังให้ชายชราสอนการบ่มเพาะอยู่”เธอกล่าวขณะที่เดินนำทาง
ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาก็มาถึงการก่อตัวซึ่งดูเหมือนจะเป็นมิติที่แยกออกไปทั้งหมดเอง
สถานที่แห่งนี้มี ขนาดใหญ่กว่าลานที่พวกเขาพบกันในก่อนหน้านี้ มันนั้นเงียบสงบอย่างมาก แต่อย่างไรก็ตามที่แห่งนี้ก็เต็มไปด้วยพลังที่ลึกกลับมากมาย แล้วยิ่งไปกล่าวนั้นชิงสุ่ยกับรู้สึกคุ้นเคยกับบรรยากาศแบบนี้ แต่เขาก็ไม่สามารถระบุตำแหน่งได้ว่าเขานั้นเคยเจอมันที่ไหน
เมื่อรู้สึกถึงกลิ่นอายที่ผิดปกติชายชราก็ได้เดินออกมาและต้องตะลึงเมื่อมองไปที่ชิงสุ่ย
“ชายชรา” เหยียนจงเยว่ และหญิงคนนั้นคำนับชายชรา
“หือ พวกเจ้ากลับมากันแล้ว แล้วชายหนุ่มคนนี้เป็นใครกันละ “ชายชราโยนเหยื่อปลาลงไปในบ่อใกล้ ๆ แล้วยิ้มออกมา
หลังจากที่ฟังเรื่องร่างทั้งหมดเขาก็หัวเราออกมา “โอ้ แพทย์แห่งปาฏิหาริย์ จากทวีปวิหกเพลิงร่ายระบำควรเป็นเจ้าใช่ไหม?”
ในตอนนั้น บังเอิญเห็นรอยสักมังกรสีเขียวเล็ก ๆ บนแขนของชายชรา ร่องรอยแห่งความทรงจำเกี่ยวกับมรดกของพระเจ้าแห่งสงครามได้ปรากฏขึ้นในความทรงจำของเขา จากนั้นเขาก็ได้กล่าวออกมาด้วยความตกใจ”ท่านอาวุโส ท่านเป็นทายาทของพระเจ้าแห่งสงคราม ดาบมังกรแห่งพระเจ้าสงครามใช่รึไม่?! “
ในที่สุดชิงสุ่ยก็นึกขึ้นมาได้หลังจากที่เขาได้รับมรดกแห่งพระเจ้ามาทำให้เขาได้รับความทรงจำบางอย่างมาด้วย
การแสดงออกของชายชราเปลี่ยนไปหลังจากที่เขาได้สติกลับมา เขาจ้องไปที่ชิงสุยด้วยความตกใจ “เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?”
ชิงสุ่ยยิ้มออกมา ก่อนที่จะนำง้าวทองคำทะลวงศัตรูออกมา
“เจ้าเป็นผู้สืบมรดกแห่งพระเจ้าง้าวทองคำทะลวงศัตรูสินะ?” ชายชรารู้สึกตกใจมากยิ่งขึ้น
“ใช่ ในที่สุดข้าก็พบคนอื่น ที่มีชะตากรรมร่วมกับข้าแล้ว”ชิงสุ่ยมีความสุขอย่างมาก