เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 424
ตอนนี้เอี๋ยนชิงรู้ตัวแล้วว่าตัวเองถอยหนีก็ไม่มีประโยชน์ เขาก็เลยตัดสินใจพุ่งไปข้างหน้า เขาอยากจะสู้ตายกับลู่ฝาน
ฝ่ามือโจมตีออกไป รังสีสีทองกลายเป็นกระบี่ยาว และปิดล้อมทุกทางที่ลู่ฝานจะหลบหนีได้
เพียงแต่ลู่ฝานก็ไม่ได้คิดจะหลบหนีอยู่แล้ว เพลิงไฟสีดำพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า กระบี่มังกรเพลิงคำรามทันที!
กระบี่โจมตีออกมาครั้งนี้ พลังที่ปล่อยออกมากลายเป็นมังกรเพลิงไฟสีดำ
มังกรเพลิงไฟสีดำใหญ่เท่ากับบ้านพัก มันกลืนรังสีกระบี่สีทองของเอี๋ยนชิงจนหายไปทั้งหมด ในเวลาเดียวกัน พลังของเพลิงไฟแฝงระเบิดก็โจมตีใส่ร่างกายของเอี๋ยนชิง
เพลิงไฟสีดำพุ่งขยายออกไปสิบกว่าฟุต ทำให้พื้นดินโดนเผาจนกลายเป็นแผ่นดินไหม้เกรียม
พื้นดินที่ลู่ฝานยืนอยู่ กลายเป็นนรกทันที
ศิษย์พี่ใหญ่ที่นอนอยู่บนพื้นดินรู้สึกตกตะลึงมากๆ เมื่อมองเห็นเพลิงไฟสีดำกำลังพุ่งเข้ามาหาตัวเอง แต่วินาทีต่อมา เพลิงไฟสีดำได้อ้อมผ่านร่างกายของศิษย์พี่ใหญ่ ราวกับมันรู้ว่าศิษย์พี่ใหญ่ไม่ใช่ศัตรู
ทางฝั่งของศิษย์พี่ฉู่เทียนกับศิษย์พี่หานเฟิงก็เกิดเรื่องนี้ขึ้นเหมือนกัน ทั้งสองคนพยายามลุกขึ้นมาและพิงอยู่บนก้อนหินอันหนึ่งและมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างเงียบๆ
“ศิษย์พี่ฉู่เทียน ฉันรู้สึกว่าตัวเองกับศิษย์น้องลู่ฝานห่างไกลกันมากๆ?มันจะกระทบกับความน่าเชื่อถือที่ฉันเป็นศิษย์พี่ไหม?”
หานเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม
ฉู่เทียนกลอกตาใส่เขาและไม่อยากจะเอ่ยปากพูด
เอี๋ยนชิงที่โดนโจมตี ตอนนี้ร่างกายของเขาโดนเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่าน ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล
เอี๋ยนชิงอ้าปากและพ่นควันดำออกมา จากนั้นเขาก็ล้มลงกับพื้น และร่างกายของเขาก็กระตุกไม่หยุด
เลือดสดที่พึ่งพุ่งสู่ท้องฟ้านั้น มันโดนเพลิงไฟสีดำเผาจนกลายเป็นควันดำ
เอี๋ยนชิงไม่เพียงโดนลู่ฝานโจมตีครั้งเดียวแล้วล้มลง ตอนนี้วิชาของเขาก็ยังย้อนกลับมาทำร้ายเขาด้วย
ร่างกายของเอี๋ยนชิงหดตัวกลายเป็นก้อนอย่างเห็นได้ชัด เลือดสดพุ่งออกมาไม่หยุด เหตุการณ์น่ากลัวขนาดนี้ ทำให้ลูกศิษย์หญิงจำนวนมากที่มองดูเหตุการณ์จากกระจกจำภาพหันหน้าหนีทันที
มีลูกศิษย์จำนวนมากถอนหายใจออกมาทันที เขาเป็นถึงลูกศิษย์อันดับหนึ่งของคณะหยินหยาง แต่กลับโดนทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บขนาดนี้
แม้แต่ค่ายกลป้องกันคณะก็ใช้ออกมาแล้ว ไร้ยางอายจริงๆ แต่กลับพ่ายแพ้อย่างใสสะอาด
มองเห็นลู่ฝานที่ถูกเพลิงไฟสีดำปกคลุมร่างกายเหมือนกับจอมมารมาจุติ ทำให้ลูกศิษย์ทุกคนจนปัญญาจริงๆ
พลังระดับนี้ ไม่ต้องพูดถึงเขาที่เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของสถาบันสอนวิชาบู๊เลย ถึงแม้เอายอดฝีมือทุกคนในประเทศอู่อานมารวมกัน เขาก็คงแข็งแกร่งและอยู่อันดับต้นๆอย่างแน่นอน
ลู่ฝานแห่งคณะหนึ่งเดียว เก่งกาจสมคำร่ำลือจริงๆ
ในที่สุดร่างกายของเอี๋ยนชิงก็หยุดกระตุก เขานอนอยู่บนพื้นดินและใกล้จะตายแล้ว
ตอนนี้ลู่ฝานเดินไปอยู่ข้างๆของเอี๋ยนชิง เขายกกระบี่หนักที่อยู่ในมือและกำลังจะสังหารเอี๋ยนชิง
ในเมื่อผิดใจกันแล้ว มีความแค้นต่อกันแล้ว ถ้างั้นก็ใช้โอกาสครั้งนี้ สังหารเอี๋ยนชิงให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
สายตาของลู่ฝานหนักแน่นมากๆ เขาไม่ได้เป็นคนที่ใจอ่อนง่ายๆอยู่แล้ว
ถ้าเป็นศัตรู ต้องฆ่าให้หมด!
ในขณะที่กระบี่หนักกำลังจะฟันลงไป จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังในหูของเขาทันที
“ลู่ฝาน ถ้าแกกล้าสังหารเอี๋ยนชิง ฉันจะสังหารทุกคนในตระกูลลู่ให้ตายไปพร้อมกับเอี๋ยนชิง!”
กระบี่ของลู่ฝานหยุดนิ่งอยู่กลางอากาศ เสียงนี้ลู่ฝานรู้สึกคุ้นมากๆ เขาเงยหน้าม
องฟ้าทันที
อาจารย์ซิงยวน!
ซิงยวนยืนอยู่กลางอากาศ เขามองหน้าลู่ฝานและขยับปากและพูดเบาๆ:”ลู่ฝาน ถ้าไว้ชีวิตเขา เรื่องของตระกูลโม่กับตระกูลลู่ ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งอีก”
ลู่ฝานก็พูดเบาๆเหมือนกัน:”นายเข้ามายุ่งเรื่องนี้เหรอ?นายลงมือกับตระกูลลู่ของฉันแล้วเหรอ?”
ซิงยวนพูด:”ยังไม่ได้ถือว่าลงมือ ฉันแค่ป้องกันไว้ก่อนเท่านั้น ในเวลาเดียวกันก็ช่วยเหลือตระกูลโม่นิดหน่อย ถ้านายยอมไว้ชีวิตเอี๋ยนชิง ฉันสัญญาว่าจะไม่มีใครลงมือกับคนในตระกูลของนายอีก”
“ไร้ยางอายมากๆ เป็นอาจารย์ได้ยังไง!”
ลู่ฝานกัดฟันและพูดออกมา
ซิงยวนไม่ได้ตอบ เขาแค่ยืนมองดูลู่ฝานเท่านั้น
ท่านผอ.ที่อยู่ข้างๆเอ่ยปากพูด:”ซิงยวน แกคิดจะทำอะไรอีก?”