เสียงตะโกนที่ดังราวกับสายฟ้าฟาด ทำให้เจียวเย็นสั่นไปทั้งตัว ยิ้มแหยหลับตาลง
เจ้าเทพ มาแล้ว!
ละครฉากนี้ของตนเอง ก็ได้จบลงแล้ว!
เลขาเอกที่เงียบมาโดยตลอด ก็แทบจะอ่อนแรงคุกเข่าลงพื้น
เหงื่อไหลหยดลงมาไม่หยุด ตลอดทางมานี้ เขาไม่กล้าพูดอะไรเลย เพราะกลัวแสดงได้ไม่ดี
ในที่สุดก็อดทนจนกระทั่งเจ้าเทพมาถึง!
เจียวเย็นก็เหล่มอง แล้วก็ไม่สนใจอีก
ถึงแม้ในใจเขาจะกลัว จะตัวสั่น แต่อย่างไรก็เป็นถึงมือหนึ่งในมณฑลหลินอาน ความกล้าตรงนี้ก็ยังพอมีบ้าง
“เลขาซุน คุณไม่เป็นอะไรนะครับ?”
หวางหงไม่ได้ออกไปดู แต่ประจบสอพลอมองไปยังเลขาเอก ในใจก็รู้สึกแปลกๆ
อากาศแบบตอนนี้ มีเหงื่อออกมันดูไม่ปกติ
เลขาซุนก็รีบพูดอย่างหน้าซีดว่า “ไม่เป็นอะไร สองวันนี้ร่างกายไม่ค่อยดี เหงื่อออกตลอด”
ไม่เป็นอะไรก็บ้าล่ะสิ ถ้าไม่ใช่พวกโง่อย่างพวกมึง กูก็คงไม่ตายอยู่ที่นี่หรอก!!
ให้ตายเถอะ!
อยากจะบีบไอ้พวกโง่นี้ให้ตายจริงๆ เลย!
นายหญิงใหญ่หวางเอามือตบโต๊ะลึกขึ้น ยิ้มเย็นพูดว่า “หน็อยแน่ไอ้กระจอกเกาะผู้หญิงกิน กล้ามาหาถึงที่ ท่านผู้ว่าฯนั่งอยู่ที่นี่ ยังกล้ามาเห่าหอนอยู่ข้างนอกอีกนะ วันนี้ไม่กระทืบให้มึงพิการ ตระกูลหวางกูก็ไม่สมควรเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในเมืองเฉียนถังแล้วโว้ย!!”
“เย่เซิ่งเทียน แกอยากตายก็ดูหน่อยว่ามันที่ไหน เดิมทีนั้นคิดว่าอีกสองสามวันจะไปฆ่าแกเอง ในเมื่อแกอยากจะมาหาที่ตายให้ได้ งั้นแกก็ไปตายเสียเถอะ!”
หวางเอี๋ยนพูดร้ายๆ ความเจ็บปวดบนใบหน้า ทำให้เธอยิ่งโกรธแค้นเย่เซิ่งเทียนเข้าไปใหญ่!
เมื่อเช้า เย่เซิ่งเทียนทำเอาเธอเกือบตาย!
ความอัปยศที่เย่เซิ่งเทียนมีให้เธอ ทำให้ชาตินี้เธอก็ไม่มีวันลืม!
พวกของหวางหงก็รีบพุ่งออกไป เจียวเย็นอยู่ที่นี่ พวกเขาจะต้องแสดงออกมาให้มันดีหน่อย
เย่เซิ่งเทียนยืนอยู่ในสวนของบ้าน มองดูพวกของหวางหง แล้วพูดร้ายๆ ว่า “พวกเดรัจฉาน เห็นแก่หน้าซีเอ๋อร์ กูให้โอกาสพวกมึง แต่พวกมึงกลับมาท้าทายกับความอดทนของกูหลายครั้ง คิดว่ากูไม่กล้าฆ่าคนหรือไง?”
“ปีนั้นกูคอยช่วยเหลือพ่อตากูอย่างลับๆ ทำให้ตระกูลหวางของพวกมึงเจริญรุ่งเรือง แต่พวกมึงกลับทรมานคนบ้านเมียกู เดิมทีกูคิดว่าจะฆ่าพวกมึงทิ้งเสีย แต่ซีเอ๋อร์มาขอร้องแทนพวกมึง กูก็เลยให้โอกาสพวกมึง แต่พวกมึงกลับลืมบุญคุณ ทำลายสุสานพ่อตากู ทำลายครอบครัวกู วันนี้กูไม่เอาพวกมึงไว้แน่!”
เป็นเรื่องยาก ที่เย้เซิ่งเทียนจะพูดเยอะแบบนี้
พูดแต่ละประโยค ไฟโกรธในอกเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ !
เขาให้โอกาสตระกูลหวางได้สำนึกผิดหลายครั้ง แต่คนของตระกูลหวาง ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ท้าทายกับความอดทนเขาหลายครั้ง!
วันนี้ เขาจะเอาทุกอย่างที่เคยให้ตระกูลหวางคืนมาทั้งหมด!
“คนเกาะผู้หญิงกินอย่างมึง มันจะมากเกินไปแล้ว มึงก็เป็นแค่หมาตัวหนึ่งของตระกูลหวางกูเท่านั้น กล้ามากัดเจ้าของหรือวะ!!รนหาที่ตาย!!” หวางหงโมโหหนัก เจอศัตรูก็จะโกรธตาแดงกว่าปกติ!
รอว์ลส์ชี้หน้าเย่เซิ่งเทียนด้วยความโมโห แล้วก็พูดภาษาอังกฤษออกมาเป็นชุด
มีความหมายประมาณว่า “เย่เซิ่งเทียน กูขอรับรองด้วยเกียรติของตระกูลวิลเลียม ว่ามึงได้ตายแน่นอน!แต่ไหนแต่ไรมาไม่มีใครกล้าท้าทายกับอำนาจของตระกูลวิลเลียม ไม่มีใครกล้าทำร้ายกูถึงขนาดนี้! ตอนนี้ผู้ว่าฯมณฑลหลินอานของพวกมึงอยู่ที่นี่ มึงยังกล้าอวดดีอีก ถ้าไม่ฆ่ามึง ฟ้าก็ไม่มีทางยอมแน่”
“ตระกูลขยะๆ แบบมึง ก็กล้ามาพูดต่อหน้ากูได้นะ?”
เย่เซิ่งเทียนมีหน้าร้ายๆ เผยออกมาเล็กน้อย ไม่ควรค่าที่จะให้ความสนใจ
พอได้ยินดังนั้น รอว์ลส์ก็โกรธไปใหญ่ ถ้าสายตาสามารถฆ่าคนได้ เขาก็คงฆ่าเย่เซิ่งเทียนไปหลายครั้งแล้ว!
กล้าไปดูถูกเหยียดหยามตระกูลเขา รนหาที่ตายจริงๆ !
“ไอ้ลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงเอ้ย แม้แต่ตระกูลวิลเลียมแกยังไม่เห็นอยู่ในสายตา ตระกูลวิลเลียมจะบี้แกตาย ก็เหมือนบี้หนอนตัวหนึ่งเท่านั้น วันนี้ต่อให้เทพองค์ไหนมาก็ช่วยแกไม่ได้!ไม่สิ แกไม่คู่ควรที่จะให้ตระกูลวิลเลียมลงมือเองหรอก!แกวางใจเถอะ หลังจากแกตายแล้ว ลูกสาวแก ฉันจะดูแลเป็นอย่างดีเหมือนเมื่อก่อนเลย ฉันจะใช้ทุกวิถีทางดูแลลูกสาวแกเอง!!”
หวางเอี๋ยนชี้หน้าด่าเยิ่เซิ่งเทียน
พอพูดถึงซือซือ เย่เซิ่งเทียนก็ตาแดง เห็นเป็นเส้นเลือด!
ตอนที่ตนเองเพิ่งกลับมานั้น ซือซือก็เกือบจะถูกหวางฟางเล่นงานจนตาย!
ทั้งเนื้อทั้งตัว เต็มไปด้วยบาดแผลที่ปวดใจ!
ไม่มีตรงไหนเป็นปกติเลย!
ล้วนเป็นเพราะหวางเอี๋ยนสั่งให้หวางฟางทำ!!