บทที่ 287
ดูเหมือนว่าหยางเฟิงจะเป็นความอัปยศของผู้ชายทุกคนในโลกนี้!

เมื่อเห็นทุกคนอยู่เคียงข้างตัวเอง หวางชงก็รู้สึกภาคภูมิใจยิ่งขึ้นไปอีก

เขามองไปที่หยางเฟิงอย่างเหน็บแนมและพูดว่า “แกเห็นไหม แกเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆ แกมีคุณสมบัติที่จะหัวเราะเยาะฉันเหรอ?”

“ฮ่าๆๆๆ!

หยางเฟิงหัวเราะอีกครั้ง

คราวนี้น้ำตาของเขาจะออกมาแล้ว

“ไอ้บ้า แกหัวเราะอะไร”

เมื่อเห็นหยางเฟิงยังคงหัวเราะ หวางชงก็หงุดหงิดถึงสุดขีด!

หยางเฟิงส่ายหัวเบา ๆ และพูดว่า “ฉันหัวเราะเยาะไอ้โง่แบบพวกแก มีตาหามีแววไม่!”

“ไอ้บ้า แกกำลังพูดเรื่องอะไร”

“เชื่อไหมว่าพวกฉันจะฆ่าแก!”

“ลูกเขยตัวน้อยๆก็กล้ามาเยาะเย้ยพวกเรา หาที่ตายชัดๆ!”

ทุกคนโกรธ

หยางเฟิงหัวเราะเยาะทุกคนในคราวเดียว

ลูกเขยที่ให้เมียเลี้ยง!

ความอัปยศของผู้ชาย!

ผู้ชายที่กินใช้ของเมีย!

มีสิทธิ์อะไรที่จะหัวเราะเยาะพวกเขา?

หวางชงพูดด้วยสีหน้าซีดเผือด: “ถ้าแกไม่พูดให้ชัดเจนในวันนี้ ฉันเกรงว่าแกจะออกไปจากที่นี่ไม่ได้!”

อันที่จริงครั้งนี้ในการรวมตัวของชั้นเรียนเป็นการพบปะสังสรรค์และเป็ฯงานโอ้อวดของเขา

จู่ๆหยางเฟิงก็ออกมาก่อปัญหาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

คิดว่าเขาไม่กล้าทำอะไรกับเขาจริงๆเหรอ?

เป็นเพียงลูกเขยตัวน้อยๆ เขาบีบให้ตายได้ด้วยนิ้วเดียว!

“เฮ้ ไม่เชื่อว่าพวกตาไม่ดีเหรอ?” หยางเฟิงชี้ไปที่เย่เมิ่งเหยียนและถาม “รู้ไหมว่าเธอเป็นใคร?”

“โถ่ เป็นแค่คนทำความสะอาดห้องน้ำของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปที่ ดีตรงไหน?”

“นั่นแหละ! เป็นไปได้ไหมที่ทำความสะอาดห้องน้ำจนรู้สึกภูมิใจในตัวเอง? ตลกจริงๆ!”

“ฮึ!”

หยางเฟิงพ่นลมหายใจเย็นชา

จากนั้นเขาก็ตะโกน:

“ลืมตาให้สุดโตและดูสิ นี่คือประธานเฟิงเมิ่งกรุ๊ป!”

เงียบ!

ทันใดนั้น

อากาศเงียบสงัด!

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”

วินาทีต่อมา

ทุกคนหัวเราะ

ทุกคนหัวเราะและล้มลงบนโต๊ะ ลุกไม่ขึ้น

“เขาพูดว่าอะไร?”

“เขาบอกว่าเย่เมิ่งเหยียนเป็นประธานหญิงของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปเหรอ?”

“มันจะทำให้ฉันหัวเราะจนตายได้แล้ว!”

“แค่คนทำความสะอาด แต่พูดว่าเป็นประธานของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปน่าหัวเราะจริงๆ!”

หวางชงหัวเราะจนน้ำตาไหล ขี้มูกออกจากจมูก

เขาชี้ไปที่หยางเฟิงและถามว่า “แล้วเย่เมิ่งเหยียนเป็นประธานของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป แกเป็นอะไร เป็นประธานใหญ่สุดของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปเหรอ?”

หยางเฟิงส่ายหัวและพูดอย่างจริงจัง: “ไม่! ประธานที่ใหญ่สุดของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปคือพ่อของฉัน”

“และฉันคือราชาแห่งตงไห่!”

ในขณะนี้ ดวงตาของหยางเฟิงเฉียบคมอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน!

ทันใดนั้น

ทุกคนมองไปที่หยางเฟิงด้วยความตกใจ

ผู้ชายคนนี้พูดอะไรนะ?

เขาเป็นราชาแห่งตงไห่เหรอ?

ที่จะต้องรู้ไว้คือ

แก๊งพยัคฆ์และแก๊งคลั่งบู๊ถูกทำลาย และพื้นที่สีเทาทั้งหมดของตงไห่ถูกกวาดล้างไป!

มีข่าวลือว่ามีราชาอยู่ที่ตงไห่!

ราชาองค์นี้ทำให้หม่าตงคนที่ร่ำรวยที่สุดในตงไห่ต้องเกษียณอายุก่อนกำหนดและสละทรัพย์สินทั้งหมดของเขาไป

แต่คนที่ต่อหน้าเขา ชายคนนี้กลับพูดว่าเขาเป็นราชาแห่งตงไห่!

เขามีโรคหลอดเลือดในสมองเหรอ?

กล้าพูดคำที่อุกอาจเช่นนี้!

เขาไม่กลัวตายเหรอ?

หวางชงยิ้มอย่างเหยียดหยาม: “หนึ่งคนบอกว่าคุณเป็นประธานหญิงของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปและอีกคนบอกว่าเป็นราชาแห่งตงไห่ ฉันคิดว่าแกทั้งคู่ป่วยทางจิต คนบ้าและผู้หญิงบ้าจริงๆ จับคู่ได้สมบูรณ์แบบมาก!”

“ใช่! ถ้าพวกแกเป็นราชาแห่งตงไห่เรายินดีที่จะเลียฝ่าเท้าของแกเลย!”

“ฉันว่า แกเป็นคนบ้าทั้งสอง ยังไม่รีบกลับที่โรงพยาบาลจิตเวชอีก”

“การรวมรุ่นที่ดีๆ แต่มีคนบ้าสองคนมาที่นี่ ช่างผิดหวังจริงๆ!”

ในเวลานี้