นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 491 รบกวนเรื่องดี ๆ ของท่านประทานเข้าแล้ว
คุณสามี……
เมื่อเรียกอย่างนี้ออกไปก็ทำให้ฮ่อหยุนเฉิงพอใจในทันที
เขารีบลุกขึ้นยืน และเดินมานั่งข้างๆ ซูฉิง
“เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ?” ฮ่อหยุนเฉิงเลิกคิ้วและมองซูฉิงด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
ตอนนั้นเองซูฉิงก็เพิ่งตระหนักได้ว่าเธอเรียกเขาว่าสามี
เกิดอะไรขึ้นกับเธอเนี่ย…
ทำไมถึงได้โพล่งออกไปแบบนั้น
แย่แล้ว
ซูฉิงหน้าแดง และพูดเสียงเบา “ฉันไม่ได้เรียกอะไรเลย”
“ใช่เหรอ?” ฮ่อหยุนเฉิงหัวเราะเสียงต่ำ “ฉันได้ยินหมดแล้ว”
เขาเอียงศีรษะ ริมฝีปากบางแนบกับใบหูของซูฉิง เสียงอันแม่แหบพร่าของเขาก็ดังขึ้น “ฉันชอบที่เธอเรียกฉันแบบนั้น เรียกฉันอีกทีสิ”
“เกลียดจริง ๆ … ” ซูฉิงถลึงตาใส่ฮ่อหยุนเฉิงอย่างโกรธเคือง
ท่าทางเขินอายปนโกรธของเธอทำให้ฮ่อหยุนเฉิงแทบบ้า มันมีเสน่ห์มาก
ก่อนที่ซูฉิงจะพูดจบ ฮ่อหยุนเฉิงก็เข้าปิดผนึกริมฝีปากของเธอทันที
เป็นรสชาติที่คุ้นเคย เป็นรสหวานและน่าดึงดูดเหมือนเดิม มันยิ่งทำให้ฮ่อหยุนเฉิงเสพติดมันมากขึ้นเรื่อยๆ
และทันใดนั้นลมหายใจของซูฉิงก็ถูกครอบครองโดยฮ่อหยุนเฉิงทั้งหมด
ริมฝีปากของทั้งสองสัมผัสกัน ลมหายใจประสานกัน…
จูบของฮ่อหยุนเฉิงรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ มือของเขาลุกลามเข้าไปในชายเสื้อของซูฉิง และขยับขึ้นไปไม่หยุด…
มือใหญ่ของเขาสัมผัสไปทั่ว มันร้อนราวกับเปลวไฟที่จุดให้ร่างกายของซูฉิงร้อนผ่าว
ณ วินาทีนั้น ความรู้สึกที่ยากจะพรรณนานั้นก็ค่อย ๆ แพร่กระจายเข้าไปในหัวใจของซูฉิงทีละเล็กทีละน้อย
“อย่าทำแบบนี้สิ…” ซูฉิงพึมพำเสียงเบา แต่มือของเธอกลับโอบรอบคอของชายตรงหน้าอย่างไม่รู้ตัว
การกระทำจากจิตใต้สำนึกของเธอแบบนี้ทำให้ลมหายใจของฮ่อหยุนเฉิงยิ่งหอบขึ้น
ดวงตานุ่มลึกที่มีแววตาเปล่งประกาย และมือใหญ่ของฮ่อหยุนเฉิงก็ลูบคลำไปบนร่างกายของซูฉิงอย่างต่อเนื่อง…
ขณะที่ทั้งสองกำลังจูบกันอย่างลึกซึ้งก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“มีคนมา!” ซูฉิงได้สติทันที รีบผลักฮ่อหยุนเฉิงออกไป และจัดเสื้อผ้าที่ยับของเธอ
ฮ่อหยุนเฉิงแอบสาปแช่งในใจ และพูดอย่างโมโห “เข้ามา”
หลินเหยียนเฟิงผลักประตูเข้ามา สิ่งที่เขาเห็นคือท่าทางที่ไม่พอใจของประธานของเขา
แต่ใบหน้าของซูฉิงกลับเป็นสีแดงเข้ม และเสื้อผ้าของเธอก็ยับยู่ยี่
ห้องทำงานเต็มไปด้วยบรรยากาศที่คลุมเครือ แค่มองแวบเดียวก็รู้ว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นที่นี่
มุมปากของหลินเหยียนเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกยิ้ม
โอเค……
เขารบกวนเรื่องดี ๆ ของประธานอีกแล้ว
หลินเหยียนเฟิงยังดึงดันเดินเข้ามา และยื่นเอกสารให้ฮ่อหยุนเฉิงโดยไม่หลบสายตา “ท่านประธานครับ เอกสารนี้คุณต้องอ่านและเซ็นต์ชื่อครับ”
ฮ่อหยุนเฉิงเหลือบมองหลินเหยียนเฟิงอย่างเย็นชา และเซ็นต์ชื่อของเขาในเอกสาร และกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ออกไป!”
หลินเหยียนเฟิงรู้สึกกดดันเล็กน้อย จึงรีบหยิบเอกสารและพูดอย่างเร่งรีบ “อ้อใช่ ท่านประธาน คุณซูครับ ผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้น พวกคุณ… ต่อเถอะครับ”
ซูฉิง: …
น่าขายหน้าชะมัด
……
บ้านพักของหลี่เฉิงหยาง เขตชานเมือง
ถังรั่วอิงนั่งอยู่บนโซฟาในห้อง จ้องไปที่ระเบิดเวลาในมือของเธอ
ในหัวของเธอมีแต่ภาพที่หล่อเหลาของฮ่อหยุนเฉิง
หวนคิดถึงอดีตที่ผ่านมา ผู้ชายที่เธอรักมาหลายปีกำลังจะหมั้นกับซูฉิง!
ถังรั่วอิงอยากจะเกลียดฮ่อหยุนเฉิงมาก และอยากจะทำแบบที่หลี่เฉิงหยางพูดในพิธีหมั้นของฮ่อหยุนเฉิงและซูฉิง และตายตามพวกเขาไป
แต่เธอกลับพบว่าเธอทำไม่ได้
ไม่ใช่เพราะเธอกลัวความตาย แต่เพราะ… เธอไม่อยากให้ฮ่อหยุนเฉิงตาย
แม้ว่าเขาจะใจร้ายกับเธอมาก เขาเป็นคนส่งเธอเข้าคุกด้วยมือของเขาเอง แต่เธอก็ยังรักเขามาก
ดังนั้นหลายวันมานี้ เธอจึงแอบติดตามซูฉิงเพื่อหาโอกาสลงมือ แต่กลับไม่สามารถหาโอกาสที่เหมาะสมได้เลย
เมื่อนึกถึงซูฉิงดวงตาของถังรั่วอิงก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง
ในตอนแรกเธอแกล้งปลอมเป็นถังถัง ฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่เคยสงสัยเธอเลย
ฮ่อหยุนเฉิงคิดว่าเธอคือถังถังจริง ๆ ดังนั้นเขาจึงดูแลเธออย่างดี ซึ่งทำให้ถังรั่วอิงมีความสุขมาก
แต่ทั้งหมดนี้ถูกทำลายโดยนังสารเลวซูฉิง!
เพราะซูฉิง ทำให้ตัวตนเธอเผยเธอต่อหน้าฮ่อหยุนเฉิง
ซูฉิงขโมยผู้ชายที่เธอรักไป!
ซู! ฉิง! !
ถังรั่วอิงกำระเบิดเวลาไว้แน่น เธอจะไม่มีวันปล่อยยัยนางมารร้ายซูฉิงไปแน่!
เธอจะทำให้ซูฉิงตายโดยไม่มีศพให้ฝังเลย!
เสียงเปิดประตูดังขึ้น
หลี่เฉิงหยางเดินเข้ามา และเหลือบมองถังรั่วอิง “วันนี้เธอไปไหนมาบ้าง?”
ถังรั่วอิงได้สติ จึงวางระเบิดเวลาในมือของเธอลง แล้วพูดพร้อมกับขมวดคิ้วต่ำ “ฉันไม่ได้ไปไหน แค่เบื่อ ก็เลยเดินเล่นรอบ ๆ”
“แค่เดินไปรอบ ๆ ?” สีหน้าของหลี่เฉิงหยางเย็นชาลง และเขาก็เอื้อมมือไปบีบคางของถังรั่วอิง “อย่าลืมว่าตอนนี้เธอเป็นผู้ลี้ภัยแล้ว แกยังจะอวดดีอยู่อีกเหรอ? อยากตายนักเหรอไง!”
“ขอโทษค่ะพี่!” เมื่อรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดที่กรามของเธอ ถังรั่วอิงก็ตัวสั่นร้องออกมาด้วยความตกใจ “ฉันผิดไปแล้ว!”
“เธอควรจะเชื่อฟังฉัน และก็อย่าสร้างปัญหา!” หลี่เฉิงหยางผลักถังรั่วอิงลงบนเตียงอย่างแรง และมองลงมาที่เธอ “เธออย่าลืมนะ ว่าเธอเป็นคนขอร้องให้ฉันช่วย”
“พี่ชาย ฉันจะทำตามที่พี่พูดอย่างแน่นอน ฉันจะไม่ปล่อยให้ซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงไปแน่!” ถังรั้วอิงกัดฟันพูด
หลี่เฉิงหยางพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “จำสิ่งที่เธอพูดไว้!”
…..
ตระกูลหลิน หลายวันมานี้หลินหนานยุ่งอยู่กับการถ่ายทำ MV เขาเลิกงานดึกทุกวัน
ยวี๋น่ากำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง
ทำไมหลินหนานยังไม่กลับมา?
ขณะที่ยวี๋น่ากำลังพลิกตัว หลินหนานก็ผลักประตูเข้ามาในห้อง “ยังไม่นอนเหรอ?”
“ทำไมนายเพิ่งกลับ?” ยวี๋น่าลุกขึ้นนั่งและถามเสียงต่ำ
หลินหนานนั่งลงข้างเตียง กอดยวี๋น่าเอาไว้ และอธิบาย “ช่วงนี้ฉันถ่าย MV เวลาก็ค่อนข้างจะเร่งรีบ เลยต้องทำโอ”
“เฉินซินอ้ายอีกแล้วเหรอ?” น้ำเสียงของยวี๋น่าแสดงความหึงหวงออกมาโดยที่เธอไม่รู้ตัว
“ใช่” หลินหนานพยักหน้า
เมื่อเห็นแฟนสาวของตัวเองหึง หลินหนานก็แอบภูมิใจลึก ๆ ในที่สุด ผู้หญิงคนนี้ก็หวงเขาเหมือนกัน
หลินหนานกอดยวี๋น่าจากด้านหลังอย่างอ่อนโยน จนรู้สึกถึงอุณหภูมิร่างกายของหญิงสาวตรงหน้า
“ถ้าอย่างนั้น…นายไม่รู้มาก่อนเหรอว่านางเอก MV คือเฉินซินอ้าย ? “แม้ว่าหลินหนานจะอธิบายไว้อย่างชัดเจนแล้ว แต่ยวี๋น่าก็ยังมีอาการหึงหวงอยู่เล็กน้อย
หลินหนานลูบท้องของยวี๋น่า และพูดช้าๆ “แน่นอนว่าฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเข้ามาอยู่ในวงการบันเทิงด้วย ตอนที่ฉันเห็นเฉินซินอ้ายเข้าประตูมาฉันก็ตกใจมาก”
ยวี๋น่าเชื่อสิ่งที่หลินหนานพูด เธอพยักหน้าเล็กน้อย และหันกลับมาซุกอยู่ไปในอ้อมแขนของหลินหนานอย่างเขินอาย
“ถ้าอย่างนั้นต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรนายต้องโทรมาบอกฉันนะ” ยวี๋น่าพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เธอเพิ่งรู้ตัวว่าเธอหวงหลินหนานมากขนาดนี้
ทั้งสองนอนกอดกันในคืนที่เงียบสงบ