ตอนที่ 168

The Strongest Hokage

“โลกที่แตกต่าง…”

ไนโตะ ยื่นมือออกไป และทันใดนั้นฝนก็ตกลงมาบนปลายนิ้วของเขา

จากนั้นฝนอีกหยดหนึ่งก็ตกลงมาใส่ฝนหยดแรก

จ๋อม!!

เสียงของน้ำ 2 หยดชนเข้าด้วยกัน มันไม่ควรจะมีใครได้ยินมัน แต่ในโลกแห่งการรับรู้ด้วยสัมผัสนี้ ก็ทำให้ ไนโตะ ได้ยินเสียงมันอย่างชัดเจน

ตั้งแต่ต้นจนจบโดยที่เขาไม่ลืมตา

“เนตรสีขาว สามารถมองเห็นได้ทั้งหมด 360 องศา มันเป็นเนตรที่ทรงพลังมาก สามารถมองทะลุได้ถึงระดับเซลล์และมองออกไปไกล ๆ ได้”

แต่ความสามารถของเขานั้นต่างออกไป

อันที่จริงแล้ว ไนโตะ ไม่จำเป็นน้องหลับตา และเมื่อเขาลืมตาเขาก็จะสามารถสัมผัสได้ทั้งโลก

เหตุผลที่เขาหลับตาก็เพราะเขาอยากรับรู้ได้ถึงการสั่นสะเทือนของทั้งโลก

ไนโตะ ค่อย ๆ ยกมือของเขาขึ้น และทันใดนั้นก็มีควันสีขาวปรากฏขึ้น จากนั้น ดาบคุซานางิ ก็ปรากฏออกมา

ไนโตะ จับดาบของเขาด้วย 2 มือและโดยไม่ใช้พลังของเขา เขาฟันดาบออกไปตัดเม็ดฝนที่ตกลงมาตรงหน้าของเขา

ฟึ๊บ!

ฝนที่ตกลงมาจากท้องฟ้าถูกตัดออกเป็น 2 ส่วนกลางอากาศ

จากนั้น ไนโตะ ก็ฟันดาบออกไปหลายครั้ง และตัดฝนที่ตกลงมาทุก ๆ เม็ด

แน่นอนว่า เนตรวงแหวน สามารถทำแบบนี้ได้เช่นกัน แต่ ไนโตะ ไม่มี

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ไนโตะ ก็เก็บดาบกลับไปแล้วลืมตาขึ้น และมองดูไปรอบ ๆ จากนั้นเขาก็พูดออกมาเบา ๆ

“แบบนี้สินะ?”

“ไม่ เราน่าจะทำได้มากกว่านี้”

ไนโตะ เชื่อว่าสัมผัสของเขาทำได้มากกว่าการโจมตีน้ำฝน

อย่างไรก็ตามจนถึงตอนนี้ ไนโตะ ยังไม่สามารถมองเห็นเป็นพื้นที่ทั้งหมดได้อย่างชัดเจน ในตอนที่เขาหลับตาเขายังคงเห็นเป็นแค่โลกมืด ๆ ที่มีฝนตกเท่านั้น

“คนธรรมดาไม่สามารถรู้สึกถึงการสั่นสะเทือนแบบนี้ แต่เราทำได้ ปัญหาก็เรายังมีประสาทสัมผัสทั้ง 5 อยู่ ซึ่งมันมีผลต่อการสั่นสะเทือนในอากาศ”

หลังจากคิดอยู่สักพักหนึ่ง ไนโตะ ก็จุดประกายความคิดบางอย่างขึ้น และในที่สุดเขาก็รู้ว่าเขาจะสามารถพัฒนาสัมผัสพิเศษของเขาได้อย่างไร

หลังจากนั้น ไนโตะ ก็ค่อย ๆ ปิดกั้นประสาทสัมผัสทั้ง 5 ของเขาทีละอย่าง

การได้กลิ่น และการได้ยิน ไนโตะ สามารถปิดกั้นมันได้อย่างง่ายดาย แต่การสัมผัสด้วยร่างกายนั้นค่อนข้างปิดกั้นได้ยาก แต่สำหรับเขา ตราบใดที่เขายังคงพยายามเขาก็จะทำมันได้ในที่สุด

เมื่อ ไนโตะ สามารถปิดกั้นประสาทสัมผัสทั้ง 5 ของเขาได้ ในที่สุดโลกเบื้องหน้าเขาก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง

เขาเห็นภาพอย่างชัดเจนเมื่อเขาหลับตา แม้ว่ามันจะไม่มีสี แต่ภาพขาวดำของทัศนียภาพต่าง ๆ ก็ชัดเจนมาก!

“ถ้าทุกสิ่งในโลกมีการสั่นสะเทือนเป็นของตัวเอง อย่างนั้นเราก็สามารถรับรู้ทุกสิ่งที่อยู่ในโลกนี้ได้อย่างงั้นเหรอ? ไม่ มันมากกว่าที่เราต้องการ”

แม้ว่าทุกสิ่งรอบตัวเขาจะเป็นขาวดำ แต่ภาพก็ชัดเจนมาก

ไนโตะ สามารถสัมผัสได้ทั้งวิถีการเคลื่อนที่ของฝนและอากาศ

หลังจากที่ ไนโตะ ปิดกั้นประสาทสัมผัสทั้ง 5 ของเขาแล้ว แม้ว่าลมจะบางเบา แต่เขาก็สามารถรับรู้ได้

ไนโตะ สามารถสัมผัสได้ถึงทุกอย่างในธรรมชาติผ่านการไหลของอากาศ

ไนโตะ ยืนขึ้นแล้วเดินออกไป เขาค่อย ๆ ยกเท้าขึ้นและเหยียบลงบนพื้นอย่างช้า ๆ

เขาพยายามที่จะไม่ใช้กำลังมากไป เขาเดินเบามาก จนเหมือนหยดน้ำที่กำลังตกลงสู่ทะเลสาบที่สงบ

ด้วยความสามารถนี้ ทำให้เขาเห็นภาพทุกอย่างชัดเจน และเขาก็ยังสามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่างพื้นดินที่เป็นโคลนกับพื้นดินแข็งได้อีกด้วย

สัมผัสของ ไนโตะ ยังคงแพร่กระจายออกไปเรื่อย ๆ

ห้องต่าง ๆ , ต้นไม้ , ทุกอย่างรอบ ๆ บ้าน , พุ่มไม้ที่อยู่ไกลออกไป , ป่า…

ดูเหมือนว่า ไนโตะ ในตอนนี้จะสามารถรวมโลกทั้งโลกเข้ากับการรับรู้ของเขา แต่ในวินาทีต่อมาเขาก็ถูกขัดจังหวะ

อะแฮ้ม!!!

ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขั้น และใบหน้าของเขาก็แสดงออกถึงความสงสัยเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เอามือแตะคางแล้วพูดว่า “ถ้าทำสำเร็จ คงจะสนุกหน้าดู”

“…ไม่ เป้าหมายในชีวิตของฉันต้องไม่ใช่แค่นั้น”

ในอีกห้องหนึ่งในบ้าน

โคนัน ถอดเสื้อผ้าออก จากนั้นเธอก็แช่ตัวลงไปในอ่างน้ำ

มีแค่ส่วนศีรษะของเธอที่ยังคงอยู่เหนือน้ำ ในขณะที่ใบหน้าของเธอมีแต่ความเศร้าโศก

“ฉันรู้ดีว่ายังไงสักวันหนึ่ง ครูไนโตะ ก็ต้องจะจากเราไป”

“แคว้นแห่งฝน ไม่ใช่บ้านของ ครูไนโตะ แต่อย่างน้อยก่อนที่เขาจะไป ฉันก็อยากให้เขาภูมิใจในความแข็งแกร่งของฉันก่อน”

เธอพึมพำกับตัวเอง แต่ความเศร้าบนใบหน้าของเธอก็ไม่หายไป

……

อีกครั้งหนึ่งที่ ไนโตะ เข้าสู่สมาธิและทำจิตใจให้ปลอดโปร่ง

ในที่สุด ไนโตะ ก็เข้าสู้โลกแห่งสัมผัสพิเศษได้อีกครั้ง

ในไม่ช้าสัมผัสของ ไนโตะ ก็กระจายเลยบ้านไปและยังคงแผ่ขยายออกไปไกล เขาพยายามที่จะไปจนถึงขีดสุดของของเขตการสัมผัสที่เขาจะทำได้

แต่ทันใดนั้น ร่างที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดใกล้ ๆ บ้านก็ปรากฏขึ้นมาอยู่ในสัมผัสของเขา!

ไนโตะ ไม่เคยรู้สึกถึงการมีอยู่ของเขามาก่อน

หลังจากที่สัมผัสของ ไนโตะ ครอบคลุมเป็นวงกว้าง ไนโตะ ก็เห็นเขา

มันไม่ใช่นักลอบสังหาร…มันคือ เซ็ทสึ!

“กำลังแอบดูฉันงั้นเหรอ?”

ไนโตะ รู้สึกแปลกใจและเขาก็รู้สึกโกรธเล็กน้อย

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า อุจิฮะ มาดาระ เป็นคนที่ส่ง เซ็ทสึ มา!

นานแค่ไหนแล้วที่ เซ็ทสึ แอบดูเขาอยู่

ในเวลาต่อมา ไนโตะ ก็ออกจากสมาธิและเปิดประสาทสัมผัสทั้ง 5 กลับมา จากนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นและยืนขึ้นเพื่อยืดร่าง

ไนโตะ แสร้งทำเป็นเปิดประตูบ้านเพื่อเข้าบ้านราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ทันใดนั้นดวงตาของเขาเปล่งประกาย

ตู้ม!

ในวินาทีต่อมาพื้นดินใต้เท้าของเขาก็แตกออกและรอยแตกก็เริ่มแพร่กระจายออกไป

ทันใดนั้น ฝนก็เหมือนถูกแช่แข็งกลางอากาศ ขณะที่ ไนโตะ หันหลังกลับและพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งดึงดูดความสนใจของ โคนัน ที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จ ดังนั้นเธอจึงเดินออกมาดู

ครูไนโตะ กำลังฝึกคาถาใหม่งั้นเหรอ?!