บทที่ 441 ผมเล็งคุณไว้แล้ว

บัญชามังกรเดือด

บัญชามังกรเดือด บทที่ 441 ผมเล็งคุณไว้แล้ว
ช่วงเวลาที่สำคัญประตูของห้องทำงานก็ถูกเท้าหนึ่งถีบออกอย่างแรงจากด้านนอก

ฉินเทียนปรากฏตัวที่หน้าประตูมองเห็นฉากหนึ่งที่อยู่ด้านหน้า เขาตาแดงแล้วในพริบตา

จู่ ๆ มองเห็นฉินเทียน หม่าเทียนหมิงที่เดิมทีดีใจมากรอยยิ้มก็แข็งทื่อแล้ว

“รนหาที่ตาย!”

ฉินเทียนคำรามด้วยความโกรธเสียงหนึ่ง เท้าหนึ่งเอาหม่าเทียนหมิงถีบบินในเวลาเดียวกันก็กอดซูซูไว้แน่น

“ภรรยา คุณเป็นยังไงบ้างแล้ว?”

“คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมภรรยา?”

เมื่อกี้ตอนที่เขาขึ้นมาถูกเลขาที่อยู่ด้านนอกขวางไว้แล้ว พูดว่าไม่ได้มีการนัดล่วงหน้าและการแจ้งให้ทราบไม่สามารถพบประธานหม่าได้

ประธานหม่า?ฉินเทียนตะลึงเล็กน้อย รีบไล่ถามเถ้าแก่ที่มารับตำแหน่งใหม่มีชื่อว่าอะไร

ตอนที่ได้รู้เป็นหม่าเทียนหมิง เขาก็คิดได้แล้วว่านี่คือหลุมพราง

ดังนั้นบุกมาอย่างไม่หยุดแม้แต่นิด

ดูตามสถานการณ์ของเมื่อกี้แล้ว ขอแค่เขามาช้าหนึ่งวินาทีซูซูก็ใกล้ที่จะตกลงในมือของหม่าเทียนหมิงแล้ว

สีหน้าของซูซูแดงเหมือนดื่มเหล้าเมาแล้ว รู้สึกโลกหมุน

หล่อนจับแขนของฉินเทียนไว้แน่น พูดพึมพำ“ในเหล้ามียา มึนหัวมาก รีบไป……”

ฉินเทียนกลืนน้ำลายมองเห็นแก้วไวน์แดงที่อยู่บนโต๊ะด้านข้าง ในตาของเขาปรากฏความโกรธแค้นเหมือนนรกสองกลุ่มอย่างนั้น

เขามองไปทางหม่าเทียนหมิงอย่างโกรธแค้น

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเร็วมาก หม่าเทียนหมิงถูกถีบเท้าหนึ่งแล้วรู้สึกว่าลำไส้ต่างก็ขาดแล้ว

เวลานี้มองเห็นสายตาของฉินเทียนเหมือนสัตว์ที่ดุร้าย เขาตัวสั่นเหมือนตกลงไปในห้องน้ำแข็ง

แต่มีปฏิกิริยามา ร้องเสียงดังขึ้นมาเหมือนหมูถูกฆ่าทันที

“แซ่ฉิน แกแม่งกล้าแตะต้องฉัน!”

“วันนี้แกตายแน่นอนแล้ว!”

“พวกแกยังตะลึงทำอะไรอยู่?รีบจัดการเขาเร็วสิ!”

“นี่ก็คือฉินเทียนคนนั้นที่พี่หลงต้องการจับ!”

บอดี้การ์ดสองคนก็มีปฏิกิริยามาแล้ว พวกเขายิ้มอย่างดุร้ายพูด“เด็กน้อย ที่แท้ก็เป็นแกที่ล่วงเกินคุณชายหลงของพวกเราแล้ว”

“ตามพวกเราไปอย่างเชื่อฟังดี ๆ ไปขอรับความผิดกับคุณชายหลง”

“นี่เป็นโอกาสที่จะมีชีวิตรอดทางเดียวของนาย”

“ไม่งั้นจะให้นายเลือดกระจายเต็มพื้นในทันที!”

พวกเขาดึงอาวุธทหารที่แหลมคมออกมาซ้ายขวา หันเดินมาทางฉินเทียนแล้ว

หม่าเทียนหมิงก็ร้องตระโกนพูดอย่างดุร้าย“แซ่ฉิน ที่นี่คือจิ่นหูไม่ใช่หลงเจียง!”

“อยากมีชีวิตรอดก็รีบคุกเข่าลงยอมแพ้!”

“ไม่งั้นไม่เพียงแค่นายที่ต้องตาย ภรรยาของนายก็ไม่มีจุดจบที่ดี!”

“จัดการพวกแกให้ตายแล้ว ซูยู่กรุ๊ปทั้งหมดก็เป็นของพวกเรา!”

“จากตอนนี้เป็นต้นไป ตระกูลหม่าของพวกนายฉันเล็งไว้แน่นอนแล้ว!” ฉินเทียนกัดฟันพูดประโยคหนึ่งแล้วกอดซูซูอยู่ ไม่เพียงไม่ได้หนีไปแต่กลับหันรับขึ้นไปทางบอดี้การ์ดสองคนนั้น

บอดี้การ์ดสองคนตกใจและโกรธมาก พวกเขาคิดไม่ถึงว่าฉินเทียนจะไม่กลัวตายอย่างนี้

ในเสียงคำรามด้วยความโกรธสองคนก็ลงมือในเวลาเดียวกัน เอามีดสั้นที่แหลมคมสองเล่มแทงมาทางบนตัวของฉินเทียน

สมแล้วที่เป็นปรมาจารย์ที่ตระกูลหม่าจ้างมาในเงินเดือนที่สูง มีดสั้นฟันฝ่าอากาศมีเสียงลมถี่ขึ้นพลังการทำลายล้างเป็นที่น่าตกใจ

ฉินเทียนมองก็ไม่ได้มอง ยกเท้าถีบออกไปแล้ว

เขาออกขาเร็วมากแล้วแทบจะก็คือเงาจางหนึ่ง ลงมือช้าแต่สัมผัสอีกฝ่ายก่อนสองเสียงปึงปังถีบแยกออกเป็นบนท้องของสองหมอนี่

สองหมอนี่ร้องอย่างน่าเวทนาอยู่ บินขึ้นมาแล้ว

แต่พวกเขาไม่ได้โชคดีเหมือนหม่าเทียนหมิงอย่างนั้น

เมื่อกี้หม่าเทียนหมิงคือกระแทกบนกำแพงแต่พวกเขากลับกระแทกหน้าต่างโดยตรง ตกลงไปในน้ำทะเลสาบที่อยู่ด้านนอก

นี่เป็นตึกสูงสิบแปดชั้นนะ!

ร้องเสียงแหลมบุกมาถึงข้างหน้าต่าง มองปรมาจารย์สองคนอยู่เหมือนกับขยะสองอันอย่างนั้น วาดเส้นโค้งที่สวยงามออกมา ตูมล้มตกลงในน้ำแล้ว

ผ่านไปสักพักถึงค่อย ๆ ลอยขึ้นมาแล้ว

เขามองฉินเทียนอยู่อย่างเหลือเชื่อ พูด“นายฆ่าพวกเขาแล้ว?”

“แซ่ฉิน นายรู้ไหมพวกเขาเป็นฐานะอะไร?”

“พวกเขาต่างก็เป็นนักต่อสู้ที่ตระกูลหม่าจ้างมาในเงินเดือนที่สูง!”

ฉินเทียนพูดเสียงเย็นชา“ตอนนี้ฉันไม่ฆ่านาย”

“กลับไปบอกเจ้านายของนายด้วย ให้เขามาหาฉันเพื่อขอรับโทษ”

“ทางที่ดีที่สุดให้คำตอบที่น่าพอใจแก่ฉัน”

“ไม่งั้น ฉันฆ่าทำลายตระกูลหม่าให้หมด!”

พูดจบกอดซูซูอยู่ ก้าวใหญ่เดินออกไปด้วยใบหน้าที่เยือกเย็น

เขาก็คือเป็นห่วงสภาพการณ์ของซูซูเล็กน้อยจริง ๆ ดูจากอาการซูซูเพียงแค่โดนน้ำมอมเมาเหล่านั้นที่พูดในโลกอินเตอร์เน็ตแล้ว ดังนั้นจึงสลบ

แต่เขายังคงเป็นห่วง

ถ้าหากมีสภาพการณ์อื่นล่ะ?ดังนั้นเขาจะต้องรีบกลับให้ถึงโรงแรม ตรวจเช็คซูซูให้ดี ๆ รอบหนึ่ง

จากเขาเข้ามาถึงออกไปก็เป็นเวลาสั้น ๆ สองนาที

เดิมทีกับดักที่เตรียมไว้เป็นอย่างดี ต้องการเหยียดหยามฉินเทียนให้ดี ๆ สักหน่อยคิดไม่ถึงก็ถูกฉินเทียนทำลายเร็วอย่างนี้แล้ว

นักต่อสู้สองคนต่างก็ไม่ได้ทำอะไรสักคนหนึ่ง ก็ตายอย่างนี้แล้ว

หม่าเทียนหมิงมีปฏิกิริยามาร้องเสียงแหลมแหบ เหมือนเป็นบ้าอย่างนั้นพุ่งออกไปแล้ว

โรงแรมจินหลงเป็นอุตสาหกรรมหนึ่งของตระกูลเถียในเมืองจิ่นหู

ตระกูลเศรษฐีในเมืองจิ่นหูมีมากมายเหมือนอย่างธุรกิจของตระกูลเถียที่มาจากเขตปกครองขนาดเล็กชนิดนี้ยากที่จะเงยหน้าอ้าปาก เถียหลินเฟิงและคนตระกูลเถียก็รู้ดังนั้นพวกเขาทำตัวเรียบง่ายมาก ๆ

โรงแรมหลังนี้ไม่ว่าจากการตกแต่งหรือข้อกำหนดแล้ว ต่างก็เหมาะสมมาตรฐานของห้าดาว

แต่ตระกูลเถียเพียงแค่แขวนสี่ดาว ก็คือไม่อยากโฆษณาโอ้อวดออกไป

ถึงแม้เป็นอย่างนี้ก็ได้รับการกีดกันของตระกูลเศรษฐีในพื้นที่บ่อย ๆ ดำเนินธุรกิจก็มีความลำบากเล็กน้อย

กระทั่งเถียหลินเฟิงได้เริ่มปรึกษาเจรจากับตระกูลต้องการขายโรงแรมอันนี้ทิ้ง ถอยออกจากตลาดของจิ่นหู

ทำธุรกิจไม่ดีก็ส่งผลให้โรงแรมใหญ่สงบเงียบมาก กระทั่งเห็นชัดว่ามีความเงียบเหงาเล็กน้อย

นี่กลับเหมาะสมกับความอยากอาหารขององค์กรคำสาปสวรรค์และฉินเทียนแล้ว เถียหนิงซวงคุณหนูคนนี้ได้เหมาชั้นบนสุดชั้นหนึ่งเลยทันที

ฉินเทียนอุ้มซูซูอยู่บุกเข้ามาในห้องหนึ่งที่หรูหราที่สุดในโรงแรม เตรียมไว้ให้เขาและซูซูแล้ว

โชคดีที่หลังตรวจเช็คซูซูแล้วพบว่าหล่อนเพียงแค่สลบชั่วคราว ฉินเทียนในที่สุดก็ถอนหายใจออกเฮือกหนึ่งแล้ว

แต่นึกถึงหม่าเทียนหมิงอาศัยพลังของตระกูลหม่ากล้าฮึกเฮิมมากอย่างนี้ ในตาของเขาปรากฏความคิดฆ่าขึ้นมา

“พี่เทียน สรุปแล้วเป็นภาระกิจอะไร?ตอนนี้สามารถพูดได้แล้วหรือยัง?”

เถียหนิงซวงถามด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม สมาชิกคนอื่น ๆ ต่างก็ร้อนรนทนไม่ไหวเล็กน้อย

ฉินเทียนพูดยิ้มอย่างเย็นชา“ไม่รีบร้อน”

“พวกคุณไปพักผ่อนก่อน รอคำสั่งของผม”

“ถ้าอยู่ในความคาดคิด คืนนี้น่าจะมีงานให้ทำแล้ว!”

ได้ยินคำพูดนี้ สมาชิกคำสาปสวรรค์ถึงออกไปอย่างตื่นเต้น

ในเวลาเดียวกันนี้หม่าเทียนหมิงก็มาถึงวิลล่าของหม่าจินหลงแล้ว

“พี่หลง แย่แล้ว!”

“เรื่องแย่แล้ว!”

เขาบุกเข้าไปร้องตระโกนตลอดทางแล้ว ตึ้งเสียงหนึ่งคุกเข่าลงต่อหน้าของหม่าจินหลงแล้ว

หม่าจินหลงกำลังโอบกอดดื่มเหล้ากับนางแบบสาววัยรุ่นสองคนอยู่ มองเห็นสภาพนี้พูดอย่างอารมณ์เสีย“เทียนหมิง นายก็โตแล้วทำไมยังร้อนรนอย่างนี้”

“ร้องโวยวายเป็นสภาพอะไร!”

“มีเรื่องอะไรพูดช้า ๆ ไม่ได้ ในเมืองจิ่นหูนี้หรือว่ายังมีคนที่จะสามารถเอาชีวิตของฉันหม่าจินหลงเหรอ!”

หม่าเทียนหมิงถอนหายใจแล้วพูดกัดฟัน“พี่หลงผมทำความผิด!”

“ปรมาจารย์สองท่านที่คุณส่งมาให้ผม ผมไม่ได้รักษาไว้ถูกฉินเทียนฆ่าตายทั้งหมดแล้ว”

“นายพูดอะไร?”สีหน้าของหม่าจินหลงเปลี่ยนแล้ว พูดอย่างเหลือเชื่อ“นายหมายถึง หงเปียวและหงปี้สองพี่น้องต่างก็ตายแล้ว?”

“เป็นฉินเทียนที่ฆ่า?”

หม่าเทียนหมิงกัดฟันพูด“ไม่เพียงเท่านี้”

“ฉินเทียนยังพูดให้คุณอธิบายให้เขาอย่างพอใจก่อนพระอาทิตย์ขึ้นวันพรุ่งนี้”

“ไม่งั้น”

“ไม่งั้นยังไง?”

ไม่งั้นเขาก็จะฆ่าล้างตระกูลหม่าของพวกเราให้หมด”

“พวกเราต่างก็ประเมินการบ้าระห่ำของฉินเทียนต่ำไปแล้ว คุณรีบคิดหาวิธีพวกเราควรจะทำยังไงดีล่ะ!”