ไนโตะ พูดทุกสิ่งที่อยู่ในใจของเขา และ โคนัน ก็ฟังเขาอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่ดวงตาที่สวยงามของเธอเปล่งประกายอย่างสวยงาม
ฝนยังคงตกอย่างต่อเนื่อง
โคนัน เงยหน้าขึ้นมอง ในขณะที่เธอดูเหมือนจะเข้าใจทุกอย่างแล้ว และด้วยดวงตาที่มุ่งมั่น เธอพยักหน้าให้ ไนโตะ แล้วพูดว่า “เขาใจแล้วคะ…ฉันเข้าใจความคิดของ ครูไนโตะ แล้วคะ”
“ดีมาก”
ไนโตะ ยิ้ม จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและลูบหัวเธอเบา ๆ จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและมองไปที่สายฝน
“มีคนจำนวนนับไม่ถ้วนในโลกนี้ ทุกคนต่างก็มีความคิดที่แตกต่างกัน และแน่นอนว่าไม่มีใครมีความคิดเหมือนเธอ โคนัน”
“ดังนั้น เธอต้องหาเส้นทางชีวิตของเธอเองจากแนวคิดต่าง ๆ เหล่านั้น และมันจะทำให้เธอมีเป้าหมายในชีวิตของเธอเอง”
ไนโตะ พูดคำเหล่านี้ จากนั้นเขาค่อย ๆ เดินออกไปท่ามกลางสายฝน
เขาเปิดใช้งานพลังสั่นสะเทือนรอบ ๆ ตัวเขา ทันใดนั้นละอองฝนก็เริ่มกระเด้งออกมาจากร่างของเขา
เม็ดฝนตกลงมาไม่ถึงตัวของ ไนโตะ
จากนั้นเขาก็เดินหายไป ในขณะที่ โคนัน มองเขาอยู่เงียบ ๆ จนเขาลับสายตาเธอไป
“ครูไนโตะ ดูเป็นผู้ใหญ่กว่า ยาฮิโกะ เยอะเลยเฮ๊ะ”
โคนัน ยืนมองดูฝนที่ตกลงมา จากนั้นเธอก็ถอนหายใจเบา ๆ แม้ว่าอายุของ ไนโตะ จะเท่า ๆ กับเธอ แต่ความแข็งแกร่งและความคิดของเขานั้น โตกว่าเธอมาก
สิ่งนี้ทำให้ โคนัน เคารพและชื่นชมในตัว ไนโตะ
ในเวลาเดียวกัน เธอก็เริ่มรู้ถึงความมุ่งมั่นของเขา
……
แม้ว่าใน แคว้นแห่งฝน จะมีนินจาบางคนที่กล้าเผชิญหน้ากับ ไนโตะ อยู่บ่อยครั้ง แต่นินจาส่วนใหญ่ก็เลี่ยงที่จะมองเขา
ยิ่งเขาเข้าไปใน แคว้นแห่งฝน มากขึ้น ฝนก็ยิ่งตกแรงมากขึ้นและนานขึ้น โดยเฉพาะใน หมู่บ้านอาเมะ มันไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย
ในที่สุด ไนโตะ เดินทางมาจนมองเห็น หมู่บ้านอาเมะ จากไกล ๆ แต่เขาไม่ต้องการเข้าไปในนั้น
ไม่ใช่เพราะเขากลัว ฮันโซ เขาจะไม่สนใจคนที่เคยพ่ายแพ้ให้เขา
เพราะเมื่อเขาเอาชนะใครได้แล้ว คนคนนั้นจะไม่มีทางแตะต้องตัวเขาได้อีกต่อไป
เพราะ ไนโตะ ไม่เคยพัก เขาฝึกฝนอย่างหนักอยู่ตลอดเวลาเพื่อพัฒนาตัวเองอยู่เสมอ เขาจะไม่หยุดพักจนกว่าเขาจะถึงจุดสูงสุดของโลก
ไนโตะ ยินดีที่จะเอาชนะความยากลำบากและอุปสรรคที่ตราหน้าเข้ามาหาเขา และเขาจะไม่ปล่อยให้ใครตามเขาได้ทัน!
“นางาโตะ ยังไม่ออกมา งั้นก็แสดงว่าแผนของ มาดาระ ยังไม่เปลี่ยนแปลง แต่หลังจากที่เขารู้ว่าเรารู้เรื่องของเขาแล้ว แผนของเขาจะเปลี่ยนไปบ้างไหมน่ะ?”
หลังจากที่ ไนโตะ มองไปที่ หมู่บ้านอาเมะ จากที่ไกล ๆ เขาก็เดินจากไปพร้อมกับพึมพำกับตัวเอง
ในระหว่างทาง ไนโตะ ยังคงใช้สัมผัสจากการสั่นสะเทือนอยู่ตลอดเวลา อาจพูดได้ว่ามันเป็นการฝึกฝนวิธีหนึ่งของเขา เขาต้องการดูว่าเขาจะสามารถสัมผัสถึงสิ่งอื่น ๆ ได้อีกหรือไม่
แต่ ไนโตะ ก็หา นางาโตะ ไม่เจอ
ความคิดของ นางาโตะ คือความเจ็บปวด เขาต้องการให้โลกได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดและความกลัว จากนั้นความสงบสุขจึงจะมาถึง
ไนโตะ ไม่รู้ว่าความคิดของเขาจะถูกหรือไม่ แต่เขาก็รู้ว่ามันไม่จริง เพราะ นางาโตะ ถูกควบคุมโดย มาดาระ มาโดยตลอด
ในโลกนี้ ผู้ที่แข็งแรงกว่าจะอยู่เป็นคนสุดท้ายเสมอ
ไนโตะ เดินไปข้างหน้าข้าม แคว้นแห่งฝน จนไปถึงชายแดนในอีกฝั่งหนึ่ง
ท้องฟ้าเริ่มแจ่มใส แต่ก็ยังมีฝนตกอยู่
เมื่อเมฆมืดเริ่มจางหายไป ในที่สุดท้องฟ้าก็แจ่มใส
ในที่สุดเขาก็เข้าสู่ แคว้นแห่งลม!
ทรัพยากรน้ำใน แคว้นแห่งลม นั้นน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของทรัพยากรน้ำใน แคว้นแห่งหิน จนมันเกือบจะเหมือนกับทะเลทรายขนาดใหญ่ และในด้านทรัพย์สินของแคว้นแห่งนี้ ก็มีน้อยกว่า แคว้นแห่งไฟ อยู่มาก
ด้วยเหตุนี้ทำให้ หมู่บ้านซึนะ จึงไม่สามารถฝึกฝนนินจาได้มากมายเท่าไรนัก เพราะพวกเขามีทรัพยากรอยู่อย่างจำกัด
ในบรรดาหมู่บ้านใหญ่ทั้ง 5 นั้น หมู่บ้านซึนะ มีจำนวนนินจาน้อยที่สุด
ในที่สุด เมื่อ ไนโตะ เข้าสู้ แคว้นแห่งลม พื้นดินที่เป็นโคลนก็ค่อย ๆ แห่งแล้วค่อย ๆ กลายเป็นดินสีเหลืองอ่อน
พื้นที่บริเวณนี้คล้าบกับที่ที่ ซึนะ กับ โคโนฮะ ต่อสู้กัน และมันก็ดูเหมือนทะเลทราย!
ผู้คนจำนวนมากต้องอาศัยอยู่ท่ามกลางทะเลทรายที่ไม่มีที่สิ้นสุดนี้ แต่พวกเขาก็เติบโตได้เป็นอย่างดีและอาจมีคนที่แข็งแกร่งกว่า ไนโตะ!
ไนโตะ รู้สึกตื่นเต้น เมื่อเขาก้าวเข้ามาในดินแดนแห่งนี้
ไนโตะพยายามที่จะระงับอารมณ์เหล่านั้นเอาไว้ จากนั้นเขาก็เปิดดูม้วนกระดาษม้วนหนึ่งในมือของเขา มันคือแผนที่ของ แคว้นแห่งลม
ถึงอย่างไร แคว้นแห่งนี้ก็แตกต่างจาก แคว้นแห่งไฟ ที่นี่มันเป็นทะเลทรายที่มีอันตรายอยู่ทุก ๆ ที่ และสามารถหลงทางได้ง่าย ๆ
อาจกล่าวได้ว่าสภาพแวดล้อมของ แคว้นแห่งลม เลวร้ายที่สุด เมื่อเทียบกับแคว้นอื่น ๆ
แต่เนื่องจากสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายนี้ จึงทำให้ผู้คนที่เกิดในที่แห่งนี้มีร่างกายที่แข็งแรงกว่าคนที่เกิด แคว้นแห่งไฟ
นินจาที่เกิดที่นี่ มีความแข็งแกร่งกว่านินจาทั่วไป
ปัจจุบัน หมู่บ้านที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกคือ โคโนฮา แต่เมื่อเทียบในสัดส่วนที่เท่ากันแล้ว ซึนะ มีคุณภาพมากกว่า
มันเป็นความจริงที่ว่า หมู่บ้านซึนะ มีจำนวนนินจาที่น้อยกว่า แต่ก็ยังมีคุณภาพสูงกว่า
เมื่อเดินไปตามทะเลทราย ในที่สุด ไนโตะ ก็เดินมาจนถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ หมู่บ้านหนึ่ง และ ไนโตะ ก็ตัดสินใจว่าจะปักหลักอยู่ที่นั้น
มันเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่อยู่ใกล้แหล่งน้ำ
ส่วนใหญ่แล้วผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่เป็นคนธรรมดา แต่แน่นอนว่าบางทีก็มี นินจาซึนะ ผ่านมาบ้างเป็นครั้งคราว
เพราะแม้ว่าถึงมันจะเป็นเพียงหมู่บ้านเล็ก ๆ แต่ก็ต้องมีนินจามาดูเพื่อรักษาครามปลอดภัย เพราะหากเกิดอะไรขึ้นกับแหล่งน้ำ คนทั้งหมู่บ้านจะต้องตายอย่างแน่นอน
บ้างเรือนต่าง ๆ ก็แตกต่างไปจาก โคโนฮะ อย่างสิ้นเชิง
บ้านทุกหลัง มีลักษณะคล้ายรูปโดม และก็มีหน้าต่างบานเล็ก ๆ เพื่อให้ลมพัดผ่าน