บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 443
หลังจากที่มาเดลีนพูดอย่างนั้น ใบหน้าของคาเลนก็ซีดลง เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อมองไปยังใบหน้าที่สวยงามแต่เย็นยะเยือกตรงหน้าเธออย่างไม่เชื่อ
เมื่ออีวอนเห็นใบหน้าซีดเซียวและท่าทางตกตะลึงของคาเลน เธอก็รู้สึกสับสน คำพูดของมาเดลีนทำให้เธอยิ่งรู้สึกสับสบเข้าไปอีก
“คุณป้าคาเลน คุณ…”
“มะ-เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ?” คาเลนไม่สนใจอีวอน เธอเอื้อมมือออกไปและชี้ไปที่มาเดลีนและกล่าวว่า “พูดอีกครั้ง เธอ-เธอเป็นใครนะ?”
มาเดลีนเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างไม่ใส่ใจเมื่อเห็นคาเลนพูดตะกุกตะกักด้วยความกลัว
เธอเลิกคิ้วขึ้นและจ้องตรงไปที่คาเลน
“มันเกิดขึ้นที่นี่ในวันนั้น คุณบอกว่าฉันจะเป็นหนึ่งในตระกูลวิทแมนและแต่งงานกับเจเรมี่ ถ้าคนตายฟื้นคืนชีพได้ ตอนนี้ในฐานะ ‘คนตาย’ ฉันกำลังยืนอยู่ตรงหน้าคุณ เป็นยังไงบ้าง? ตกใจไหม?”
“…”
คาเลนรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรงผิดจังหวะ เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความหวาดกลัว “ธ-ธะ-เธอไม่ใช่ วีล่า ควินน์ หรอกเหรอ!”
มาเดลีนแสดงรอยยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ “มันก็แค่สามปีเอง ลืมฉันเร็วไปหรือเปล่าแม่สามีที่รัก?”
“…” คาเลนพูดตะกุกตะกักขณะจ้องมาเดลีน
วีล่าเคลื่อนตัวอันสง่างามของเธอและเดินเข้าไปหาคาเลนอย่างช้า ๆ แต่ด้วยท่าทางอันทรงพลังที่เปล่งออกมาจากตัวเธอ
คาเลนถอยหนึ่งก้าวเมื่อมาเดลีนก้าวเข้ามาใกล้ คาเลนหยุดเดินเมื่อหลังของเธอชนเข้ากับชั้นวางของตกแต่งข้างหลัง
“อย่าเข้ามาใกล้ฉัน!” คาเลนตะเบงเสียงของเธอ เสียงของเธอสั่นและปะปนไปด้วยความกลัว “อยู่ห่าง ๆ ฉันไว้!”
มาเดลีนหัวเราะเบา ๆ “คุณจะมองเห็นฉันชัดเจนได้ยังไง ถ้าฉันไม่เข้าไปใกล้ ๆ คุณ?”
“…” คาเลนมองมาที่มาเดลีนด้วยหางตาที่เต็มไปด้วยความกลัวก่อนจะหลบสายตาของเธออย่างรวดเร็ว
มาเดลีนเอื้อมมือของเธอออกไปและคว้าข้อมือของคาเลนไว้ จากนั้นเธอจึงดึงคาเลนเข้ามาใกล้เธออย่างแรง บังคับให้ผู้หญิงคนนั้นเผชิญหน้ากับเธอ “คุณแม่สามีที่รัก มองดูหน้าฉันให้ดี ๆ สิ มันเหมือนกับคนที่คุณดูถูกเหยียดหยามในความทรงจำไหม?”
“…”
“คุณเห็นฉันชัดเจนหรือยัง? ฉันเป็นลูกสะใภ้ที่คุณดูถูกไง มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด!”
!!!
หัวใจของคาเลนเต้นเร็วขึ้น เธอแข็งทื่อกลายเป็นหิน เธอไม่สามารถยอมรับเรื่องนี้ได้ ใบหน้าที่อยู่ตรงหน้าเธอและดวงตาที่ปกคลุมความเยือกเย็นและผสมปนเปไปกับเปลวไฟแห่งความเกลียดชังก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่า วีล่า ควินน์ คือ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด ตัวจริง!
เมื่ออีวอนได้ยินแบบนั้น ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความตกใจเช่นกัน
‘มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด?’
‘มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด อดีตภรรยาของพี่เจเรมี่?’
‘เธอไม่ได้หย่ากับพี่เจเรมี่เมื่อสามปีที่แล้วเหรอ? แถมป้าคาเลนยังบอกอีกว่าเธอเสียชีวิตไปแล้ว’
‘ถ้าเธอตายแล้ว เธอจะยืนอยู่ตรงนี้ได้ยังไง?’
“มะ-มาเดลีน… เธอคือมาเดลีนจริง ๆ เหรอ…” คาเลนถามออกด้วยน้ำเสียงที่ไร้ชีวิตชีวา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“ฉันขอโทษที่ทำให้เธอไม่มีความสุข” มาเดลีนปล่อยข้อมือของคาเลน
หลังจากถูกปล่อยข้อมือแล้ว คาเลนก็รีบไปซ่อนหลังอีวอน เธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับมาเดลีน