‘เผ่ากอร์ เผ่ามังกัสและเผ่าคนแคระ…’
จากสามเผ่าพันธุ์ที่กาก้าเคยพูดถึงมีเพียงเผ่าเดียวที่เอียนเคยได้ยินคือเผ่าคนแคระ
ในความเป็นจริงคนแคระอยู่ในเกมที่มีโลกทัศน์แฟนตาซี เอียนไม่รู้ว่าเผ่าพันธุ์เฉพาะนี้จะปรากฏที่นี่
“เผ่ากอร์และมังกัสน่าจะหาง่าย”
“นายคิดเหมือนกันใช่ไหม?”
“โดยเฉพาะกอร์นั้นเร็วมาก”
กาก้ากล่าว
เมื่อเอียนพลิกดูรายชื่อทาส ทาสประมาณสิบคนบนหน้าเว็บถูกตั้งชื่อว่า ‘กอร์’
เมื่อพิจารณาว่ามีทาส 100 คนในหน้าแรก กอร์ดูเหมือนเป็นเผ่าพันธุ์ที่พบบ่อยมาก
เอียนเปิดหน้าต่างข้อมูลของเผ่ากอร์และมองไปที่หน้าต่างข้อมูล
“พวกมันดูคล้ายกับโกเลมเล็กน้อย แต่ตัวเล็กกว่า พวกมันเหมือนโกเลมจิ๋ว”
กาก้าตอบกลับ
“ปกติแล้วพวกกอร์ก็เหมือนโกเลมครับนายท่าน ไม่มีความสามารถทางกายภาพ ไม่มีค่าบำรุงรักษา ไม่ต้องการอาหารและไม่มีสติปัญญา มันเป็นเผ่าพันธุ์ที่สร้างขึ้นเพื่อการใช้แรงงานโดยเฉพาะ”
“โอ้ อะไรน่ะ? สิ่งมีชีวิตแบบนี้มีอยู่จริงเหรอ?”
“อืม ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน… แต่กอร์ก็สุดยอดจริงๆ”
“เอ่อ?”
“ฉันเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับคนสมัยก่อนที่สร้างเผ่าขึ้นมาเพื่อทำงานของพวกเขา – เผ่าเหล่านั้นคือโกเลมและกอร์”
“อย่างนั้นเหรอ…”
แม้ว่ามันจะเป็นแค่เกม แต่ชีวิตในเกมก็ดูสมจริงมาก ดังนั้นเอียนจึงสามารถจินตนาการได้ว่ากาก้ากำลังพูดอะไร
‘อืม ไคลันไม่ใช่แค่เกมที่ไร้ความคิด’
เอียนพยักหน้าขณะชื่นชมเกม
“แล้วทำไมเราต้องหาคนแคระหรือพวกมังกัส สำหรับฉันแล้วดูเหมือนว่ากอร์จะเป็นทาสที่ดีที่สุดในการขุดเหมือง”
กาก้าแค่ส่ายหัว
“ไม่มีทาสคนไหนที่สามารถทำงานเหมืองที่น่าทึ่งได้เช่นเดียวกับกอร์แล้วนายท่าน แต่ถ้าเหมืองทั้งหมดเต็มไปด้วยกอร์ เหมืองของนายท่านอาจมีเพียงแร่ เช่นแร่เหล็กหรือหินระดับต่ำหรือหินระดับต่ำสุด
“นั่นหมายความว่ายังไง? ไม่ใช่ว่าแร่เหล็กไม่ได้อยู่ในรายชื่อการขุดงั้นหรอ?”
“แร่เหล็กเป็นแร่ที่สามารถพบได้โดยทั่วไปในเหมืองเกือบทั้งหมดในอาณาจักรปีศาจ แร่เหล็กเป็นแร่ที่ขุดได้แม้ว่าจะไม่อยู่ในรายชื่อก็ตาม”
“อย่างนั้นเหรอ…”
“กอร์เก่งในการทำสิ่งต่างๆและไม่สร้างปัญหาใดๆ แต่เมื่อขุดแร่บางครั้งกอร์สามารถทำลายองค์ประกอบคุณภาพสูงที่พบในเหมืองได้”
“…”
ตอนนี้ดูเหมือนเป็นปัญหาร้ายแรง
เอียนไม่สามารถจ้างทาสที่จะระเบิดเงินสดและโชคลาภมูลค่าหลายล้านวอนได้
“นั่นคือเหตุผลที่เราต้องการมังกัสนายท่าน”
“ห้ะ มังกัสมีหน้าที่อะไร?”
มังกัส ทาสที่หาไม่พบแม้จะเลื่อนผ่านไป 5 หน้าของรายชื่อทาส
กาก้ายังคงอธิบายต่อไป
“มังกัสนั้นตรงข้ามกับกอร์ครับนายท่าน”
“ตกลง?”
กาก้าพยักหน้าและกล่าวว่า
“บทบาทของมังกัสสร้างขึ้นโดยตรงเพื่อจุดประสงค์ในการสำรวจเหมือง อย่างไรก็ตามต่างจากกอร์ พวกมันสามารถได้กลิ่นแร่ได้”
“โอ้โห…?”
“คนพวกนี้กินแร่ ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะได้กลิ่นแร่ออกมา”
เอียนถามคำถามด้วยสีหน้าแปลกๆ
“ถ้าอย่างนั้นฉันควรทำยังไงดีถ้าพวกเขากินแร่ไปเรื่อยๆ”
“นั่นจะไม่เกิดขึ้นครับนายท่าน ถ้าท่านเลี้ยงหินระดับต่ำ 10 ลูกต่อวันพวกมันจะทำงานหนักโดยไม่กินแร่อื่นๆเลย”
“อ๋อ…?”
“อะไรหรอครับนายท่าน?”
“แล้วคนแคระล่ะ?”
“อะไรนะครับ?”
เอียนเปิดหน้าต่างข้อมูลด้วยสีหน้าประหลาดใจ
เมื่อกาก้าอธิบายข้อมูลเกี่ยวกับทาส คนแคระถูกบอกว่าเป็นหนึ่งในคนที่หายากที่สุด
เป็นกาก้าที่ประหลาดใจมากกว่าเอียนมาก
เอียนแค่พูดตามปกติ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่กาก้าเห็นคนแคระ
– – – –
เอิร์กฮัน –
พนักงาน: 5,195,000 ทอง / เดือน
เลเวล: 56
เผ่าพันธุ์: คนแคระเหล็ก
เพศ: ชาย
ประเภท: ทาส
ระดับ: Unique
บุคลิกภาพ: อยากรู้อยากเห็น
พลังโจมตี: 995 หน่วย
พลังป้องกัน: 1,450 หน่วย
ความว่องไว: 555 หน่วย
สติปัญญา: 1,876 หน่วย
พลังชีวิต: 17,775/17,775 หน่วย
ความสามารถเฉพาะตัว A (เผ่าพันธุ์) (เผ่าพันธุ์พิเศษ) (ความสามารถในการเสริมกำลัง)
ไม่ทราบ
ความสามารถเฉพาะตัว B (ความสามารถหายาก)
ไม่ทราบ
ความสามารถเฉพาะตัว C (พลังแฝงเผ่าพันธุ์) (ความสามารถหายาก) (ความสามารถในการวิวัฒนาการ)
ไม่ทราบ
มันเป็นคนแคระที่ใช้เวลาทั้งชีวิตไปกับแร่
เช่นเดียวกับเผ่าคนแคระอื่นๆ พวกเขามีความชำนาญและชอบทำสิ่งต่างๆ อย่างไรก็ตามพวกเขาชอบสะสมแร่หายาก
– – – – – – – –
“พระเจ้าช่วย…”
เอียนพูดออกมาโดยไม่รู้ตัว
เหตุผลนั้นชัดเจน
เป็นเพราะเงินเดือนของคนแคระที่เขียนไว้ด้านบน
“กาก้า นายไม่คิดว่ามันแพงเกินไปหรอ?”
“อะไรหรอครับนายท่าน?”
“เงินที่ควรจ่ายไปมากกว่าห้าล้านทองสำหรับทาสเท่านั้น”
“มันผิดปกติหรอครับนายท่าน?”
“จากสิ่งที่ฉันรู้ แม้แต่คนที่ทำงานในสำนักงานของอาณาจักรก็จ่ายไม่ถึง 5 ล้านทองสำหรับการทำงานในหนึ่งเดือน”
หัวของเอียนจะระเบิด
5 ล้านทองในสกุลเงินเกาหลีมีมูลค่าประมาณ 5 ถึง 6 ล้านวอน
‘เหตุใดการจ่ายเงินให้กับทาสในเกมจึงสูงกว่าพนักงานเงินเดือนในชีวิตจริงมาก’
แต่กาก้าไม่แปลกใจเท่าไหร่
“ถ้าท่านลงทุน 5 ล้านทองให้ทาสคนนี้ ท่านคงจะได้เห็นผลลัพธ์ที่ยิ่งใหญ่กว่านี้อีกมากในอนาคตครับนายท่าน”
“ก็เป็นไปได้นะ”
“และคนแคระก็คงจะแตกต่างจากทาสคนอื่นๆด้วย”
“เอ่อ…?”
“เปิดหน้าต่างข้อมูลอีกครั้งดูสินายท่าน”
“โอเค”
เอียนเปิดรายละเอียดเพิ่มเติมที่ด้านล่างของหน้าต่าง
– – – –
รายละเอียดทาส –
กำลังแรงงาน – 65 หน่วย
ความชำนาญ – 89 หน่วย
พลังการสังเกต – 82 หน่วย
ความอดทน – 52 หน่วย
ความซื่อสัตย์ – 42 หน่วย
ประเภท – ทาสแบบระยะเวลา
ระยะเวลาที่เหลือสำหรับสัญญา – 63 วัน 21 ชั่วโมง
มันเป็นทาสที่มีสัญญาระยะยาว
หากท่านต้องการจ้างทาสต่อไปหลังจากหมดเวลาทาส ท่านจะต้องผ่านการเจรจาต่ออายุอีกครั้งก่อนสิ้นสุดระยะเวลาของสัญญา
(อย่างไรก็ตามเมื่อหมดระยะเวลาสัญญา วิธีการทำสัญญาจะเปลี่ยนไปเนื่องจากสถานะทาสของคนแคระจะถูกยกเลิก)
– – – – – – –
เอียนที่อ่านรายละเอียดแล้วกลอกตา
เป็นเนื้อหาที่ไม่ต้องคิดมากและไม่ยากที่จะเข้าใจ
‘ทาสจำกัดระยะเวลา… และยิ่งไปกว่านั้นเมื่อสัญญาสิ้นสุดลงพวกเขาจะไม่เป็นทาสอีกต่อไป?’
เอียนต้องการความช่วยเหลือจากกาก้าเพื่อให้เข้าใจสิ่งที่เขาเพิ่งอ่าน เอียนจึงถามกาก้า
“กาก้าฉันตรวจดูแล้ว แต่ทาสประจำเดือนคืออะไรกันแน่?”
กาก้าตอบทันที
“ทาสประจำเดือนมีความหมายตรงตัวเลยนายท่าน พวกเขาเป็นทาสที่มีระยะเวลาสัญญาคงที่”
“แค่นั้นเหรอ?”
“บางทีทาสคนแคระคนนี้อาจไม่ใช่ทาสจากสงคราม แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างดูเหมือนว่าจะเป็นทาสด้วยเหตุผลส่วนตัว คือมีสัญญากับชาวแอสโมเดียนที่มีตำแหน่งสูงอยู่แล้ว”
“อืม… ถ้าหมดสัญญาเขาก็จะไปหาเจ้าของของเขางั้นหรอ?”
กาก้าพยักหน้า
“ใช่ครับนายท่าน”
“อืม…”
เอียนเริ่มจัดระเบียบความคิดของเขา
‘ระบบทาสดูเหมือนซับซ้อนอย่างที่ฉันคิด’
เอียนฟังคำอธิบายของกาก้าต่อ
“ตลาดทาสที่นายท่านของฉันซื้อฉันมาคือการซื้อขายทาสและจัดหากรรมสิทธิ์ให้กับพวกมัน ตลาดค้าทาสที่นายท่านกำลังมองหาในตอนนี้คือรูปแบบของการยืมทาสที่มีเจ้าของและไม่ได้ซื้อกรรมสิทธิ์”
“อ่อ…?”
ตอนนี้เอียนเข้าใจอย่างถ่องแท้ในสิ่งที่กาก้าพูด ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ทำอะไรมากเพื่อเคลียร์เควสต์พิเศษ
เขาไม่คิดว่าการจ่ายเงินให้ทาสเป็นเรื่องแปลก
“แล้วเงินเดือนของทาสที่ฉันจะจ่ายให้จะกลับไปหาเจ้าของเดิมงั้นหรอ?”
“ใช่ครับ”
ตอนนี้เอียนเข้าใจทุกอย่างแล้ว
‘ดังนั้นคุณต้องการ 5 ล้านทอง แต่มันไม่สมเหตุสมผลที่จะคิดว่าให้ทาส 5 ล้านทอง คิดซะว่าเป็นการให้พนักงานจะมีความสมเหตุสมผลมากขึ้น’
มีบางอย่างเกิดขึ้นในจิตใจของเอียน
‘ถ้ากาก้าไม่ใช่ทาสโดยกำเนิด มันก็ถูกจับไปเป็นทาสด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้งั้นหรอ? ระยะเวลาของสัญญาไม่ได้รับการแก้ไขซึ่งหมายความว่ามันไม่ได้เป็นทาสประจำเดือน ไม่สำคัญว่ามันจะน่ารัก แต่มันยังมีความรู้มากมายมหาศาล ฉันแค่สมมติ แต่ฉันเกือบจะมั่นใจแล้วว่ามันเป็นมากกว่าทาส’
เอียนมองไปที่กาก้า
“เฮ้ กาก้า”
“มีอะไรหรอครับนายท่าน?”
“งั้นฉันขอลงทะเบียนนายในตลาดค้าทาสนี้ด้วยได้ไหม?”
“…!?”
กาก้าตัวแข็งแทบจะทันที
เอียนแค่ถามกาก้า แต่เขาก็ดูจริงจังเมื่อถามคำถามของเขา
“อืม ถ้างั้นฉันจะขายกาก้าเท่าไหร่ดี?”
กาก้ากลายเป็นเรื่องตลกของเอียน
“นายท่านอย่าทำอย่างนั้น ฉันไม่คุ้มค่าขนาดนั้น ดังนั้นท่านจะไม่ได้รายได้มากหรอก”
เอียนเริ่มหัวเราะหลังจากได้ยินสิ่งที่กาก้าพูด
แต่ความจริงแล้ว มีทาสที่มีประโยชน์เท่ากาก้าไหม?
ไม่มีทาสคนไหนที่สามารถเทียบเคียงได้กับกาก้า เนื่องจากข้อมูลจำนวนมากที่มันมี
หลังจากที่เอียนคุยเรื่องตลกและหัวเราะกับกาก้าแล้วก็อ่านข้อมูลคนแคระในหน้าต่างข้อมูล
เขาถามกาก้า
คนแคระคนนี้จะเป็นประโยชน์ไหมถ้าฉันจ้างเขา?
กาก้าพยักหน้า
“แน่นอนครับ เราต้องจ้างเขาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม”
“หืม…”
“สิ่งเดียวที่น่าเสียใจคือวันที่ทำสัญญาเหลือเพียง 60 วันทาสจะถูกปล่อยหลังจาก 60 วันและคนแคระมีแนวโน้มที่จะออกจากเหมือง”
“ครับ”
เอียนเปิดคลังของเขาและยืนยันว่าเขาเหลือทองเท่าไร
‘ฮ่าฮ่า… เมื่อฉันจ้างเขา ฉันก็จะหมดตูด’
ไม่มีทางที่จะได้เงินจากสำนักงานของลอร์ดในขณะที่อยู่ที่อาณาจักรปีศาจ ดังนั้นในขณะนี้พวกเขาต้องใช้ชีวิตเหมือนขอทาน
‘ฉันจะเชื่อใจกาก้าสักครั้งละกัน’
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเอียนก็ตัดสินใจจ้างคนแคระ
กริ๊ง-
[ท่านได้จ่ายทองมูลค่า 5,195,000 หน่วย]
[ท่านจ้างทาส ‘เอิร์กฮัน’ แล้ว]
[ท่านประสบความสำเร็จในการจ้างทาสคนแรกของเหมืองเวทย์มนตร์]